Ο Ολυμπιακός του μπάσκετ γιόρτασε το πρωτάθλημα το Σάββατο με μια γιορτή που έδωσε και ειδήσεις: η απόκτηση του ΣΕΦ πχ και η σταδιακή ανακαίνισή του είναι κάτι σπουδαίο – το γήπεδο σύντομα θα μοιάζει καινούργιο. Αλλά φυσικά αυτό που προηγείται είναι η ενίσχυση της ομάδας την νέα σεζόν και για να γίνει πρέπει να υπάρξει ο σωστός προβληματισμός. Δεν είναι απλό αυτό την ώρα των πανηγυριών, αλλά είναι απαραίτητο. Και κατά τη γνώμη μου είναι δύσκολο να γίνει, αν δεν υπάρξει η καλύτερη δυνατή ανασκόπηση της σεζόν που μόλις τελείωσε. Τα έπαθλα μερικές φορές λειτουργούν ως παραμορφωτικός καθρέφτης, όχι μόνο γιατί κρύβουν αδυναμίες αλλά γιατί σε κάνουν να πιστεύεις πως τίποτα καλύτερο δεν θα μπορούσε να γίνει. Ποτέ δεν συμφώνησα με αυτό. Ο εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Τώρα που τα πανηγύρια ολοκληρώθηκαν είναι ευκαιρία να πούμε κάποια πράγματα για τον Ολυμπιακό της νέας σεζόν που έχουν πάντα να κάνουν με τον Ολυμπιακό που στην Ελλάδα κέρδισε τα πάντα.  

Παπανικολάου, Σλούκας, Βεζένκοφ

Είναι εύκολο να πεις πως πολλά στον Ολυμπιακό της επόμενης χρονιάς εξαρτιόνται από τις ανανεώσεις. Οι περιπτώσεις του Βεζένκοφ και του Σλούκα δεν είναι καθόλου απλές.  Στον Βεζένκοφ το Σακραμέντο μπορεί να δώσει 4 εκατ δολάρια το χρόνο και να πληρώσει και το 1,5 εκατ της ρήτρα που έχει ο Ολυμπιακός στο συμβόλαιό του. Νομίζω πως ο ΜVP της Ευρωλίγκας θα θελήσει να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ – αλλιώς πιστεύω πως θα είχε δεχτεί να μπει μεγαλύτερη ρήτρα στο συμβόλαιό του. Το συγκεκριμένο ποσό, μεταξύ άλλων μαρτυρά πως και ο νέος εργοδότης του θα πρέπει να μπορεί να το πληρώσει κι ο ίδιος θέλει να διευκολύνει τον Ολυμπιακό στην ανεύρεση του αντικαταστάτη του.

Με τον Σλούκα το πράγμα είναι διαφορετικό. Υπάρχει απλά ένα συμβόλαιο που λήγει. Φέτος ο Σλούκας είχε μια εξαιρετικά δύσκολη σεζόν με τρεις τραυματισμούς. Ο ίδιος δεν κρύβει ότι θα ήθελε η σεζόν του να είναι λίγο διαφορετική.  Η δυσφορία είναι λογική και εξηγήσιμη: όταν η σεζόν δεν σου πάει όπως θες, γιατί περνάς ώρες στο φυσικοθεραπευτήριο και χάνεις και παιγνίδια – πράγμα για το οποίο δεν είσαι συνηθισμένος - όλα μπορεί να σου φταίνε. Από όσο ξέρω, αν τρεις μήνες πριν η παραμονή του Σλούκα ήταν δύσκολη, τώρα οι πιθανότητες να πει το ναι είναι πιο πολλές. Φυσικά δεν τίθεται θέμα ανανέωσης του συμβολαίου του Παπανικολάου: από όσο γνωρίζω η διαδικασία είναι τυπική. Θα ολοκληρώσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Κι έτσι πρέπει. Οι τρεις παίκτες αποτελούν διαφορετικές περιπτώσεις: θα γράψω ένα ειδικό σημείωμα για τον καθένα σε πρώτη ευκαιρία. Σήμερα θέλω να πω δυο πράγματα για την ομάδα και τον προσανατολισμό της γενικότερα.  

Πολλά θα ακουστούν

Προφανώς το τι θα κάνει ο Ολυμπιακός και πως θα είναι η επόμενη ομάδα του είναι αλληλένδετο με τις αποφάσεις του Σλούκα και του Βεζένκοφ. Αν φύγουν και οι δυο ο Μπαρτζώκας θα χρειαστεί να φτιάξει μια νέα ομάδα. Να βρει παίκτη να κάνει όσα έκανε φέτος ο Βεζένκοφ μου μοιάζει δύσκολο: το πιθανότερο είναι ότι μαζί με τον Σάσα θα φύγει κι ο Πίτερς, που πέρασε μια χρονιά στην σκιά του, για να αποκτηθούν δυο παίκτες με μεγαλύτερη βαρύτητα – πέρυσι ο Βεζένκοφ ήταν ο βασικός κι ο Πίτερς η ρεζέρβα του, τώρα ίσως χρειαστούν δυο παίκτες ικανοί να μοιραστούν τα 40 λεπτά του παιγνιδιού ισότιμα. Αν φύγει κι ο Σλούκας θα χρειαστεί ένας γκαρντ πρώτης γραμμής – ικανός να παίζει και πολύ άμυνα: δεν αποκλείω να ακουστεί πάλι και το όνομα του Καλάθη που θα μπορούσε να είναι αναπληρωματικός του Γουόκαπ και είναι και Ελληνας. Και προτιμά τις πάσες από τα σουτ, πράγμα που αγαπάει κι ο Μπαρτζώκας που πριν δυο καλοκαίρια είχε μιλήσει μαζί του.

Ο Ολυμπιακός έχει το χαρτί του παραπάνω ξένου (στο ελληνικό πρωτάθλημα), που του το δίνει η ελληνοποίηση του Γουόκαπ. Αν η συμφωνία με τον Μιλουντίνοφ είναι προ των πυλών, θα φύγουν και ο Μπλακ και ο Μπολομπόι. Ο Μιλουντίνουφ είναι παίκτης που μπορεί να δώσει είκοσι σπουδαία λεπτά κι ως εκ τούτου να μοιραστεί τη δουλειά με τον Φαλ – ωστόσο η Ευρωλίγκα φωνάζει πως χρειάζεται σε μια ομάδα κι ένας τρίτος ψηλές με ολότελα διαφορετικά χαρακτηριστικά για να βοηθήσει σε ματς με ομάδες που έχουν κοντά γρήγορα και πιο αθλητικά φορ. Υπο αυτό το πρίσμα, αν είναι καλά ο Μπλακ και το θέλει, δεν αποκλείω να μείνει έστω για να παίζει μόνο στην Ευρώπη. Να πω πως δεν θεωρώ ακόμα βέβαιη την επιστροφή του Μιλουντίνοφ: θυμίζω ότι ήταν να συμβεί και πέρυσι και το πράγμα κάπου χάλασε.  

Σίγουρα οι αποφάσεις του Βεζένκοφ και του Σλούκα θα επηρεάσουν και την έκβαση της ιστορίας του Κάναν. Πριν τα ματς με την Φενέρ ήταν με τη βαλίτσα στο χέρι. Μετά τα ματς με τους Τούρκους κέρδισε πόντους και στο Final 4 ήταν τόσο καλός, ώστε στους τελικούς με τον ΠΑΟ έλειψε. Αν μείνει ο Σλούκας δεν αποκλείω ο Μπαρτζώκας να πάρει το ρίσκο της παραμονής του, ώστε να μην αλλάξει η γραμμή των περιφερειακών - αν ο Σλούκας φύγει, ίσως φύγει κι αυτός.

Και τώρα που κάναμε μια περίληψη όλων των τετριμμένων ας πούμε και κάτι πιο σοβαρό. Το που δηλαδή χρειάζεται ο Ολυμπιακός σε κάτι να αλλάξει.

Τι θα συμβεί στο τέλος

Κατά τη γνώμη μου, πέρα από παίκτες που μπορεί να ρθουν σε θέσεις παικτών που μπορεί να φύγουν, ο βασικός προβληματισμός του Μπαρτζώκα πρέπει να είναι αν στην ομάδα θα υπάρξουν δυο (τουλάχιστον) αξιόπιστοι σουτέρ ικανοί να της δώσουν μεγαλύτερη επιθετική σιγουριά. Ο Ολυμπιακός φέτος έπαιξε αναμφίβολα καταπληκτικό μπάσκετ κουβαλώντας ωστόσο από τα πρώτα μέχρι τα τελευταία του ματς ένα πρόβλημα: το τι θα συμβεί σε ένα παιγνίδι που θα κριθεί στο τέλος.  Ηταν καταπληκτικός όταν έβρισκε τα μεγάλα του δεκάλεπτα απέναντι σε οποιοδήποτε αντίπαλο και ήταν σχεδόν πάντα αγχώδης, όταν έπαιζε ματς κλειστά, που έπρεπε να κριθούν στις τελευταίες επιθέσεις. Σε τέτοια παιγνίδια ήρθαν και οι πιο πολλές ήττες του – η πιο οδυνηρή ήταν στον τελικό του Κάουνας όπου ο Ολυμπιακός αγκομαχώντας στο να σκοράρει τελικά προσπάθησε να κερδίσει με την άμυνα.  Την έλλειψη ενός αληθινά αξιόπιστου γκαρντ – σκόρερ, με σουτ μετά από ντρίπλα κι έφεση στην επιθετική πρωτοβουλία, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να την έχει πληρώσει και με την Φενέρ στο ματς που έσωσε την παρτίδα ο Σλούκας. Και δεν χωρά αμφιβολία πως ένας αποκλεισμός του από την ομάδα του Ιτούδη θα έκανε και την ίδια την σεζόν του πρωταθλητή λιγότερο καταπληκτική κι αξέχαστη.        

Καλοί οι ρολίστες, αλλά…

Στον Μπαρτζώκα αρέσει ένα συγκεκριμένο μπάσκετ, ομαδικό, γρήγορο, συμμετοχικό, γεμάτο ένταση στην άμυνα και ασίστ στην επίθεση: ένα μπάσκετ που ο ίδιος έχει πιστωθεί ως προπονητής κερδίζοντας δυο φορές από τους συναδέρφους του τον τίτλο του καλύτερου της σεζόν στην Ευρωλίγκα. Αλλά στο μπάσκετ συνήθως οι τίτλοι κρίνονται σε κλειστά ματς κι εκεί μετρά η προσωπικότητα, η αίσθηση της ευθύνης, η σιγουριά. Ο,τι και να γίνει με τον Βεζένκοφ και τον Σλούκα ο Ολυμπιακός για να γίνει πιο σίγουρος χρειάζεται ένα γκαρντ με μπόι, άμυνα και κυρίως αξιόπιστο τρίποντο: η εφετινή σεζόν φωνάζει πως η αξιοπιστία στο τρίποντο ήταν που μετέτρεπε δύσκολα ματς σε μεγάλα πάρτι - όταν αυτή δεν υπήρχε, όλα γίνονταν δύσκολα ακόμα κι όταν ο αντίπαλος ήταν ο Αστέρας, η Μονακό, η Βαλένθια ή ο ΠΑΟ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μπαρτζώκας λέει ότι όλα έχουν να κάνουν με το παιγνίδι κι έχει δίκιο. Αλλά φέτος ο Ολυμπιακός πήγε στο Final 4 γιατί ο Σλούκας βρήκε στην Πόλη το τρίποντο της χρονιάς και μια ευρωλίγκα χάθηκε γιατί η Ρεάλ είχε τον Ροντρίγκεθ και τον Γιούλ, ενώ ο Ολυμπιακός έψαχνε ένα μεγάλο σουτ τρία λεπτά και δεν το βρήκε. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με παίκτες.

Πρώτα από όλα υπάρχει κι είναι απαραίτητο το παιγνίδι, αλλά να μην ξεχνάμε και τους παίκτες. Πέρυσι αποκτήθηκαν τέσσερις ρολίστες. Μείνουν δεν μείνουν ο Βεζένκοφ και ο Σλούκας χρειάζεται να αποκτηθεί και κάποιος παίκτης με προσωπικότητα. Ακόμα κι αν δεν βοηθήσει την ομάδα να καταρρίψει τα ρεκόρ στις ασίστ, κάποια κρίσιμη στιγμή θα αποδειχτεί χρήσιμος.