Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την παρουσία του στα εφετινά καλοκαιρινά προκριματικά και παίρνει για αυτή καλό βαθμό. Έπιασε γρήγορα το στόχο του που ήταν να ξαναβρεθεί σε ομίλους, έκανε  την δουλειά του αποκλείοντας την Ντνίπρο κι έγραψε μετά από χρόνια μια σελίδα ευρωπαϊκής ιστορίας αποκλείοντας την Ολιμπίκ Μαρσέιγ σε καλοκαιρινό προκριματικό πράγμα που δεν είχε κάνει κανείς. Αλλά τελικά δεν θα παίξει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ γιατί δεν κατάφερε να κερδίσει την Μπράγκα. Το πίστεψε, το προσπάθησε, αλλά δεν βρήκε γκολ. Και χωρίς γκολ, όταν έχεις χάσει το πρώτο ματς δεν μπορείς να προκριθείς. Το ό,τι στο τέλος έχασε και το ματς δεν ακυρώνει την προσπάθεια αλλά δείχνει πως τελικά δεν έγινε το καλύτερο δυνατό παιγνίδι. Ο Παναθηναϊκός δεν λύγισε, απλά θόλωσε κομμάτι. Και είναι κρίμα γιατί το ίδιο το ματς λέει πως είχε την δυνατότητα να το κερδίσει.  

Το καλό ημίχρονο

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκανε όχι μια, αλλά δυο διαφορετικές επιλογές στην αρχική ενδεκάδα για να την διαφοροποιήσει από αυτή στη Μπράγκα. Αν η χρησιμοποίηση του Φωτη Ιωαννίδη αντί του Σπόραρ ήταν μάλλον αναμενόμενη, αυτή του Μπερνάρ αντί του Τζούρισιτς ήταν έκπληξη. Η επιλογή του Βραζιλιάνου έγινε για να δημιουργηθεί υπερφόρτωση στα αριστερά της άμυνας της Μπράγκα: ο Μπερνάρ έβγαινε κι αυτός από αυτή την πλευρά με τους Παλάσιος και Βαγιαννίδη κι ο ΠΑΟ χτύπησε κυρίως από εκεί. Το τρικ στο πρώτο ημίχρονο απέδωσε καθώς ο ΠΑΟ είχε τρεις επικίνδυνες επισκέψεις και μια μεγάλη ευκαιρία ν ανοίξει το σκορ με μια κεφαλιά του Βαγιαννίδη: απέκρουσε εξ επαφής ο τερματοφύλακας της Μπράγκα Ματέους στο 45΄. Κυρίως όμως ο Παναθηναϊκός με 62% κατοχή μπάλας, πολύ τρέξιμο από τους Βιλένα και Πέρεθ, αλλά και από τα ακραία του μπακ υποχρέωσε την Μπράγκα σε παθητικό ρόλο: μόνη ευκαιρία των Πορτογάλων ένα κοντινό σουτ του Ρουίθ που έβγαλε με τα πόδια ο Μπρινιόλι κόντρα στη ροή του ματς στο 32΄. Ωστόσο παρά την καλή εμφάνιση το ημίχρονο τελείωσε όπως στην Μπράγκα 0-0 κι αυτό δεν ήταν καλό. Κυρίως γιατί αυτή τη φορά ήταν οι Πορτογάλοι που είχαν σύμμαχο το χρόνο κι όχι ο ΠΑΟ.

Ενας εικοσάχρονος Τούρκος   

Ο ΠΑΟ ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο όπως ακριβώς και το πρώτο: μια ευκαιρία του Παλάσιος σήκωσε από τις θέσεις τους 65 χιλιάδες οπαδούς του που τον έσπρωξαν στο ματς και τον χειροκρότησαν στο τέλος. Όμως όπως συνέβη στο πρώτο ματς, έτσι και στο δεύτερο μια αλλαγή που υποχρεώθηκε να κάνει ο Αρθουρ Ζόρζε διόρθωσε την πορτογαλική ομάδα: αυτή τη φορά πόνεσε και βγήκε ο τσαπατσούλης στόπερ Νιακατέ και μπήκε ο 20χρονος Τούρκος Σιατσί. Ο χωρίς ματς στα πόδια του Τούρκος, που είναι θέμα να έχει αγωνιστεί πέρυσι σε δέκα ματς κι έχει όψη Σουηδού, συμμάζεψε εντυπωσιακά τα μετόπισθεν της Μπράγκα κάνοντας κάτι απλό: έβγαινε πρώτος στη μπάλα πράγμα που σχεδόν ακύρωσε τον Ιωαννίδη που στο πρώτο ημίχρονο τρέχοντας στο χώρο είχε δημιουργήσει με τα σπριντ του πολλά προβλήματα στην άμυνα των Πορτογάλων χωρίς να φτάνει σε τελική φάση ωστόσο. Όταν βγήκε από το ματς για να μπει ο Σπόραρ, που μαζί με τον Αϊτόρ και την μετατόπιση του Μαντσίνι στα δεξιά έπρεπε να είναι οι πρωταγωνιστές της τελικής επίθεσης, ο Ζόρζε είχε ηρεμήσει γιατί η άμυνα του αντιδρούσε καλύτερα κι άρχισε να ασχολείται με την επίθεση που για πάνω από μια ώρα κανείς δεν είχε καταλάβει ότι υπάρχει: κάποιες σποραδικές επισκέψεις δεν θύμιζαν την Μπράγκα που σκοράρει πολύ και το ξέρουμε.

Ο προπονητής των Πορτογάλων πήρε στο 65΄ μια απόφαση που άλλαξε τελικά το ματς βλέποντας τους Παλάσιος και Ιωαννίδη να βγαίνουν. Αποφάσισε να περάσει στο παιγνίδι τον χαφ Σαλαζάρ (αντί του κουρασμένου Ορτα), αλλά κυρίως τον γερόλυκο Πίζι και να κρατήσει στο γήπεδο τον Μπρούμα που ήταν σχεδόν ακίνδυνος. Θυσίασε τον Ντζαλό, που με το άναρχο τρέξιμό του ήταν ο μόνος που είχε ταλαιπωρήσει την άμυνα του ΠΑΟ και μολονότι αυτό που έκανε έμοιαζε λάθος η κίνηση αποδείχτηκε κίνηση ματ. Ο Πίζι έδωσε πάσες, η μπάλα έφυγε από το πλάι και πέρασε στη μεσαία γραμμή, η Μπράγκα άρχισε να την κρατά πιο πολύ και τη στιγμή που όλοι περίμεναν πως θα πιεστεί από τον ΠΑΟ, ο Μπρούμα βρήκε στο 83΄το γκολ του 0-1. Η αντίδραση του ΠΑΟ, ψυχωμένη περισσότερο από οργανωμένη δείχνει πως πιθανότατα το ματς χρειαζόταν λίγη καρδιά παραπάνω και λίγη τακτική λιγότερη. Στα γεμίσματα του τέλους ο μεν Τζούρισιτς βρήκε τη μπάλα στρωμένη μπροστά του αμέσως μετά τα πανηγύρια των Πορτογάλων κι αστόχησε, ο δε Σπόραρ λίγα λεπτά αργότερα δεν πρόλαβε να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα μετά από ένα γύρισμα του Μαντσίνι γιατί τον πρόλαβε ο Φόντε και ένα λεπτό μετά κι ο Σένκεφελντ είχε κι αυτός την ευκαιρία του. Ο ΠΑΟ προσπάθησε να βγει πιο μπροστά αλλά ο Πίζι γυρνούσε τη μπάλα όπως ήθελε παρότι μπήκε ο Τσέριν για να τον δυσκολέψει και σε ένα από αυτά τα πορτογαλικά «γύρω -γύρω –όλοι» ο Χουάνκαρ έκανε ένα φάουλ, πήρε μια δεύτερη κίτρινη κι αποβλήθηκε.

Διαφορετικές επιλογές

Ο ΠΑΟ δεν κατάφερε να κερδίσει ένα ματς που είχε σαφώς περισσότερους διακριθέντες από την αντίπαλό του. Είναι δύσκολο να βρεις παίκτη του που υστέρησε. Όμως μετά το τέλος του ματς μπορούμε να πούμε πως η συνολική τακτική του θα μπορούσε να είναι κομμάτι διαφορετική: ειδικά στο πρώτο ημίχρονο που είχε και πιο πολύ τη μπάλα έπρεπε να ρισκάρει κάτι παραπάνω και κυρίως να βάλει στο ματς και τον Μαντσίνι. Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς αν έπρεπε να βγει ο Ιωαννίδης που πάλεψε πολύ – μόνο ο Γιοβάνοβιτς ξέρει τι δυνάμεις είχε ακόμα και πόσο κουράστηκε - αλλά όπως και να έχει μου φάνηκε ότι βγήκε πολύ νωρίς. Δεν ήταν επίσης αυτό ένα ματς που ο ΠΑΟ μπορούσε να παίξει με δυο φορ: η Μπράγκα, με καλύτερο τον Καρβάλιο, αλλά και με τον Ορτα να τρέχει αρκετά, έκανε καλή δουλειά στη μεσαία γραμμή κι όπως αποδείχτηκε ο Ζόρζε είχε και μέσους να βάλει στο ματς. Ο ΠΑΟ για να την κερδίσει έπρεπε και με την βοήθεια του κόσμου που κατέκλυσε το γήπεδο να την τρομάξει πιο πολύ - ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Ο Γιοβάνοβιτς το ήξερε και για αυτό νομίζω ξεκίνησε τον Ιωαννίδη. Όμως δεν έχει άλλο τέτοιο στον πάγκο και κατά συνέπεια δεν έχει και κάποιον που στην επανάληψη θα μπορούσε να μπει και να δώσει την ορμή του. Νομίζω πως αν αύριο ξαναέπαιζε το ματς η επιλογή του θα ήταν λίγο διαφορετική.

Η Μπράγκα του εδώ και τώρα

Η Μπράγκα φτιάχτηκε φέτος για να παίξει στους ομίλους. Όπως κάθε καλοκαίρι πούλησε πολλούς παίκτες και αγόρασε πολλούς. Το ό,τι επέλεξε ένα σαραντάχρονο για το κέντρο της άμυνάς της, τον Ζοζέ Φόντε, μαρτυρά το πόσο όλοι οι άνθρωποί της πιστεύουν πως φέτος είναι η ευκαιρία της να μπει στους ομίλους: εδώ και τώρα που λέμε. Το κατάφερε χωρίς να είναι ιδιαίτερα καλύτερη σε κανένα από τα δυο ματς με τον ΠΑΟ, αλλά γιατί και στα δυο ματς στο δεύτερο ημίχρονο διορθώθηκε. Εν τέλει δεν ήταν μια ομάδα που παίζει μόνο ανοιχτά ματς, στη λογική του «όσα πάνε κι όσα έρθουν». Θα λεγα μάλιστα ότι χθες ο Ζόρζε παρέσυρε τον ΠΑΟ σε ένα ματς τακτικής και πήρε μια πρόκριση στις λεπτομέρειες. Πριν το ματς θα έλεγα ότι μια τέτοια επιλογή μάλλον θα βόλευε τον Παναθηναϊκού. Αλλά αποδείχτηκε πως δεν ήταν έτσι.

Ο ΠΑΟ δεν ολοκλήρωσε άριστα μια ωραία περιπέτεια. Μικρό το κακό, μεγάλο το παράπονο. Αλλά έχει ένα όμιλο του Γιουρόπα λιγκ να τον περιμένει. Και μπορεί να δώσει στον κόσμο του φέτος πολλές χαρές.