Μετά το τέλος του ντέρμπι του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ, στο οποίο ο γηπεδούχος κέρδισε 1-0 με ένα γκολ του Μάτος στις καθυστερήσεις άκουσα ότι ο επόπτης Δαμιανός Ευθυμιάδης είπε στους ανθρώπους της Ενωσης ότι δεν είναι σίγουρος αν η φάση από την οποία προήρθε το κόρνερ και το γκολ του Βραζιλιάνου ήταν άουτ ή κόρνερ, αλλά αυτός έδωσε κόρνερ γιατί η αμφιβολία είναι υπέρ του επιτιθέμενου.

Μετά το Χέρι, το Πόδι

Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος είπε όντως κάτι τέτοιο κι έχω τις αμφιβολίες μου διότι επειδή οι διαιτητές δεν μιλάνε, συχνά οι υπόλοιποι βάζουν στο στόμα τους λόγια που δε λένε. Αν ωστόσο το είπε καλό είναι να τον στείλουν σπίτι να ξεκουραστεί για καιρό διότι κανένας κανονισμός δεν λέει ότι η αμφιβολία είναι υπέρ του επιτιθέμενου σε μια φάση για την οποία συζητάμε αν η μπάλα είναι άουτ ή κόρνερ. Να προσθέσω ότι πέντε λεπτά πριν την επίμαχη φάση που έκρινε το ματς, ο Ευθυμιάδης και ο Σιδηρόπουλος έχουν δώσει ένα φάουλ υπέρ του ΠΑΟΚ για χέρι του Ντίντακ, που ποτέ δεν έγινε πάλι από την ίδια πλευρά και από το οποίο ο Μάτος (πάλι…) παραλίγο ν ανοίξει το σκορ. Είναι επίσης δεδομένο ότι ο επόπτης στη φάση του τέλους δεν είναι στη θέση του. Γιατί; Γιατί όταν πέφτουν φωτοβολίδες ένας άνθρωπος μπορεί να ταραχτεί ή μπορεί αυτό να συμβαίνει γιατί δεν είναι τόσο καλός διαιτητής ή γιατί η δύναμη της έδρας τον λυγίζει και η Τούμπα είναι έδρα. Λίγα λεπτά πριν ο Σιδηρόπουλος δείχνει «παίζεται» σε μια δύσκολη φάση, όπου ο Μάνταλος μοιάζει να ανατρέπεται εντός περιοχής – μου είπαν ότι ο Βαρούχας έκανε μια λυρική περιγραφή της φάσης μιλώντας για ένα πόδι που πάει σε ένα άλλο πόδι μόνο του, εγώ αυτά δεν τα βλέπω τα αποφεύγω – χαίρομαι όμως που μετά το χέρι της οικογένειας Ανταμς υπάρχουν και πόδια που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες. Φυσικά δεν μου κάνει εντύπωση τίποτα: καθισμένοι στον καναπέ μας και παίζοντας με τα μοντάζ μπορούμε να βγάλουμε ενόχους και αθώους – η αληθινή δυσκολία του ματς είναι κάτι άλλο.  

Υπόθεση εργασίας

Κάνω μια υπόθεση εργασίας: ας πούμε ότι όλα αυτά είχαν γίνει στο Καραϊσκάκη στο πρόσφατο Ολυμπιακός – ΑΕΚ. Θα υπήρχε καμία ανάγκη να ψάχνουμε τα ριπλέι για το αν η μπάλα βγήκε άουτ ή κόρνερ; Δεν θα ήταν δεδομένο στο ρέιβ πάρτι της εξυγίανσης ότι ζήσαμε μια ακόμα σφαγή; Υπήρχε ποτέ περίπτωση να κατάπινε η ΑΕΚ τη φάση του Μάνταλου ή να μην έβγαζε ανακοίνωση καλώντας τον Κοντονή, τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τη FIFA (αυτό προβλέπω θα είναι η νέα μόδα…) να επέμβει για να κλείσει ένα γήπεδο στο οποίο πέφτουν φωτοβολίδες; Ακόμα και οι ίδιοι να ήταν διαιτητές, ο κακός χαμός θα γινόταν κι αν δεν τον έκανε η ΑΕΚ, θα τον έκανε ο Παναθηναϊκός ή ο ΠΑΟΚ! Τώρα, για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, προσπαθεί να τον κάνει ο Ολυμπιακός, αλλά μόνος του η φασαρία που μπορεί να κάνει είναι λίγη. Λίγη ή πολύ πάντως η φασαρία, φασαρία είναι και ας μην την μπερδεύουμε με το δίκιο και το άδικο.

Δεν μπορείς να κοιμηθείς

Το «κάνω φασαρία» είναι μια ωραία διοικητική πρακτική: μόνο που όποιος την ακολουθεί κινδυνεύει συχνά πυκνά όσα καταγγέλλει, να τα λούζεται. Φώναζε πχ ο ΠΑΟΚ και ο προπονητής του γιατί στο Καραϊσκάκη ανάψανε καπνογόνα: για τη φωτοβολίδα χθες δεν είπε τίποτα – όταν έπεσε ο Ιβιτς πετούσε αητό. Την περασμένη εβδομάδα έβγαλε ανακοίνωση για τη διαιτησία δυο λεπτά μετά το τέλος του ματς: χθες ακούστηκε μόνο ένα γιγάντιο κοκοκό. Χθες απλά υπήρξε μια δήλωση του Ιβάν Σαββίδη στο τέλος ότι θα βρεθεί αυτός που έριξε τη φωτοβολίδα και θα τιμωρηθεί – αυτά πρώτα τα κάνεις (δεν είναι και δύσκολο αφού κάμερες υπάρχουν…) και μετά τα λες. Η φασαρία, και στα ζητήματα της διαιτησίας και σε ό,τι έχει να κάνει με τις συμπεριφορές των οπαδών, πολύ συχνά βοηθά στην εκτόνωση, όμως το κόστος της είναι σχεδόν πάντα ότι σε χρόνο ρεκόρ οι άλλοι γελάνε μαζί σου, διότι και σφυρίγματα θέλεις (όλοι θέλουν) και τους οπαδούς δεν τους ελέγχεις, όταν τη γνώμη τους την έχεις κάνει ευαγγέλιο και με αυτή πορεύεσαι. Χθες ο Σαββίδης θύμωσε με αυτόν που πέταξε τη φωτοβολίδα γιατί ο ΠΑΟΚ έπαιζε με την ΑΕΚ: αν έπαιζε με τον Ολυμπιακό αμφιβάλω αν θα έλεγε το παραμικρό. Και δεν είναι φυσικά μόνο ο Σαββίδης που διακρίνεται από επιλεκτική ευαισθησία: όλοι σχεδόν το κάνουν! Κάθε καφριλίκι δικαιολογείται συνήθως γιατί «υπάρχει η αίσθηση της αδικίας που πνίγει τον κόσμο»: τα γράφουν και δημοσιογράφοι αυτά που μάλιστα ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα βίας, αλλά αδικίας. Πολύ σωστά. Για αυτό χθες στο βόλεϊ στο ΠΑΟ – Παναχαϊκή είχαμε διακοπή του ματς, όταν έπεσε καπνογόνο σε κλειστό (!) και για αυτό είχαμε και επεισόδια στο τέλος, όταν ξυλοκοπήθηκε ο αδερφός παίκτη της Παναχαϊκής στα επίσημα: δεν αντέχει ο κόσμος και την αδικία στο βόλεϊ. Ξέρεις τι σκληρό είναι να σου δώσουν «πιαστό»; Δεν μπορείς να κοιμηθείς όλη νύχτα!

Ο Καλύβας του Γκιρτζίκη ήταν άλλος

Φυσικά το «κάνω φασαρία» ως διοικητική πρακτική ακολουθείται παντού. Τις προάλλες παραιτήθηκε ο πρόεδρος της Σουπερλίγκας, γιατί επάρατος Γκιρτζίκης έβαλε επιδιαιτητή τον Καλύβα: ο Γιώργος Στράτος έβγαλε ένα λόγο στο ΔΣ της ΕΠΟ, αποχώρησε κι έφυγε και μετά ξαναγύρισε. Ηρθε ο Μπίκας και στην ΚΕΔ έβαλε τον Καλύβα χωρίς να ρωτήσει κανένα. Και η απάντηση του Στράτου ήταν ατέλειωτη σιωπή. Γιατί; Διότι φασαρία όλοι κάνουν εκεί που τους παίρνει. Ούτε καν το Σαραϊδάρη, που έφυγε κλοτσηδόν δεν υπερασπίστηκαν, αυτόν τον μεγάλο παράγοντα που κάθε εβδομάδα διαφωνούσε με τις επιλογές του «συστήματος» και κρατούσε το λάβαρο της αντίστασης σαν τη Μαντώ Μαυρογένους της διαιτησίας. Ηταν καλός για να κάνουν φασαρία, αλλά άλλες θέσεις υπευθύνων διαιτησίας δεν έχουμε – είναι κομπλέ.  

Να χαμε να λέγαμε

Η ΑΕΚ έκανε πολύ καλά και κράτησε χαμηλούς τόνους στην Τούμπα: έτσι πρέπει να κάνουν όλες οι ομάδες, ώστε για να μην τους τύχει να γελάει ο κόσμος μαζί τους. Η φωτοβολίδα θα ήταν μικρότερο πρόβλημα αν υπήρχε σοβαρότητα. Πέφτει γιατί υπάρχει πρόβλημα ελέγχου του γηπέδου: δυστυχώς η αστυνόμευση των περισσότερων γηπέδων παραμένει πλημμελής και μόνο ο Κοντονής πιστεύει ότι αρκεί ένας νόμος για να μην πέφτουν φωτοβολίδες. Τα όποια λάθη των διαιτητών συμβαίνουν και θα συμβαίνουν: η μεγάλη ομάδα συχνά έχει υπέρ της την αμφιβολία του διαιτητή, ο σκοπός είναι να διορθώνεις τα δικά σου λάθη. Ο δε γηπεδούχος στο ποδόσφαιρο πάντα έχει πιθανότητα να πάρει ένα σφύριγμα παραπάνω: για αυτό υπάρχουν έδρες που θεωρούνται δύσκολες και για αυτό τα ματς δεν γίνονται σε ουδέτερα γήπεδα. Το ντέρμπι ΠΑΟΚ – ΑΕΚ, όπως ακριβώς και το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ το κέρδισε η ομάδα που το πίστεψε πιο πολύ, παρότι αγωνίστηκε χειρότερα: η ΑΕΚ στην Τούμπα έφερε το ματς στα μέτρα της κι αν κάτι δεν κατάφερε ήταν απλά να κάνει λίγη κατοχή μπάλας στο τέλος – με το νεαρό Γαλανόπουλο κόφτη κατά συνθήκη δεν είναι κι εύκολο. Όλα τα υπόλοιπα είναι να χαμε να λέγαμε. Φασαρία δεν χρειάζεται: ας περιμένουμε κανένα ματς του Ολυμπιακού…