Πέρασε μάλλον στα ψηλά – και κακώς – η είδηση ότι ο μεγάλος Μάρκους Μπέργκ αποφάσισε να πει αντίο στο ποδόσφαιρο. Ο Μπεργκ δεν υπήρξε απλά σημαντικός για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για το πρωτάθλημά μας: υπήρξε ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχουν περάσει από την Ελλάδα κι όχι τυχαία λίγα χρόνια πριν απασχόλησε και τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Διότι ναι μεν οι οπαδοί είναι συνηθισμένοι να βλέπουν παντού εχθρούς, πλην όμως οι υπεύθυνοι των ομάδων εκτιμούν τους καλούς παίκτες, αυτούς ειδικά που ως αντίπαλοι τους έχουν κάνει πολλά. Ο Σουηδός υπήρξε για τα δεδομένα του πρωταθλήματός μας ένας καταπληκτικός σέντερ φορ. Κι ένας από τους καλύτερους ξένους παίκτες στην αρκετά γεμάτη με σπουδαίους ξένους παίκτες ιστορία του ΠΑΟ.   

Χάλασαν μια ιστορία  

Για να είμαι ειλικρινής πάντα περίμενα πως ο Μπεργκ θα ολοκλήρωνε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Με έκανε να το πιστεύω και το ότι όταν ο Μπέργκ υπέγραψε το 2016 το τελευταίο του συμβόλαιο με τον ΠΑΟ πήρε ένα μπόνους υπογραφής νέου συμβολαίου, όχι απλά μικρότερο από τις ετήσιες αποδοχές του, αλλά εντελώς τυπικό, πράγμα που στα μάτια μου μαρτυρούσε ότι δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να φύγει. Όλα τότε έδειχναν ότι ο Σουηδός θα έκλεινε την καριέρα του στον ΠΑΟ, ότι θα περάσει εδώ τρία ακόμα εξαιρετικά χρόνια και ότι η επόμενη ανανέωση συμβολαίου του θα ήταν μια ολότελα τυπική διαδικασία καθώς έπρεπε να γίνει το 2019 όταν αυτός θα ήταν 33 χρόνων. Ο Μπεργκ είχε φανερά δεθεί με τον ΠΑΟ: υπήρξε άλλωστε ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της ιστορίας του και το είχε καταλάβει. Αλλά μετά εμφανίστηκαν τα πετροδόλλαρα των Αράβων που έκαναν τον Σουηδό πλουσιότερο, έφεραν και λίγα χρήματα στα ταμεία του ΠΑΟ αλλά χάλασαν μια ωραία ιστορία.     

Μια καινούργια αρχή  

Δεν ξέρω τι ήξερε για τον Παναθηναϊκό και την Ελλάδα ο Μάρκους Μπεργκ όταν ο Νίκος Νταμπίζας το καλοκαίρι του 2013 τον πλησίασε και του πρότεινε να ρθει εδώ. Ο ΠΑΟ έψαχνε ένα ηγέτη, που όμως να μην απαιτεί ένα τεράστιο συμβόλαιο, ο Μπεργκ αναζητούσε μια ευκαιρία για να κάνει μια καινούργια αρχή μετά τους τραυματισμούς και τις περιπέτειες στο Αμβούργο. Για να δημιουργηθεί μια καλή σχέση δεν χρειάζονται τα ίδια «θέλω», αλλά συμπληρωματικά «θέλω». Η σχέση του ΠΑΟ με τον Μπεργκ είναι η καλύτερη απόδειξη. 

Είναι ανώφελο τώρα ειδικά που ο παίκτης ανακοίνωσε το αντίο του να θυμίσει κανείς μεγάλες βραδιές του Μπεργκ στον ΠΑΟ για να υπογραμμίσει την τεράστια αξία του. Δεν χρειάζεται ούτε να επισημάνεις ότι υπήρξε ο πιο σταθερός σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος όσο αγωνίστηκε εδώ, ούτε ότι έχει δώσει με προσωπικά γκολ στον τελικό του κυπέλου Ελλάδος το 2015 ένα τίτλο που στην ιστορία του ΠΑΟ υπήρξε φοβερά σημαντικός γιατί για μια δεκαετία ήταν ο μόνος. Ούτε χρειάζεται να υπενθυμίσεις πως γινόταν καλύτερος όσο μεγάλωνε κάνοντας καταπληκτικά πράγματα ακόμα και στην τελευταία χρονιά του: το 2016 είχε κάνει το πιο εντυπωσιακό του ξεκίνημα έχοντας πετύχει 9 από τα 13 πρώτα γκολ του ΠΑΟ στη σεζόν τη στιγμή μάλιστα που εμπλεκόταν και στα άλλα τρία! Όλα αυτά και πάρα πολλά άλλα που έκανε στην Ελλάδα ο Μπεργκ δεν μαρτυρούν την σημαντικότητα του: η σημαντικότητα του Σουηδού για τον ΠΑΟ υπήρξε μεγαλύτερη από τα κατορθώματα του. Για χρόνια ήταν η ελπίδα των οπαδών του πως ό,τι κι αν συμβεί ο ΠΑΟ θα ήταν αξιόμαχος. Και εντός γηπέδου δεν είχε μόνο γκολ κι ασίστ. Είχε και τραυματισμούς συνήθως αποτέλεσμα υπερπροσπάθειας.     

Ο κανόνας ήταν τα προβλήματα   

Για τον Μπεργκ δεν διοργανώθηκαν φιέστες στο αεροδρόμιο όταν ήρθε, όπως δικαίως διοργανώθηκαν για τον Ζιμπρίλ Σισέ πχ που υπέγραψε το τελευταίο νταμπλ του ΠΑΟ. Ο Σουηδός δύσκολα θα ταυτιστεί στο μυαλό του οπαδού με μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές, όπως ο Δημήτρης Σαραβάκος. Σίγουρα δεν έχει βάλει τα γκολ που πέτυχε ο ασταμάτητος και ψυχρός εκτελεστής Κριστόφ Βαζέχα. Ομως η διαφορά του με αυτούς τους παίκτες είναι ότι αυτοί μεγαλούργησαν σε ομάδες με πολυτέλειες στις οποίες όλα πήγαιναν καλά. Ισως ο Μπεργκ είναι στην ιστορία της ομάδας σημαντικότερος από όλους αυτούς γιατί έκανε κάτι σπάνιο: υπήρξε ο βασικός λόγος που ο οπαδός του ΠΑΟ καμάρωνε σε μια εποχή για την ομάδα πάρα πολύ δύσκολη. Ο Μπεργκ βρέθηκε σε ένα Παναθηναϊκό που ο κανόνας ήταν σχεδόν πάντα τα προβλήματα. Δεν ήταν απλά σε μια εποχή δύσκολη, αλλά σε μια εποχή ανασφάλειας. Και βοήθησε όσο κανείς την ομάδα να διατηρήσει την αγωνιστική της αξιοπρέπεια. Εδωσε νίκες σημαντικότερες από τίτλους, υπήρξε αξιοζήλευτος από τους αντιπάλους, έσωσε με τα γκολ και τις εμφανίσεις του το γόητρο της ομάδας πάρα πολλές φορές. Η ιστορική του προσφορά υπήρξε τεράστια ακριβώς γιατί δεν μετριέται με τίτλους: κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα συνέβαινε στον ΠΑΟ στα χρόνια του Μπεργκ, αν δεν υπήρχε ο Μπεργκ. Δεν κατάφερε να οδηγήσει τον ΠΑΟ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος γιατί κανείς ποτέ δεν κέρδισε ένα πρωτάθλημα μόνος. Αλλά η προσφορά του στο γήπεδο θα είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο να συγκριθεί με την προσφορά οποιουδήποτε άλλου ξένου παίκτη του ΠΑΟ, όχι τώρα, αλλά για πάντα.

Κάτι του χρωστάνε  

Ο Παναθηναϊκός στάθηκε πολύ τυχερός κάποτε γιατί ο Νίκος Νταμπίζας τον εντόπισε και τον πίστεψε. Πιθανότατα χωρίς να το υποπτεύεται καν ο Νταμπίζας την στιγμή που τον έφερε στην Ελλάδα έκανε την πιο σημαντική κίνηση που έχει γίνει στον ΠΑΟ δεκαετίες τώρα: ο Μπεργκ όσο αγωνίστηκε στην Ελλάδα κράτησε τον κόσμο δίπλα στην ομάδα, έγινε η ελπίδα και το καμάρι του – χωρίς αυτόν την ομάδα του ΠΑΟ δεν μπορούσε τότε κανείς να τη φανταστεί. Ο ΠΑΟ ήταν αληθινά τυχερός: στα πιο δύσκολα χρόνια του βρήκε ίσως τον πιο σημαντικό ξένο παίκτη στην ιστορία του. Ένα απλό αντίο δεν αρκεί. Ο ΠΑΟ πρέπει να μεριμνήσει ώστε να γίνει ένα φιλικό με την Γκέτεμποργκ και να τον τιμήσει όπως πρέπει. Ο κόσμος του ΠΑΟ που καταλαβαίνει από μεγάλους παίκτες του χρωστά μια τελευταία αποθέωση.