Με το παιγνίδι Αταλάντα – Μπάγερ Λεβερκούζεν που θα γίνει απόψε ξεκινά το γαϊτανάκι των εφετινών ευρωπαϊκών τελικών: οι δυο ομάδες θα διεκδικήσουν το τρόπαιο του Europa League στο Δουβλίνο. Πρόκειται προφανώς για ένα ασυνήθιστο ζευγάρι. Για την Αταλάντα ο τελικός αυτός είναι ο πρώτος ευρωπαϊκός της ιστορίας της. Η Μπάγερ έχει κατακτήσει το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1987-88 νικώντας σε έναν δραματικό τελικό την Εσπανιόλ: αφού ηττήθηκε με 0-3 στη Βαρκελώνη, ισοφάρισε το συνολικό σκορ νικώντας με 3-0 στο Λεβερκούζεν και κέρδισε το κύπελλο στα πέναλτι με 3-2. Το 2002 αγωνίστηκε στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ και ήταν η πρώτη μη πρωταθλήτρια που είχε καταφέρει κάτι τέτοιο: αλλά το τρόπαιο το κέρδισε η Ρεάλ Μαδρίτης και σφράγισε την κατάκτησή του ο Ζινεντίν Ζιντάν με ένα υπέροχο γκολ, το ωραιότερο της καριέρας του.
Οι δυο ομάδες δεν μοιάζουν σχεδόν σε τίποτα, αλλά έχουν ένα κοινό ιστορικό χαρακτηριστικό: δυσκολεύονται πολύ να κερδίσουν κάτι. Αν το περασμένο καλοκαίρι έλεγες πως αυτός θα είναι ο τελικός της διοργάνωσης, πολλοί θα σε ρωτούσαν τι ακριβώς παίρνεις και βλέπεις οράματα και θα σου υπενθύμιζαν πως και οι δυο αυτές ομάδες, παρά τα καλά λόγια που κατά περιόδους τις ακολουθούν, δυσκολευόντουσαν πολύ να φτάσουν με επιτυχία στο τέλος μιας διαδρομής. Βέβαια αυτό - ως προς την Μπάγερ Λεβερκούζεν τουλάχιστον - άλλαξε.
Την έδιωξε από πάνω της
Στην Γερμανία αποκαλούσαν την Λεβερκούζεν «Νeverkusen» ή «Nevercupen» - πρόκειται για κοροϊδευτικά προσωνύμια που δεν χρειάζονται μετάφραση. Έλεγαν επίσης κοροϊδευτικά πως το κύπελλο UEFA καταργήθηκε γιατί το κέρδισε αυτή. Το 2002 όταν έχασε τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ, είχε καταφέρει να χάσει και το πρωτάθλημα Γερμανίας (τερματίζοντας δεύτερη ένα βαθμό πίσω από την Μπορούσια Ντόρτμουντ) αλλά και το κύπελλο Γερμανία (από την Σάλκε): όλα μέσα σε δέκα μέρες! Η Αταλάντα έχει κατορθώσει (διότι περί κατορθώματος πρόκειται…) να χάσει τρεις τελικούς κυπέλλου Ιταλίας σε πέντε χρόνια: από το 2019 μέχρι το 2024. Το 2020, όταν ήταν πιθανότατα η πιο φορμαρισμένη Ιταλική ομάδα, έχασε το πρωτάθλημα μετά την διακοπή εξαιτίας του κορωνοϊού. Η ιταλική ομάδα συνέχισε και φέτος την κακή συνήθεια, που της έγινε λατρεία κι έχασε ήδη ένα τρόπαιο: το κύπελλο Ιταλίας στου οποίου τον τελικό έχασε από την Γιούβε με 1-0. Η Λεβερκούζεν όμως την ετικέτα της μονίμου χαμένης την έδιωξε από πάνω της και πολύ θεαματικά μάλιστα. Σήμερα η Neverkusen έγινε Neverlusen.
Ονειρο πραγματικό
Η γερμανική ομάδα, μετά από πολλά και απίθανα που της έχουν συμβεί, ζει μια σεζόν που να την αποκαλέσεις ονειρεμένη είναι λίγο. Όλα ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2022 κι ενώ Μπάγερ Λεβερκούζεν βρισκόταν στην ζώνη του υποβιβασμού. Στις αρχές Οκτωβρίου ανέλαβε τις τύχες της ο Τσάμπι Αλόνσο, παλιός παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, της Λίβερπουλ και της Μπάγερν Μονάχου, αλλά με προπονητική πείρα μόνο στη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Απειρος αλλά με προσωπικότητα σπάνια ο Βάσκος κατάφερε όχι απλά να την σώσει. αλλά να την οδηγήσει τελικά στην έκτη θέση του πρωταθλήματος και στα ημιτελικά του Europa Leaguε, όπου αποκλείστηκε από την Ρόμα. Ωστόσο κανείς δεν μπορούσε τότε να φανταστεί ό,τι ακολούθησε παρά τα καλά σε γενικές γραμμές αποτελέσματα.
Φέτος η Μπάγερ κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της φτάνοντας στη μαθηματική του κατάκτηση μετά την νίκη με 5-0 επί της Βέρντερ Βρέμης: το πέτυχε στις 14 Απριλίου, πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος της Μπουντεσλίγκα! Όμως απόψε επιδιώκει να φτάσει σε ένα κατόρθωμα που να το πεις γιγάντιο είναι λίγο: να παραμένει αήττητη σε όλες τις διοργανώσεις που έχει πάρει μέρος φέτος. Εχει μπροστά της πέρα από τον αποψινό τελικό και τον τελικό του κυπέλλου Γερμανίας που είναι στο πρόγραμμα το επόμενο Σάββατο στο Βερολίνο. Αν τα καταφέρει να κερδίσει αυτούς τους δυο τελικούς θα έχει κάνει ένα ρεκόρ που ποτέ καμία ευρωπαϊκή ομάδα δεν έχει πλησιάσει: πολλές έχουν κερδίσει αήττητες δυο τίτλους – καμία όλους όσους διεκδίκησε. Στον τελικό του κυπέλλου η Μπάγερ θα βρει την ιστορική Καϊζερσλάουτερν, ομάδα ιστορική κι άξια σεβασμού, που όμως φέτος αγωνιζόταν στην δεύτερη γερμανική κατηγορία: λογικά με αυτή θα τα καταφέρει, παρά την κούραση με την οποία θα επιστρέψει από το Δουβλίνο. Το ιστορικό της αήττητο νομίζω πως θα κριθεί απόψε. Η Λεβερκούζεν θα χρειαστεί να το υπερασπιστεί απέναντι στην Αταλάντα. Κι είναι ένα καπρίτσιο της μοίρας της ότι κινδυνεύει να το χάσει από μια ομάδα που ποτέ δεν έχει κερδίσει τίποτα.
Τρύπησαν το ταβάνι τους
Μπορεί η Αταλάντα να κάνει την έκπληξη; Αν ο Τσάβι Αλόνσο μεταμόρφωσε μια ομάδα μέσα σε ένα χρόνο, ο προπονητής της ιταλικής ομάδας Ζαν Πιέρο Γκασπερίνι έχει τους δικούς του λόγους να καμαρώνει. Από το 2016 που βρέθηκε στο Μπέργκαμο, μετά από ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Ιντερ και κάμποση δουλειά σε ομάδες της ιταλικής επαρχίας, βοήθησε την Αταλάντα του όχι απλά να αλλάξει επίπεδο, αλλά και να σταθεροποιηθεί στις κορυφαίες του Καμπιονάτο παρά τις πωλήσεις παικτών, που αφού εκεί καθιερώθηκαν κάνουν καριέρες σήμερα σε μεγάλες ομάδες. Ο πολύπειρος τεχνικός έμαθε στην Αταλάντα να πρωταγωνιστεί και εντός και εκτός Ιταλίας – πριν την εφετινή της σπουδαία πορεία στο Europa League, έκανε σπουδαία πορεία και στο Τσάμπιονς λιγκ το 2020 σταματώντας τότε στον προημιτελικό. Φέτος βέβαια οι «μπεργκαμάσκι», στη διαδρομή προς το Δουβλίνο, τρύπησαν το ταβάνι τους καθώς απέκλεισαν την σήμερα πρωταθλήτρια Πορτογαλίας Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, κατέστρεψαν την τελευταία ευρωπαϊκή χρονιά του Κλοπ στη Λίβερπουλ και απέκλεισαν στον ημιτελικό την Μαρσέιγ εντυπωσιάζοντας. Η Λεβερκούζεν, που στην πορεία προς τον τελικό απέκλεισε την Ρόμα που της τον στέρησε πέρυσι, πρέπει κομμάτι να ανησυχεί. Διότι ξέρει καλά πως κανείς δεν είναι τόσο καταραμένος ώστε να μην κερδίζει ποτέ. Και πως όπως για την ίδια στην Μπουντεσλίγκα έτσι και για την Αταλάντα στην Ευρώπη, μπορεί να υπάρξει μια πρώτη φορά.
