Η ΑΕΚ είναι αυτή που έχασε βαθμούς στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ – για μένα δεν χωρά αμφιβολία. Με βάση το πρόγραμμα που έχει ΑΕΚ στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, θα έπρεπε να έχει ξεφύγει ήδη από τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Θυμίζω ότι η ΑΕΚ στον πρώτο γύρο είχε βάση προγράμματος εντός έδρας τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό τον ΠΑΟΚ, ενώ εκτός έδρας παίζει ντέρμπι μόνο με τον Ολυμπιακό. Δεν έχει στον πρώτο γύρο και δύσκολα ταξίδια. Τον ΟΦΗ τον φιλοξένησε στην Οpap Arena όπου σε λίγες αγωνιστικές θα φιλοξενήσει και τον Άρη. Ολα αυτά ενώ δεν αγωνίζεται στην Ευρώπη και δίνει ένα ματς την εβδομάδα. Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα δεν αποκλείεται βέβαια στο δεύτερο γύρο να βελτιωθεί και να κάνει καλύτερα πράγματα, για την ώρα όμως δεν έχει κεφαλαιοποιήσει τα αβαντάζ που είχε στο ξεκίνημα της σεζόν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΑΕΚ όχι μόνο δουλεύει με τον ίδιο προπονητή για τρίτη χρονιά, αλλά δεν άλλαξε και πολλούς από τους περσινούς πρωταγωνιστές της. Ως ομάδα έχει κρατήσει τους καλούς της παίκτες (καθώς έχασε μόνο τον Αραούχο που υπέφερε από τραυματισμούς και τον Πόνσε που πωλήθηκε) και έχει προσθέσει και μερικούς από τους οποίους περιμένουν όλοι πολλά. Τέτοιου τύπου ομάδες κερδίζουν συνήθως τίτλος. Αρκεί οι προπονητές τους να μη νιώθουν ότι δίνουν εξετάσεις. Αυτό νομίζω ότι συμβαίνει με τον καλό Αλμέιδα. Φέτος μοιάζει να δίνει εξετάσεις και όχι μόνο γιατί η ΑΕΚ έχει ένα νέο ιδιοκτήτη. Για να είμαστε δίκαιοι με τον Μάριο Ηλιόπουλο σε κάθε του δημόσια τοποθέτηση ο πρόεδρος της ΑΕΚ δηλώνει με τον τρόπο του την εμπιστοσύνη του στον προπονητή του. Αλλά προφανώς αυτό δεν αρκεί για να νιώθει σίγουρος ο κόουτς. Άλλωστε τις πιο δύσκολες εξετάσεις τις δίνει ο καθένας στον εαυτό του.

Πέντε νέοι είναι πολλοί

Η ΑΕΚ αγωνίστηκε με τον ΠΑΟΚ έχοντας την βασική της εντεκάδα πέντε καινούργια αποκτήματα: τον Στρακόσια, τον Περέιρα, τον Κοϊτά, τον Λαμέλα και τον Πιερό. Χρησιμοποιήθηκε επίσης ο Λίβαϊ Γκαρσία σε μία καινούργια θέση - αυτή του ελεύθερου επιθετικού. Ακούω ότι ο Αλμέιδα προσπαθεί να μάθει στην ΑΕΚ να παίζει 4-4-2. Η ΑΕΚ μ’ αυτό το σχηματισμό έχει αγωνιστεί πάρα πολλές φορές στον καιρό του Αργεντίνου: η διαφορά είναι ότι είχε τον Αραούχο πίσω από τον Γκαρσία, τον Γκατσίνοβιτς στα αριστερά, τον Αμραμπατ ή τον Ελίσασιον δεξιά και τον Πινέδα στη μεσαία γραμμή. Οι παίκτες αυτοί (όπως και ο Γιόνσον που πολλές φορές αγωνιζόταν δίπλα στον Σιμάνσκι), έπαιζαν με μεγάλη αγωνιστική ένταση κυνηγώντας τον αντίπαλο κι όταν έχαναν την μπάλα: αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό τους. Ειδικά στα μεγάλα παιχνίδια έβλεπες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου να δημιουργούνται ζευγάρια, δηλαδή ένας ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ να κυνηγάει έναν αντίπαλο του. Αυτό πρώτος το έκανε ο Αραούχο και ακολουθούσαν όλοι. Με τους δυο χαφ να είναι προσηλωμένοι κυρίως στο πως δεν θα αφήσουν τους αντιπάλους ήσυχους ποτέ.

Τη μπάλα στα πόδια

Φέτος ήδη από το καλοκαίρι και τα περίφημα ματς με την Νόα από την ΑΕΚ αυτό το «ένας εναντίον ενός» πρέσινγκ απουσιάζει. Με τον ΠΑΟΚ υπήρχαν στην ενδεκάδα παίκτες που θέλουν την μπάλα στα πόδια: ο Κοιτά, ο Λαμέλα, ο Περέιρα, ακόμα και ο Γκαρσία σε αυτή την νέα του θέση, για να δημιουργήσουν αυτό χρειάζονται – μπάλα και χώρο. Κατά τα άλλα, όταν την μπάλα δεν την έχουν απλώς επιστρέφουν (όχι κι όλοι…): η πίεση για επανάκτηση είναι λίγη. Η διαφορά στην κατάθεση ενέργειας είναι μεγάλη και ο Αλμέιδα το ξέρει. Ξέρει όμως ότι πρέπει να δώσει και χρόνο στους παίκτες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι. Για δυο λόγους. Ο πρώτος γιατί δεν θέλει να δημιουργηθεί η παραμικρή ρήξη με τη νέα διοικητική ηγεσία, πόσο μάλλον όταν βλέπει ότι από την καθημερινότητα της ΑΕΚ απουσιάζουν πλέον άνθρωποι με τους οποίους είχε μια στενή συνεργασία. Έφυγαν ο Γιάννης Παπαδόπουλος κι ο Παναγιώτης Κονέ και ο κόουτς δεν είναι δυνατόν να μην έχει καταλάβει ότι όλα τριγύρω αλλάζουν - πόσο μάλλον όταν βλέπει και νέα πρόσωπα. Ο δεύτερος λόγος είναι ακόμα πιο απλός: ο Αλμέιδα είδε ότι η ΑΕΚ που ετοίμαζε το καλοκαίρι ως συνέχεια της περσινής (με τον Γκαρσία φορ, τον Λιούμπιστς «δεκάρι», τους Σιμάνσκι – Γιόνσον μαζί κτλ), δεν είχε την απόδοση που ήθελε. Καλό είναι το σχέδιο, αλλά πρέπει και κάποιος να το εκτελεί. 

Δεν θες αφορμές

Του λένε του Αλμέιδα ότι πρέπει να παίξουν οι νεοφερμένοι; Δεν νομίζω. Από τη στιγμή που ο Μάριος Ηλιόπουλος δηλώνει σε κάθε ευκαιρία πόσο τον εμπιστεύεται, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που θα τολμούσε να πει στον Αλμέιδα ότι επιτέλους πρέπει να πάρει χρόνο συμμετοχής ο Λαμέλα, πρέπει να καθιερωθεί ο Περέιρα, πρέπει να έχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων ο Κοϊτά, πρέπει να πατήσει γήπεδο ο Μαρσιάλ κι άλλα τέτοια. Είναι όμως ανθρώπινο όταν υπάρχει ένα καινούργιο αφεντικό να μη θες να δώσεις αφορμές για συζητήσεις που αφορούν την επάρκεια της δουλειά σου. Οπότε πρέπει και να δείξεις ότι καταλαβαίνεις τις προτεραιότητες και ότι μπορείς να αξιοποιήσεις το υλικό. Δεν ίσχυε το ίδιο και πέρσι; Όχι ακριβώς. Πέρσι ο Αλμέιδα έφερε τον Πιζάρο, αλλά όταν είδε ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του παιχνιδιού, τον άφησε στην άκρη. Επίσης δεν έδωσε φανέλα βασικού στον Πόνσε αμέσως, όπως δεν μονιμοποίησε στην εντεκάδα και τον Λιούμπιτς και ας είχαν πληρωθεί και για τους δυο πολλά χρήματα. Πέρσι η προτεραιότητα ήταν το παιχνίδι και η εφαρμογή του. Φέτος μου φαίνεται ότι η προτεραιότητα είναι να βγουν οι μεταγραφές. Και με τους παίκτες που ήρθαν να προκύψει μια ΑΕΚ καλύτερη.

Ψηλά ο πήχης

Ο Αλμέιδα επειδή είναι έξυπνος άνθρωπος προσπαθεί να αλλάξει την ομάδα του στην πορεία του πρωταθλήματος χρησιμοποιώντας τα ματς που έχει μπροστά του. Σήμερα παρουσιάζει μία ομάδα που προσπαθεί να κάνει κατοχή μπάλας και είναι πολύ διαφορετική από την πιεστική ΑΕΚ που κάποτε βλέπαμε. Κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει αυτή την αλλαγή και plan B. Αν όμως δε βγει αυτό το πλάνο δεν ξέρω αν ο Ματίας θα έχει το χρόνο για να δοκιμάσει άλλο. Ο πήχης είναι ψηλά. Πρώτα από όλα από τον ίδιο…