Ο Ολυμπιακός πήγε στο Βουκουρέστι να παίξει με την Στεάουα σε μια κάπως παράξενη στιγμή. Από τη μία είχε το ηθικό στα ύψη καθώς έχει δυο νίκες στο πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ που δυνάμωσαν την αυτοπεποίθησή του σε σημείο που ο προπονητής του στην συνέντευξη Τύπου χρειάστηκε να επαναλάβει δυο φορές πως έχει εξηγήσει στους παίκτες του ότι τα παιγνίδια στην Ευρώπη είναι διαφορετικά και δεν πρέπει να το ξεχνάνε. Από την άλλη είχε σοβαρές απουσίες εξαιτίας τραυματισμών αλλά και είχε και μια αποστολή γεμάτη από παίκτες που ήταν δύσκολο να βγάλουν ενενηντάλεπτο: ο Εσε μόλις γύρισε από τραυματισμό, ο Κωστούλας και ο Μουζακίτης είναι επιβαρυμένοι από τα πολλά συνεχόμενα ματς στην πρώτη χρονιά της επαγγελματικής τους καριέρας και παίκτες όπως ο Γουίλιαν, ο Ολιβέιρα, ο Γιάρεμτσουκ, ο Βέλντε, ο Στάμενιτς δύσκολα θα ξεκινούσαν αφού δεν έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή. Η Στεάουα είναι σκληρή και κυνική – και το είχαμε δει και με τον ΠΑΟΚ. Η ισοπαλία, πριν το ματς αρχίσει, δεν ήταν κακό αποτέλεσμα. Μετά το τέλος του ματς, και με βάση όσα έγιναν, παραμένει καλό, αλλά ο Ολυμπιακός θα μπορούσε και να κερδίσει. Και να έχει κάνει ένα άλμα όχι απλά για την πρόκριση αλλά για μια θέση στην πρώτη οκτάδα.     

Δεν υπήρχαν τρικ

Ο κόουτς Μεντιλίμπαρ πήρε μαζί του στο Βουκουρέστι τον Τσικίνιο, αλλά δεν τον χρησιμοποίησε αφού υπάρχει φόβος υποτροπής. Με δεδομένες τις απουσίες του Κάρμο και του Ζέλσον η προτεραιότητά του Βάσκου ήταν να παρουσιάσει μία αξιόμαχη ομάδα με όσους μπορούσαν να βοηθήσουν: αυτή την φορά δυστυχώς για τον Ολυμπιακό δεν υπήρχαν περιθώρια για τρικ γιατί οι παίκτες που κατά τον προπονητή μπορούσαν να βοηθήσουν ήταν μετρημένοι. Η ενδεκάδα που ο Βάσκος προπονητής διάλεξε αποτελούταν από παίκτες που έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, αλλά ο Ολυμπιακός, ενώ ήταν καλός και προσεχτικός στην άμυνα ήταν επιθετικά ελάχιστα παραγωγικός. Η τετράδα με τον Μασούρα στα αριστερά, τον Ροντινέι στα δεξιά, και τον Κωστούλα πιο πολύ πίσω παρά δίπλα στον ΕλΚαμπί ήταν κομμάτι προβλέψιμη από την Στεάουα που έχοντας Κύπριο προπονητή, τον Ηλία Χαραλάμπους που έχει αγωνιστεί και στο ελληνικό πρωτάθλημα, ήξερε τι να περιμένει.

Η δυσκολία και η ευκαιρία

Το πρώτο ημίχρονο ξεκίνησε με τους Ρουμάνους να ξεκινάνε λίγο περισσότερο επιθετικά, χωρίς πάντως μεγάλες ευκαιρίες, και τον Ολυμπιακό να προσπαθεί να παίξει για τον ΕλΚαμπί. Η κατοχή μπάλας που έγινε, χάρη στο σοφό παιχνίδι τον Μουζακίτη και Γκαρθία κυρίως, δεν έφερε ωστόσο μεγάλες φάσεις: ο Ροντινέι ήταν ο πιο ορεξάτος, οι ακραίοι μπακ ανέβηκαν λίγο, ο Μασούρας είναι τσακωμένος εδώ και καιρό όχι με το γκολ, αλλά με την πιθανότητα να φτάσει σε θέση βολής και ο ΕλΚαμπί φάνηκε κι αυτός λίγο βαρύς – θυμίζω ότι στο ντέρμπι με την ΑΕΚ είχε ένα μικροτραυματισμό. Ο Ολυμπιακός δυσκολευόταν να κάνει ένα ματς μεγάλης έντασης, ο Χαραλάμπους το είδε και στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου η Στεάουα, που έχασε εξαιτίας τραυματισμού τον Τανάσε, παίζοντας πολύ νταϊλίδικα έφερε τον Ολυμπιακό σε δύσκολη θέση. Οι Ρουμάνοι πίεσαν πιο πολύ κερδίζοντας μέτρα και πιέζοντας αρκετά τον Μουζακίτη με τον Σουτ και τον Ενζουμά: κυρίως επένδυσαν στην πιθανότητα να ανάψουν τα αίματα με τον Κρέτσου, τον Ολάρου και τον Μπιρλιτζέα να γίνονται πραγματικοί προβοκάτορες. Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε να ανταποδώσει το ξύλο, αλλά η δυσκολία μετατράπηκε σε ευκαιρία νίκης όταν οι Ρουμάνοι έπεσαν στην παγίδα που προσπάθησαν να στήσουν. Στο 68΄ έμειναν με δέκα παίκτες μετά από αποβολή του φορ Μπιρλιτζέα που παραλίγο να σακατέψει τον Ρέτσο.

Η ατυχία του Γιάρεμτσουκ

Το ματς άλλαξε και πολύ. Η Στεάουα αποφάσισε να αμυνθεί για εικοσιπέντε λεπτά και το έκανε ψυχωμένα και κυνικά. Ο Ολυμπιακός την έκλεισε και έπρεπε να βρει γκολ αλλά δεν φάνηκε πάλι πολύ έτοιμος να ανοίξει μια κλειστή άμυνα: όταν λείπει η προετοιμασία είναι δύσκολο να αλλάξει ο τρόπος κατά την διάρκεια ενός ματς. Βέβαια ο Βάσκος το πάλαιψε. Ο Μεντιλίμπρ έριξε στο ματς τον Γουίλιαν αντί του κουρασμένου Κοστίνια και τον έστειλε στα αριστερά για να αφήσει την πλάγια γραμμή στον Ροντινέι, συγχώρεσε τον Βέλντε που τον είχε εκτός αποστολών μετά το ματς με την Ρέιτζερς, έβαλε τον Γιάρεμτσουκ αντί του κατάκοπου Κωστούλα δίπλα στον ΕλΚαμπί κι αυτός φάνηκε αρχικά πως θα μπορούσε με τις τοποθετήσεις του να βρει το γκολ. Αλλά ο Ουκρανός είναι γεννημένος άτυχος: είχε μια μεγάλη ευκαιρία να ανοίξει το σκορ με κεφαλιά, αλλά στη φάση αυτή έσπασε την μύτη του κι έφυγε από το ματς για να μπει ο Ολιβέιρα που δεν πρόσθεσε κάτι σε όσα ξέραμε.

Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς στην επίθεση, αλλά χωρίς παίκτη δίπλα στον ΕλΚαμπί, που δεν ολοκλήρωσε καλά μια δυο φάσεις, δεν ήταν επικίνδυνος. Υπήρξε ξανά μια μανιώδης αναζήτηση μιας καλής σέντρας αλλά αυτή δεν βρέθηκε ποτέ. Το τελικό 0-0 που πριν αρχίσει το ματς δεν ήταν κακό αποτέλεσμα στο τέλος του μοιάζει με χαμένη ευκαιρία. Οι γηπεδούχοι το πανηγύρισαν γιατί χάρη σε αυτό έφτασαν τους 10 βαθμούς και μπορούν να μην φοβούνται το βαρύ τους πρόγραμμα. Ισως τους αρκεί μια ισοπαλία στα δύσκολα τελευταία τους ματς για να τα καταφέρουν να προκριθούν.    

Το μεγάλο πρέπει

Ο Ολυμπιακός πήρε την ισοπαλία στο Βουκουρέστι κυρίως χάρη στην σχεδόν αψεγάδιαστη άμυνά του, που είχε σε σπουδαίο βράδυ τους Ρέτσο, Πιρόλα και δεν πήρε την νίκη γιατί οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο δεν τον βοήθησαν. Μου μοιάζει βέβαιο ότι κάποιοι θα φύγουν τον Ιανουάριο, αλλά η διαχείρισή τους χρειάζεται προσοχή γιατί ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε μια στιγμή που τους χρειάζεται όλους: ο Δεκέμβριος είναι γεμάτος ματς. Η ισοπαλία για την βαθμολογία του δεν είναι κακό αποτέλεσμα – τον βάζει βέβαια στην υποχρέωση να κερδίσει τα ματς με την Τβέντε και την Καραμπάκ στο Καραϊσκάκη. Δεν είναι τα πιο μεγάλα εμπόδια που είχε στην οκτάδα των αγώνων αυτών. Αλλά τα ματς θα βαρύνουν λίγο από το μεγάλο πρέπει.