Στο ποδόσφαιρο ισχύει συνήθως ότι και στην αγορά των ομολόγων, δηλαδή οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εξασφαλίζουν τις μελλοντικές, ωστόσο ό,τι έχει προηγηθεί δεν μπορεί να περνάει και απαρατήρητο: οφείλεις να το αξιολογείς. Πέρυσι πχ ο Ολυμπιακός είχε αυτοχριστεί φαβορί κόντρα στην Αντερλεχτ γιατί είχε κάνει μια καλή παρουσία στο Τσάμπιονς λιγκ και είχε φτάσει να παίξει την πρόκρισή του στο τελευταίο ματς με την Αρσεναλ στο Καραϊσκάκη. Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός κόντρα στους Βέλγους είχε ελπίδες πρόκρισης μόνο αν τους κέρδιζε στην έδρα τους: αυτό είχε κάνει κόντρα στους Κανονιέρηδες, αλλά και κόντρα στη Δυναμό Ζάγκρεπ. Όταν έχασε στις Βρυξέλλες οι ελπίδες του μίκρυναν.

Το δύσκολο φέτος Καραϊσκάκη

Φέτος στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός σε ενενηντάλεπτο έχει μια μόνο νίκη: αυτή κόντρα στην Αστάνα.  Δεν κέρδισε την Χάποελ, έχασε από την Αρούκα και χρειάστηκε ο Τσόρι για να γυρίσει το ματς στην παράταση, χτυποκάρδισε με την Γιανγκ Μπόις, έπαιξε καλά αλλά έχασε από τον ΑΠΟΕΛ: αν το καλοκαίρι σου έλεγε κάποιος ότι ο Ολυμπιακός με μια μόνο νίκη εντός έδρας θα έπαιζε το Φεβρουάριο στην Ευρώπη θα τον περνούσες για τρελό. Ο ΠΑΟΚ, εντός έδρας έχει ελαφρώς καλύτερα αποτελέσματα. Εχασε τζάμπα την πρόκριση με τον Αγιαξ, στάθηκε αξιοπρεπώς κόντρα στη Φιορεντίνα, νίκησε στο κρίσιμο τελευταίο ματς την Λίμπερετς κι έσβησε έτσι την ήττα από την Καραμπάκ. Ομως κι ο ΠΑΟΚ συνεχίζει χάρη στις εκτός έδρας επιτυχίες του: οι νίκες με τη Λίμπερετς και την Φιορεντίνα του έδωσαν την πρόκριση και η ισοπαλία στο Αμστερνταμ Αρίνα στο πρώτο ματς της σεζόν παραμένει ίσως το καλύτερο του παιγνίδι. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο,τι ο μεν Ολυμπιακός έχει μπροστά του ένα ακόμα Γολγοθά στο Καραϊσκάκη απόψε, ο δε ΠΑΟΚ, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες από τον Ολυμπιακό να κάνει ένα καλό αποτέλεσμα απόψε κι ας είναι η Σάλκε πιο δυνατή από την Οσμάνλισπορ. Αν μάλιστα πάρει ένα οποιοδήποτε θετικό αποτέλεσμα μπορεί εκτός έδρας να το υπερασπιστεί καλύτερα. 

Κόντρα στον Αστέρα της Τουρκίας

Ακούω ότι η Οσμανλισπορ είναι ένα πραγματικό μυστήριο. Είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο να περιγράψεις την τουρκική ομάδα σε κάποιον που δεν την ξέρει. Στη Sportday έγραφα ότι η δική μου εντύπωση είναι ότι μοιάζει λίγο με τον Αστέρα Τρίπολης με τη διαφορά ότι δεν έχει ένα ελαφρύ φορ, όπως είναι ο Μανιάς, αλλά ένα ταχύ κυνηγό που του αρέσουν οι αντεπιθέσεις, όπως είναι ο Γουεμπό. Δεν χρησιμοποιώ τυχαία το παράδειγμα του Αστέρα: κι ο Αστέρας όταν πρωτοέπαιξε στην Ευρώπη κέρδιζε την Πέμπτη την Μάινς κι έχανε την Κυριακή από τον ΠΑΣ με κατεβασμένα χέρια. Πιο πολύ και από τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά της τουρκικής ομάδας, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι για αυτή το κίνητρο είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που έχει στο πρωτάθλημα, στο οποίο ο στόχος ήταν και είναι η άνετη παραμονή της στην κατηγορία. Η Οσμανλισπορ έχει ενθουσιασμό, έχει γρήγορους κυνηγούς, έχει σίγουρα προετοιμαστεί για το ματς καλύτερα από τον Ολυμπιακό και τα πρόσφατα άσχημα αποτελέσματά της στην Τουρκία δεν πρέπει να ξεγελούν. Δεν είναι μεγαθήριο, αλλά δεν έχει άγχος. Κυρίως έχει ενθουσιασμό: ζει στιγμές ιστορίας κι αυτό φάνηκε και στον πρώτο γύρο όταν άφησε δεύτερη την πολύ καλή Βιγιαρεάλ. Αν υπάρχει ένα μυστήριο απόψε δεν είναι η Οσμάνλισπορ, αλλά ο Ολυμπιακός και το τι θα κάνει ο προπονητής του.

Ο Μπέντο και τα μυστήρια

Τον καιρό του Μπέντο έχουμε δει ένα σωρό περίεργα: βαρέθηκα και να τα επισημαίνω. Τον τελευταίο καιρό ο Μπέντο έχει καταφέρει να μας παρασύρει σε μια σειρά από λάθος συζητήσεις. Λέμε πχ ότι η άμυνα θα ήταν καλύτερη, αν είχε καλύτερη κάλυψη από τους μέσους, αλλά πώς να γίνει αυτό όταν οι μέσοι είναι ο Μάρτινς και ο Φορτούνης; Με δεδομένες τις αδυναμίες του Βιάνα, αλλά και την αδικαιολόγητη νευρικότητα του Μποτία είναι δύσκολο να περιμένεις ότι ο Ολυμπιακός θα κρατήσει στο Καραϊσκάκη το μηδέν: το κατόρθωσε, άλλωστε, φέτος μόνο με την Χάποελ και σωστά δεν χάρηκε και ιδιαίτερα! Βρίσκω επίσης βαρετή τη συζήτηση για αυτούς που θα παίξουν στις θέσεις του Ιντέγιε και του Ελιονούσι και δεν εκπλήσσομαι για την ξαφνική απόφαση να μείνει έξω ο Ντελα Μπέγια: ο Πορτογάλος φανερά ψάχνει κάθε φορά ένα τέτοιου τύπου τρικ για να τσιτώσει την ομάδα, αλλά όλα αυτά είναι πάντα επικίνδυνα. Μια πειραματική άμυνα δεν μπορεί να είναι λύση σε μια ομάδα που αμυντικά δυσκολεύεται. Δεν είναι επίσης οι απουσίες το μεγάλο πρόβλημα: κάποτε ο Βαλβέρδε κέρδισε εκτός έδρας την Ρούμπιν Καζάν με στόπερ τον Παπάζογλου και την Μέταλιστ με αριστερό μπακ τον Μαρκάνο. Όμως εκείνη η ομάδα είχε εσωτερική ιεραρχία, ηγέτες και ρολίστες: στον τωρινό Ολυμπιακό υπάρχει κυρίως ένας προπονητής που παριστάνει τον ταχυδακτυλουργό. Σήμερα, σε ένα από τα κρισιμότερα ματς της σεζόν, αποφάσισε να παίξει με αριστερό μπακ το Σισοκό και κόφτη το Ρέτσο: μακάρι να του βγει, αλλά δεν είναι ματς αυτό για στοιχήματα. Επίσης πιο πολύ και από τους απόντες πρέπει να δούμε τι θα κάνουν κάποιοι παρόντες. Ο Καρντόζο πχ απολαμβάνει μιας εκτίμησης, που με βάση τα όσα έχει κάνει εντός γηπέδου μοιάζει αδικαιολόγητη- ειδικά όταν έχουν εξαφανιστεί από την 18αδα ο Τσόρι, ο Καμπιάσο και ο Μάριν. Δεν κρύβω ότι με προβληματίζει και η μέτρια κατάσταση του Φορτούνη. Ο Μπέντο έχει στήσει μια ομάδα γύρω του και για χάρη του έθαψε τον Τσόρι, τον Μάριν και τον Καμπιάσο: έχω τεράστιο σεβασμό για τις ικανότητές του, αλλά αν αυτός απόψε δεν κάνει τη διαφορά οι πιθανότητες του Ολυμπιακού είναι αντικειμενικά λίγες.

 Ο ΠΑΟΚ είναι σε καλό φεγγάρι

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον ΠΑΟΚ, όπου υπάρχει πολύ στήριξη στον Κλάους Αθανασιάδη: βέβαια σε αυτή την περίπτωση η στήριξη έχει να κάνει και με το ότι είναι εκτός ευρωπαϊκής λίστας ο Πρίγιοβιτς. Ο έλληνας φορ στο Γιουρόπα Λιγκ έχει βρει δίχτυα και δεν θα είναι το ίδιο αγχωμένος, όσο στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι μόνο το άγχος ο λόγος της κακής του απόδοσης: μοιάζει χωρίς ενέργεια. Από τον Ιβιτς θα λείψει και ο αθόρυβος Κάνιας και τη δουλειά του θα κληθεί να την κάνει ο Σακόφ: δεν θα είναι τόσο απλό. Όμως ο ΠΑΟΚ έχει και όπλα μεγάλα. Ο Μπίσεσβαρ, ο Τσίμιροτ κι ο Κάμπος είναι καλά – κι ας μην σκοράρουν: δημιουργούν. Ο πάγκος είναι γεμάτος κι ο κόσμος έχει μεγάλο ενθουσιασμό. Το σπουδαιότερο είναι ότι ο ΠΑΟΚ, μετά τη φυγή του Τζαβέλα, είναι σοβαρός στην άμυνα. Ο Ιβιτς καταλαβαίνει την αξία της σιγουριάς στα μετόπισθεν και συχνά προτιμά να παίξει με πέντε αμυντικούς, παρά να πάρει ρίσκα ανεβάζοντας τον Βαρέλα και τον Κρέσπο στη σέντρα – έτσι κι αλλιώς πρωτοβουλίες πολλές παίρνουν οι δυο ακραίοι, δηλαδή ο Λέοβατς και ο Μάτος. Πιστεύω επίσης ότι έχει στα υπέρ του και ότι στη Σάλκε δεν έχουν καταλάβει το βαθμό της δυσκολίας του εγχειρήματος: άκουσα τι είπε ο προπονητής της γερμανικής ομάδας (για επιθετικό ποδόσφαιρο κτλ)- αν σοβαρολογεί ο ΠΑΟΚ μπορεί να βρει χώρους. Δεν αποκλείω οι άνθρωποι της Σάλκε να θυμούνται ότι πρόσφατα απέκλεισαν τον ΠΑΟΚ. Θα διαπιστώσουν πως αυτή η ομάδα του Ιβιτς ελάχιστη σχέση έχει μ εκείνη του Στέφενς, που αφελέστατα δέχτηκε κάποτε από δαύτους στην Τούμπα τρία γκολ.

 Χρειάζεται ένας Ανδρούτσος

Ομολογώ ότι περιμένω τα ματς με μεγάλη περιέργεια. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο ΠΑΟΚ θα κάνει ένα καλό ματς. Για τον Ολυμπιακό ελπίζω η παρουσία του Ανδρούτσου να αποδειχτεί καθοριστική. Αφού η βραδιά απαιτεί ηρωϊσμούς, χρειάζεται ένας Ανδρούτσος κόντρα σε Τούρκους κι ας μην τον λένε Οδυσσέα. Δεν το ξέρουν…