Ο Ολυμπιακός υποδέχεται απόψε τον Ερνέστο Βαλβέρδε, τον προπονητή που ο κόσμος του λάτρεψε. Ισως τον πρώτο στην ιστορία, που έπεισε την εξέδρα ότι η δουλειά ενός προπονητή μπορεί να είναι πραγματικά το μυστικό της επιτυχίας μιας ομάδας και σίγουρα αυτόν που έδειξε και στους πιο δύσπιστους ότι για να κάνεις καλά αυτή τη δουλειά δεν χρειάζεται να είσαι «στρατιώτης» και «σατανάς στον πάγκο» και «οπαδός της ομάδας»: αρκεί να δουλεύεις με μέθοδο. Καιρό τώρα προσεγγίζουμε την περίπτωση του Ερνέστο με λογιών λογιών συναισθηματικούς τρόπους και λογικά: το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό δημιούργησε ένα είδος λατρείας – ο κόσμος καμάρωσε την πρόσληψή του από την Μπαρτσελόνα, σαν να είναι ένα παιδί του από τις Ακαδημίες. Αλλά πέρα από το συναισθηματισμούς υπάρχει και η ίδια η δουλειά του Βαλβέρδε, που είναι περισσότερο ενδιαφέρουσα. Ας δούμε π.χ τι έκανε στις πρώτες του εκατό μέρες στη Μπαρτσελόνα.

Το χειρότερο καλοκαίρι

Ο Βαλβέρδε δεν είχε κρύψει ποτέ ότι ήταν όνειρό του να δουλέψει στη Βαρκελώνη, όμως αμφιβάλω αν είχε ποτέ του σκεφτεί ότι θα βρισκόταν στον πάγκο της Μπάρτσα ένα τόσο παράξενο καλοκαίρι. Σκεφτείτε όσα πέρασε για να καταλάβετε τι θα πει δύσκολο ξεκίνημα. Διαδέχτηκε τον Λουίς Ενρίκε, ένα αγαπημένο παιδί της εξέδρας και κάποτε είδωλο της ομάδας - κι όχι ένα προπονητή φθαρμένο και χωρίς λαϊκό έρεισμα. Το καλοκαίρι, στο διάστημα της προετοιμασίας «έσκασε» στα χέρια του η «βόμβα» της αποχώρησης του Νεϊμάρ, που ήταν αδύνατο να αντικατασταθεί, πόσο μάλλον στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Οι ίδιοι οι παίκτες της Μπάρτσα εξέφρασαν δημόσια την απογοήτευσή τους για την φυγή του Βραζιλιάνου και μάλιστα το έκαναν μετά την διπλή ήττα από την Ρεάλ Μαδρίτης στο Σούπερ Καπ της Ισπανίας. Δεν πιστεύω πως ο Βαλβέρδε μπορούσε να περιμένει τίποτα χειρότερο. Ο Ερνέστο ανέλαβε μια ομάδα που προερχόταν από μια κακή σεζόν, έχασε ένα από τους καλύτερους παίκτες της, δεν έκανε τις μεταγραφές που ήθελε, και έμοιαζε να χρειάζεται ανανέωση. Τον Αύγουστο τον ρώτησαν αν νοιώθει ότι πήγε στη Μπάρτσα στη χειρότερη στιγμή. «Δεν μπορεί ποτέ να είναι κακή η στιγμή που έρχεσαι στην Μπαρτσελόνα» απάντησε.  

Οι νεοφερμένοι μπαίνουν σιγά σιγά

Οποιος γνωρίζει τον Ερνέστο ξέρει ότι το πρώτο πράγμα που κάνει σε μια ομάδα είναι να ξεκαθαρίσει ποιοι είναι οι βασικοί του και σε ποιους θα στηριχτεί: όποιος θέλει να βρει θέση στην ενδεκάδα θα πρέπει να ανταγωνιστεί τον παίκτη που έχει μπροστά του. Αντίθετα από αυτούς που περίμεναν πολλές και μεγάλες μεταγραφές, ο Βαλβέρδε θέλησε πρώτα από όλα να δείξει ότι εμπιστεύεται τους παίκτες που βρήκε: οι λίγοι νεοφερμένοι μπήκαν στην ομάδα σιγά σιγά. Το μοίρασμα του χρόνου των παικτών, σε αυτές τις πρώτες εκατό μέρες, είναι υποδειγματικό. Υπάρχει ένας κορμός παικτών που ο κόουτς υποστηρίζει: ο Τερ Στέγκεν, ο Πικέ, ο Ουμτιτί, ο Ζόρντι Αλμπα, ο Ράκιτιτς, ο Μπουσκέτς, ο Σερχι Ρομπέρτο, ο Ινιέστα, ο Σουάρες και φυσικά ο Μέσι ξεκινάνε σχεδόν πάντα: μιλάμε για δέκα παίκτες – ο Βαλβέρδε στήριξε τους παλιούς γνωρίζοντας πως μετά από ένα ψυχοφθόρο και δύσκολο καλοκαίρι δεν χρειάζεται ούτε μεγάλο rotation, ούτε πειράματα. Ο ακριβός νεοφερμένος Παουλίνιο μαθαίνει σιγά σιγά. Εχει ξεκινήσει 9 ματς έχει γίνει όμως 5 φορές αλλαγή. Πιο πολύ παίζει ο Νέλσον Σεμέδο, αλλά κι αυτός τη φανέλα του βασικού δεν την έχει ρεζερβέ. Ο σκοπός του κόουτς είναι οι παλιοί να ξεκινάνε τα παιγνίδια και οι νεοφερμένοι να τα τελειώνουν: ο Ινιέστα π.χ υπάρχει πάντα στο αρχικό σχήμα, γιατί η εμπειρία του χρειάζεται, και γίνεται πάντα αλλαγή για να μην φθείρεται άδικα. Η σεζόν είναι μεγάλη.    

Ξεκάθαρες και οι επιλογές των αναπληρωματικών. Ο Μασεράνο είναι σταθερά η πρώτη αλλαγή στην άμυνα – ο Βαλβέρδε έχει πει ότι τον συμβουλεύεται και μιλά πολύ μαζί του. Ο Ντίνιε κι ο Βιδάλ παλεύουν για μια θέση στην ενδεκάδα, έχοντας αγωνιστεί ο καθένας σε περισσότερα από τρία ματς. Στη μεσαία γραμμή πίσω από τους βασικούς μοχθούν να βρουν χρόνο ο Αντρέ Γκόμεζ και ο Ντένις Σουάρες και στην επίθεση δυο κάποτε σούπερ ταλέντα, ο Ντελοφέου και ο Πάκο Αλκάθερ, καλούνται να αποδείξουν ότι ωρίμασαν και μπορούν να καλύψουν τη θέση, όχι του Νεϊμάρ, αλλά του άτυχου Ντεμπελέ, που τραυματίστηκε. Ο Βαλβέρδε δεν πήγε στη Μπαρτσελόνα για να κάνει τακτικές πρωτοτυπίες: το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δείξει εμπράκτως στους παίκτες που βρήκε ότι για αυτόν είναι οι καλύτεροι.

Αλλαγές στις λεπτομέρειες

Εχοντας ξεκαθαρίσει τους ρόλους των παικτών μπορούσε ν αλλάξει κάποια πραγματάκια  – με τον τρόπο του. Η άμυνα ανεβαίνει λιγότερο, ειδικά στα εκτός έδρας ματς. Ο Μπουσκέτς παίζει ολοένα και πιο πολύ σαν λίμπερο μπροστά από τα στόπερ, χωρίς να τρέχει να καλύψει τους ακραίους μπακ όπως παλιότερα. Το σχήμα μοιάζει όλο και πιο πολύ με 4-1-3-1-1: μπροστά από την άμυνα υπάρχει ένα ιδιότυπος ρόμβος με τον Μέσι να καταλήγει πίσω από τον Σουάρες. Η Μπάρτσα συχνά μοιάζει να αμύνεται με πέντε και να επιτίθεται με πέντε. Η κατοχή μπάλας είναι λιγότερη, το passing game δεν γίνεται μανιακά, η γρήγορη επιθετική μετάβαση όμως παραμένει το σήμα κατατεθέν και ο Μέσι μοιάζει να απολαμβάνει ξανά το να σκοράρει: δώδεκα γκολ στις πρώτες δέκα αγωνιστικές στη Λίγκα είναι κάτι σπουδαίο ακόμα και για τον ίδιο. Ο Βαλβέρδε προσπαθεί να βρει τον τρόπο που θα του επιτρέπει να φθείρεται λιγότερο εντός του γηπέδου. Ο δικός του Μέσι δεν είναι ούτε «ψευτοεννιάρι», ούτε οργανωτής του παιγνιδιού: είναι ένας κανονικός κυνηγός που πρέπει να βρίσκεται κοντά στο φορ και να εκμεταλλεύεται την επιτάχυνσή του. Από τις αντοχές του Αργεντινού θα κριθεί φυσικά και η ίδια η σεζόν της Μπαρτσελόνα, αλλά στο μεταξύ δεν γίνεται να μην επισημάνει κανείς ότι φέτος υπάρχει μια σοβαρή αμυντική βελτίωση: από την Γιουβέντους η Μπάρτσα δέχτηκε όλα κι όλα τρία σουτ και την κέρδισε με 3-0 αφού πρώτα επιθετικά την ακύρωσε.

Εμπιστοσύνη και δουλειά

Ο τρόπος του Βαλβέρδε είναι απλός. Πρώτα από όλα εμπιστοσύνη στους παίκτες που κάποιοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως «τελειωμένους». Μετά δουλειά πάνω στις περσινές αδυναμίες: καλύτερη άμυνα π.χ. Μετά ένα σχήμα που να εξυπηρετεί τον Μέσι – αρκετά τράβηξε ο ίδιος την Μπάρτσα, τώρα πρέπει και η ομάδα συνολικά να τον βοηθήσει ώστε να μπορεί πάντα να κάνει τη διαφορά. Τέλος μεγάλη φροντίδα στις ισορροπίες και μεγάλη προσοχή ώστε να μην «καούν», όχι μόνο οι λίγες εφετινές μεταγραφές, αλλά και οι περσινές: παίκτες όπως ο Αντρέ Γκόμεζ, ο Πάκο Αλκάθερ, ο Ντένις Σουάρεθ, ο Ντίνιε πρέπει φέτος να αποδείξουν την χρησιμότητά τους και να αξιοποιηθούν, αλλά μπαίνοντας στο μηχανισμό χωρίς βιασύνες. Κάπως έτσι ο Ερνέστο ανανέωσε όχι την ομάδα, αλλά το κίνητρο των παικτών του: ζητάει απλά να του δείξουν ότι η στήριξη που τους προσφέρει τους αξίζει.

Αυτό που ξέρει

Και στη Μπαρτσελόνα ο Βαλβέρδε κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: διοικεί με δικαιοσύνη, έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο, απολαμβάνει τη δουλειά. Κι απόψε έρχεται στο Καραϊσκάκη για να παραδώσει στην παλιά του ομάδα ένα ακόμα μάθημα. Ο Ολυμπιακός το χρειάζεται γιατί τα μαθήματα του τα ξέχασε.