Την περασμένη Παρασκευή ο Ρικ Πιτίνο ανακοίνωσε ότι δεν θα συνεχίσει στον Παναθηναϊκό. Δυο μέρες πριν ο Κώστας Σλούκας έκανε γνωστό ότι δεν θα δεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού και θα συνεχίσει στην Φενέρ. Είναι άσχετες οι δυο ιστορίες; Κάποιος θα έλεγε ναι. Αλλά εγώ βλέπω ότι στις αποφάσεις και των δυο μέτρησε και η μιζέρια του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ, που δεν συγκινεί κανένα.

Ελπίζει ότι κάτι θα βρει

Ο Πιτίνο στο tweet με το οποίο ανακοίνωσε το αντίο του στον ΠΑΟ ήταν ευγενέστατος ως συνήθως και παραδόξως λακωνικότατος. «Ο τελευταίος χρόνος ήταν απίστευτος. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους παίκτες του Παναθηναϊκού για την εκπληκτική τους προσπάθεια. Ευχαριστώ το προπονητικό μου τιμ για την πίστη και την αφοσίωσή του. Ευχαριστώ τον παθιασμένο ιδιοκτήτη και GM. Τέλος, ευχαριστώ τους σπουδαίους ανθρώπους στην Ελλάδα την ευγένεια και την φιλοξενία τους. Είναι απίστευτη χώρα που θα έχει για πάντα μία θέση στην καρδιά μου. Θα μου λείψετε όλοι πολύ, αλλά επιστρέφω στο σπίτι μου και ανυπομονώ για το νέο κεφάλαιο στην ζωή μου» γράφει. Ουσιαστικά φεύγει χωρίς να δώσει καμία εξήγηση για την απόφασή του. Σύμφωνα με δημοσιογράφους του ESPN, ο Πιτίνο θέλει να επιστρέψει έπειτα από πολλά χρόνια στο ΝΒΑ, έχοντας ρόλο προπονητή, αλλά και γενικού διευθυντή και διαχειριστή του μπάτζετ μιας ομάδας – και ποιος δεν θα το ήθελε! Αλλά πρόταση συγκεκριμένη δεν έχει. Αφησε τον ΠΑΟ, όχι γιατί προτίμησε κάτι άλλο, αλλά γιατί ελπίζει ότι θα βρει κάτι άλλο. Στο μεταξύ η ευρωπαϊκή εμπειρία του επέτρεψε να εκτίσει την τιμωρία του. Και ίσως στην Ευρώπη κάποτε επιστρέψει. Αλλά αλλού.

Η κακή συγκυρία

Ο Κώστας Σλούκας συζήτησε με τον Ολυμπιακό – κι όχι μόνο μέσω του μάνατζερ του: συζήτησε και με παλιούς συμπαίκτες του και το ξέρω. Δεν ήταν αρχικά αρνητικός να επιστρέψει – ίσως στην τελική του απόφαση να μέτρησε τελικά και η κακή συγκυρία της απώλειας του πατέρα του. Ηταν δεμένος με τον πατέρα του και σκεφτόταν να γυρίσει εδώ για να τον βοηθήσει στη μάχη που έδινε. Τον έχασε πριν λίγες μέρες και πιστεύω πως μετά από αυτό μειώθηκαν και οι όποιες σκέψεις του για επιστροφή. Από ό,τι φαίνεται δεν θα πάει ούτε στην ΤΣΣΚΑ, ούτε στην Μπάρτσα που του δίνανε πιο πολλά: θα μείνει στη Φενέρ. Με την οποία δεν κέρδισε καν το πρωτάθλημα Τουρκίας – θέλω να πω ότι δεν ήταν ο ενθουσιασμός της κατάκτησης ενός τίτλου αυτό που προκάλεσε την επιλογή του. Απλά την προτίμησε από την Ελλάδα.  

Τι είδε στην Ελλάδα

Ο Πιτίνο είναι ένας καταπληκτικός τύπος: ίσως ο πιο ενδιαφέρον που έχει έρθει τελευταία στην Ελλάδα. Δίνει καταπληκτικές συνεντεύξεις, λέει ατάκες που θυμίζουν πρωταγωνιστές αμερικάνικης ταινίας, έχει ύφος σταρ του Χόλυγουντ – από αυτούς που στη ζωή τους έχουν παίξει σε τρομερούς ρόλους και μεγαλώνοντας έχουν το δικαίωμα να διασκεδάζουν με όλους και όλα. Ο κόσμος του ΠΑΟ τον αγάπησε, όχι γιατί κέρδισε το πρωτάθλημα επικρατώντας του Προμηθέα, αλλά γιατί τον είδε στην Ευρωλίγκα να ξυπνά μια ομάδα που έφτασε μέχρι τα play off. Ο τύπος απέδειξε ότι ξέρει περισσότερο μπάσκετ από όσο όλοι οι Ελληνες μαζί κι ο κόσμος είδε στο πρόσωπό του ένα πραγματικό προπονητή με προσωπικότητα και κύρος. Αλλά τι είδε ο Πιτίνο στην Ελλάδα; Είδε ένα πρωτάθλημα που διαλύθηκε, παρακολούθησε ένα καυγά μεταξύ παραγόντων χωρίς προηγούμενο και διαπίστωσε πως υπάρχει τόση ξεροκεφαλιά, ώστε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως το επόμενο πρωτάθλημα θα είναι ακόμα χειρότερο. Και δεν είδε μόνο τον Ολυμπιακός να φεύγει – τη στάση του οποίου κατακεραύνωσε. Είδε και τον ΠΑΟ να φεύγει (και να λέει ότι δεν θα συνεχίσει στο πρωτάθλημα…), είδε κι ένα τελικό με χίλιους θεατές και ένα πανό που έλεγε ότι οι οπαδοί δεν είναι καταναλωτές και είδε κι ένα άλλο στον οποίο το γήπεδο δεν γέμισε καν παρότι το εισιτήριο κόστιζε ένα ευρώ. Τέλος κατάλαβε ο άνθρωπος ότι εδώ οι διαιτητές είναι σημαντικότεροι όχι μόνο από τους προπονητές, αλλά και από τις ομάδες: για χάρη τους διαλύονται πρωταθλήματα.    

Τρία στη σειρά

Ο Σλούκας είναι ένας καταπληκτικός παίκτης. Δουλεύοντας τρία χρόνια με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς έγινε ακόμα καλύτερος. Είναι ένας από τους λίγους Ελληνες με ηγετικά χαρίσματα: ο ιδανικός παίκτης για να χτίσεις μια ομάδα πάνω του. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι είδαν στο πρόσωπό του το διάδοχο του Βασίλη Σπανούλη και του πρόσφεραν χρήματα απίστευτα για τους καιρούς μας. Αλλά τι βλέπει ο Σλούκας κοιτάζοντας την Ελλάδα; Μια χώρα στην οποία σκοπός δεν είναι να γίνεις καλύτερος, αλλά να καταστρέψεις τον αντίπαλο με κάθε τρόπο. Κι ένα πρωτάθλημα το οποίο διαλύεται από μια ομοσπονδία που κρύβεται από τις ευθύνες της και μια κυβέρνηση που (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) στρουθοκαμήλιζε. «Δε ξέρω τι πρόβλημα έχουν οι Αγγελόπουλοι» μας είπε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, που δεν τους φώναξε ποτέ να τους ρωτήσει, δείχνοντας όλο το αντιολυμπιακό του μένος. Σε ποια χώρα να γυρίσει ο Σλούκας;  

Κανείς δεν περπατάει στο νερό

Και η Ευρωλίγκα θα πει κάποιος; Δεν είναι κίνητρο για τον Πιτίνο και τον Σλούκα; Ο Σλούκας την Ευρωλίγκα τη ζει ως πρωταγωνιστής και στην ομάδα που παίζει: έχει παίξει μαζί της σε τρία Finαl 4 στη σειρά και την κατάκτησε πρόπερσι. Ρεαλιστικά έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να διακριθεί σε αυτή παίζοντας του χρόνου με τη Φενέρ, παρά με τον Ολυμπιακό. Ο Πιτίνο από την μεριά του τη γνώρισε και κατάλαβε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να την κατακτήσεις: τέσσερις ήττες στη σειρά από τη Ρεάλ, που δεν αγωνίστηκε καν στον τελικό της, το επιβεβαιώνουν. Είναι καταπληκτικός προπονητής ο Αμερικάνος, αλλά δεν περπατάει στο νερό – μολονότι αν διάβαζε κανείς τι κυκλοφορούσε για αυτόν τους τελευταίους μήνες θα πίστευε το αντίθετο. Κατάλαβε σε χρόνο ρεκόρ πως θα του ζητούσαν θαύματα και πως το βάρος της αποστολής του θα ήταν του χρόνου μεγαλύτερο: σίγουρα δεν του έχει διαφύγει της προσοχής ότι αντικατέστησε ένα προπονητή που είχε κι αυτός κερδίσει το πρωτάθλημα – ο Πασκουάλ το είχε πάρει δυο φορές μάλιστα και το Δεκέμβριο έψαχνε δουλειά.

Τι καταλαβαίνω

Ο Πιτίνο γύρισε στην ησυχία του. Ο Σλούκας αρνήθηκε να καταστρέψει τη δική του για να ρθει εδώ και να παίζουν οι διαιτητές με τα νεύρα του. Τους καταλαβαίνω…