Για το χθεσινό ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ, το που κατά τη γνώμη μου κρίθηκε και το πόσο η νίκη των Ερυθρόλευκων μεταβάλει τα πράγματα από εδώ και πέρα, έχω γράψει στη Sday, όπως πάντα. Το Blog το χρησιμοποιώ για θέματα πιο γενικά από τα αμιγώς αγωνιστικά – για να συζητάμε συμπεράσματα ή απορίες που δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με το αποτέλεσμα ενός αγώνα: εδώ μιλάμε συνήθως για τα μεγάλα κι όχι για τα καθημερινά. Αν π.χ από το χθεσινό ματς των δυο θα κρατούσα κάτι που ξεπερνά την διάσταση του αποτελέσματος και είναι άξιο συζήτησης, είναι το πώς γίνεται μια ομάδα να την πατάει γιατί αυτοχρίζεται «τεράστιο φαβορί». Αυτό έπαθε χθες ο ΠΑΟ και δεν είναι η πρώτη φορά που το βλέπουμε.

Μια ήττα του ΠΑΟ

Περισσότερο και από μια νίκη του Ολυμπιακού χθες, εγώ είδα μια ήττα του Παναθηναϊκού – την ήττα μιας κακοπροετοιμασμένης ομάδας, που μπήκε να παίξει ένα δύσκολο ματς με την βεβαιότητα ότι θα το κερδίσει χωρίς να μοχθήσει και ιδιαίτερα. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί ξαναείδαμε κάτι που στις ελληνικές ομάδες συμβαίνει πολύ συχνά – κι όχι μόνο στο μπάσκετ: οι οπαδίστικες βεβαιότητες δημιουργούν ενίοτε σε παίκτες και προπονητές ψευδαισθήσεις, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και πληρώνονται ακριβά.

Είναι αλήθεια πως ο ΠΑΟ ήταν φαβορί απέναντι στον Ολυμπιακό – και παρότι έχασε το πρώτο ματς εξακολουθεί να είναι. Ηταν αήττητος στο πρωτάθλημα και είχε το αβαντάζ έδρας, που στα ελληνικά ντέρμπι μετρά, χωρίς να είναι και κάτι απολύτως καθοριστικό πλέον. Εφτανε στους τελικούς με τον ενθουσιασμό, που του έδιναν κάποιες εξαιρετικές εμφανίσεις στα ματς των ελληνικών play off, ενώ ήταν καλός και στα ευρωπαϊκά του παιγνίδια με την Ρεάλ – τα τελευταία πραγματικά σοβαρά που έδωσε. Η σύγκριση με τον Ολυμπιακό του έδινε το αβαντάζ του προγνωστικού, χωρίς αμφιβολία. Όμως για μια στιγμή; Για ποιο Ολυμπιακό μιλάμε; Ο Ολυμπιακός, που αποκλείστηκε από την Ζαλγκίρις θα έχανε από τον ΠΑΟ με 3-0, αλλά από τότε πέρασε ένας μήνας και βάλε! Η φόρμα των ομάδων μεταβάλλεται τόσο θεαματικά, ώστε το τι συνέβη στα τέλη Απριλίου, στις αρχές Ιουνίου δεν έχει πια καμία σημασία. Πέρυσι ο Ολυμπιακός έπαιξε στον τελικό της Ευρωλίγκας στις αρχές Μαϊου και στις αρχές Ιουνίου, στα τελικά του πρωταθλήματος, δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Φέτος όμως στο Final 4 δεν πήγε.

Πέρασε όμως ένας μήνας

Στο φύλλο της Sportday το Σάββατο θεώρησα λογικό, πριν αρχίσουν τα παιγνίδια, να επισημάνω δυο απλά και νομίζω λογικά πράγματα. Εγραψα ότι πριν αρχίσουν τα ματς η ομάδα του Σφαιρόπουλου μοιάζει χαμένη από χέρι διότι η τελευταία εικόνα του Ολυμπιακού που έχει μείνει στο μυαλό όλων είναι η εικόνα των ματς με την Ζαλγκίρις και ότι είναι αλήθεια ότι εκείνος ο Ολυμπιακός δεν θα είχε καμία τύχη στους τελικούς – όμως από τότε πέρασε καιρός. Εγραφα ότι με τον Μιλουντίνοφ, τον Τιλί και τον Πρίντεζη στον πάγκο λόγω τραυματισμών, τον Παπανικολάου να δυσκολεύεται να τρέξει και τον Στρέλνιεκς διαλυμένο από την κούραση, οι Ερυθρόλευκοι προφανώς και δεν θα μπορούσαν να κοντράρουν τον ΠΑΟ. Όμως, πρόσθετα, από τότε μερικά πράγματα άλλαξαν: ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε τα ματς των play off για να ξεπεράσει τα προβλήματα του (…). Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι επέστρεψαν και κάποιοι φορμαρίστηκαν. Ο Πρίντεζης και ο Μιλουντίνοφ ξεπέρασαν τα προβλήματα τραυματισμών. Ο Στρέλνιεκς και ο Παπανικολάου βρήκαν τα πατήματα τους. Ο Γουίλτζερ, αλλά και ο Μπόγρης εκμεταλλεύτηκαν τον χρόνο συμμέτοχής που ξαφνικά βρήκαν. Σημείωνα ότι από την μέρα του αποκλεισμού με την Ζαλγκίρις πέρασε ένας μήνας και ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι σίγουρα άδειος και κουρασμένος όπως πέρυσι γιατί στο Final 4 δεν πήγε. Τέλος σημείωνα ότι ο ΠΑΟ δεν θα έχει τον  Γκάμπριελ, που στον Ολυμπιακό έχει κάνει ζημιές, τον Πέιν, που τον ΠΑΟ με τη Ρεάλ τον βοήθησε και τον Ντένμον, που είναι ένας εξαιρετικός ρολίστας και πως χωρίς αυτούς η διαφορά του από τον Ολυμπιακό σε ότι έχει να κάνει με το ρόστερ δεν είναι μεγάλη. Τι ήθελα και τα έγραψα! Δυο μέρες το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο βούλιαξε από mail φίλων του ΠΑΟ που πρόβλεπαν «σκούπες και κατοστάρες», που με καλούσαν να ξαναδώ τα ματς του Ολυμπιακού με την Κύμη και τον Προμηθέα, που μου ζητούσαν να μην ξαναγράψω τίποτα για το μπάσκετ μέχρι να βγει ο ήλιος ανάποδα. Όλα αυτά μολονότι έγραφα ότι ο ΠΑΟ είναι φαβορί – ακόμα το πιστεύω.

Η άγνοια της πραγματικότητας

Οι οπαδικές ψυχώσεις πάντα με διασκεδάζουν – ο οπαδός για να είναι συνεπής στο ρόλο του πρέπει πάντα να βλέπει την ομάδα του καλύτερη από ό,τι είναι στην πραγματικότητα: η πολλή ανάλυση καταστρέφει τον κώδικα της εμπιστοσύνης, που υπάρχει ανάμεσα στον οπαδό και στην ομάδα – κάνει τον οπαδό υπεραπαιτητικό και μόνιμα γκρινιάρη. Όμως ποτέ δεν κατάλαβα πως οι οπαδικές ψυχώσεις γίνονται τόσο εύκολα κτήμα παικτών και προπονητών, σε σημείο που να κάνουν κακό στις ομάδες – χθες ο ΠΑΟ έπαθε ακριβώς αυτό: πίστεψε τις υπερβολές των οπαδών του και αγνόησε την πραγματικότητα. Όταν κατάλαβε ότι δεν θα έκανε τον περίπατο που φανταζόταν, κατέφυγε σε ένα μονοδιάστατο, προβλέψιμο και αναποτελεσματικό τρόπο επίθεσης, που δεν μας έχει συνηθίσει κι έχασε εύκολα από τον Ολυμπιακό, που δεν πήρε τίποτα από τον Πρίντεζη και είχε ελάχιστες βοήθειες από τον Σπανούλη. Ο ΠΑΟ δεν υποτίμησε απλά τον Ολυμπιακό: δεν ασχολήθηκε καθόλου μαζί του. Νόμιζε πως η στέψη του θα είναι μια απλή διαδικασία: δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι έτσι ακόμα κι αν τα φάουλ στο ξεκίνημα του τελευταίου κρίσιμου δεκάλεπτου ήταν 8-1 (!) υπέρ του.

Οι φίλοι των παικτών

Πως δημιουργούνται στο μυαλό σοβαρών παικτών και έμπειρων προπονητών τέτοιες αρρωστημένες βεβαιότητες; Νομίζω ότι η μόνη εξήγηση έχει να κάνει με την ίδια την καθημερινότητα των αθλητών. Οι Ελληνες παίκτες συχνά επηρεάζονται από τα δημοσιεύματα – τελευταία και από τα social media. Οσοι έχουν φιλότιμο, όταν διαβάζουν ότι έχουν χάσει πριν το ματς αρχίσει, αντιδρούν κι όσοι είναι επιρρεπείς στην κολακεία, (οι πιο πολλοί δηλαδή…), επαναπαύονται και καβαλάνε το καλάμι. Οι ξένοι από την άλλη, ζουν συνήθως στον κόσμο τους, περιτριγυρισμένοι από διάφορους που υπάρχουν για να φουσκώνουν το εγώ τους: όσοι ως δουλειά έχουν το να παριστάνουν τον φίλο των παικτών κάνουν συνήθως και την πιο μεγάλη ζημιά. Παρουσιάζουν στον παίκτη μια οπαδίστικη πραγματικότητα για να τον κάνουν να νοιώθει, όπως τα παιδιά της εξέδρας. Οταν τον παίκτη τον προετοιμάζεις για πάρτι, το αποτέλεσμα συχνά είναι καταστροφικό.

Πέφτοντας από τα σύννεφα

Η νίκη αυτή του Ολυμπιακού μπορεί να του δώσει ένα ανέλπιστο πρωτάθλημα, μπορεί όμως και να μην σημαίνει και τίποτα. Διότι και ο Ολυμπιακός υποφέρει από ανάλογες ασθένειες: χάνεται στις υπερβολές, μπερδεύει τα σημαντικά με τα ασήμαντα, επηρεάζεται κι αυτός από τους οπαδούς του – οι πιο πολλοί μάλιστα μεταφέρουν στο ΣΕΦ ποδοσφαιρικές λογικές, που ενίοτε κάνουν στην ομάδα κακό. Ο ΠΑΟ έχασε το πρώτο ματς γιατί ήταν ανεβασμένος στα σύννεφα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να προσπαθήσει να μην ανεβεί σε αυτά, γιατί κέρδισε ένα ματς: η θέα από εκεί ψηλά είναι ωραία, αλλά άμα πέσεις από κει γίνεσαι κομμάτια…