Στην τρομερά περίεργη σεζόν του ο Ολυμπιακός βρίσκεται απόψε αντιμέτωπος με μια ακόμα ομάδα που δεν μοιάζει με καμία από αυτές που έχει αντιμετωπίσει φέτος: την Φράιμπουργκ. Πέρυσι τέτοιο καιρό ο Ολυμπιακός είχε αντιμετωπίσει μια άλλη γερμανική ομάδα την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης. Στην Ελλάδα λέγαμε ότι είναι του χεριού του. Ο Ολυμπιακός έχασε δυο φορές – στο Καραϊσκάκη στις λεπτομέρειες. Μετά η Αϊντραχτ κατέκτησε το Γιουροπα λιγκ: κάποιο λάθος είχε γίνει στις αξιολογήσεις. Φέτος τουλάχιστον όλοι λένε πως η Φράιμπουργκ είναι και δυνατή και κυρίως φορμαρισμένη. Σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από αυτή που ήταν η Αϊντραχτ πέρυσι τέτοια εποχή – δεν χωρά αμφιβολία.  

Το αντίθετο του Ολυμπιακού

Αν υπάρχουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μια σειρά από ομάδες που μπορεί να πεις πως είναι το αντίθετο του Ολυμπιακού μια από αυτές είναι η Φράιμπουργκ. Δεν έχει ποτέ στόχο να κερδίσει το πρωτάθλημα – ούτε της περνάει από το μυαλό. Οι διοικούντες της και οι οπαδοί της θεωρούν καταπληκτική την τελευταία της σεζόν γιατί τερμάτισε Πέμπτη στη Μπουντεσλίγκα, έχασε στις λεπτομέρειες το εισιτήριο για το Τσάμπιονς λιγκ κι έχασε και το κύπελλο Γερμανίας από την Λειψία με την οποία έπαιξε στον τελικό! Αν ο Ολυμπιακός είχε μια τέτοια σεζόν το καλοκαίρι θα είχαν φύγει εικοσιπέντε ποδοσφαιριστές και στο Ρέντη θα είχαν αλλάξει και τα πόμολα! Στην Φράιμπουργκ δεν ξέρουν τι θα πει γκρίνια κι ας μην έχουν κερδίσει ποτέ τίποτα το σημαντικό στα πάνω από εκατό χρόνια της ιστορίας του συλλόγου. Η γερμανική ομάδα έρχεται στην Αθήνα να διασκεδάσει παίζοντας ποδόσφαιρο.

Εντεκα χρόνια εκεί

Η Φράιμπουργκ σκοράρει πολύ (ειδικά εκτός έδρας) και δεν έχει την αφέλεια που δείχνουν συχνά οι γερμανικές ομάδες στην άμυνα. Η ευκολία της στο γκολ προέρχεται κυρίως από την αμυντική της σταθερότητα που έχει να κάνει με το ότι στην άμυνα της υπάρχουν και οι τρεις καλύτεροι ποδοσφαιριστές της: ο Γερμανός διεθνής στόπερ Κίντερ, ο επίσης διεθνής Γερμανός αριστερός μπακ Γκούντερ και ο Αυστριακός λίμπερο Λάινχαρτ.  Ο Γερμανός προπονητής της Κρίστιαν Στράιχ δουλεύει εκεί από το 2011, μετρώντας 400 παιχνίδια (και βάλε…) στον πάγκο της και καμαρώνει κυρίως για τις επιδόσεις της άμυνας του. Δεν ξέρει τι θα πει άγχος πρωταθλητισμού, είναι απόλυτο αφεντικό και παίρνει ό,τι μπορεί από όλους τους παίκτες του. Αστέρια η ομάδα αυτή δεν έχει και δεν μπορείς να αποκαλέσεις έτσι ούτε τον Ούγγρο μεσοεπιθετικό Σάλαι, ούτε τον Γκανέζο κυνηγός Κόφι Κιερίχ, ούτε τον φορ Γκρέγκοριτς. Στην καλύτερη περίπτωση λες πως όλοι αυτοί είναι γρανάζια και εξαρτήματα. Αλλά μηχανή υπάρχει. Και φέτος λειτουργεί εξαιρετικά.

Η Φράιμπουργκ δεν χρειάζεται να κάνει μεγάλη κατοχή μπάλας για να σκοράρει, είναι ομάδα γρήγορη, αλλά και κυνική. Στο τελευταίο της παιγνίδι, την Κυριακή κόντρα στην Γκλάντμπαχ, η αντίπαλός της την παγίδεψε με μεγάλη κυκλοφορία της μπάλας κυρίως. Η Φράιμπουργκ δεν πήρε κανένα ρίσκο: δέχτηκε το 0-0 και χάρη σε αυτό έμεινε στη δεύτερη θέση της Μπουντεσλίγκα. Ενδεικτικό και το παιγνίδι της κόντρα στην Καραμπάκ. Μπήκε πολύ θεαματικά και προηγήθηκε πολύ γρήγορα. Όμως στο δεύτερο ημίχρονο ειδικά δεν είχε κανένα πρόβλημα να παίξει τόσο όσο για να κρατήσει το 2-1. Είναι πρωτάρα στην Ευρώπη, αλλά παίρνει ό,τι της δίνεις. Αν της δώσεις πολλά δεν θα πει όχι – μπορεί και να σε κερδίσει με τρόπο που θα πονέσει πολύ. Αν την τρομοκρατήσεις μπορεί να κλειστεί στο καβούκι της. Αλλά μόνο σε αυτή την περίπτωση: δεν έχει τυχαία φέτος πιο πολλούς βαθμούς από την Μπάγερν Μονάχου.    

Ευκολο μόνο να το λες

Μπορεί να έχει τύχη ο εφετινός Ολυμπιακός απέναντι σε μια τέτοια ομάδα, κυνική, ώριμη και αποτελεσματική; Ο Κάρλος Κορμπεράν χθες τόνισε πως περιμένει να δει το κίνητρο των παικτών του: σε αυτό ποντάρει. Ο Ισπανός είπε ότι κάθε ποδοσφαιριστής του πρέπει να ξέρει πως στη διοργάνωση αυτή θα αντιμετωπίζει πάντα πολύ ποιοτικές ομάδες και ότι πρέπει να εμφανιστεί στην καλύτερη δυνατή του κατάσταση για να είναι ανταγωνιστικός και ο ίδιος και η ομάδα του. Το ακούω σαν παράκληση: «βάλτε τα δυνατά σας και κάντε ό,τι καλύτερο μπορείτε γιατί η δυσκολία είναι η πιο μεγάλη από ποτέ». Αρκεί η γνώση της δυσκολίας; Δύσκολο να το πεις.

Ο Ολυμπιακός για να έχει τύχη πρέπει πρώτα από όλα να περιορίσει τους κινδύνους – αν τα καταφέρει μπορεί να χτυπήσει αδυναμίες των Γερμανών που υπάρχουν, έστω κι αν είναι λίγες. Ο Κορμπεράν όταν ρωτήθηκε για το τι άμυνα θα παίξει ο Ολυμπιακός είπε πως το να θα ξεκινήσει με 3 ή με 4 αμυντικούς, εξαρτάται από την κατάσταση που βρίσκονται οι ποδοσφαιριστές του και από τον αντίπαλος και πως η ομάδα του θα μπορέσει να τον δυσκολέψει: θέλησε να πει ότι δεν είναι δογματικός, αλλά πιστεύει στην προσαρμογή.

Τι άλλο θέλει ο Ισπανός; Να δει ένταση. «Σε κάποια παιχνίδια έχουμε ξεκινήσει καλά, για παράδειγμα στη ρεβάνς με τον Απόλλωνα. Όμως συχνά στη συνέχεια πέφτει η ένταση του παιγνιδιού που έχουμε. Ο στόχος που έχω είναι απλός» είπε: «να μπαίνουμε δυνατά στο παιχνίδι και να παίζουμε καλά για 90 λεπτά» Ακούγεται απλό. Αλλά δεν είναι. Κι εξήγηση για το γιατί συμβαίνει δεν έχουμε.

Από αυτά που μαθαίνω ο Ισπανός δεν θα παίξει πάλι με τρεις, μολονότι οι τραυματίες γύρισαν και το σκέφτεται: το πρόβλημα που φάνηκε και στη Ναντ είναι ότι η τριάδα δεν είναι δοκιμασμένη – και σε αυτή την περίπτωση δηλαδή η άμυνα γίνεται ζήτημα ατομικής απόδοσης καθώς μηχανισμός δεν υπάρχει. Αν η απόφασή του είναι να πάει σε μια τετράδα, όποια κι αν είναι αυτή χρειάζεται μεγάλη προστασία: το ματς είναι από αυτά που θα ήταν χρήσιμη στο 4-3-3 (ή στο 4-5-1) η συνύπαρξη των ΕμΒιλά – Κούντε – Μπουχαλάκη, αλλά δεν θα υπάρχει σε αυτή την περίπτωση χαφ ανάλογο στον πάγκο να μπει αλλαγή. Πιστεύω επίσης ότι είναι ένα παιγνίδι στο οποίο ο Πεπ Μπιέλ θα μπορούσε να παίξει σέντερ φορ και να χρησιμοποιηθεί ο Ελ Αραμπί προς το τέλος, αν και εφόσον το ματς είναι ανοιχτό. Αλλά δεν ξέρω τι θα κάνει ο Ισπανός: έχει αλλάξει σε κάθε ματς ενδεκάδα κι αυτό από μόνο του δείχνει πόσο ρευστά είναι όλα.  

Δοκιμασία και μεταγραφές

Για τον Ολυμπιακό το ματς είναι δοκιμασία: χρειάζεται τρέξιμο - πολύ τρέξιμο για να ρθει το αποτέλεσμα. Αν ο Ολυμπιακός το κάνει αυτό το αποτέλεσμα, όλοι στο εσωτερικό της ομάδας εκτιμούν πως αυτό θα αποδειχτεί το κουμπί που πατήθηκε κι άλλαξε ξαφνικά προς το καλύτερο η χρονιά του. Στο μεταξύ οι συζητήσεις δεν έχουν να κάνουν με την Φράιμπουργκ αλλά με το φινάλε των μεταγραφών. Ο Χάμες ανακοινώνεται, η προσθήκη του Μπακαμπού δείχνει πως υπήρξε διάγνωση για έλλειμμα στα φορ (δεν αποκλείω να φύγει δανεικός ο Αμπουμπακάρ Καμαρά), θα υπογράψει και ο Κασάμι ελπίζοντας πως μπορεί να παίξει και κόφτης και μάλλον θα ανακοινωθεί κι ένας τέταρτος παίκτης τον οποίο δεν γνωρίζω.

Ο ερχομός του Χάμες ειδικά δημιουργεί ενθουσιασμούς ανάλογους με αυτούς που είδαμε για τον Μαρσέλο. Κάτι καινούργιο γεννιέται. Αλλά στο μεταξύ υπάρχει η Φράιμπουργκ. Και κακώς η αναμέτρηση μαζί της έχει γίνει δεύτερη είδηση...