Η Σουπερλίγκα που ξεκίνησε χθες με μια χορταστική ισοπαλία (3-3) ανάμεσα στο Βόλο και στον Αστέρα Τρίπολης αναμένεται να είναι ένα πρωτάθλημα αρκετά διαφορετικό από τα τελευταία: αυτές τουλάχιστον είναι οι τελευταίες προβλέψεις των ειδημόνων. Τα τέσσερα τελευταία πρωταθλήματα ήταν πανομοιότυπα. Ένα το κέρδισε ο ΠΑΟΚ (το 2018-19) και τα τρία επόμενα ο Ολυμπιακός. Ο τρόπος των δύο είχε μικρές διαφορές. Και οι δύο ομάδες έτρεξαν πολύ μεγάλα σερί και ήταν και οι δύο αυτό που λέμε «δυσκολοκατάβλητες». Ο ΠΑΟΚ κέρδισε το δικό του πρωτάθλημα αήττητος, ο Ολυμπιακός έκανε μόλις μια ήττα σε ολόκληρη τη σεζόν το 2019-20 και στα δύο επόμενα πρωταθλήματα με μια ήττα ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο: είχε μάλιστα χτίσει τόσο μεγάλη διαφορά από τους διώκτες του, ώστε κάποια στραβοπατήματα στα πλέι οφ δεν του στοίχισαν.

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ είχαν κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους αυτή την τελευταία τετραετία: καμιά από τις δύο ομάδες δεν τερμάτισε κάτω από την δεύτερη θέση. Μάχες πρωτιάς βέβαια μεταξύ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια δεν καταγράφονται. Ο Ολυμπιακός το 2018-19 κυνήγησε τον ΠΑΟΚ, όμως οι ελπίδες του για πρωτάθλημα εξανεμίστηκαν νωρίς - μετά από μία ήττα στην Τούμπα την 20^η αγωνιστική- πλέι οφ τότε δεν υπήρχαν. Στις τρεις σερί κατακτήσεις πρωταθλημάτων από τον Ολυμπιακό τα επόμενα χρόνια το σασπένς ήταν ακόμα λιγότερο. Και τις τρεις σεζόν ο ΠΑΟΚ τερμάτισε δεύτερος προσπερνώντας απλώς στο τέλος μία χρόνια την ΑΕΚ, μία τον Άρη και μία τον Παναθηναϊκό: από τον Ολυμπιακό όμως ήταν πάντα πολύ μακριά. Η τιμητική του δεύτερη θέση δεν σήμαινε ότι έκανε και πρωταθλητισμό - από την άλλη μαρτυρούσε και μία αξιοσημείωτη για την ιστορία του ΠΑΟΚ σταθερότητα. Εξίσου σταθερός, αλλά και με συλλογές από νίκες, ήταν την τελευταία τριετία ο μόνιμος πρωταθλητής Ολυμπιακός, που με τον Πέδρο Μάρτινς στο πάγκο του, έμοιαζε να τρέχει μόνος του. Τα προβλήματα που έδειξαν να έχουν οι δύο αυτό το καλοκαίρι στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων δημιουργούν την εντύπωση ότι φέτος μπορεί να δούμε κάτι διαφορετικό.

Ολοι δηλώνουν έτοιμοι

Ο Παναθηναϊκός, ο Άρης και κυρίως η ΑΕΚ περιμένουν την έναρξη του πρωταθλήματος με τεράστια αισιοδοξία. Ο Παναθηναϊκός του Ιβαν Γιοβάνοβιτς βελτιώθηκε θεαματικά πέρσι μετά το Φεβρουάριο: έκανε τους περισσότερους βαθμούς από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στα πλέι οφ, έχασε στο δεύτερο μισό της σεζόν μόνο ένα παιχνίδι και κέρδισε και το κύπελλο Ελλάδος. Μοιάζει να έχει κάνει (δυστυχώς καθυστερημένα κι αυτό στην Ευρώπη του στοίχισε…) καλές μεταγραφές: αν έρθει και ο Μπερνάρντ μεσοεπιθετικά η ενίσχυση του είναι δεδομένη αφού πέρυσι παίκτες σαν τον Βραζιλιάνο και τους δυο Σλοβένους (Σποράρ και Βέρμπιτς) δεν υπήρχαν. Ο Άρης που τα  τελευταία χρόνια είναι σταθερά στην τετράδα μοιάζει να έχει ενισχυθεί πολύ σοβαρά ειδικά στην επίθεση – εκεί που πέρυσι είχε προβλήματα. Πέρσι σκοράρει με το σταγονόμετρο κι αυτό σαφώς και του στοίχισε - φέτος όμως φαίνεται να έχει βρει στο πρόσωπο του Γκρέι ένα εξαιρετικό σκόρερ που καλοκαιριάτικα  έβαλε γκολ στα τρία από τα τέσσερα παιχνίδια που η ομάδα έδωσε στην Ευρώπη!  Ο κόσμος του περιμένει να δει πως μπορεί να βοηθήσει την ομάδα και ο Ζερβίνιο, που στο βιογραφικό του κουβαλάει γκολ και τραυματισμούς, ενώ ο Ιτούρμπε προσαρμόστηκε και ο Πάλμα ωριμάζει. Ωστόσο το μεγαλύτερο αέρα αισιοδοξίας τον έχεις σαφώς η ΑΕΚ. Δεν πήρε μέρος σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις γιατί πέρσι τερμάτισε πέμπτη κι επομένως δεν γνώρισε κανέναν στραπάτσο, όπως όλοι μας οι ευρωπαίοι εκπρόσωποί. Ο νέος προπονητής της, ο Ματίας  Αλμέιδα, μπορέσει να κάνει μια κανονική προετοιμασία και η ΑΕΚ θα έχει στη βασική της εντεκάδα αρκετούς καινούργιους παίκτες (Πινέδα, Γκατσίνοβιτς, Γιόνσον, Βίντα κτλ), που μοιάζουν ικανοί να την βοηθήσουν. Κυρίως, όμως, η αισιοδοξία της πηγάζει από το ότι θα ζήσει τις εφετινές της  περιπέτειες στο νέο της γήπεδο, η ολοκλήρωση του οποίου βοήθησε καθοριστικά στο να ξεχαστούν οι περσινές τις αποτυχίες: τα 25 χιλιάδες διαρκείας αποτελούν ρεκόρ στην ιστορία της – η έδρα της θα είναι φέτος καυτή.

Μόνο τη δεκαετία του ‘80

Θα διεκδικήσουν το ελληνικό πρωτάθλημα πέντε ομάδες; Μοιάζει αδύνατο - κάτι τέτοιο έχει να συμβεί από τη δεκαετία του ‘80. Όπως σας ειπα τα τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα το κερδίζει όποιος παίρνει κεφάλι νωρίς και τρέχει ένα μεγάλο αήττητο σερί. Όταν στην Ελλάδα αναφερόμαστε σε πρωταθλήματα συναρπαστικά μιλάμε συνήθως για πρωταθλήματα που έχουν διεκδικήσει μέχρι το τέλος δύο - το πολύ τρεις - ομάδες. Κάποιες από τις πέντε ομάδες που φέτος ονειρεύονται να κάνουν πρωταθλητισμό πιστεύω πως θα κλατάρουν νωρίς: άλλωστε καλοκαιριάτικα είδαμε περισσότερο τις αδυναμίες τους παρά τις αρετές τους.

Νωρίς κι αργά

Ας μιλήσουμε για δυσκολίες. Ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε να αλλάξει νωρίς προπονητή κι αυτό για καμιά ομάδα δεν είναι καλό. Του έτυχε κάτι ανάλογο το καλοκαίρι του 2016 τότε προέκυψε ο σκληρός κόουτς Μπενίτο, οι Ερυθρόλευκοι σουλουπώθηκαν στην άμυνα και κατάφεραν να κερδίσουν το πρωτάθλημα έστω και χωρίς να ενθουσιάσουν. Ο νεαρός κόουτς Κάρλος Κορμπεράν ωστόσο δεν είναι Μπέντο: έχει δηλώσει ότι θέλει να φτιάξει μια ομάδα που να παίζει καλό ποδόσφαιρο κι αυτό πάντα απαιτεί χρόνο. Επίσης ο Ολυμπιακός θα είναι και η μόνη ομάδα με ευρωπαϊκές υποχρεώσεις κι αυτό μπορεί να του στοιχίσει απέναντι σε ανταγωνιστές που θα έχουν ένα ματς την εβδομάδα. Και αυτοί οι ανταγωνιστές ωστόσο έχουν τα προβλήματά τους.

Στον ΠΑΟΚ επικρατεί γκρίνια γιατί οι πολλές μεταγραφικές προσθήκες που έγιναν, για την ώρα δεν δημιουργούν την βεβαιότητα ότι η ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου θα είναι καλύτερη από πέρσι: ο ΠΑΟΚ έχει μόνο ένα αξιόπιστο φορ, τον Ολιβέιρα, κι αυτό τα λέει όλα. Ο Άρης δεν ξέρω αν έχει ακόμα την σταθερότητα και την σοβαρότητα που μια ομάδα χρειάζεται για να κάνει πρωταθλητισμό: στα ευρωπαϊκά προκριματικά φέτος το καλοκαίρι αποκλείστηκε από την Μακάμπι Τελ Αβίβ εξαιτίας υπέρμετρου ενθουσιασμού – είναι ομάδα με πολλές λύσεις (ειδικά μεσοεπιθετικά) αλλά κομμάτι άγουρη και χωρίς έμπειρους μέσους. Ο Παναθηναϊκός είναι, ειδικά στην επίθεση, πιο γεμάτος από πέρσι, κι ως ομάδα μοιάζει πιο ισορροπημένος αν και λίγο άδειος στη μεσαία γραμμή, αλλά δεν ξέρω πόσο έτοιμος είναι για να αντέξει την πίεση που απαιτεί ο πρωταθλητισμός: τα ανάθεμα στους διαιτητές μετά τον αποκλεισμό από την Σλάβια Πράγας δεν είναι και το καλύτερο σημάδι. Και η ΑΕΚ θα πρέπει να αποδείξει πρώτα απ’ όλα στον εαυτό της ότι μπορεί να διαχειριστεί μια χρονιά με ψυχραιμία: στις τρείς τελευταίες σεζόν έχει αλλάξει οκτώ προπονητές, τέσσερις τεχνικούς διευθυντές και καμιά τριανταριά ποδοσφαιριστές. Αν ο Αλμέιδα έχει βρει τρόπο να σουλουπώσει την άμυνα της μπορεί να την αλλάξει προς το καλύτερο εύκολα. Αλλά αυτό είναι απλό μόνο να το λες.

Αγνοούνται αρετές

Όποιος θέλει να καταλάβει τι πρωτάθλημα θα δούμε θα πρέπει να λάβει υπόψη του και τρεις ακόμα παραμέτρους. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει ένα σαφέστατο πρόβλημα διαιτησίας μετά τους καυγάδες της ΕΠΟ με την Σουπερλίγκα: η τοποθέτηση ενός αρχιδιαιτητή (του Αγγλου Στιβ Μπένετ) από τον πρόεδρο της ομοσπονδίας κ. Τάκη Μπαλτάκο χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Λίγκας θα έχει ως αποτέλεσμα τεράστια ένταση. Δεύτερον πρέπει να συνυπολογιστεί η ανωμαλία της φετινής σεζόν, δηλαδή η διακοπή των 40 και πλέον ημερών στο δίμηνο Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου επειδή θα υπάρχει η διεξαγωγή του Μουντιάλ του Κατάρ. Και τέλος φέτος μοιάζει αρκετά πιθανό να κριθούν όλα στην διαδικασία των πλέι οφ. Για ένα βασικό λόγο: γιατί όλοι οι διεκδικητές του τίτλου ξεκινάνε με πολύ διαφορετικές ομάδες από πέρσι, πράγμα που σημαίνει πως μπορεί να υπάρξουν απροσδόκητα στραβοπατήματα ειδικά στην αρχή. Αν έχουν απώλειες βαθμών όλοι, θα έχουμε κι ένα διαφορετικό πρωτάθλημα. Αλλά είναι μάλλον θεωρητικό αυτό αν συνυπολογίσεις πως ελάχιστες από τις ομάδες που ακολουθούν τους πέντε είναι πιο δυνατές από πέρυσι. Αν οι πέντε που θέλουν να κερδίσουν το πρωτάθλημα έχουν ορατές αδυναμίες, όλες οι άλλες δεν ξέρεις τι είδους αρετές έχουν!    

Το ελληνικό πρωτάθλημα το κερδίζει όποιος μπορεί να τρέξει μεγάλα σερί χωρίς ήττα. Τρία χρόνια το έκανε ο Ολυμπιακός χωρίς πρόβλημα. Αν δεν μπορέσει να το κάνει φέτος θα δούμε πρωταθλητή κάποιο άλλο. Πολλά εξαρτιόνται από την πληρότητα και την ποιότητα του πρωταθλητή. Δηλαδή το αν θα ενισχυθεί σοβαρά τις τελευταίες μέρες του μεταγραφικού παζαριού. Που ολοκληρώνεται στις 15 Σεπτεμβρίου…