Η ένατη αγωνιστική ολοκληρώθηκε και στην βαθμολογία είναι πρώτος ο Αρης και όλοι οι άλλοι είναι πίσω του. Είναι μάλλον λογικό: ο Αρης έχει την μεγαλύτερη βελτίωση από την αρχή της σεζόν, σκοράρει κάθε Κυριακή, ξέρει να παίζει άμυνα και στα ντέρμπι με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟ έχει 7 βαθμούς. Κανείς δεν έχει να επιδείξει τίποτα ανάλογο. Ο Αρης παίρνει βαθμούς ακόμα κι όταν δεν είναι καλός. Οι άλλοι απλά ψάχνουν δικαιολογίες.   

Ο Μορόν καθαρίζει για όλους

Η πρωτιά του Αρη είναι η επιβράβευση για το εξαιρετικό αποτέλεσμα που έκανε με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ: την ισοπαλία που πήρε (1-1), την πήρε μοχθώντας και δείχνοντας αντοχές – φυσικά και σκοράροντας. Το έκανε χωρίς να δημιουργήσει πολλές ευκαιρίες, αλλά όχι τυχαία: το γκολ της τελικής ισοπαλίας βρήκε ο ασταμάτητος Μορόν, πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός δεν κερδίζει ούτε κι όταν είναι καλός – χθες ήταν καλύτερος του αντιπάλου του για περισσότερη από μια ώρα. Ωστόσο η ισοπαλία δεν είναι άδικο αποτέλεσμα: αν ο ΠΑΟ δεν μπορεί να βρει γκολ (όλη η ομάδα του Αλόνσο έχει στο πρωτάθλημα ένα παραπάνω από τον Μορόν…) δεν του φταίει κανείς. Χθες, μετά το γκολ του πάντα αξιόπιστου Τετέ, ο ΠΑΟ είχε τον απόλυτο έλεγχο του ματς χάνοντας ευκαιρίες με τον Γερεμέγιεφ, τον Τετέ, τον Μπακασέτα και τον Ιωαννίδη που ο Αλόνσο χρησιμοποίησε βλέποντας την δυσκολία στο γκολ - ο Ελληνας φορ μάλιστα έχασε την μεγαλύτερη ευκαιρία για να κάνει το 2-1 προς το τέλος ματς.

Ο Αρης δεν έχει πολυτέλειες στον πάγκο, αλλά έχει προπονητή που ξέρει να παίρνει πολλά από όλους. Με ένα φρέσκο παίκτη σε κάθε γραμμή στο τελευταίο μισάωρο (τον Σαβέριο στην επίθεση, τον Νταρίντα στα χαφ και τον Φαμπιάνο στην άμυνα) ο Αρης ισορρόπησε και αυτό του αρκούσε για να βρει το υπέροχο γκολ του Μορόν στο 72΄στην μοναδική μεν οn target προσπάθεια του, αλλά μετά από δυο ευκαιρίες στις οποίες ο Αρης είχε δείξει πως δεν έχει σκοπό να παραδοθεί αμαχητί. Ο Αλόνσο έριξε στο ματς τον Ουνάι και τον Τζούρισιτς: ένα ωραίο σουτ του Σέρβου στη λήξη θα μπορούσε να δώσει στον βελτιωμένο ΠΑΟ την νίκη, αλλά χρειάζεται και λίγη τύχη κι ο ΠΑΟ δεν την έχει. Στο τέλος η ΠΑΕ έβγαλε ανακοίνωση στήριξης του προπονητή. Μια τέτοια ανακοίνωση σημαίνει πάντα αποδοχή προβλήματος.     

Χωρίς να καταλάβει πως

Ο ΠΑΟΚ έκανε πιθανότατα το μεγαλύτερο στραβοπάτημα της αγωνιστικής διότι ήξερε τα αποτελέσματα των άλλων και ήθελε μια νίκη με τον ΟΦΗ στην Τούμπα για να μείνει μόνος πρώτος. Όμως η Τούμπα είναι φέτος το πρόβλημα του. Ο πρωταθλητής  δεν είχε στον πάγκο τον τιμωρημένο Ρασβάν Λουτσέκου, αλλά είχε στο γήπεδο επτά παίκτες που δεν ξεκίνησαν στο ματς με την Πλιζέν και λέγονται Λόβρεν, Γκόμες, Σβαμπ, Οζντόεφ, Μουργκ, Ντεσπόντοβ και Τισουντάλι. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με άλλους προπονητές για τον Λουτσέσκου το rotation είναι συνήθως εύκολη υπόθεση. Χθες από τους επτά αυτούς, τέσσερις (Σβαμπ, Οζντόεφ, Μουργκ, Ντεσπόντοβ) είναι παλιά στελέχη της ομάδας και δεν είχαν άγχος να δείξουν ότι αξίζουν μια θέση στην ενδεκάδα: αυτοί, με τους επίσης «παλιούς» Κοτάρσκι, Οτο, Κωνσταντέλια που είχαν αγωνιστεί και κόντρα στους Τσέχους, έπρεπε απλά να καθοδηγήσουν τους λίγους νέους της ενδεκάδας. Για πάνω από μια ώρα, κι όσο ο Κωνσταντέλιας είχε αντοχές και κέφια,  δεν υπήρχε πρόβλημα. Ο Κωνσταντέλιας είχε ένα σουτ στο δοκάρι νωρίς, ο Ντεσπότοφ με μια καταπληκτική εκτέλεση φάουλ στο μισάωρο έκανε το 1-0 κι ο ΠΑΟΚ έλεγχε το ματς. Ένα γκολ του Τσιτουντάλι που ακυρώθηκε από το VAR στο 47΄νομίζω ότι τον κοίμισε: όλοι έμοιαζαν να πιστεύουν πως στην επόμενη φάση ένα γκολ θα βρεθεί.

Αλλά ο Ράσταβατς είχε άλλα σχέδια. Στο 63΄με τρεις αλλαγές (μπήκαν οι Μπόρχα Γκονζάλες, Ριέρα και Μπάκιτς) άλλαξε μεσοεπιθετικά τον ΟΦΗ και στο 74΄βρήκε στο πρόσωπο του Σανσίδο τον MVP της βραδιάς: αυτός έδωσε στον Φούντα το γκολ της ισοφάρισης στο 77΄και δυο λεπτά αργότερα παίρνοντας ένα ριμπάουντ μετά από κακή επέμβαση του Κοτάρσκι σε σουτ φάουλ του Σενγκέλια έγραψε το τελικό 1-2. Από τον πάγκο του ΠΑΟΚ ήρθαν σχετικά νωρίς οι Τάισον, Τόμας και Μπάμπα, αλλά ο ΟΦΗ είχε το μομέντουμ κι ο ΠΑΟΚ είχε μπλέξει χωρίς να καταλάβει πως. Και αυτός είναι πάντα ο τρόπος για να χάσεις ένα ματς δικό σου.     

Η δυσκολία της δουλειάς

Η ΑΕΚ έχασε στις Σέρρες από τον ψυχωμένο Πανσερραϊκό για τον ίδιο λόγο που έχασε και από τον Παναιτωλικό: δεν κατάφερε να βάλει γκολ. Ο Ματίας Αλμέιδα προφανώς κρίνει ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ενωσης και για δεύτερο παιγνίδι παρουσίασε στην ενδεκάδα μαζί τους Πιέρο και Λιβάι Γκαρσία: αυτή την φορά μάλιστα η ΑΕΚ έπαιξε 4-4-2 κανονικά, με τους Γκατσίνοβιτς και ΛαΜέλα στα πλάγια, τουλάχιστον στην αρχή του ματς διότι μετά το πέναλτι – γκολ του Μπεντακόρ και την αποβολή του Τέρζιτς, που έδωσε στην ΑΕΚ την δυνατότητα να παίξει με παίκτη παραπάνω για 80 λεπτά, τα όποια τακτικά σχέδια πήγαν στην άκρη. Απέναντι σε μια ομάδα που έπαιζε ταμπουρωμένη στην άμυνα χωρίς να αλλάζει τέσσερις πάσες, η ΑΕΚ έκανε 80% κατοχή μπάλας (που μου μοιάζει μικρό), έκανε γύρω στις 30 τελικές προσπάθειες, αλλά τα σουτ εντός της εστίας του Γκουγκεσασβίλι ήταν όλα κι όλα πέντε κι ας ολοκλήρωσε το ματς η ΑΕΚ με παρόντες τους Πιερό, Λαμέλα, Μαρσιάλ, Ελίασον, Μάνταλο, Πινέδα και Περέιρα – ο Λιβάι βγήκε στο 70΄ γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έπαιρνε τη μπάλα ποτέ. Στις καθυστερήσεις δεν της δόθηκε ένα πέναλτι για ανατροπή του Πινέδα. Θα μπορούσε να πάρει το βαθμό, αλλά και αυτό δεν το λες επιτυχία.

Τι συμβαίνει με την ΑΕΚ; Κατά την γνώμη μου τίποτα το παράξενο. Ο Αλμέιδα έχει δυο δύσκολα προβλήματα: το ένα ότι ο έχει περισσότερους παίκτες από όσους χρειάζεται. Το δεύτερο είναι το εμφανές άγχος να παίξουν οι νεοφερμένοι. Κάπως έτσι, κι ενώ η ΑΕΚ δίνει ένα ματς την εβδομάδα, ο Αλμέιδα καταλήγει να ψάχνει πως θα τους έχει όλους ευχαριστημένους. Χθες πχ έδωσε χρόνο στους Γκατσίνοβιτς, Χατζισαφί, Ουντουμπάτζιο, κράτησε στο γήπεδο τον κεφάτο αλλά χωρίς δυνάμεις Λαμέλα και έβαλε τον Μαρσιάλ που είχε διάθεση να κάνει μαγικά, αλλά δυσκολευόταν να περάσει τον 19χρονο Κουτσογούλα. Η προσπάθεια του κόουτς να τους κάνεις όλους χαρούμενους δεν είναι τρόπος για να φτιάξεις μια καλή ομάδα.

Οσο οι αγωνιστικές περνάνε η εντύπωσή μου είναι ότι η μόνη λύση του Αλμέιδα είναι να εμπιστευθεί πιο πολύ τους παλιούς. Ισως διαμαρτυρηθούν οι νέοι στον ιδιοκτήτη, αλλά η ΑΕΚ μόνο με την ομοιογένεια της και την γνώση του παιγνιδιού του προπονητή θα κάνει καλύτερες εμφανίσεις. Αλλιώς δύσκολα θα αντέξει ο Αλμέιδα. Και γιατί την δυσκολία της δουλειάς του, την καταλαβαίνουν πλέον ελάχιστοι.

Κόντρα στην ροή του ματς

Και ο Μεντιλίμπαρ έκανε στην Τρίπολη rotation και το αποτέλεσμα ήταν να χάσει ο Ολυμπιακός από τον Αστέρα (0-1) μετά από δέκα χρόνια. Ο Μεντιλίμπαρ ήταν υποχρεωμένος να αλλάξει πολλά στον Ολυμπιακό, διότι το ξόδεμα δυνάμεων που υπήρξε στη Σουηδία κόντρα στην Μάλμε ήταν μεγάλο. Αλλά αυτό που προέκυψε ήταν ένας απολύτως πειραματικός Ολυμπιακός και στα δυο ημίχρονα. Ο Βάσκος άφησε στην Αθήνα τον Μουζακίτη, ξεκίνησε τους Γκαρθία και Στάμενιτς, έβαλε τον Αποστολόπουλο στα αριστερά, κράτησε τον Ροντινέι (που μου μοιάζει ο πιο κουρασμένος από όλους…) σε θέση δεξιού εξτρέμ κι άλλαξε όλους τους άλλους παίκτες της επίθεσης χρησιμοποιώντας βασικούς τους Μασούρα, Κωστούλα και Γιάρεμτσουκ. Το ματς ξεκίνησε με μια μεγάλη επέμβαση του Τζολάκη σε προσπάθεια του Μπαρτόλο, αλλά ο Ολυμπιακός έχοντας κάμποση φρεσκάδα έδειξε διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο: στην αρχή του ματς καταγράφονται απόπειρες για γκολ του Κάρμο, του Ροντινέι, του Κοστίνια όχι όμως και τον αρμοδίων κυνηγών. Γιάρεμτσουκ, Μασούρας δεν σουτάρουν ποτέ, κι ο Κωστούλας που ξεκίνησε ως «δεκάρι» (μια ακόμα πρωτοτυπία…) έχει γενναιόψυχες τελικές που όμως δεν τρομάζουν τον σταθερότατο τερματοφύλακα Τσιντώτα. Στο μεταξύ υπάρχει μια λεπτομέρεια: στην δεύτερη επίσκεψή του μόλις στο 21΄, ο Αστέρας στην εξέλιξη ενός κακοχτυπημένου κόρνερ βρίσκει γκολ από τον Γιανμπλόνσκι με τον οποίο ουδείς ασχολήθηκε στη φάση. Το γκολ αυτό, κόντρα στη ροή του ματς, γιγάντωσε  την δυσκολία του Ολυμπιακού να σκοράρει. Άλλωστε πλην του ΕλΚαμπί όποιος σκοράρει είναι είδηση.      

Όλα στο τέλος χειρότερα

Αν στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν τσαπατσούλης, στο δεύτερο μας έδειξε την παραγωγικότητα σε σέντρες που έχουμε δει σε πολλά προηγούμενα παιγνίδια του. Ο Μεντιλίμπαρ βλέποντας το κακό να πλησιάζει έριξε στο ματς κουρασμένους βασικούς (Εσε, ΕλΚαμπί, Ζέλσον) και νεοφερμένους που κανείς δεν ξέρει πότε και αν πως θα είναι έτοιμοι (Γουίλιαν και Γιαζίζι). Ο Αστέρας είχε τρεις ευκαιρίες να πάει στο 2-0 (στην σημαντικότερη ο Μακέδα σημάδεψε το δοκάρι) γιατί είχε χώρους στην διάθεσή του. Ο Ολυμπιακός είχε κι αυτός το δικό του δοκάρι με κεφαλιά του ΕλΚαμπί στο 80΄αλλά άλλο τίποτα. Ο Αστέρας κέρδισε και ο Βάσκος είπε μέσες άκρες ότι οι παίκτες του διαλέγουν ματς. Η αλήθεια είναι ότι ο κόουτς έχει βρει μια ενδεκάδα: αυτή που βλέπουμε στα ευρωπαϊκά του ματς. Αλλά είναι αμφίβολο αν κι αυτή μπορεί να τα καταφέρει σε ματς με αντιπάλους που παίζουν κλειστά, υπομονετικά και στοχευμένα. Στο τέλος ο βαρύς τραυματισμός του άτυχου Γιαζιζί έκανε την βραδιά ακόμα χειρότερη.  

Μάχη για λίγους

Κατά τα άλλα οι ομάδες που θα δώσουν την περίφημη μάχη της παραμονής είναι εμφανώς η Λαμία, ο Λεβαδειακός και η Καλλιθέα. Ο Βόλος κερδίζοντας με ένα πέναλτι- γκολ του Κοντέ στο 95’ τον Παναιτωλικό, που είχε μείνει από νωρίς με παίκτη λιγότερο, ανακουφίστηκε: θα ήταν προτιμότερο ο Αχιλλέας Μπέος να ζητήσει η ομάδα του να παίζει πάντα εκτός έδρας, αφού έτσι κι αλλιώς στο Πανθεσσαλικό δεν έχει κάποιου τύπου υποστήριξη. Την έδρα του δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί και ο χωρίς νίκη ακόμα Λεβαδειακός, που μολονότι γύρισε το σε βάρος του 0-1 κόντρα στη Λαμία και προηγήθηκε με 2-1 με τα γκολ του  Όζμπολτ και του Ρόμο,  δεν κατάφερε να κερδίσει διότι ο Λέικε  βρήκε το γκολ της τελικής ισοπαλίας, χωρίς πάντως η Λαμία να κλέψει το παραμικρό. Η Καλλιθέα τουλάχιστον δεν έχει έδρα για να την εκμεταλλευτεί. Στην αρχή της σεζόν έχανε και τις έλεγαν μπράβο. Χθες τα μπράβο ήταν για τον Ατρόμητο που έκανε περίπατο κερδίζοντας 0-3…