Ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται σήμερα με τον Ατρόμητο στο κύπελλο και γίνονται πολλές συζητήσεις για τις μεταγραφές του αλλά και τις θλάσεις του και τα μυϊκά προβλήματα των παικτών του, που πλήθυναν από την μέρα που ανέλαβε ο Τερίμ. Το τι θα του δώσουν οι μεταγραφές του θα το δούμε στο γήπεδο. Το κομμάτι των τραυματισμών έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Επειδή λέγονται πολλά (και μάλλον επιπόλαια) θα ήθελα να θυμίσω μερικά πράγματα.  

Όπως η ΑΕΚ πέρυσι

Αυτό που έγινε στον ΠΑΟ τις πρώτες μέρες του Τερίμ θυμίζει πολύ αυτό που γινόταν στην ΑΕΚ πέρυσι, την πρώτη χρονιά του Αλμέιδα.  Πέρυσι ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεις την ενδεκάδα  της ΑΕΚ στη διάρκεια του πρωταθλήματος. Οι πολλές αλλαγές οφείλονταν κυρίως σε τραυματισμούς ποδοσφαιριστών – τραυματισμούς που ήταν απόρροια κυρίως της έντασης στην προπόνηση. Η ΑΕΚ με τον Αλμέιδα έμαθε να δουλεύει σκληρά, ενώ ερχόταν από μια χρονιά που είχε αλλάξει τρεις – τέσσερις προπονητές. Αυτό έχει κόστος. Η ΑΕΚ έχασε πέρσι πολλούς παίκτες από θλάσεις δηλαδή από επιβάρυνση. Κυρίως παίκτες που δεν ήταν συνηθισμένοι να δουλεύουν στους  ρυθμούς της προπόνησης που ο Αργεντίνος επέβαλε. Ο Πινέδα πχ που ήρθε από ομάδα που δούλευε σε υψηλή ένταση δεν θυμάμαι να είχε το παραμικρό πρόβλημα.

Μου θυμίζει τον Φερέρ   

Φέτος επαναλαμβάνεται το ίδιο με τον Τερίμ. Πιο πολύ πάντως και από την περσινή ΑΕΚ αυτές οι πρώτες μέρες του Τούρκου στον ΠΑΟ μου θυμίζουν τις πρώτες μέρες του Δον Λορέντσο Σέρα Φερέρ κάποτε στην ΑΕΚ.  Στην πρώτη του χρονιά στην ΑΕΚ ο Φερέρ είχε χρησιμοποιήσει 30 παίκτες - όσους είχε! Ολοι πήραν την ευκαιρία τους, και η αλήθεια είναι ότι με μερικούς πειραματίστηκε πολύ για λόγους που τότε τους θεωρούσαμε ακατανόητους. Τότε είχε χρησιμοποιήσει  τον σέντερ φορ Καπετάνο ως δεξί χαφ, τον οργανωτή Τόζερ ως αριστερό μπακ, τον Χιτεμάι κόφτη, τον Λαγό δεξί εξτρέμ, τον Κονέ κρυφό φορ. Ελάχιστοι ήταν τότε οι παίκτες της ΑΕΚ που ένοιωθαν ότι είχαν εξασφαλισμένη θέση: ακόμα και τον Νίκο Λυμπερόπουλο τον άφησε κάποτε στον πάγκο στο πρώτο ματς του Τσάμπιονς λιγκ με την Αντερλεχτ. Όλα αυτά, όπως πολύ αργότερα καταλάβαμε δεν γίνονταν γιατί ο Φερέρ «τρελαίνονταν» μεσοβδόμαδα και ήθελε να μας καταπλήξει την Κυριακή. Γίνονταν γιατί ο καθρέφτης της ενδεκάδας της ΑΕΚ ήταν η εβδομαδιαία προπόνηση και κυρίως γιατί ο Φερέρ λάμβανε πολύ σοβαρά στα υπόψιν του τις μετρήσεις που γινόταν στους παίκτες. Πολλοί από τους – στα μάτια μας – παράξενους πειραματισμούς του οφείλονταν στο ό,τι ο Φερέρ γνώριζε ποιοι παίκτες μπορούσαν να παίξουν με ένταση σε πολύ συγκεκριμένους ρόλους. Ο Ισπανός γκρίνιαζε και για την κατάσταση του προπονητικού κέντρου της ΑΕΚ τότε, ωστόσο πριν και μετά από αυτόν, δουλεύοντας για χρόνια στους Θρακομακεδόνες η ΑΕΚ δεν είχε τα προβλήματα τραυματισμών που είχαν υπάρξει στην πρώτη εκείνη χρονιά του. Η αλήθεια είναι πως σταδιακά αυτά μειώθηκαν: οι παίκτες συνήθισαν την προπόνηση κι όταν ο Ισπανός έφυγε ο Κωστένογλου είχε παραλάβει μια πολύ καλά γυμνασμένη ομάδα που έτρεχε πιο πολύ από όλες. Και μαζί της είχε κάνει κι ένα μεγάλο ντεμαράζ, που δεν περίμενε ούτε ο τότε διοικητικός ηγέτης της Ντέμης Νικολαϊδης, που είχε κάνει με συνέντευξη Τύπου απολογισμό της χρονιάς κανα δίμηνο πριν το τέλος της!      

Αλλαξαν κυρίως οι απαιτήσεις

Θυμάμαι ότι τον καιρό του Φερέρ ο τότε προπονητής της ΑΕΚ ρωτούσε ένα παίκτη «εσυ σε ποια θέση λές ότι παίζεις;» κι όταν άκουγε την απάντηση του έλεγε «τώρα ήρθε η ώρα να παίξεις αλλιώς». Και ο Αλμέιδα συνηθίζει να χρησιμοποιεί παίκτες σε άλλες θέσεις – όχι πολλούς και όχι διαρκώς, αλλά το κάνει χωρίς τον παραμικρό φόβο. Τον καλύτερα γυμνασμένο από όλους Πινέδα τον έχει χρησιμοποιήσει και ως ακραίο μπακ πχ προφανώς γιατί οι μετρήσεις του λένε πως μπορεί να ανταποκριθεί. Προφανώς δεν αντέχουν όλοι οι παίκτες την ένταση μιας συγκεκριμένης δουλειάς – στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει μια μαγική συνταγή που φέρνει πάντα τα τέλεια αποτελέσματα: διαλέγεις και παίρνεις. Επίσης δεν είναι απαραίτητο μια ομάδα να γεμίσει παίκτες με θλάσεις μόνο και μόνο γιατί αλλάζει προπονητή: ο Ολυμπιακός πχ φέτος πέρασε από τον Μαρτίνεζ στον Καρβαλιάλ χωρίς να προκύψουν τέτοια προβλήματα πιθανότατα γιατί η μεθοδολογία των δυο είναι η ίδια. Στον ΠΑΟ κάτι άλλαξε σε σχέση με τον Γιοβάνοβιτς: είναι νομίζω φανερό. Αλλά ας μην φτάνουμε σε απλοποιήσεις: οι παίκτες δεν είναι ότι δεν δούλευαν με τον Ιβάν και τώρα δουλεύουν. Και προφανώς δεν φταίει και το επιβαρυμένο πρόγραμμα: ο ΠΑΟ φέτος είχε τρια ματς την εβδομάδα σχεδόν από την αρχή της σεζόν. Απλώς άλλαξαν κάποιες απαιτήσεις και στα παιγνίδια. Και σε μια στιγμή που δεν υπάρχουν μέρες και χρόνος για προπονήσεις τα μυϊκά προβλήματα εμφανίστηκαν.

Η περίπτωση Κότσιρα

Τον Τερίμ τον συνόδευε η φήμη του προπονητή που μπορεί να αλλάζει θέσεις σε παίκτες γιατί κάτι διαφορετικό βλέπει. Ο Τούρκος προπονητής του ΠΑΟ το έκανε αυτό με το καλημέρα: δείτε την περίπτωση του Κότσιρα. Αλλά αυτές οι παρεμβάσεις δεν γίνονται για να μας δείχνει πως το μυαλό του παίρνει ανάποδες στροφές. Γίνονται προφανώς γιατί διαβάζει τις μετρήσεις και βλέπει την επιβάρυνση των παικτών: ο Κότσιρας πχ μεταμορφώθηκε σε αμυντικό χαφ, γιατί έχοντας παίξει λιγότερο από όλους σχεδόν, μπορούσε να του δώσει του ΠΑΟ τρεξίματα που άλλοι δεν είχαν. Τωρα ο Τούρκος ζητά ποδοσφαιριστές και όχι τυχαία. Θέλει να γεμίσει κι άλλο το ρόστερ, όχι απλά για να έχει πολλές επιλογές, αλλά για να έχει επιλογές κι όταν θα χάνει παίκτες από τραυματισμούς. Το περιμένει και για αυτό την Κυριακή όταν του επεσήμαναν πως ο ΠΑΟ έχει δέκα παίκτες εκτός αποστολής απάντησε ψύχραιμα πως όταν υπάρχει επιβάρυνση αυτά συμβαίνουν. Αποτελούν το κόστος της αλλαγής της προπόνησης, αλλά κυρίως της προσέγγισης των αγώνων. Δεν το γλύτωσε ποτέ κανείς.