Θέλω να είμαι ειλικρινής: αν κάποιος μου έλεγε πριν από τρία χρόνια πως ο Κώστας Τσιμίκας θα υπέγραφε το καλοκαίρι του 2020 συμβόλαιο με την Λίβερπουλ, φέρνοντας στο ταμείο του Ολυμπιακού πάνω από 14 εκατ ευρώ, θα τον περνούσα για τρελό.  Ομολογώ ότι δεν περίμενα ποτέ πως ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής θα κάνει τέτοια πρόοδο. Είχε πάντα τεχνική και όρεξη να τρέξει με τη μπάλα στα πόδια, αλλά δεν έβλεπα αμυντικές ικανότητες, παιγνίδι χωρίς τη μπάλα κι έφεση στο ατομικό μαρκάρισμα. Η περίπτωση του είναι ένα ωραίο παράδειγμα: αν ξέρεις μπάλα και δουλέψεις πολύ μπορείς πλέον να τα καταφέρεις όλα – ακόμα και να φτάσεις στην πρωταθλήτρια Αγγλίας. Η άμυνα και οι καλύψεις διδάσκονται: η ποιότητα είναι σπάνια. Ο Τσιμίκας την έδειξε. Κατάφερε να ξεχωρίσει χωρίς ένα σταθερό παρτενέρ στη μεριά του. Ο Γεωργάτος είχε κάποτε το Τζόλε. Αυτός βελτιώθηκε μόνος: ακούγοντας και παίζοντας πάντα όσο καλύτερα μπορούσε. Μπράβο του.    

Η πιο σημαντική πώληση

Ο Τσιμίκας είναι πιθανότατα η πιο σημαντική πώληση του Ολυμπιακού. Μπορεί ο Ολυμπιακός να πήρε για αυτόν λιγότερα χρήματα από όσα εισέπραξε για τον Ρέτσο π.χ, αλλά είναι σίγουρα σπουδαίο ότι ο αγοραστής του είναι η Λίβερπουλ: αυτό από μόνο του σημαίνει πως οι ποδοσφαιριστές του θα απασχολούν μελλοντικά ολοένα και μεγαλύτερες ομάδες, δηλαδή ομάδες με μεγάλο πορτοφόλι. Είναι επίσης χρήματα που δόθηκαν το καλοκαίρι του κορωνοϊού κι όχι ένα νορμάλ καλοκαίρι: φέτος η αδυναμία πώλησης διαρκείας εισιτηρίων και η αναπροσαρμογή των συμβολαίων των χορηγών, δημιουργούν σε όλες τις ομάδες οικονομικές ανασφάλειες. Τα μπάτζετ σχεδόν παντού χαμηλώνουν, οι μεταγραφές είναι λίγες, η παράταση της σεζόν μείωσε τον αριθμό των ελεύθερων ποδοσφαιριστών, αφού αρκετές ομάδες ανανέωσαν νωρίς συμβόλαια και οι δισταγμοί για ξόδεμα χρημάτων είναι μεγάλοι. Αλλά παρόλα αυτά η Λίβερπουλ έδωσε σημαντικά χρήματα για ένα αριστερό μπακ που δεν της λείπει και δεσμεύτηκε να δώσει κι άλλα, αφού το συμβόλαιο πώλησης περιλαμβάνει και σημαντικά μπόνους. Το έκανε για τρεις λόγους. Γιατί εκτιμά ότι ο ποδοσφαιριστής τα αξίζει. Γιατί πιστεύει πως η τιμή του θα ανεβεί κι άλλο και γιατί βλέπει πως τρεις παίκτες που παίζουν στη θέση του κι έχουν περάσει από τον Ολυμπιακό (ο Χολέμπας, ο Μαζουακού και ο απίθανος Μπονγκ) έκαναν στην Πρέμιερ λιγκ μια χαρά καριέρα.

Δεν μπορείς να πεις όχι

Θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να την αρνηθεί την πρόταση, (όπως έκανε τον περασμένο Ιανουάριο όταν η Νάπολι του έδινε 10 εκατ ευρώ), και να περιμένει μια επιστροφή σε νορμάλ συνθήκες αγοράς ώστε να εισπράξει περισσότερα; Όχι. Πρώτον γιατί δεν μπορείς να στερήσεις σε ένα παιδί τη δυνατότητα να πάει στην πρωταθλήτρια Αγγλίας και να πάρει ένα συμβόλαιο που στην Ελλάδα δεν θα το βρει ποτέ. Και δεύτερον γιατί κανείς δεν γνωρίζει πότε θα ξαναέχουμε νορμάλ συνθήκες στο ευρωπαϊκό μεταγραφικό παζάρι. Ένα ρίσκο επιτρέπεται – ο τζόγος είναι απερισκεψία. Ο Τσιμίκας στον Ολυμπιακό δύσκολα θα μπορούσε να κάνει καλύτερη σεζόν από την εφετινή. Το να του έκοβες τα φτερά θα ήταν λάθος: αυτή ήταν η καταλληλότερη στιγμή να φύγει. Και δεν έπρεπε να γίνει με αυτόν το ίδιο λάθος που έγινε πέρυσι με τον Ομάρ Ελαμπντελαουί για παράδειγμα. Του οποίου κατά τη γνώμη μου η φυγή είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτή του Τσιμίκα. Όχι γιατί ο πρώην αρχηγός είναι καλύτερος παίκτης (δεν είναι), αλλά γιατί δεν έφερε χρήματα στο ταμείο – πράγμα που σε μια σοβαρή εταιρία απαγορεύεται να συμβεί.

Το λάθος με τον Ομάρ

Ο Ολυμπιακός ανακάλυψε και αγόρασε τον Ομάρ πριν από έξι χρόνια όταν αγωνιζόταν στην Μπραουνσβάϊκ. Το 2017 τον έδωσε δανεικό στη Χαλ καθώς εμπιστεύθηκε τον Μάρκο Σίλβα που ήταν τότε προπονητής της και τον ήθελε. Ο ποδοσφαιριστής τραυματίστηκε και δεν έκανε στην Αγγλία όσα υποσχόταν: έπαιξε μόλις 8 ματς. Ο Ολυμπιακός τον πήρε πίσω, τον βοήθησε να ξεπεράσει τον τραυματισμό του και να σταθεί στα πόδια του και ο Μαρτίνς τον έκανε και αρχηγό της ομάδας. Πίστευαν επίσης όλοι στον Ολυμπιακό ότι το γεγονός ότι ο παίκτης είχε βρει στην Αθήνα σχολεία και ιατρική υποστήριξη για το παιδί του, χάρη και στην ομάδα, θα ήταν λόγος για να ανανεώσει το συμβόλαιό του και να μην φύγει από δω. Νόμιζαν ότι τη στιγμή της κρίσης του θα μετρούσε και κάτι περισσότερο από τα χρήματα, ότι όλα όσα προηγήθηκαν ο Ελαμπντελαουί θα τα εκτιμούσε.

Ο συναισθηματισμός είναι πάντα κακός σύμβουλος. Στα 28 του ο Ομάρ έψαξε ένα συμβόλαιο που να του αποφέρει περισσότερο από 1 εκατ ευρώ το χρόνο – ποσό τεράστιο για δεξί μπακ κι όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα. Του το υποσχέθηκαν οι Τούρκοι της Γαλατά και του εύχομαι τα χρήματα να τα πάρει χωρίς να τρέχει στη FIFA κάποτε. Μπράβο του που τα έκανε όλα σωστά. Κέρδισε χρόνο τραβώντας έξυπνα τον Ολυμπιακό σε μια διαπραγμάτευση χωρίς τέλος από τον περασμένο Σεπτέμβρη όταν αρχικά υποσχέθηκε πως θα ανανεώσει το συμβόλαιό του, θέλησε και κατάφερε να είναι ελεύθερος τη στιγμή που πρέπει κι έκανε και μια πολύ καλή σεζόν – οφείλουμε να του το πιστώσουμε. Δεν είναι παράξενο ότι κοίταξε την πάρτη του: έτσι συνήθως συμβαίνει. Εκανε πάντως με τη στάση του κι ένα μάθημα στον Ολυμπιακό: του θύμισε ότι ένα ποδοσφαιριστή 28 χρονών που δεν ανανεώνει το συμβόλαιό του ένα χρόνο πριν αυτό λήξει, οφείλεις να τον πουλάς αλλιώς θα τον χάσεις χωρίς να πάρεις χρήματα. Αν ο Ομάρ βρήκε φέτος 1,2 εκατ ευρώ το χρόνο καθαρά, αυτό σημαίνει πως πέρυσι (που δεν υπήρχε και κορωνοϊός, διακοπές πρωταθλημάτων, πτώση εσόδων κτλ) μπορούσε να φέρει στο ταμείο του Ολυμπιακού πάνω από 5 εκατ ευρώ – τα οποία θα ήταν χρήσιμα για την απόκτηση του αντικαταστάτη του. Αυτά τα χρήματα χάθηκαν. Και κακώς.

Ένα αντίο στο Ινσταγκραμ

Ο Ολυμπιακός χάνει τους δυο βασικούς του ακραίους μπακ και θα πρέπει να βρει άλλους. Πιθανότατα θα χάσει και τον Σεμέδο και αυτό θα χει αποτέλεσμα να εμφανιστεί με μια ολοκαίνουργια άμυνα – θα γράψω κάτι προσεχώς. Οποιος έχει αμφιβολίες για το αν κάνει καλά που πουλάει θα πρέπει να ρωτήσει για αυτό τον Ιβάν Σαββίδη, τον Δημήτρη Μελισσανίδη και το Γιάννη Αλαφούζο: θα του πουν πολλά και ωραία για το πόσο απαραίτητο και χρήσιμο είναι αυτό. Επίσης κάθε φορά που κάποιος αναρωτιέται για το αν θα ήταν καλύτερο ένας παίκτης να μείνει και να γίνει σημαία της ομάδας (ή ό,τι άλλο…), καλό θα ήταν να θυμάται την περίπτωση του Ομάρ Ελαμπντελαουί. Που του φέρθηκαν άψογα, του έφτιαξαν μια καριέρα και πήραν από αυτόν στο τέλος ένα αντίο στο Ιnstagram. To οποίο είναι πάντα συγκινητικό. Αλλά δεν σου επιτρέπει να πληρώσεις ούτε τα νερά στο Ρέντη…