Αν πω ότι δεν περίμενα την απόφαση που βγήκε για τη διακοπή του ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός θα πω ψέματα. Επειδή τα μάτια μου έχουν δει πολλά, ήταν φανερό τι πάει να γίνει από όλα όσα ακολούθησαν το ματς. Πρώτα από όλα το καταλάβαινες από τις δηλώσεις του Υφυπουργού Αθλητισμού κ. Γιώργου Βασιλειάδη που όπου μίλησε (και μίλησε πολύ) προσπάθησε να υποβαθμίσει ό,τι συνέβη, μιλώντας για «γαϊτανάκια κολοκυθιάς» και άλλα κουραφέξαλα. Ακολούθησε η τοποθέτηση της Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Ολγας Γεροβασίλη που μας ενημέρωσε ότι η αστυνομία έφυγε (;) από τα γήπεδα και ότι η δουλειά της είναι έξω από αυτά – λες και δεν έπεσε το απίστευτο ξύλο στα πέριξ του ΟΑΚΑ. Μετά είχαμε την τοποθέτηση της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων που κλαύτηκαν δημοσίως γιατί τα βάζουν όλοι με την αστυνομία – αποσιωπώντας ότι η αστυνομία εισπράττει ένα σκασμό λεφτά κάθε χρόνο για να εγγυάται την ασφάλεια σε δέκα, όλα κι όλα, δύσκολα ματς που γίνονται στο πρωτάθλημα: θυμίζω ότι εισπράττει το 10% των τηλεοπτικών συμβολαίων των ΠΑΕ. Τίποτα από όλα αυτά δεν μαρτυρούσε ότι θα υπάρξει τιμωρία για διακοπή αγώνα ή έστω δίκη με βάση το τι συνέβη στο ΟΑΚΑ - και έτσι έγινε. Η είσοδος των οπαδών στο 5^ο λεπτό και η επίθεση στον πάγκο του Ολυμπιακού δεν απασχόλησε κανένα, μολονότι είναι περιστατικό γραμμένο στο φύλλο αγώνα: ο δικαστής δεν ρώτησε απολύτως τίποτα διότι κανείς δεν ασχολήθηκε όλη την προηγούμενη εβδομάδα με αυτό- θα απασχολούσε μόνο αν το έκαναν οπαδοί του Ολυμπιακού. Διότι όλο το σύστημα αυτόν και μόνο έχει στόχο κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο: δείτε τι γίνεται και στο μπάσκετ, όπου ο Υφυπουργός ανέχεται την ΕΟΚ, ο πρόεδρος της οποίας του κάνει πλάκα σνομπάροντας ακόμα και τις συσκέψεις του.

Σε μια κανονική χώρα

Στην εκδίκαση όλη η συζήτηση επικεντρώθηκε στην απόφαση του διαιτητή να διακόψει το ματς: όχι μάλιστα στην κρίση του, αλλά στο κατά πόσο τηρήθηκαν όλα όσα ο ΚΑΠ προβλέπει. Ο ΚΑΠ, ως γνωστόν, είναι ένα μαγικό νομικό σκουπίδι που υπάρχει για να εξυπηρετεί αποφάσεις κι όχι για να διασφαλίζει το πρωτάθλημα από παρεκτροπές. Με βάση τον ΚΑΠ χρόνια τώρα μπορεί να αποφασίσεις ό,τι θες, αφού υπάρχουν σε αυτόν όλα. Στο ΟΑΚΑ την περασμένη Κυριακή ένας Γερμανός διαιτητής, που αποδείχτηκε σοβαρός άνθρωπος δηλαδή ο κ. Μάρκο Φριτς, έκρινε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί ένα ματς όταν ο κόσμος κατεβαίνει στο γήπεδο από τις εξέδρες κι όταν εντός και εκτός του γηπέδου πέφτουν δακρυγόνα και γίνονται συγκρούσεις. Εκανε αυτό που από ένα αληθινό διαιτητή περιμένεις: έδειξε ότι γνωρίζει ποιες συνθήκες πρέπει να υπάρχουν για τη διεξαγωγή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Έκρινε με άλλα λόγια ότι όταν δεν υπάρχουν οι προβλεπόμενες από την κοινή λογική συνθήκες για να γίνει ένα ματς, το ματς πρέπει να διακοπεί. Ούτε με τον ΚΑΠ ασχολήθηκε, ούτε δέχτηκε ν ακούσει όσους του έλεγαν ότι μπορεί να περιμένει μια ώρα και ότι πρέπει να γίνουν εκκλήσεις εκκένωσης του γηπέδου από τα μεγάφωνα. Είδε ότι αυτό που δημιουργήθηκε δεν έχει σχέση με συνθήκη διεξαγωγής αγώνα και διέκοψε το ματς λέγοντας πως δεν θα γίνει ρεζίλι στη χώρα του συνεχίζοντας το.

Σε μια κανονική χώρα η απόφαση του Γερμανού θα προβλημάτιζε τις αρχές. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας θα την χειροκροτούσε δίνοντας του συγχαρητήρια για το σθένος του, διότι αποφάσισε υπέρ του αθλήματος και μόνο – σιγά μην τον ένοιαζε τον Φριτς ποιος θα κερδίσει! Επίσης ο Υφυπουργός Αθλητισμού θα έκανε την απόφαση του Γερμανού σημαία και θα ζητούσε να τροποποιηθεί το νομικό σκουπίδι που λέγεται ΚΑΠ και να περιλαμβάνει μια και μόνο αυτονόητη διάταξη ότι δηλαδή υπεύθυνος για την διακοπή ενός ματς είναι ο διαιτητής και κανένας άλλος και ότι δύναται να αποφασίσει κρίνοντας με βάση το τι συμβαίνει στο γήπεδο και μόνο.  Σε μια κανονική χώρα επίσης την επόμενη του ματς θα γινόταν από την Υπουργό Προστασίας του Πολίτη μια σοβαρή έρευνα για τις παραλείψεις της αστυνομίας που επέτρεψαν εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο. Αλλά στη Μπανανία του Τσίπρα που θέλει να γίνει Μαδούρο σημασία έχει μόνο πως θα χρησιμοποιηθεί το ποδόσφαιρο για να σταλεί το συνηθισμένο μήνυμα κυβερνητικής αλαζονείας: ποιος θα στεναχωρηθεί ποτέ για ένα ακόμα διεθνές ρεζιλίκι, αν είναι να δείξουμε ότι κυνηγάμε το Μαρινάκη;

Η προστασία του σπορ

Δεν λέω προς Θεού ότι η απόφαση του δικαστή είναι αβάσιμη ή λάθος – άλλωστε αυτό θα φανεί στην Εφεση, όπως σε όλες τις δικαστικές αποφάσεις. Αυτό που εγώ βλέπω είναι το κλίμα. Τι πιθανότητες άραγε υπάρχουν ένας δικαστής να ξυπνήσει ένα πρωί και να πει «εμένα δεν με ενδιαφέρει τι έγινε, με ενδιαφέρει αν ο Γερμανός διαιτητής σεβάστηκε τον ΚΑΠ»; Νομίζω καμία. Το ίδιο το αμήχανο σκεπτικό της απόφασης δείχνει ότι ο δικαστής απλά προβληματίστηκε για το πώς θα στηρίξει μια απόφαση που είναι κόντρα στη λογική του αθλήματος. Καταθέτει π.χ διάφορους προβληματισμούς του για την ανάγκη να τελειώνουν τα ματς και αναρωτιέται γιατί ο διαιτητής να μην περιμένει κι άλλο – μολονότι του αναγνωρίζει το δικαίωμα να κρίνει ότι το παιγνίδι θα διακοπεί: αυτή του η παραδοχή νομίζω θα μετρήσει στην Εφεση. Αλλά όλο αυτό, αν δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας παράξενης πίεσης, είναι τουλάχιστον υποκριτικό. Εγώ θα καταλάβαινα πραγματικά το νόημα μιας τέτοια απόφασης αν ο δικαστής αποφάσιζε την επανάληψη ολόκληρου του ματς. Αν π.χ έλεγε πως από την μελέτη των περιστατικών δεν προκύπτει κανένας λόγος τιμωρίας του γηπεδούχου διότι για  όλα φταίει η αστυνομία θα το καταλάβαινα διότι ως απόφαση έχει μια λογική. Αλλά δεν υπάρχει λογική στο να κρίνεις την απόφαση ενός Γερμανού διαιτητή που αποφασίζει να προστατεύσει το σπορ – είναι κόντρα στις αρχές του ίδιου του ποδοσφαίρου.

Αργά ή γρήγορα

Καταλαβαίνω όσους λένε ότι το ματς είναι ασήμαντο, ότι και να συνεχιστεί από εκεί που σταμάτησε κι όταν μάλιστα το πρωτάθλημα θα έχει τελειώσει, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα: απλά ο ΠΑΟ γλυτώνει τα χτυποκάρδια που θα του προκαλούσε ένα -6. Όμως το θέμα δεν είναι το ματς: είναι ότι αν αυτή η απόφαση παραμείνει, θα έχουμε ντέρμπι στα οποία κόσμος θα μπουκάρει και θα κυνηγάει όσους κάθονται στους πάγκους (χωρίς να τραυματίσει κανένα…) και διαιτητές που δεν θα διακόπτουν παιγνίδια, παρά μόνο αν στον εξωτερικό χώρο του γηπέδου πέφτουν βόμβες (μην γελάτε το γράφει ακριβώς έτσι το σκεπτικό της απόφασης). Πιθανότατα η απόφαση θα αλλάξει: αλλά το βασικό είναι να αλλάξουν όσοι ευθύνονται για το τωρινό απερίγραπτο χάλι, πριν μας πετάξουν έξω από τη FIFA, γεγονός που αρχίζω να πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα γίνει…