Καθόμουν χθες και διάβαζα διάφορα που γράφτηκαν δεξιά κι αριστερά για την διαιτησία του ματς του ΠΑΟΚ με τον Αγιαξ. Μερικά ήταν τόσο ευφάνταστα, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για να γραφτούν σενάρια για ταινίες – μιλάμε για κωμωδίες φυσικά. Ανθρωποι που αμφιβάλω αν ξέρουν που ακριβώς βρίσκεται η Νιόν, γράφουν ό,τι θέλει να ακούσει ο κάθε φανατικός, που ψάχνει απάντηση στο γιατί ένας Αγγλος διαιτητής έδωσε τρία πέναλτι σε βάρος της ομάδας του: προφανώς η απάντηση «τα είδε και τα έδωσε» δεν μπορεί να καλύψει κανένα. Ωστόσο πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο. Σχεδόν σε κάθε περίπτωση που ο κόσμος μιας ελληνικής ομάδας νοιώθει ότι η ομάδα του αδικήθηκε, κυκλοφορούν στην Ελλάδα ανάλογα παραμύθια – η εξαίρεση είναι η ΑΕΚ, ίσως γιατί άνθρωποι όπως ο Ανδρέας Δημάτος π.χ ξέρουν το αντικείμενο, που δεν είναι φυσικά η διαιτησία, αλλά η UEFA και η λειτουργία της. Σε όλες τις άλλες ομάδες, όποτε συμβαίνει να έχουν από διαιτητές παράπονα, πάντα θα εμφανιστούν διάφοροι πρόθυμοι τερατολόγοι για να εξηγήσουν πως λειτουργούν τα «ευρωπαϊκά μαγειρεία» και τι φταίει που την ομάδα (την όποια ομάδα…) «την κυνηγάνε». Συνήθως ο αγαπημένος στόχος όλων είναι ο Θόδωρος Θεοδωρίδης που για το μέσο Ελληνα δημοσιογράφο δεν κάνει άλλο από το να ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ με το τι συμβαίνει στις προπονήσεις των ελληνικών ομάδων – ευτυχώς ο άνθρωπος έχει χιούμορ.Ισως να καταλαβαίνει ότι τα αστέρια του Τσάμπιονς λιγκ δίνουν έμπνευση και για παραμύθια. 

Πέρυσι θυμάμαι, όταν είχε γίνει η κλήρωση του Ολυμπιακού στο Γιουρόπα λιγκ, διάφοροι τερατολόγοι γράφανε και λέγανε ότι ο Ολυμπιακός, παρότι επικεφαλής ομίλου, βρέθηκε στο ίδιο γκρουπ με τη Μίλαν και την Μπέτις γιατί έχουν τσακωθεί ο Μαρινάκης με τον Κόκκαλη! Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά γίνονται και πιστευτά κι ας είναι απλά παραμύθια. Σαν αυτά που γράφτηκαν για το ματς του Αγιαξ με τον ΠΑΟΚ. Για να τα δούμε ένα ένα.

Κανένα δεν προστατεύει

Θέλει η UEFA στο Τσάμπιονς λιγκ κάποιες ομάδες και για αυτό τις προστατεύει; Αν κάτι τέτοιο ισχύει τότε δεν το κάνει καλά διότι φέτος ήδη έχασε από το Τσάμπιονς λιγκ την PSV και την Πόρτο – ειδικά οι Πορτογάλοι, που σχεδόν κάθε χρόνο φτάνουν στους 16, ως μέγεθος λίγα έχουν να ζηλέψουν από τον Αγιαξ, που στο Τσάμπιονς λιγκ κάνει μια καλή πορεία κάθε είκοσι χρόνια.

Προστατεύουν τον ίδιο τον Αγιαξ πιο πολύ από άλλους; Η ιστορία λέει όχι. Πριν δυο χρόνια ο Αγιαξ μπήκε καλοκαιριάτικα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τον άτυπο τίτλο του φιναλίστ του τελικού του Γιουρόπα λιγκ – το είχε χάσει δυο μήνες πριν από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Γνώρισε δυο σερί αποκλεισμούς σε δεκαπέντε μέρες από τα μεγαθήρια που λέγονται Νις και Ρόζενμποργκ (και που τώρα καταλαβαίνω ότι είναι σε επίπεδο ευρωπαϊκής διαιτησίας ομάδες πανίσχυρες). Γιατί αποκλείστηκε τότε ο Αγιαξ; Για τον ίδιο λόγο που θα μπορούσε να αποκλειστεί και τώρα. Γιατί είχε πουλήσει μερικούς από τους καλύτερούς του παίκτες και δεν τους είχε αντικαταστήσει με άλλους εξίσου ικανούς.

Εχει η UEFA κάποια ευαισθησία για τους πλούσιους και όσους έχουν μεγάλα μπάτζετ κτλ; Ρωτήστε την Παρί που δεν μπορεί να περάσει τους 16, αλλά και την Σέλτικ που προχθές αποκλείστηκε στο γήπεδό της από την Κλουζ. Αν η UEFA θα ήθελε κάτι, είναι να υπάρχουν κι άλλες εκπλήξεις – πολλές εκπλήξεις. Πρώτα από όλα γιατί με αυτό τον τρόπο το Τσάμπιονς λιγκ δείχνει λιγότερο κλειστό κλαμπ από όσο είναι, και δεύτερον γιατί μια διοργάνωση μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα, μόνο αν δεν έχει απολύτως προβλέψιμα αποτελέσματα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι υπάρχει και κάποιος μηχανισμός προώθησης εκπλήξεων: τίποτα δεν υπάρχει.

Προκλητικά και άτσαλα

Αυτό που στην Ελλάδα δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι έτσι φτιαγμένες ώστε όποιες ομάδες κι αν φτάσουν στους ομίλους ή ακόμα και στους τελικούς τους καθόλου μα καθόλου δεν επηρεάζονται τα έσοδά τους. Τα τηλεοπτικά πωλούνται με διάρκεια τριετίας και η λίστα αναμονής των εταιριών που θέλουν να γίνουν χορηγοί των διοργανώσεων είναι τεράστια, διότι οι θέσεις είναι λίγες: η UEFA διώχνει χορηγούς την ώρα που στην Ελλάδα π.χ δεν μπορούμε να βρούμε ένα για το πρωτάθλημα.

Διαβάζω ότι θορυβήθηκε η UEFA γιατί ο ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη στρίμωξε τον Αγιαξ και για αυτό έστειλε τον συγκεκριμένο διαιτητή. Κολοκύθια με τη ρίγανη και ούτε καν γεμιστά. Οι διαιτητές των ρεβάνς ορίζονται πριν τα πρώτα ματς και απλά ανακοινώνονται αργότερα. Από εκεί κι έπειτα ο κάθε διαιτητής είναι αλήθεια πως κουβαλάει τα χούγια του κι αυτά οι ομάδες πρέπει να τα γνωρίζουν. Οι Αγγλοι π.χ, επειδή τα τελευταία χρόνια διευθύνουν στην Πρέμιερ λιγκ παιγνίδια χωρίς VAR, δίνουν πέναλτι ευκολότερα: ένας Αγγλος κάποτε έδωσε ένα στη Ρεάλ (και σε βάρος της Γιούβε) στις καθυστερήσεις του μεταξύ τους αγώνα στο Μπερναμπέου κι έκρινε μια πρόκριση. Ο Πόουσον ανήκει στην κατηγορία των διαιτητών που δεν διστάζουν – άλλοι μπορεί να κάνουν λίγο περισσότερο πολιτική. Αλλά στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, περισσότερο και από τους διαιτητές, καλό θα ήταν να προσέχουν οι παίκτες του: πέρυσι το καλοκαίρι, μετά από δυο προκρίσεις και μόλις μια ήττα σε έξι ματς, οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν παραχωρήσει στα ευρωπαϊκά τους ματς τέσσερα πέναλτι (!) και ο Μάτος είχε αποβληθεί κιόλας στο κρίσιμο ματς με την Μπενφίκα. Αναφέρομαι στο Βραζιλιάνο γιατί ο τύπος, αν και πολύ καλός παίκτης, είναι τρομερή περίπτωση. Στο ματς του Αμστερνταμ στη φάση του γκολ με το οποίο ο Αγιαξ κάνει το 2-1, ο τύπος παριστάνει ότι του γίνεται φάουλ διότι έχει χάσει τον Ταλιαφίκο! Λίγα λεπτά αργότερα ο διαιτητής δίνει το τρίτο πέναλτι (το πιο αυστηρό και συζητήσιμο) για ένα δικό του μαρκάρισμα. Δεν είμαι στο μυαλό του διαιτητή, αλλά υποθέτω ότι η απόφασή του έχει να κάνει και με το ότι είδε κάποιον να προσπαθεί να τον κοροϊδέψει, προκλητικά και άτσαλα.

Μπορούμε καλύτερα;

Ας πούμε ότι αδικήθηκε ο ΠΑΟΚ – είναι ο πρώτος ή έχει κάποιο συμβόλαιο ότι δεν θα του τύχει ένας κακός διαιτητής; Δυστυχώς να ξοδέψει καμιά διακοσαριά εκατομμύρια ευρώ να κερδίσει τις εκλογές της UEFA o Γραμμένος δεν μου μοιάζει πιθανό. Το βέβαιο είναι ότι δεν είναι σοβαρό να τσακώνεται η ΠΑΕ με Ολλανδούς οπαδούς διαδικτυακά: αυτά είναι χειρότερα και από τις διαμαρτυρίες για τη διαιτησία. 

Μπορεί να κάνει κάτι μια ελληνική ομάδα για να έχει καλές σχετικά διαιτησίες στην Ευρώπη; Φυσικά και μπορεί. Πρώτα από όλα πρέπει να έχει καλό όνομα, δηλαδή να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα και να μην δίνει λαβές για συζητήσεις – ο ΠΑΟΚ έχει αποβληθεί για μήνες από την ECA και πέρυσι κατάφερε να κάνει μια νίκη όλη κι όλη στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ. Μια ομάδα χρειάζεται επίσης ανθρώπους με κύρος και όνομα: καλοί είναι ο Σαραϊδάρης και ο Πολατιάν, αλλά για να τους βλέπουν οι Ελληνες διαιτητές. Χρειάζονται επίσης οι ελληνικές ομάδες, σε επίπεδο διεθνών σχέσεων, την βοήθεια μιας ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας που λειτουργεί σοβαρά. Η δική μας ήθελε καλοκαιριάτικα να περάσει ένα νόμο που να επιτρέπει την πολυϊδιοκτησία, ώστε να μπορεί όποιος έχει λεφτά να έχει φανερά όσες ομάδες θέλει στο ίδιο πρωτάθλημα. Υποθέτω πως το μάθανε στην UEFA. Και καταχαρήκανε…