Τι τον έπιασε τον πρόεδρο της ομοσπονδίας κ. Τάκη Μπαλτάκο να κάνει προτάσεις για το πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των στημένων αγώνων δυσκολεύομαι να το καταλάβω. Ακόμα πιο πολύ δυσκολεύομαι να καταλάβω πως του ήρθαν στο μυαλό οι προτάσεις αυτές. Και πως μπορεί να πιστεύει πως κάποιος θα τις πάρει και στα σοβαρά.

Τι ακριβώς πρότεινε

Τι πρότεινε ο Μπαλτάκος; Πρότεινε «την κατάργηση της πολύμηνης και αναποτελεσματικής ανακριτικής διαδικασίας και την απευθείας παραπομπή των ομάδων σε δίκη, αφού το μόνο στοιχείο που έχει στην διάθεσή της η Επιτροπή Δεοντολογίας είναι η έκθεση της εταιρείας Sportradar και τίποτα άλλο». «Ούτε έγγραφα, ούτε μάρτυρες, ούτε τραπεζικοί λογαριασμοί, ούτε κατασχεμένα κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές έχουνε οι αθλητικοί δικαστές» είπε κι αναρωτήθηκε ρητορικά «τι ανάκριση να κάνει η αθλητική δικαιοσύνη». Όμως το ωραίο ήταν η συνέχεια.

Ο πρόεδρος πρότεινε «άμεσα – εντός πέντε ημερών – μετά τον ερχομό του φακέλου επιβολή ποινής στην ομάδα, για την οποία λαμβάνεται φάκελος από την Sportradar ως ακολούθως: α) Για τον πρώτο φάκελο χρηματικό πρόστιμο 100.000 ευρώ, μετά από προηγούμενη ακρόαση, αλλά με αντιστροφή του βάρους απόδειξης. Η ομάδα πρέπει να αποδείξει την αθωότητά της, όχι η Επιτροπή την ενοχή της ομάδας. β) Για τον δεύτερο φάκελο αφαίρεση 5 βαθμών και χρηματικό πρόστιμο 150.000 Ευρώ. γ) Για τον τρίτο φάκελο αποβολή από το πρωτάθλημα». Πρόσθεσε τέλος πως «εννοείται ότι η όποια έφεση δεν θα έχει αναστέλλουσα δύναμη, θα αφορά δε μόνο το οικονομικό σκέλος της απόφασης, όχι το πειθαρχικό». Μάλιστα, όπως κάθε νομοπαρασκευαστής που πιστεύει πως έχει μια καταπληκτική ιδέα, εξήγησε και το γιατί τα σκέφτηκε όλα αυτά λέγοντας πως «επειδή οι τακτικοί δικαστές δεν μπορούν να επιβάλλουν ποινές μόνο με ενδείξεις και πιθανολόγηση, απαιτείται σχετική νομοθετική ρύθμιση για την υποβοήθηση και στήριξη τους ως προς αυτό». Με άλλα λόγια ο Μπαλτάκος προτείνει να υπάρξει μια νέα διαδικασία στην οποία έρευνα δεν θα γίνεται διότι – κατά τον ίδιο – «έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να γίνει από δικαστές», η απόδειξη ενοχής θα είναι άχρηστη και η όποια ποινή θα είναι ανάλογη όχι της πράξης, αλλά της συχνότητάς της εμφάνισής της. Λέει – και είναι απίθανο αυτό – πως αν μια φορά στήσεις ένα ματς δεν τρέχει και τίποτα: «δώσε εκατό χιλιάρικα και καθάρισες».

Γιατί όμως 100 χιλιάρικα; Γιατί όχι ένα ωραίο ποσοστό επί των κερδών π.χ; Θα το έβρισκα πιο τίμιο αν έλεγε ότι όποιος πιάνεται θα πρέπει να καταβάλει 10% των κερδών του από το στήσιμο στην ομοσπονδία και αυτή θα τον βάζει στους χορηγούς της. Και θα βγάζει και ανακοίνωση με την οποία θα τον ευχαριστεί για την προσφορά του στο σπορ.

Το θράσος γίνεται τρόπος διοίκησης

Εχετε ακούσει κάπου στον κόσμο μια διαπιστωμένη χειραγώγηση αγώνα να τιμωρείται με πρόστιμο και μάλιστα πρόστιμο γνωστό από πριν; Νομίζω ότι σιγά σιγά στην Ελλάδα το θράσος γίνεται τρόπος διοίκησης. Οντως οι δικαστές δικάζουν με ενδείξεις, αλλά αυτό στα αθλητικά μας συμβαίνει από καταβολής διοργανώσεων. Αν ο Μπαλτάκος δεν θέλει να συμβαίνει αυτό, η λύση είναι απλή: οφείλει ως πρόεδρος ομοσπονδίας, όχι απλά να στέλνει τους φακέλους της Sportradar σε ένα αθλητικό εισαγγελέα που κάπου τους καταχωνιάζει, αλλά να απαιτεί με κάθε δυνατό τρόπο την απόλυτη διερεύνησή τους. Αν όντως τον ενδιέφερε το ποδόσφαιρο αυτό που θα προσπαθούσε, δεν θα ήταν πως θα δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που μόνο πλαίσιο δικαιοσύνης δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί, αλλά το πώς θα έβρισκε ένα τρόπο να ξεκινήσει το επόμενο πρωτάθλημα χωρίς σκιές πιέζοντας. Θα πήγαινε πχ στους αρμόδιους Υπουργούς ή ακόμα και στον Πρωθυπουργό και θα του έλεγε ότι εδώ υπάρχει μια ανάγκη έρευνας που αφορά επιχειρήσεις που διακινούν εκατομμύρια: κάνε κάτι. Και θα απειλούσε πως κανένα πρωτάθλημα δεν μπορεί να ξεκινήσει όταν ερευνώνται πέντε παράγοντες της Σουπερλίγκας και δέκα ομάδες της Σουπερλιγκ2. Κι αυτά θα έπρεπε να τα κάνει ένα μήνα πριν, αντί να σκέφτεται πως θα κοστολογήσει τα στημένα μας.

Το σάπιο μυαλό

Το να ορίσεις τιμή προστίμου σε αδικήματα όπως το στήσιμο ενός ματς αποτελεί σίγουρα πρωτοτυπία. Δείχνει όμως και πόσο έχουν σαπίσει το μυαλό πολλών που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο τα χρήματα. Οταν ο Μπαλτάκος λέει πως όποιος γίνεται τσακωτός από την Sportradar αρκεί την πρώτη φορά να πληρώσει 100 χιλιάδες ευρώ και την δεύτερη 150 χιλιάδες και καθάρισε, επί της ουσίας μας επιτρέπει να καταλάβουμε πως βλέπει το ποδόσφαιρο αυτός αλλά και πολλοί που βρίσκονται μαζί του στην ομοσπονδία που θα πρεπε το ποδόσφαιρο να προστατεύουν. Για αυτόν το ποδόσφαιρο δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια οικονομική διαδικασία, εντός της οποίας και η διαφθορά πρέπει να έχει κοστολόγηση. Είναι τραγικό όπως και να το δει κανείς, αλλά είναι και ενδεικτικό των αντιλήψεων. Πληρώνεις και στήνεις. Κι ό,τι παραπάνω βγάλεις μαγκιά σου!

Όταν ακούω ένα πρόεδρο ομοσπονδίας να λέει ότι με 100 χιλιάρικα καθαρίζεις από ένα αδίκημα για το οποίο υπάρχει σήμερα η ποινή του υποβιβασμού, δεν δικαιούμαι να πιστεύω πως στο μυαλό του και το ίδιο το πρωτάθλημα θα πρεπε να κρίνεται μετά από μια δημοπρασία και να το κερδίζει όποιος πληρώνει τα πιο πολλά; Εχω άδικο να υποστηρίζω πως το ποδόσφαιρο για την ΕΠΟ είναι απλά ένα σπορ στο οποίο κερδίζει όποιος περνάει και τα ακουμπάει στο παγκάρι κι όχι όποιος φτιάχνει καλές ομάδες και κερδίζει παίζοντας καλύτερα ή έστω πιο έξυπνα; Όταν σε τελική ανάλυση με 100 χιλιάδες σου επιτρέπεται να στήσεις ένα ματς, γιατί να μην στήσεις όλα τα ματς; Τι διαφορά έχει αυτό το ένα από όλα τα υπόλοιπα;

Κανένας κίνδυνος για το παγκάρι  

Γιατί τα είπε αυτά ο Μπαλτάκος; Ο μόνος λόγος που βλέπω έχει να κάνει με το ότι έμαθε πως ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας της ΕΠΟ κ. Χαράλαμπος Κωτουλόπουλος ζήτησε επισήμως στοιχεία για την έρευνα της Europol από τον αθλητικό εισαγγελέα κ. Κώστα Σπυρόπουλο που λογικά την γνωρίζει. Τρομάζοντας από την πιθανότητα να τρέχουν οι μισοί Ελληνες παράγοντες στα πειθαρχικά καλοκαιριάτικα θέλησε να δείξει πως ανησυχεί για το ποδόσφαιρο. Ας μην ανησυχεί. Ο Σπυρόπουλος κάνει διακοπές κι εκτός από το ποδόσφαιρο έχει χρεωθεί και την έρευνα για τις υποκλοπές. Αν δεν πάρει τον φάκελο για τα στημένα κάποιος εισαγγελέας για να ασχοληθεί προσωπικά δεν θα γίνει τίποτα. Χωρίς πολιτική βούληση το παγκάρι των φίλων του προέδρου θα είναι εκτός κινδύνου. Κια βούληση δεν βλέπω να υπάρχει.