Τέσσερα ματς πριν το τέλος των play off το μοναδικό ενδιαφέρον που υπάρχει είναι ποιος ανάμεσα στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ θα τερματίσει δεύτερος – οι υπόλοιποι λίγο πολύ αντιμετωπίζουν την διαδικασία ως υποχρέωση κι αν κάτι πρέπει να πούμε είναι ένα μπράβο στο Γιώργο Δώνη που βρήκε ένα τρόπο να διατηρήσει υψηλό το ηθικό των παικτών του ΠΑΟ, ώστε να αντιμετωπίσουν σοβαρά τα ματς που απομένουν: για τον πρωταθλητή Ολυμπιακό αυτό δεν θα είναι εύκολο, γιατί μετά από μια κατάκτηση πρωταθλήματος η χαλάρωση είναι δεδομένη, για τον Αρη είναι αδύνατο γιατί έχει ξεμείνει από παίκτες και για τον ΟΦΗ είναι δύσκολο γιατί η χαρά του παιγνιδιού δεν αρκεί πάντα. Αλλά η βασική ερώτηση των play off είναι τι συμβαίνει στον ΠΑΟΚ, η εικόνα του οποίου, για ομάδα που έχει στόχους, είναι απερίγραπτη. Η τρομερά βελτιωμένη ΑΕΚ δεν είναι απίθανο να τον αφήσει κι αυτή 7 βαθμούς πίσω (ώστε να μην έχει καμία σημασία και σε αυτή την περίπτωση η απόφαση του CAS). Κι όσο κι αν το πρόγραμμα του ΠΑΟΚ θεωρείται εύκολο, σημάδια ανάκαμψης δεν φαίνεται να υπάρχουν. Το ματς με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο π.χ δείχνει ότι όλοι μοιάζουν έτοιμοι να παρατήσουν και τον τελευταίο στόχο. Γεγονός σχεδόν ανεξήγητο.  

Δεν αντέχει κανένα στόχο

Έβλεπα τον ΠΑΟΚ στο ματς με τον ΟΦΗ το βράδυ του Σαββάτου και πραγματικά αναρωτιόμουν που βρίσκεται η ομάδα η οποία ήταν αήττητη μέχρι τον Ιανουάριο στο πρωτάθλημα και που κυνηγούσε τον Ολυμπιακό μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου. Δεν ξέρω αν ο ΠΑΟΚ έχει ακόμα αντοχές να κυνηγήσει την ΑΕΚ και να της πάρει τη δεύτερη θέση, αλλά η ομάδα που έπαιζε με τον ΟΦΗ είναι ένα κακέκτυπο του ΠΑΟΚ που παρακολουθούσαμε όλη τη σεζόν. Μπορεί στο πρωτάθλημα για να μείνει αήττητος ο ΠΑΟΚ μέχρι τον Ιανουάριο και το ματς με τον Αρη να δέχτηκε διάφορες τεχνητές αναπνοές και να γλύτωσε ήττες στα ντέρμπι με γκολ στις καθυστερήσεις, αλλά καμία σχέση δεν είχε με αυτόν που βλέπουμε στα play off. Που σίγουρα δεν είναι ομάδα ικανή να πιάσει ένα οποιαδήποτε σοβαρό στόχο: όποιο στόχο βάζει τελευταία δείχνει να μην τον αντέχει.  

  Αυτό το τελευταίο είναι το πιο ανησυχητικό. Ο ΠΑΟΚ είχε ως στόχο να κερδίσει στην Τούμπα τον Ολυμπιακό και τον έχασε χάνοντας από τον πρωταθλητή δυο αγωνιστικές πριν την λήξη της κανονικής περιόδου. Είχε ως στόχο το κύπελλο και τον έχασε στο Καραϊσκάκη σχεδόν χωρίς να παλέψει. Είχε ως στόχο η διαφορά του από τον Ολυμπιακό να είναι μικρότερη των επτά βαθμών (για να ελπίζει στο CAS…) και τον έχασε κι αυτόν στην Τούμπα από τον πρωταθλητή την πρώτη κιόλας αγωνιστική των play off. Εβαλε μετά ως στόχο τη δεύτερη θέση και όλα δείχνουν πως θα τη χάσει κι αυτή – αν συνεχίσει έτσι στο τελευταίο ματς της σεζόν, αυτό με την ΑΕΚ, όλα θα έχουν κριθεί πριν το παιγνίδι αρχίσει.

 Στο έλεος του Θεού

Τι δείχνουν όλες αυτές οι αποτυχίες; Για μένα μόνο ένα πράγμα: ότι η ομάδα είναι παρατημένη στο έλεος του Θεού. Πέρα από λάθη του προπονητή και πέρα από αναποδιές και τραυματισμούς, όταν μια ομάδα δεν μπορεί να πιάσει κανένα στόχο, αυτό σημαίνει πως δεν έχει διοικητική ηγεσία και καθοδήγηση. Η συνολική εικόνα του ΠΑΟΚ θυμίζει ομάδες των οποίων οι παίκτες έχουν καταλάβει πως τα ματς που απομένουν δεν είναι τα τελευταία της χρονιάς, αλλά τα τελευταία τους στο σύλλογο. Αν στον ΠΑΟΚ έχουν αποφασίσει πως θα αλλάξουν είκοσι παίκτες τον επόμενο μήνα η εικόνα ίσως και να δικαιολογείται: αλλά αυτό από πουθενά δεν προκύπτει. Ούτε συμβόλαια που λήγουν δεν έχει ΠΑΟΚ, ούτε υπάρχουν πέντε – έξι παίκτες που θα πουληθούν. Αυτό είναι που κατά τη γνώμη μου κάνει όλο αυτό που συμβαίνει ολοένα και περισσότερο ανεξήγητο.

Οι οπαδοί γκρινιάζουν, τα στραβοπατήματα είναι ασταμάτητα, οι στόχοι χάνονται και διοικητικά δεν μιλάει κανείς: ο ΠΑΟΚ έχει δυο διευθυντές επικοινωνίας κι ανάθεμα αν έχει καταλάβει κάποιος ποιο είναι το πλάνο του για τη σεζόν που ακολουθεί και τι σημαίνει η σεζόν που τρέχει για την επόμενη. Ο Ολυμπιακός π.χ περιμένει προσφορές για μερικούς παίκτες του και θα κινηθεί ανάλογα. Η ΑΕΚ έχει πει πως το κύριο μέλημα είναι η διατήρηση της εφετινής ομάδας με κάποιες προσθήκες. Ο ΠΑΟ θέλει να ξεκινήσει από την αρχή και ήδη έχει κάνει πέντε – έξι μεταγραφές. Ο ΠΑΟΚ πορεύεται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα: η επικαιρότητα του είναι ότι ο Γιώργος Σαββίδης έσβησε λέει κάτι φωτογραφίες της ομάδας στο Instagram. Είμαστε στις αρχές Ιουλίου κι εγώ τουλάχιστον για το τι θα συμβεί τον επόμενο μήνα δεν έχω ιδέα! Ακούω μόνο μια γκρίνια για τον Αμπελ Φερέιρα που θα λεγα πως ευτυχώς που ακόμα υπάρχει, ώστε να προβάλλεται ως ο υπεύθυνος κάθε συμφοράς. Εχει φυσικά ευθύνες, αλλά όποιος νομίζει ότι φταίει μόνο αυτός δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο.  

Μοιάζει χωρίς διοίκηση

Ο ΠΑΟΚ που στο Ηράκλειο προηγήθηκε στο 3’ κι έχανε 2-1 στο ημίχρονο, θυμίζει ολοένα και πιο πολύ τον ΠΑΟΚ του Βουλινού, του Γούμενου, του Μπατατούδη– μια ομάδα που έπαιζε για την πλάκα της χωρίς συνήθως να διεκδικεί τίποτα: ακόμα και η δήλωση του Μπίσεσβαρ ότι η ομάδα δεν έπαιξε και τόσο άσχημα αυτές τις εποχές μου θύμισε. Η ομάδα του Φερέιρα προηγήθηκε και δεν ήξερε τι να κάνει τη μπάλα – ενώ η άμυνα έκανε τη χειρότερη εμφάνισή της στα play off. Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να παίζει με παίκτη παραπάνω, ισοφάρισε χάρη στον Μιχαηλίδη σχετικά γρήγορα και στο τέλος, όχι μόνο έμεινε κι αυτός με δέκα παίκτες, αλλά γλύτωσε και την ήττα χάρη στον Πασχαλάκη.

Όλοι μιλάνε για τον Φερέιρα, ενώ η ομάδα μοιάζει χωρίς διοίκηση. Που είναι άραγε ο κ. Ιβάν Σαββίδης; Τι σκοπό έχει να κάνει στη συνέχεια; Αυτό για μένα είναι το μεγάλο ερωτηματικό. Και δεν μιλάω μόνο για την ανάγκη να μπουν ή να βρεθούν τα χρήματα που το Financial Fair Play απαιτεί, αλλά αναφέρομαι στη γενικότερη ανάγκη για ένα σχεδιασμό αλλά και για μια διαχείριση της τωρινής δυσκολίας – πράγμα που στα δικά μου τα μάτια λείπει εντελώς. Θα πει κάποιος ότι πάντα ο Σαββίδης περνούσε χρόνο στη Ρωσία: πολύ σωστά. Αλλά όταν τα πράγματα πάνε καλά καμιά φορά οι ομάδες πάνε με τον αυτόματο πιλότο. Το θέμα είναι τι κάνεις όταν τα πράγματα στραβώνουν: εγώ βλέπω ένα αυτόματο πιλότο που πάει το σκάφος σε καταστροφή.

Για τα μάτια του κόσμου

Ο ΠΑΟΚ προλαβαίνει να βγει δεύτερος και δεν είναι καταδικασμένος μαθηματικά. Αλλά μοιάζει καράβι ακυβέρνητο: στα play off έχει δυο νίκες σε έξι ματς και κανείς δεν βγαίνει μπροστά, έστω για να βάλει μια φωνή σε προπονητές και παίκτες για τα μάτια του κόσμου. Αυτή η παραίτηση είναι κακό σημάδι. Όχι για την έκβαση των play off, αλλά για την επόμενη σεζόν: έτσι δεν πας πουθενά…