Το βασικό θέμα του ευρωπαϊκού Τύπου τις τελευταίες μέρες είναι αν θα φύγει από την Μπαρτσελόνα ο Νεϊμάρ. Οι Γάλλοι το θεωρούν δεδομένο ότι ο ποδοσφαιριστής θα καταλήξει στην Παρί και για να αποδείξουν ότι όλα είναι θέμα ημερών πρόσθεσαν στην ιστορία ένα νέο πρόσωπο που λειτουργεί ως πληροφοριοδότης: την αδερφή του Νεϊμάρ. Αυτή, φέρεται να έχει δηλώσει στα γαλλικά ΜΜΕ, ότι ο αδερφός της του χρόνου θα παίζει στην Παρί και πως η ίδια ανυπομονεί να γνωρίσει το Παρίσι. Όπως έγραψα και στη Sportday η δήλωση μοιάζει από αυτές που στην Ελλάδα θα διακινούσε με χαρά και ενθουσιασμό η Εθνική Ψευτών, όμως οι Νεϊμάρ είναι μια ιδιαίτερη οικογένεια: θυμίζω ότι χρέη μάνατζερ του παίκτη εκτελεί ο πατέρας του, άρα για το ποιες είναι οι αποφάσεις του, η οικογένεια του έχει την καλύτερη πληροφόρηση. Το ενδιαφέρον στην ιστορία είναι ότι η Μπαρτσελόνα εξετάζει την πρόταση της Παρί την εβδομάδα που ανακοίνωσε έσοδα ρεκόρ: σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις που έγιναν στην πρόσφατη γενική της συνέλευση η Μπάρτσα έβαλε από τον Ιούνιο του 2016 μέχρι τον Ιούνιο του 2017 στα ταμεία της συνολικά 720 εκατ ευρώ – καμία ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν εισέπραξε ποτέ πιο πολλά. Μπορεί τα καθαρά της κέρδη να είναι μικρά (μόλις 19 εκατ ευρώ…), όμως η προοπτική των εσόδων της είναι εντυπωσιακή: η διοίκησή της υποστήριξε ότι το 2020 ο σύλλογος θα σπάσει το φράγμα του1 δισεκατομμυρίου ευρώ! Η Μπάρτσα δεν βγάζει στο σφυρί ένα από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γιατί έχει οικονομικά προβλήματα. Και ίσως για αυτό τελικά θα πουλήσει τον Νεϊμάρ: γιατί αυτός ζητάει να φύγει. Η τιμή του είναι αστρονομική (220 εκατ ευρώ) και γιατί ο ίδιος είναι στα καλύτερα του και γιατί η ομάδα του δεν έχει την παραμικρή οικονομική σκοτούρα.

Η ταυτόχρονη παρουσία

Θα μου λείψει πολύ ο Νεϊμάρ αν φύγει από την Μπαρτσελόνα και νομίζω θα λείψει σε κάθε ποδοσφαιρόφιλο αγαπάει δεν αγαπάει το μεγάλο σύλλογο της Καταλονίας. Η δημιουργία του ΜSN, δηλαδή η ταυτόχρονη παρουσία των Μέσι, Νεϊμάρ και Σουάρες στην ίδια ομάδα, είναι η  τελευταία μεγάλη τρέλα, αλλά και η τελευταία μεγάλη ατραξιόν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Είναι τρέλα γιατί καμία ομάδα δεν μπορεί να υποστηρίξει τους εγωισμούς των τριών αυτών σταρ – η ταυτόχρονη παρουσία τους σίγουρα δημιούργησε ζητήματα στα αποδυτήρια, στο τέλος τσάκισε και τον Λουίς Ενρίκε, που τώρα καταλαβαίνουμε ότι έφυγε γιατί δεν μπορούσε να τους διαχειρισθεί. Τρεις τόσο μεγάλοι παίκτες είναι σχεδόν αδύνατο να συνυπάρξουν στην επιθετική γραμμή μιας ομάδας: είναι και αγωνιστικά εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξεις μια μεσαία γραμμή που να τρέχει για χάρη τους. Στην ταυτόχρονη παρουσία τους σάρωσαν τους τίτλους μόνο μια χρονιά – την πρώτη, όταν ακόμα ο Νεϊμάρ ήταν λίγο πιο άγουρος και έμοιαζε ευτυχισμένος γιατί βρέθηκε στην ίδια ομάδα με τους άλλους δυο. Στα δυο επόμενα χρόνια τα πολλά τους γκολ δεν έδωσαν στην Μπαρτσελόνα τους τίτλους που οι πιστοί της περίμεναν, όμως οι τίτλοι είναι ένα πράγμα και η απόλαυση του παιγνιδιού είναι κάτι άλλο. Η Μπαρτσελόνα με τους τρεις αυτούς έγερνε πάντοτε προς τα μπροστά, δεν είχε ισορροπία και η άμυνά της δεν είχε και την καλύτερη κάλυψη: στην Ισπανία η Ρεάλ, αν και συχνά υπέφερε στα μεταξύ τους ματς, της ξέφυγε τελικά και στην Ευρώπη το MSN τράκαρε πάνω σε σκληρές άμυνες όπως αυτή της Γιούβε ή της Ατλέτικο. Όμως την μπάλα που είδαμε χάρη στην όρεξη, την τεχνική, την ικανότητα στη δημιουργία αλλά και στην εκτέλεση των τριών, δύσκολα θα την ξαναδούμε από άλλη επιθετική τριπλέτα. Είναι δύσκολο να σκεφτείς τρεις άλλους που συνεργάστηκαν τόσο αρμονικά στην επίθεση και σχεδόν αδύνατο να περιμένεις να δεις κάτι ανάλογο κάπου αλλού προσεχώς. Δεν είναι μόνο ότι είναι δύσκολο να βρεις τρεις τόσο προικισμένους παίκτες: δύσκολα θα τους δεις μαζί, γιατί δύσκολα θα υπάρξει ένας προπονητής που θα τους στείλει στο γήπεδο αφήνοντας κατά μέρους κάθε σκοτούρα που να αφορά τις αγωνιστικές ισορροπίες. Χωρίς ίσως να το καταλάβουμε το MSN υπήρξε πρωτοπορία κι άλλαξε την ποδοσφαιρική επίθεση, όπως την ξέραμε: οι συγκεκριμένοι τρεις δεν γυρνούσαν ποτέ, όλοι τους έπαιζαν για το γκολ, κανένας τους δεν έπαιζε στις πλάγιες γραμμές και πλάτος έδιναν μόνο αν η περίσταση το απαιτούσε. Το σχήμα υιοθετήθηκε από διάφορους προπονητές, πουθενά δεν απέδωσε όπως στη Μπαρτσελόνα, αλλά όποιος τόλμησε να παίξει έτσι επέτρεψε στο κοινό της ομάδας του να δει γκολ, φάσεις, θέαμα – έστω κι αν συχνά όλα αυτά δεν συνοδεύτηκαν από νίκες. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως ο Βαλβέρδε θα καταφέρει να φτιάξει μια αρκετά αποτελεσματική ομάδα, αν φύγει ο Νεϊμάρ κι αποκτηθούν παίκτες όπως ο Ομπαμεγιάνκ, ή ο Εμ Μπαμπέ ή ακόμα και ο Κουτίνιο, που η Μπάρτσα τον καλοβλέπει. Αλλά η ανάμνηση του MSN θα στοιχειώνει τα όνειρα κάθε απαιτητικού ποδοσφαιρόφιλου. Η ύπαρξη των τριών αυτών στην επίθεση της Μπάρτσα ήταν η απόδειξη πως για να δεις ωραίο ποδόσφαιρο πρέπει η λογική να πάει λίγο στην άκρη. Κρίμα που παρότι η παρουσία των τριών άλλαξε τη λογική του ποδοσφαίρου, όπως το ξέραμε, οι εγωϊσμοί στο τέλος κατέστρεψαν ό,τι σπάνιο δημιουργήθηκε.

Σαν να έχει φύγει

Μιλάω σαν να έχει φύγει ο Νεϊμάρ, ενώ δεν έχει φύγει – το ξέρω. Στο μυαλό μου έχει ήδη φύγει: τον πιέζει στο να δεχτεί την πρόταση της Παρί ένας ολόκληρος κόσμος που θέλει να ανακατευτεί λίγο η τράπουλα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο – κυρίως θέλει να τελειώνει σιγά σιγά η ισπανική ηγεμονία. Πριν λίγους μήνες ήταν να φύγει από την Μπάρτσα ο Μέσι, μετά ήταν να φύγει από την Ρεάλ ο Ρονάλντο. Αν αυτοί δεν έφυγαν, είναι γιατί όποιος τους αγόραζε δεν θα μπορούσε να τους ξαναπουλήσει: μεγάλωσαν κομμάτι. Ο Νεϊμάρ είναι άλλη περίπτωση: την πώλησή του περιμένουν αντζέντηδες, αθλητικές εταιρίες, χορηγοί, οι πάντες! Ολος αυτός ο κόσμος που κινείται γύρω από τους μεγάλους ποδοσφαιριστές λαχταράει για μια μετακίνηση που θα αλλάξει τα δεδομένα, θα μεταβάλει το χάρτη του Τσάμπιονς λιγκ, θα δημιουργήσει νέο ενδιαφέρον – αν ξεφουσκώσει λίγο η Μπάρτσα, θα ξεφουσκώσει και η Ρεαλ Μαδρίτης: είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Νομίζω πως οι προσευχές όλων όσων θέλουν να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η ημιτελής και παράξενη Μπαρτσελόνα, που δεν κατακτά τίτλους, αλλά έχει στις τάξεις της τρεις επιθετικούς που εγγυώνται γκολ και θέαμα, δεν θα εισακουστούν: ο Θεός του κέρδους, αντίθετα από τον Θεό του ποδοσφαίρου, δεν πάει ποτέ για ύπνο. Αλλά όσοι τους είδαμε να παίζουν μαζί και να τρελαίνουν άμυνες δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. Αλλωστε η απάντηση στην ερώτηση ποια ήταν η κορυφαία επιθετική τριπλέτα όλων των εποχών θα μας τους θυμίζει αυτόματα: ο Μέσι, ο Σουάρες και ο προδότης Νεϊμάρ…