Απόψε ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει στην Πορτογαλία την Μπράγκα για τα play off του Τσάμπιονς λιγκ. Όπως σας έγραφα και χθες για την ΑΕΚ συχνά, όταν υπάρχουν επιτυχίες, συνηθίζουμε να υπογραμμίζουμε τις αρετές των ελληνικών ομάδων γιατί αυτές είναι που τις εξηγούν. Ετσι έγινε και στην περίπτωση του ΠΑΟ μετά τις προκρίσεις του με την Ντνίπρο αρχικά και την Ολιμπικ Μαρσέιγ στη συνέχεια. Ωστόσο περιμένοντας τα ματς με την Μπράγκα είναι απαραίτητο να γίνουν και μια – δυο επισημάνσεις στα γιατί των δυσκολιών που είχε ο ΠΑΟ ειδικά στο Βελοντρόμ.

Το ερωτηματικό είναι οι χαφ

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν έχει ανάγκη ούτε από υποδείξεις ούτε από συμβουλές: τον τρόπο να φτάσει ο ΠΑΟ στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ τον ξέρει - έχει φτάσει σε αυτούς με το ΑΠΟΕΛ, πράγμα που όταν συνέβη ήταν ένα αληθινό θαύμα.  Τεράστιο κατόρθωμα θα είναι και να φτάσει ο ΠΑΟ φέτος στους ομίλους – όχι όμως θαύμα. Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς βρίσκεται σε μια φάση εξελικτική: βασίζεται σε ένα γκρουπ παικτών που δουλεύουν με τον προπονητή δυο χρόνια και σε αυτό προστέθηκαν φέτος το καλοκαίρι μερικοί καλοί (όχι πολλοί) παίκτες. Αυτή η συνταγή είναι η καλύτερη γιατί βασίζεται σε ένα ποδοσφαιρικό ορθολογισμό. Ο Παναθηναϊκός την δύσκολη δουλειά την έκανε αποκλείοντας την Μαρσέιγ. Προφανώς και από τη στιγμή που πέταξε έξω τους Γάλλους μπορεί να αποκλείσει και τους Πορτογάλους. Με μια προϋπόθεση: ότι απόψε θα παίξει καλύτερα από όσο έκανε στη Μασσαλία.   

Δύο και δύο

Ο ΠΑΟ έχει δώσει τέσσερα επίσημα ματς φέτος: τα δυο ήταν πολύ καλά – αναφέρομαι στο ματς με την Ντνίπρο στο Κόζιτσε (ειδικά στο πρώτο ημίχρονό του) και στο ματς με την Ολιμπικ Μαρσέιγ στην Λεωφόρο (στην ολότητα του). Τα άλλα δυο ήταν λιγότερο καλά: και με την Ντνίπρο στην Αθήνα και με την Μαρσέιγ στο Βελοντρόμ τα καρδιοχτύπια ήταν μεγάλα – βέβαια τα ματς δεν ήταν και ίδια. Ποιο ήταν το βαρόμετρο της απόδοσης του ΠΑΟ σε αυτά τα τέσσερα παιγνίδια; Η απόδοση της μεσαίας γραμμής του.

Σταθερές και αλλαγές

Ας δούμε την μέχρι τώρα μεθοδολογία του Γιοβάνοβιτς. Μετά τον τραυματισμό του Σένκεφελντ ο Γιοβάνοβιτς χρησιμοποίησε υποχρεωτικά τον Γεντβάι δίπλα τον Μάγκνουσον, ενώ επιβράβευσε την πρόοδο του Βαγιαννίδη στον οποίο έδωσε τρία σερί ματς. Στον Γιοβάνοβιτς δεν αρέσουν οι αλλαγές στην άμυνα και το ξέρουμε. Στα τέσσερα πρώτα ματς της σεζόν αυτό που αλλάζει σε κάθε παιγνίδι είναι τους ακραίους κυνηγούς. Με την Ντνίπρο στο Κόζιτσε έπαιξαν ο Παλάσιος και ο Μπερνάρ. Οι δυο ξεκίνησαν και στην Αθήνα αλλά στο 45΄μπήκε στη θέση του Παλάσιος ο Μαντσίνι. Που έμεινε βασικός στα ματς με την Μαρσέιγ στα οποία η έκπληξη ήταν η παρουσία του Βέρμπιτς. Ο Γιοβάνοβιτς έχει πολλούς παίκτες για τα άκρα και θέλει να αποφύγει την προβλεψιμότητα: κι απόψε στους ακραίους θα υπάρξουν αλλαγές. Η αίσθηση που έχω είναι ότι όταν ο Γιοβάνοβιτς θέλει κατοχή μπάλας προτιμά τον Μπερνάρ στο αρχικό σχήμα κι ας χάνει λίγο σε δυναμισμό, όταν θέλει καλύψεις προτιμά τον Παλάσιος κι όταν θέλει πιο πολύ ταχύτητα στην ανάπτυξη ψάχνει κάτι άλλο – όλα αυτά περιμένοντας πιστεύω τον Αϊτόρ.  

Αυτό που κρατά σταθερό σε τέσσερα ματς ο Γιοβάνοβιτς είναι την τριάδα της μεσαία γραμμή, την οποία σταθερά «πειράζει» στην διάρκεια του ενενηντάλεπτου. Η τριάδα Πέρεθ, Βιλένα, Ντζούρισιτς έχει ξεκινήσει και στα τέσσερα ματς. Και η απόδοσή της τριάδας αυτής ήταν σε όλα καθοριστική. Και στα καλά και στα λιγότερο καλά.      

Κάπου χάθηκαν οι μέσοι του

 Στο Βελοντρόμ ο ΠΑΟ υπέφερε γιατί κάπου χάθηκαν οι μέσοι του. Οι παίκτες της Μαρσέιγ πίεσαν τον Πέρεθ με τον οποίο στην Αθήνα δεν είχαν ασχοληθεί και χτυπώντας τον ΠΑΟ συνεχώς στα δεξιά του (με τον Ομπαμεγιάνκ) ανάγκασαν τον Βιλένα να βγαίνει προς τα εκεί για να βοηθήσει τον Βαγιαννίδη. Η συνέπεια ήταν να χαθεί κι ο Ντζούρισιτς και μαζί του το επιθετικό παιγνίδι.  Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στη Λεωφόρο με την Ντνίπρο μετά το γκολ του Σπόραρ: σε εκείνη την περίπτωση όμως ο Βιλένα ανέβαινε πολύ προς την αντίπαλη περιοχή – το πρόβλημα είχε να κάνει με την τακτοποίηση της μεσαίας γραμμής όχι με την κάλυψη του γηπέδου.  

Αν η μεσαία γραμμή του ΠΑΟ δεν είναι σωστά τακτοποιημένη ο ΠΑΟ αφήνει χώρους. Απόψε δεν πρέπει να αφήσει χώρους στην Μπράγκα να τρέξει: στη Μασσαλία αυτός ήταν ο λόγος που κινδύνεψε. Βέβαια μεταξύ των παιγνιδιών υπάρχει μια βασική διαφορά: στο Βελοντρόμ οι γηπεδούχοι είχαν σκοράρει  πριν καλά καλά ολοκληρωθεί το πρώτο τρίλεπτο του ματς. Ο Παναθηναϊκός εκείνο το βράδυ ήταν υποχρεωμένος να κάνει δυο δουλειές: να προσέξει να μην δεχτεί γκολ και η Μαρσέιγ του ξεφύγει κι από την άλλη να βρει γκολ αφού το αβαντάζ που απέκτησε στη Λεωφόρο χάθηκε πολύ γρήγορα. Το αποψινό ματς είναι διαφορετικό και μοιάζει πιο πολύ με το εκτός έδρας ματς του ΠΑΟ στο Κόζιτσε με την Ντνίπρο: θα βρει ένα αντίπαλο που θα του επιτεθεί και πιστεύω πως θα βρει αυτός χώρους. Αλλά όπως και να χει δεν πρέπει να παρασυρθεί: πρέπει να είναι πιο συμπαγής και πιο σκληρός στη μεσαία γραμμή από όσο ήταν στη Μασσαλία, αλλά και στο ματς με την Ντνίπρο στην Αθήνα, όπου και πάλι είχε παίξει με την φωτιά μετά μάλιστα την άνετη νίκη του στο Κόζιτσε. Σήμερα ίσως χρειάζεται κάτι στη μεσαία γραμμή να αλλάξει: μου μοιάζει ότι το τρέξιμο του Τσέριν πχ είναι απαραίτητο από την αρχή. Το λέω αυτό γιατί στα μέχρι τώρα ματς του ΠΑΟ οι πιο πολλές παρεμβάσεις του Γιοβάνοβιτς στη διάρκεια του ματς έχουν να κάνουν κυρίως με τα τρεξίματα: μπαίνουν παίκτες που τρέχουν και πιέζουν και για αυτό ο ΠΑΟ βελτιώνεται. Ο τρόπος αυτός έχει αποδώσει πολλά (στα τρία τελευταία ματς ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στο δεύτερο ημίχρονο) αλλά είναι και λίγο παιγνίδι με τη φωτιά – το αποψινό ματς θέλει προσοχή από την αρχή και θα είναι παιγνίδι στο οποίο θα χρειαστεί έλεγχος του ρυθμού του. Αν γίνει ροντέο θα ναι για τον ΠΑΟ δύσκολο, λέει η λογική.  

Η αρχή θα ναι το μυστικό

Η Μπράγκα δεν έχει Ομπαμεγιάνκ, Σαρ, ΕνΝτιαγιέ, Βιτίνια κτλ. Δεν έχει τις παραδόσεις της Ολιμπίκ Μαρσέιγ που ο ΠΑΟ: θυμίζω ότι η γαλλική ομάδα αποκλείστηκε σε καλοκαιρινό προκριματικό του Τσάμπιονς λιγκ φέτος για πρώτη φορά. Πλην, όμως, η Μπράγκα είναι πιο δεμένη ομάδα κι αυτό φαίνεται στην επιθετική της παραγωγή: από το ξεκίνημα της σεζόν στην Ευρώπη και στο πορτογαλικό πρωτάθλημα πετυχαίνει πάνω από τρία γκολ σε κάθε της παιγνίδι! Ο προπονητής της Αρθουρ Ζόρζε είναι από τους λίγους που παίζει 4-4-2 και μάλιστα με χαφ δημιουργικά – ο σκοπός είναι να έχει στην ενδεκάδα όλους τους καλούς του κυνηγούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το ξέρει ότι το επιθετικό ρίσκο του καμιά φορά πληρώνεται, αλλά αυτό έφερε την ομάδα στα play off του Τσάμπιονς λιγκ. Ο ΠΑΟ είναι ωστόσο ο πρώτος πραγματικός της αντίπαλος: η Μπάτσκα Τόπολα από την Σερβία απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί καλή ομάδα.

Θα χρειαστεί και πάλι ο Μπρινιόλι. Κυρίως θα χρειαστεί να γίνει κατανοητό πως μετά το κατόρθωμα με την Μαρσέιγ η Μπράγκα θα είναι υποψιασμένη. Ο αντικειμενικός στόχος του ΠΑΟ θα πρέπει να είναι να πάρει ένα αποτέλεσμα που να του επιτρέπει να κρατά την τύχη του στα χέρια του στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ. Μιλάμε πάντα για ματς προκριματικών του Τσάμπιονς λιγκ: όποια ομάδα βρίσκεται σε αυτούς έχει αρετές και θα τις δείξει. Θα το κάνει και η Μπράγκα. Το θέμα είναι να δείξει κι ο ΠΑΟ τις δικές του – αν είναι δυνατόν αυτή τη φορά από την αρχή. Να μπει όπως στο Κόζιτσε κι όχι όπως στη Μασσαλία. Και να βγει απο το παράξενο αυτό «γήπεδο νταμάρι» με το κεφάλι ψηλά.