Δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι ο παλιόφιλος Ρομπέρτο, ο Ισπανός τερματοφύλακας που κάποτε αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό, αποχαιρέτησε το ποδόσφαιρο μόλις 36χρονών. Δεν ήταν ποτέ φανατικός της δουλειάς ο Ισπανός και για να παρατείνεις μια καριέρα αυτό συνήθως χρειάζεται: να προπονείσαι όλο και πιο πολύ όσο μεγαλώνεις. Από την άλλη ομολογώ πως δεν περίμενα πως θα ανακοίνωνε το αντίο του στην ενεργό δράση αναρτώντας στο Instagram μια φωτογραφία του με τη φανέλα του πρωταθλητή Ελλάδος. Από τον οποίο το καλοκαίρι του 2016 έφυγε εντελώς ξαφνικά. Και φαίνεται πως μετάνιωσε για αυτό πολύ.

Γιατί μου έκανε εντύπωση η επιλογή της συγκεκριμένης φωτογραφίας; Γιατί ο Ρομπέρτο Χιμένεθ Γκάκο αγωνίστηκε σε πολλές ομάδες. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ατλέτικο Μαδρίτης και πέρασε απο την Μπενφίκα, την Γουεστ Χαμ, την Εσπανιόλ, την Βαγιαδολίδ, τη Ρεάλ Σαραγόσα, την Αλαβές κτλ: κι όμως διάλεξε μια φωτογραφία του από τον καιρό που ήταν στον Ολυμπιακό κι όχι μια από τα χρόνια του πχ στην Ατλέτικο. Και μάλιστα φρόντισε να κάνει γνωστό και ότι η επιλογή της φωτογραφίας αυτής δεν ήταν τυχαία.

Να νιώσει Θεός  

Ο Ρομπέρτο έγραψε στην ανάρτησή του αντίο του πως τη διάλεξε για τον αποχαιρετισμό του «γιατί είναι αυτή που αντικατοπτρίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια πώς ήταν αυτά τα δεκαεπτά χρόνια καριέρας». Ισχυρίστηκε ότι η καριέρα του ήταν «δεκαεπτά χρόνια γεμάτα πάθος, αφοσίωση, βάσανα και ανταμοιβές» και ευχαρίστησε ειδικά τον Ολυμπιακό γιατί φορώντας τη φανέλα του «κατάφερε να νιώσει Θεός (!) σε κάποιες από τις πιο ξεχωριστές βραδιές της ζωής του». Τονίζει μάλιστα πως η ελληνική ομάδα «έδωσε νόημα στην ζωή του και για αυτό την ευχαριστεί»!

Δεν θυμάμαι ξένο παίκτη να έχει εκφραστεί για τον Ολυμπιακό με τέτοια λόγια. Και δεν μιλάμε για κάποιον που ελπίζει να γυρίσει εδώ για να δουλέψει και στρατηγικά κάνει ένα άνοιγμα στην ομάδα την ώρα του αντίο του. Ξέρει μάλιστα ότι τον Ολυμπιακό τον στεναχώρησε: το καλοκαίρι του 2016, που αν και αρχηγός του ζήτησε να φύγει, η ξαφνική φυγή του δημιούργησε στην ομάδα ένα πρόβλημα που της στοίχισε. Όπως βέβαια στοίχισε και στον ίδιο τελικά η φυγή του από την Ελλάδα.

Εσπανιόλ και κατήφορος

Το 2016 όταν ζήτησε να επιστρέψει στην Ισπανία νόμιζε ότι η καριέρα του θα απογειωθεί: ήταν μόλις 31 χρονών. Πήγε στην Εσπανιόλ, κι αντί να γίνει βασικός κι αναντικατάστατος, έπαιξε όλα κι όλα τέσσερα ματς. Τον άφησαν ένα χρόνο αργότερα να πάει στην Μάλαγα, όπου πάλι αρχικά τον είχε φάει ο πάγκος: μέχρι τον Δεκέμβριο είχε αγωνιστεί βασικός σε μόλις πέντε παιγνίδια – αλλά χριστουγεννιάτικα, σε ένα παιγνίδι κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, έπιασε ένα πέναλτι του Κριστιάνο Ρονάλντο κι αυτό άλλαξε κομμάτι την ιστορία του. Από τον Κριστιάνο λένε στέρησε και μια κοπέλα - την ηθοποιό Αλεσάντρα Τεντένσκι, που ενώ ορκιζόταν πως άλλος σαν τον Ρονάλντο δεν υπάρχει, τον παράτησε για να περάσει ένα καλοκαίρι με τον Ρομπέρτο στην Ιμπιζα και όχι μόνο.

Ο Ρομπέρτο πέρασε από την Πρέμιερ λιγκ πριν γυρίσει πάλι στην Ισπανία για να τελειώσει αξιοπρεπέστατα στη Βαγιαδολιδ, πουθενά όμως δεν έζησε, καθώς φαίνεται, τα μεγαλεία που έζησε στην Ελλάδα. Σίγουρα πουθενά δεν βρήκε μια ομάδα που να του έδωσε τη δυνατότητα να ζήσει ένα κεφάλαιο ζωής σαν αυτό που έγραψε στην Αθήνα. Εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου μάλιστα.    

Δυο πολύ μεγάλες βραδιές

Τον Ρομπέρτο τον θυμούνται όλοι στον Ολυμπιακό για δυο λόγους: πρώτα από όλα γιατί υπήρξε ο απόλυτος πρωταγωνιστής στην τελευταία πρόκριση της ομάδας στους 16 του Τσάμπιονς λιγκ. Με την Αντερλεχτ στις Βρυξέλες, πριν πάρει φόρα ο Μήτρογλου και διαλύσει τα πάντα γράφοντας το τελικό 0-3, είχε κρατήσει όρθιο τον Ολυμπιακό πιάνοντας πέναλτι! Στη Λισαβώνα στο ματς με την Μπενφίκα τον είχε νικήσει μόνο η βροχή. Και στο Καραϊσκάκη, στη ρεβάνς με την Μπενφίκα, έδωσε στον Ολυμπιακό μια νίκη μόνος του – σκόρερ του γκολ ήταν ο Μανωλάς. Ένα χρόνο αργότερα μάλιστα, κόντρα στην Γιουβέντους, επανέλαβε το ίδιο παιγνίδι δίνοντας πάλι ένα προσωπικό ρεσιτάλ και κρατώντας το γκολ του 1-0 που είχε σημειώσει ο Κασάμι. Στα ματς αυτά, με την Γιουβέντους και την Μπενφίκα ήταν MVP, κάνοντας πάνω από επτά σωτήριες επεμβάσεις. Στην ιστορία του Ολυμπιακού σπουδαίες εμφανίσεις εξαιτίας «βομβαρδισμών» σε ευρωπαϊκά ματς από δυνατές ομάδες έκαναν πολλοί. Αμέσως αμέσως θυμάμαι τη μεγάλη εμφάνιση κάποτε του Ελευθερόπουλου στο Τορίνο με τη Γιουβέντους, τον Νικοπολίδη να κατεβάζει ρολά σε ένα παιγνίδι με την Αρσεναλ, ακόμα και φέτος ο Βατσλίκ δίνοντας προκρίσεις σε πέναλτι βρήκε θέση στην ιστορία.  Κανείς άλλος τερματοφύλακας ωστόσο δεν έχει να επιδείξει δυο τέτοιες μεγαλειώδεις βραδιές όπως εκείνες του Ρομπέρτο που είχε υπογράψει νίκες. Είχε βέβαια και κακές βραδιές – αλλά τέτοιες έχουν όλοι.   

Μάρτα και τριάντα φίλες

Τον θυμούνται όμως ακόμα και στον Ολυμπιακό και γιατί ήταν ένας από τους μεγαλύτερους μπον βιβέρ που πέρασε από την Αθήνα. Όταν χώρισε τη Μάρτα, με την οποία εμφανίστηκε στην Ελλάδα, γιόρτασε τα γενέθλιά του σε ένα μπαρ στο Κολωνάκι. Το κράτησε ρεζερβέ για τον ίδιο και για τριάντα φίλες του. Αυτός κι αυτές σβήσανε μαζί τα κεράκια της τούρτας των τριάντα του χρόνων σε ένα υπέροχο βράδυ. Την ιστορία την έμαθε ο Μίτσελ και έγινε έξαλλος – η σχέση τους χάλασε όταν ο Ρομπέρτο χώρισε, αλλά το σύνολο της ομάδας είχε πάρει το μέρος του τερματοφύλακα κι όχι του προπονητή. Τον εκτιμούσαν τον Ρομπέρτο, που όλοι φώναζαν «αλάνι», με τα ελαττώματά του κι αυτό το κάνουν συνήθως με όλους. Αν προσφέρεις, κάνεις ό,τι θες.   

Στο Ρομπέρτο αυτό το είδος της αντιμετώπισης έλειψε όταν άφησε τον Ολυμπιακό. Όταν το καλοκαίρι του 2016 έφυγε από την Ελλάδα (για την ακρίβεια από την Αθήνα) από τους αναστεναγμούς στεναχώριας του γυναικόκοσμου της Γλυφάδας χάλασε ο καιρός στη Μύκονο. Κι όταν κάτι μήνες μετά επέστρεψε με την νέα του σχέση, την ισπανίδα ηθοποιός Μισέλ Κάλβο, που έφερε στην Αθήνα για να τον συνοδέψει σε μια βράβευση του ΠΣΑΤ, κοριτσόπουλα που τον έβλεπαν σαν Θεό όταν έπαιζε εδώ, μου έλεγαν ότι έχασε τη λάμψη του. Και είχαν παραδόξως δίκιο.  

Το κατάλαβε καλά

Ο Ρομπέρτο δεν είναι ότι δεν έβγαλε ποτέ τον Ολυμπιακό από την καρδιά του, απλά φεύγοντας έμαθε να τον εκτιμά πιο πολύ. Η σχέση που έχτισε όμως με την ελληνική ομάδα οφείλεται κυρίως στην διαπίστωση που κάνει στο αντίο του: στην ικανότητα του Ολυμπιακού να κάνει τους παίκτες του να νιώθουν σαν Θεούς. Δύσκολα οι παίκτες αυτό το ξεχνάνε κι εύκολα το κάνουν σε όλους γνωστό. Στην εποχή των Social Media και των αναρτήσεων το να έχεις παίκτες που διαφημίζουν το πόσο καλά πέρασαν στην Ελλάδα είναι κάτι ανεκτίμητο. Και φέρνει Μαρσέλους κτλ…