Η ΑΕΚ έφερε στο ΟΑΚΑ μια ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ που έπαιζε με δέκα παίκτες εβδομήντα λεπτά,  τον ΠΑΟΚ που είναι πλέον 15 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό που διέλυσε τον Αστέρα. Όλα τα ίδια αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, που τραγουδούσε και μια ψυχή. Τα δύο εξ αναβολής χθεσινά ματς δεν προσφέρονται για πολλά συμπεράσματα, αλλά επιτρέπουν κάποιους γενικότερους προβληματισμούς για τις σεζόν των τριών ομάδων που δήλωναν πως θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα πριν αυτό αρχίσει. Καθώς αυτό ολοκληρώνεται καταλαβαίνεις πως ήταν τελικά κάτι σαν déjà vu: στο τέλος θα μείνει σε όλους η βεβαιότητα ότι ήταν σχεδόν ίδιο με το περσινό.

Ο περσινός Ολυμπιακός    

Στο Καραϊσκάκη, έστω και λίγο καθυστερημένα, άρχισαν να βλέπουν, αν όχι τον προπέρσινο Ολυμπιακό, που έπαιζε στα ίσια την Τότεναμ και την Μπάγερν, αλλά τουλάχιστον τον περσινό, που κέρδιζε εύκολα τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος – ειδικά τα εντός έδρας. Το χθεσινό ματς του Ολυμπιακού με τον Αστέρα είναι φωτοτυπία του αντίστοιχου περσινού: έχει κάποιους άλλους πρωταγωνιστές και κάπως διαφορετικό σκορ (πέρυσι ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει 3-0 και φέτος 5-1), αλλά πολλά στις νίκες αυτές είναι ίδια.

Αλλαγές κι άλλες ομοιότητες

Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος το πρώτο ημίχρονο τελείωσε με 0-0. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος για να βρει λύσεις στην επίθεση ο Ολυμπιακός χρειάστηκαν δυο αλλαγές του Πέδρο Μαρτίνς στο ημίχρονο: πέρυσι μπήκαν ο Φορτούνης και ο Μασούρας (αντί του Ρατζέλοβιτς και του ΕμΒιλά), φέτος ο Βαλμπουενά αντί του Αγκιμπού και πιο νωρίς ο Ελ Αραμπί αντί του Τικίνιο, που πόνεσε. Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος ο Ολυμπιακός υποχρέωσε για ώρα τον Αστέρα σε παθητικό ρόλο, βρήκε τα πρώτα του γκολ σε ένα πεντάλεπτο και δεν σταμάτησε να ψάχνει γκολ μέχρι το τέλος παρόλο που σήκωσε το πόδι από το γκάζι: πέρυσι σκόραρε στο τέλος ο Μασούρας, φέτος ο Γκάρι Ροντρίγκεζ. Όπως και πέρυσι έτσι και φέτος ο Αστέρας έμοιαζε ομάδα φοβισμένη: χθες η έμπνευση του Ράσταβατς να ξεκινήσει χωρίς φορ αποδείχτηκε τελικά αυτοκαταστροφική.  

Οι τρεις λόγοι  

Γιατί ο Ολυμπιακός που δυσκολευόταν τόσο απέναντι σε κλειστές άμυνες πέτυχε οκτώ γκολ στα δυο τελευταία του ματς; Πρώτα από όλα γιατί το rotation του Μαρτίνς είχε ως αποτέλεσμα να δούμε ένα Ολυμπιακό που στα ματς αυτά έτρεξε πιο πολύ από όσα έκανε φέτος στα πιο πολλά παιγνίδια του.

Ο Μαρτίνς στο ματς με τον ΟΦΗ χρησιμοποίησε στην βασική ενδεκάδα επτά παίκτες που δεν είχαν ξεκινήσει με την Αταλάντα και χθες παρουσίασε επτά παίκτες που δεν είχαν ξεκινήσει με τον ΟΦΗ! Ο δεύτερος λόγος είναι ότι και στα δυο αυτά εντός έδρας ματς ο κόουτς εκμεταλλεύτηκε σωστά τον πάγκο του (που είναι επιτέλους γεμάτος λύσεις), κι έδωσε φανέλα βασικού σε νέα παιδιά που παίζοντας μάλιστα ακραία μπακ (ο Κίτσος με τον ΟΦΗ και ο Βρουσάι με τον Αστέρα) αποδείχτηκαν επιθετικά χρησιμότατοι: rotation, νεαροί και κεφάτοι ακραίοι και πολλές αλλαγές στη διάρκεια του ματς στέκονται αιτία να δούμε ένα άλλο Ολυμπιακό. Το τρίτο ωστόσο και εξίσου σημαντικό είναι η τρομερή φόρμα του Βαλμπουενά: όπως και στο Βόλο, έτσι και χθες, η παρουσία του είναι καταλυτική. Φυσικά τον βοηθά πολύ και η παρουσία του Καρβάλιο που είναι ένα κανονικό «δεκάρι» και του επιτρέπει να κινείται ως πασπαρτού χωρίς να έχει την υποχρέωση να παίξει και οργανωτής και εξτρέμ. Απαλλαγμένος από την ανάγκη να κάνει πολλά, ο Βαλμπουενά κάνει λίγα και ωραία: ζωγραφίζει γκολ από στημένες φάσεις, βγάζει την ομάδα μπροστά με δυο πάσες, κινεί την επίθεση. Ο Μαρτίνς είπε και χθες ότι τον θέλει και του χρόνου: όπως παίζεται το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ο Βαλμπουενά μπορεί να είναι χρήσιμος μέχρι τα 45!   

Δεν είμαστε στη δεκαετία του ’90…

Στο ΟΑΚΑ το ματς ξεκίνησε θεαματικά και τελείωσε με τις αποδοκιμασίες όσων οπαδών της ΑΕΚ πήγαν στο γήπεδο. «Θα αναλάβει την ΑΕΚ προσωρινά ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος και δεν αποκλείω να έχει και καλύτερα αποτελέσματα από τον προκάτοχό του διότι στο διάστημα της παραμονής του δεν θα έχει άγχος: κανείς δεν θα του ζητήσει ευθύνες. Ίσως μάλιστα μια καλύτερη ΑΕΚ δούμε απόψε κιόλας κόντρα στον ΠΑΟΚ» έγραφα χθες. Κούνια που με κούναγε! Γιατί τα έγραφα αυτά; Γιατί η κίνηση αλλαγής προπονητή πριν από ένα ματς με δύσκολο αντίπαλο έφερνε συνήθως αποτελέσματα τις δεκαετίες του ‘80 και του ’90: σε αυτές κι εγώ μεγάλωσα. Ηταν ωραίες δεκαετίες: η οικονομία ανέβαινε, πιστεύαμε πως όλα είναι απλά, ακόμα και στο ποδόσφαιρό νομίζαμε πως όσο πιο απλοϊκή είναι μια λύση τόσο πιο εύκολο είναι να δεις αποτελέσματα. Ο υπηρεσιακός προπονητής έδινε στα «παιδιά» μια ψυχολογία, τους μιλούσε για την ανάγκη να ευχαριστήσουν τους οπαδούς έστω λίγο, οι εφημερίδες που τότε πουλούσαν πολύ γράφανε για όρκους νίκης κι όταν η ομάδα κέρδιζε όλοι δικαίωναν τον πρόεδρο που πήρε την κατάσταση στα χέρια του κι έδιωξε τον άχρηστο προπονητή αλλάζοντας την ψυχολογία της ομάδας. Ωραία χρόνια. Που πέρασαν.    

Χθες στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ δεν έμοιαζε καν με ομάδα που άλλαξε προπονητή. Ανοιξε το σκορ με τον Λιβάι Γκαρσία, αλλά κράτησε το αβαντάζ μόνο 8 λεπτά. Ο Γκαρσία σηκώθηκε στον ουρανό του ΟΑΚΑ για να νικήσει τον Πασχαλάκη μετά από σέντρα του Μάνταλου, αλλά η χαρά κράτησε λίγο. Ο Λουτσέσκου δεν είχε τον Ζίφκοβιτς, που έχει παράδοση σπουδαίων ματς κόντρα στην Ενωση και τον Μίτριτσα που γύρισε το ματς του κυπέλλου, αλλά είχε τον Κούτριτς που πέτυχε πάλι γκολ στην ΑΕΚ. Την πρώτη φορά που ο ΠΑΟΚ πλησίασε την εστία της ΑΕΚ μετά το γκολ που δέχτηκε, ο Κούτριτς πέρασε τη μπάλα από το τοίχος εκτελώντας από πλάγια και ο Τσιντώτας έκανε τα υπόλοιπα: η επέμβασή του ήταν κάκιστη – δεν είναι η πρώτη φορά που του συμβαίνει. Ακολούθησαν επίσης πολλά άλλα που στην ΑΕΚ συμβαίνουν και φέτος συχνά. Η όποια σειρά υπήρχε στο παιγνίδι της χάθηκε τελείως μολονότι ο ΠΑΟΚ αγωνιζόταν από το 18΄με παίκτη λιγότερο: ο Λουτσέσκου φώναζε στο τέλος. αλλά η αποβολή του Τσιγγάρα ήταν ορθότατη. Τον διαιτητή Φάμπρι δεν θα πρεπε να τον διορθώσει το VAR, αφού το επικίνδυνο παιγνίδι του παίκτη του ΠΑΟΚ στη φάση είναι ξεκάθαρο. Και ανεπίτρεπτο.                  

Θα χαλούσε κόσμο  

Στο β΄ ημίχρονο η ΑΕΚ έχασε τον Λιβάι που πόνεσε κι έγινε αλλαγή. Όπως όλες οι ομάδες που έχουν θέληση, αλλά όχι οργανωμένο παιγνίδι η ΑΕΚ άρχισε να σεντράρει διαρκώς, αλλά το πλήθος από γεμίσματα δεν είχε ως αποτέλεσμα παρά μόνο μια δυο κεφαλιές που έφυγαν άουτ (η πιο επικίνδυνη ήταν του Τζαβέλα στις καθυστερήσεις) κι ένα δυο σουτ που δεν ανησύχησαν τον Πασχαλάκη: το καλύτερο ήταν του Σιμόες στο 80΄. Ο ΠΑΟΚ που έπαιξε πολύ κλειστά είχε μια δυο αντεπιθέσεις με τον Ακμπομ, αλλά αυτός τουλάχιστον έμοιαζε ευχαριστημένος με την ισοπαλία και την πήρε. Τώρα που το σκέφτομαι κι ο Λουτσέσκου, με τις γκρίνιες του και τις φωνές του, τη δεκαετία του ’90 θα χαλούσε κόσμο. Αλλά αυτός προσαρμόζεται σε όλες τις εποχές. Είναι επάγγελμα. Κλειστό μάλιστα….