Οι όμιλοι ολοκληρώνονται και προκύπτουν όχι απλά τα πρώτα ζευγάρια, αλλά και η μεγάλη εικόνα: σιγά σιγά γίνεται κατανοητό ποιοι θα φτάσουν στα προημιτελικά και με ποιους θα αγωνιστούν. Αλλά ας μην προτρέχουμε: πρώτα η φάση των 16. Από χθες βράδυ ξέρουμε πως σε αυτή θα δούμε την Ολλανδία να αντιμετωπίζει τις ΗΠΑ και την Αγγλία κόντρα στη Σενεγάλη. Τι περιμένω σε αυτά τα ματς θα σας το γράψω προσεχώς. Για την ώρα ας πούμε μερικά πράγματα για τα χθεσινά ματς, τις ομάδες που προκρίθηκαν κι αυτές που αποκλείστηκαν.

Μπορεί να σε τρελάνει

Νομίζω αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να σε τρελάνει με τις μεταπτώσεις της αυτή είναι η Αγγλία του Γκάρεθ Σάουθγκέιτ. Εντυπωσιακή στην πρεμιέρα της με το Ιράν, μπλοκαρισμένη και μετριότατη στο ματς με τους Αμερικάνους, θεαματική και άνετη χθες απέναντι στους Ουαλούς. Κυρίως όμως γεμάτη λύσεις: χθες ο Σάουθγκέιτ χρησιμοποίησε στην αρχική ενδεκάδα τέσσερις παίκτες (τον Φόντεν, τον Ράσφορντ, τον Γουόκερ και τον Χέντερσον) που δεν είχαν ξεκινήσει σε προηγούμενα ματς – ήταν όλοι διακριθέντες. Ο Σάουθγκέιτ άλλαξε κυρίως τους παίκτες της επίθεσης κρατώντας εκτός τους Στέρλινγκ και Σάκα, αλλά και τον Μάουντ: δεν πείραξε μόνο τον Χάρι Κέιν διότι όπως σας έχω εξηγήσει ο μηχανισμός είναι στημένος πάνω  σε αυτόν κι ας μην σκοράρει – έφτασε τις τρεις ασίστ. Οι Αγγλοι (με 9 γκολ σε τρία ματς σε ένα από τα οποία υπήρξε λευκή ισοπαλία) αρχίζουν να βλέπουν οιωνούς κατάκτησης του τρόπαιου: ήδη επισημαίνουν ότι ο Ράσφορντ έγινε ο πρώτος παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 3 γκολ σε μουντιάλ κάτι που είχε να συμβεί για παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από το 1966 όταν και το είχε κάνει Μπόμπι Τσάρλτον που σήκωσε την κούπα. Αυτά είναι ωραία αλλά το ματς με την Σενεγάλη θα είναι μάχη κανονική. Μέχρι τώρα οι Αγγλοι έδειξαν ότι είναι εξαιρετικοί, ταχύτατοι, δημιουργικοί και παραγωγικοί, αλλά μόνο στην κατηφόρα! Δυέλυσαν δυο βατούς αντιπάλους, τους Ουαλούς και τους Ιρανούς που αποκλείστηκαν από τον όμιλο. Για να πάνε καλά πρέπει να δείξουν τις αρετές τους σε ματς ισορροπημένα: το καλό είναι ότι όπως έχω εντοπίσει αρετές υπάρχουν. Και υπάρχουν και παίκτες γεμάτοι ενέργεια.

Η Ουαλία έφυγε κλείνοντας ένα κύκλο. Η εικόνα του Μπέιλ σε αυτό το τουρνουά ήταν η εικόνα της ομάδας του. Βαρύς, κουραστικός και κουρασμένος: ένας πρώην ποδοσφαιριστής μιας πρώην ομάδας. Που παραμένει μυστήριο πως κατάφερε να προκριθεί στα τελικά του Κατάρ ενώ υπάρχουν τρεις – τέσσερεις (τουλάχιστον) ευρωπαϊκές ομάδες καλύτερες.  

Μισογεμάτο ή μισοάδειο

Και οι Ολλανδοί είναι συγκάτοικοι στην τρέλα με τους Αγγλους, αν κι αυτοί είναι λιγότερο ελκυστικοί. Στην περίπτωση του μυστηρίου που λέγεται Ολλανδία η συζήτηση έχει να κάνει με το γνωστό ποτήρι που άλλοι βλέπουν μισοάδειο κι άλλοι μισογεμάτο. Η Ολλανδία κέρδισε το Κατάρ με 2-0 χωρίς πάλι να εντυπωσιάσει και πέρασε στους 16 πρώτη από τον όμιλο – δεύτερη ήταν τελικά η Σενεγάλη. Το καλό για την ομάδα του Λουίς φαν Γκάαλ είναι ότι σκόραρε για τρίτο σερί ματς ο νεαρός Χάπκο που έγινε ο πρώτος Ολλανδός ποδοσφαιριστής που σκοράρει σε όλα τα ματς της φάσης των ομίλων σε ένα Μουντιάλ και μόλις ο τέταρτος που έχει βρει δίχτυα σε τρία διαδοχικά παιχνίδια των Ολλανδών σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, μετά από τους Νέεσκενς, Μπέργκαμπ και Σνάιντερ: η συμμετοχή του Χάπκο σε μια λίστα με τους συγκεκριμένους είναι παράσημο καριέρας. Χρήσιμο για την ψυχολογία του σκόρερ και τον γκολ του Φράνκι Ντε Γιόνγκ που μπορεί να γίνει ηγέτης μιας ομάδας που κατά τα άλλα προκαλεί απορίες. Ας είμαστε αισιόδοξοι όσοι αγαπάμε τους Ολλανδούς κι ας σταθούμε στην αισιόδοξη ανάγνωση: ο Φαν Γκάαλ λογικά προετοιμάζει μια ομάδα για τα νοκ άουτ ματς καθώς η μεγάλη πείρα του του λέει πως σε αυτά θα κριθούν τα πάντα. Ισως σε αυτά η προσοχή που δείχνει στην άμυνα δώσει προκρίσεις: ωραίο ποδόσφαιρο πάντως δύσκολα θα δούμε απο αυτούς.

Το Κατάρ που ούτε χθες κατάφερε να δείξει κάτι διεκδικεί τον τίτλο της κορυφαίας απογοήτευσης. Προετοιμάστηκε για αυτά τα ματς πάνω από πέντε χρόνια, κέρδισε το πρωτάθλημα Ασίας, είχε φιλοδοξίες. Κατάλαβε ότι είναι μάλλον πιο εύκολο να διοργανώσεις το παγκόσμιο κύπελλο από το να διακριθείς σε αυτό. Αλλά αντιμετώπισε το πράγμα με εντιμότητα: ούτε είδαμε διαιτητές να σπρώχνουν τη γηπεδούχο ομάδα σκανδαλωδώς, ούτε «εξαγόρασαν» αντιπάλους όπως τους κατηγορούσαν. Απέτυχαν τίμια.

ΗΠΑ και Σενεγάλη με πολλή Τσέλσι

Χθες ήταν η βραδιά της Τσέλσι: δυο δικοί της παίκτες έδωσαν προκρίσεις – ο Κουλιμπαλι στη Σενεγάλη κι ο Πούλισιτς στις ΗΠΑ. Οι δυο ήταν σκόρερς γκολ ιστορικών, αλλά έκαναν και άλλα πολλά. Ο μεγάλο Καλιντού Κουλιμπαλί εξαφάνισε τον μόνιμο σκόρερ του Εκουαδόρ Ενερ Βαλένθια πριν πετύχει λειτουργώντας σε μια στημένη φάση ως φορ περιοχής το γκολ της νίκης-πρόκρισης στο 70΄, δυο λεπτά μετά την προσωρινή ισοφάριση του Εκουαδόρ με τον Καϊσέδο. Αν το Εκουαδόρ απλά δεν έχανε θα έπαιρνε αυτό το εισιτήριο, αλλά οι πρωταθλητές Αφρικής που ήθελαν μόνο νίκη μπήκαν πολύ δυνατά και στο πρώτο ημίχρονο, όταν και προηγήθηκαν με ένα πέναλτι γκολ του Σαρ, κυριάρχησαν. Πέρα από την πρόκριση, το σημαντικό για την Σενεγάλη είναι ότι μαθαίνει να παίζει χωρίς τον Μανέ: στο πρώτο της ματς, με την Ολλανδία, αυτό έμοιαζε αδύνατο. Με τους Αγγλους θα υπάρξει μάχη: η Σενεγάλη έχει αμυντική συνοχή – θα τα πούμε τότε.

Για την ώρα ας αποχαιρετήσουμε το Εκουαδόρ. Είναι μια καταπληκτική περίπτωση Εθνικής ομάδας που επί της ουσίας, πιο πολύ και από μια χώρα, εκπροσωπεί μια ιδιωτική εταιρία (!). Την ποδοσφαιρική ομοσπονδία του Εκουαδόρ την διοικεί ένας άνθρωπος, ο βαθύπλουτος Μάικλ Ντελέρ που μπήκε στο ποδόσφαιρο της χώρας το 2005 αγοράζοντας μια μικρή ομάδα, την Ιντιπεντιέντε Χοσέ Τεράν, και μέσω αυτής άλλαξε τα πάντα! Ακόμα και την ομοσπονδία της χώρας την οποία λέγεται πως όχι απλά επηρεάζει, αλλά την διοικεί σαν εταιρία του έχοντας τοποθετήσει σε αυτή μάνατζερς και διευθυντές, αλλά και απλούς υπαλλήλους. Μη με ρωτάτε πως: στη Λατινική Αμερική γίνονται όλα.

Χωρίς πολεμικά ανακοινωθέντα

Ας αποχαιρετήσουμε και το Ιράν. Εχασε το δεύτερο ματς της ιστορίας με τους μαχητικούς και οργανωμένους Αμερικάνους που απλά είχαν καλύτερη ομάδα και το απέδειξαν. Ο Πούλισιτς σκόραρε και τραυματίστηκε, χωρίς αυτόν οι Αμερικανοί οπισθοχώρησαν στην επανάληψη, αλλά το Ιράν δεν έκανε ευκαιρίες κι απλά ο Κεϊρόζ διαμαρτυρήθηκε για κάποιες διαιτητικές αποφάσεις μάλλον για την τιμή των όπλων, που λέμε. Αυτή την φορά, πριν το ματς με τις ΗΠΑ, την Αυτοκρατορία του Κακού για τους Αγιατολάχ, δεν υπήρξαν όρκοι νίκης και πολεμικά συνθήματα και χωρίς αυτού του είδους τις εντάσεις προέκυψε ένα ματς ποδοσφαίρου κι όχι μια πολεμική αναμέτρηση εντός ενός γηπέδου. Στο ποδόσφαιρο οι Αμερικάνοι αποδείχτηκαν καλύτεροι. Κι επειδή είδα το ματς στο FOX πρέπει να σας πω ότι πανηγύρισαν την πρόκριση όσο λίγες φορές έχουν πανηγυρίσει για νίκη της Εθνικής τους ομάδας: μέχρι κι ο παλιόφιλος Αλέξης Λάλας χάλασε κόσμο! Όχι γιατί οι ΗΠΑ κέρδισαν το Ιράν. Αλλά γιατί θα φιλοξενήσουν το επόμενο μουντιάλ (με Καναδούς και Μεξικάνους). Και σωστά πιστεύουν πως με την πρόκριση στους 16 θα το διαφημίσουν στον κόσμο τους ως ευκαιρία για διάκριση.