Αντίθετα από την ΑΕΚ που εκτός έδρας παιγνίδια μέχρι στιγμής έχει δώσει πολλά, ο Ολυμπιακός στην Οpap Arena έδωσε απέναντι στην πρταθλήτρια ουσιαστικά το πρώτο του δύσκολο παιγνίδι μακριά από το Καραϊσκάκη μετά το ματς με την Γκενγκ. Με τους Βέλγους όμως όλα σχεδόν ήταν κομμάτι διαφορετικά – δεν είχαν καν ολοκληρωθεί οι μεταγραφές του. Το παιγνίδι με την ΑΕΚ είναι το πρώτο ενός μεγάλου κύκλου, αλλά επιτρέπει και κάποια συμπεράσματα. Όχι για την ετοιμότητα της ομάδας, αλλά για το πώς τα πράγματα εξελίσσονται.  

Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ μιλώντας μετά το τέλος του ματς είπε στην ίδια απάντηση δυο φορές την φράση «είμαστε μια ομάδα που χτίζεται τώρα». Παραθέτω την δήλωσή του αυτούσια. «Είμαστε μία ομάδα που χτίζεται τώρα. Σε γενικές γραμμές είμαστε ευχαριστημένοι. Πηγαίνουμε σε όλα τα παιχνίδια για να νικήσουμε. Τις καλές στιγμές μας τις εκμεταλλευτήκαμε πολύ καλά. Είμαστε μία ομάδα που χτίζεται και θα πάμε πολύ καλά. Χρειαζόμαστε τέτοια παιχνίδια, μας δίνουν την ευκαιρία να εξελιχθούμε» είπε. Η επανάληψη της φράσης υπήρξε γιατί αυτό το χτίσιμο είναι η αποστολή που έχει κολλημένη στο κεφάλι του. Και λίγοι καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη είναι.

Κάποτε ο Γιοβάνοβιτς και ο Αλμέιδα

Πρόπερσι ανέλαβε να χτίσει τον ΠΑΟ ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ξεκίνησε με εντυπωσιακές νίκες τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και παραστάσεις επιθετικού ποδοσφαίρου με πρωταγωνιστές τον Βιδάλ και τον Καρλίτος: 4-0 με τον Απόλλωνα, 5-1 με το Βόλο, 4-1 με τον Ιωνικό. Μέχρι τον Φεβρουάριο όμως ο ΠΑΟ δεν είχε νίκη εκτός έδρας και μετρούσε δέκα ήττες. Πέρυσι ανέλαβε να χτίσει την ΑΕΚ ο Ματίας Αλμέιδα. Ξεκίνησε με δυο ήττες – μια από τον Βόλο στη Ριζούπολη και μια από τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Γιατί τα θυμίζω αυτά; Γιατί ο Γιοβάνοβιτς και ο Αλμέιδα είχαν την ίδια αποστολή με τον Μαρτίνεθ: ακριβώς την ίδια. Επρεπε να φτιάξουν από την αρχή ομάδες χρησιμοποιώντας από τη μια παίκτες παίκτες που βρήκαν και από την άλλη ενσωματώνοντας πολλούς που είχαν μόλις αποκτηθεί. Ο Γιοβάνοβιτς είχε μια αληθινή στήριξη από τη διοίκηση του ΠΑΟ και γιατί είχε την εξυπνάδα να βάλει χαμηλά τον πήχη: στόχος του ΠΑΟ ήταν η έξοδος στην Ευρώπη. Ο Αλμέιδα είχε την τύχη να μπει η ΑΕΚ σε ένα νέο γήπεδο – γεγονός που του επέτρεψε να κάνει μια δεύτερη αρχή. Καμία από τις δυο ομάδες δεν αγωνιζόταν στην Ευρώπη. Ο Μαρτίνεθ έχει την υποχρέωση να χτίσει και πρέπει συγχρόνως να κάνει και πρωταθλητισμό με τον Ολυμπιακό. Και από όσο καταλαβαίνω να συνεχίσει με την ομάδα και στην Ευρώπη μετά τον όμιλο του Γιουρόπα λιγκ. Αν ο στόχος του ήταν φέτος απλά να βγει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη ή είχε έστω την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τα ματς της Ευρώπης για να τεστάρει τους νεοφερμένους το πράγμα ίσως να ήταν διαφορετικό. Αλλά αυτά δεν υπάρχουν: στον Ολυμπιακό οι απαιτήσεις είναι αυτές που είναι κι όποιος αντέξει.  

Ρόστερ που ολοκληρώθηκε αργά

Ο Ισπανός προπονητής έχει στα χέρια του ένα καλό ρόστερ με παίκτες που ωστόσο πρέπει να εντάξει στην ομάδα, να εξελίξει και να εκμεταλλευτεί. Πολλούς δεν τους είχε στην προετοιμασία. Οσοι αργά αποκτήθηκαν δεν ήρθαν για να γίνουν προσθήκες στο ρόστερ: ήρθαν με όνειρα (ελπίζω όχι και με υποσχέσεις, αν και δεν το αποκλείω…) να γίνουν βασικοί. Ο Μαρτίνεθ δούλευε από τον Ιούλιο με μια ομάδα και πήρε την πρόκριση για τους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ: αποτυχία δεν υπήρξε. Τώρα πρέπει παίκτες στους οποίους καλοκαιριάτικα στηρίχτηκε να τους μειώσει το χρόνο συμμετοχής, αν όχι και να τους αφήσει στην άκρη. Οι παίκτες αυτοί δεν είναι τυχαίοι. Τον Κίνι και τον Ιμπόρα τους έφερε και τους έκανε αμέσως βασικούς. Με τον επίσης Ισπανό Μπιέλ δούλευε όλο το καλοκαίρι για να του εξηγήσει το νέο του ρόλο, όπως έκανε και με τον Φορτούνη. Το πόσο δύσκολες είναι οι επιλογές του το καταλαβαίνεις από το ποιους την Κυριακή απέκλεισε. Ο Αλεξανδρόπουλος του έδωσε την πρόκριση με την Γκενγκ και ήταν εκτός αποστολής. Όπως και ο Ελ Αραμπί που με την ΑΕΚ έχει κάνει του κόσμου τα καλά ματς.  Όταν πληθαίνουν οι λύσεις, ειδικά σε μια ομάδα τόσο νέα που δεν έχει ακόμα καλά καλά βασικούς, μεγαλώνουν οι ευθύνες του προπονητή. Ειδικά αν αυτός θέλει η ομάδα του να παίζει ένα είδος οργανωμένου ποδοσφαίρου και δεν είναι ο Μίτσελ που πίστευε πως το βασικό κριτήριο στη σύσταση της ενδεκάδας πρέπει να είναι το να παίζουν όσοι ξέρουν καλύτερη μπάλα ακόμα κι αν παίζουν όλοι στην ίδια θέση. 

Γνωρίζει που βρίσκεται

Εγινε αρκετή συζήτηση για τις αλλαγές του: αν ο Ολυμπιακός είχε χάσει το ματς με ένα γκολ στο τέλος θα τον έστηναν στον τοίχο. Ο κόσμος αναρωτιέται γιατί ο προπονητής έβγαλε από το ματς με την ΑΕΚ νωρίς τον Μασούρα, τον Φορτούνη και τον Ποντένσε. Ο Πορτογάλος είχε να παίξει από το Μάιο, θα έπαιζε μια ώρα γιατί τόσο αντέχει: για να είμαι ειλικρινής αιφνιδιάστηκα που τον ξεκίνησε. Η συζήτηση για τους άλλους δυο είναι κομμάτι διαφορετική: όπως εγώ το βλέπω το πράγμα, το θέμα δε είναι αυτοί που βγαίνουν, αλλά αυτοί που μπαίνουν. Ο Μαρτίνεθ πρέπει να τους δώσει χρόνο συμμετοχής σε πολλούς για να τους έχει μαζί του. Οι αλλαγές του είναι κατά κάποιο τρόπο προαποφασισμένες. Δεν είναι ότι δεν παίζει ρόλο το τι γίνεται στο ματς: είναι ότι έχει αποφασίσει ποιοι θα μπουν ό,τι κι αν γίνει στο ματς.   Και για να μπορεί αύριο να έχει κι απαιτήσεις από συγκεκριμένους παίκτες και να είναι μαζί τους αυστηρός και ακριβοδίκαιος: ακόμα κι αν πρέπει κάποιον να τον αφήσεις στην άκρη για να το κάνεις πρέπει να του έχεις δώσει την δυνατότητα να παίξει, ώστε η όποια κρίση σου να βασίζεται σε συγκεκριμένα πράγματα. Το έχει ήδη κάνει με τον Καρβάλιο: του έδειξε εμπιστοσύνη γιατί τον είχε δει να δουλεύει στην προετοιμασία. Επέμενε μαζί του, αλλά αυτός δεν φάνηκε να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία. Τον έχει αφήσει τώρα λίγο στην άκρη.  Δεν αποκλείω να του ξαναδώσει μια ευκαιρία. Αλλά σίγουρα δεν τον αδίκησε.

Το ρίσκο να πειράξει μια ομάδα

Για να καταλάβετε τις επιλογές του προπονητή μην κοιτάτε ποιους βγάζει, αλλά σκεφτείτε πόσο απαραίτητο είναι να χρησιμοποιηθούν όσοι στο ματς μπήκαν. Ολο αυτό δεν έχει να κάνει πολύ με την απόδοση, αλλά με δυο ανάγκες: με την ανάγκη να υπάρχει μια κάποια αγωνιστική ένταση εντός του γηπέδου (δηλαδή να μην μένουν στο  γήπεδο κουρασμένοι παίκτες) και με την ανάγκη να μην υπάρχουν γκρίνιες – και μάλιστα τόσο νωρίς. Ο Σκάρπα, ο Μπιέλ, ο Ιμπόρα, ο Ορτέγκα, ο Γιόβετις που μπήκαν στο ματς έπρεπε να φύγουν από την Οpap Arena με την βεβαιότητα ότι υπολογίζονται και ότι θα κριθούν από κάποιο που παίρνει για χάρη τους το ρίσκο να πειράξει μια ομάδα που καλοκαιριάτικα έφτιαξε. Γνωρίζοντας μάλιστα πως σε αυτή κάθε ήττα απαγορεύεται κι απόδειξη είναι πως πέρυσι άλλαξε τέσσερεις προπονητές.

Είναι εύκολο να κρίνεται ο προπονητής με βάση το αποτέλεσμα. Αλλά η δουλειά του Μαρτίνεθ είναι δύσκολη γιατί και το αποτέλεσμα δεν αρκεί πάντα. Πρέπει ο προπονητής να μην προκαλεί συζητήσεις, να τα έχει καλά με τα παιδιά, να σκέφτεται τα πάντα. Η δουλειά του είναι μια συλλογή απο πρέπει! Ακόμα απέχει πολύ από το να φτάσει να κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να υπολογίζει τίποτα…