Ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός έμαθαν τους αντιπάλους τους στο Europa League και ο ΠΑΟ αυτούς στο Conference League. O ΠΑΟ μπορεί να κάνει πέντε νίκες στα έξι ματς: με την δύσκολη Τσέλσι θα παίξει στο ΟΑΚΑ και το πιθανότερο είναι η αγγλική ομάδα να ρθει με κάμποσους αναπληρωματικούς. Ομάδες όπως η Ελσίνκι, η Μπάνια Λούκα, η Δυναμό Μινσκ, η Νιου Σέιντς, η Τζουγκάρντεν είναι του χεριού του: ο ΠΑΟ πρέπει να επιδιώξει να κάνει πέντε νίκες και να τερματίσει πολύ ψηλά ώστε να αποφύγει κάποιο δυνατό αντίπαλο μέχρι τα προημιτελικά τουλάχιστον. Στο Europa League δεν βλέπω τίποτα το εύκολο. Ο ΠΑΟΚ έχει σχετικά πιο εύκολους αντιπάλους στην έδρα του, αλλά στην Τούμπα αποκλείστηκε φέτος από την Μάλμε, εκεί είχε το μόνο πικρό αποτέλεσμα μέχρι τώρα. Ο Ολυμπιακός θα παίξει πολλά στα εντός έδρας ματς με τους Ρέιτζερς και την Μπράγα. Τι θα κάνουν ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός είναι δύσκολο να το πεις αν δεν δεις το πρόγραμμα: είναι άλλο να παίζεις με την Στεάουα πχ την πρώτη κι άλλο την τελευταία αγωνιστική. Προτιμώ να πω δυο πράγματα για το νέο format των διοργανώσεων που λίγοι έχουν καταλάβει.

Αλλάζουν πολλά που ξέραμε…

Υπάρχουν κάποια πολύ απλά πράγματα που έχουν σχέση με το νέο format των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και που θα έπρεπε να απασχολούν κυρίως τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό που θα αγωνιστούν στο Europa League γιατί αυτοί θα δώσουν δύο παιχνίδια παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός έξι ματς θα δώσει και έξι ματς θα έδινε στο Conference League και πέρσι αν βρισκόταν σε αυτό: η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα θα έχει έξι διαφορετικούς αντιπάλους ενώ πέρσι θα έπαιζε με τις τρεις ομάδες του ομίλου δυο φορές. Για τους άλλους δυο το πράγμα είναι τελείως διαφορετικό, αλλά δεν ξέρω αν το έχουν καταλάβει. Τις ελληνικές ομάδες δεν πρέπει να τις ενδιαφέρει αν το ταμπλό είναι προσχεδιασμένο ή αν θα γίνονται κληρώσεις: στα νοκ άουτ πάντα θα έχουν δύσκολους αντιπάλους με οποιοδήποτε σύστημα. Αυτό που πρέπει να κοιτάζουν είναι τι αλλάζει συνολικά στην σεζόν τους. Γιατί οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις επηρεάζουν και την παρουσία τους στο πρωτάθλημα.  

Ας τα δούμε ένα ένα

Η πρώτη και μεγάλη διαφορά είναι ότι οι οκτώ αγωνιστικές παρατείνουν για ένα ολόκληρο μήνα την πρώτη φάση της διοργάνωσης. Η πρώτη φάση δεν θα ολοκληρωθεί την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου, όπως συνέβαινε τον καιρό των ομίλων, αλλά στο τέλος Ιανουαρίου. Τα δύο ματς επιπλέον μπορεί να ακούγονται λίγα, δυσκολεύουν όμως έναν ακόμα μήνα, τον Ιανουάριο, στον οποίο μάλιστα ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ θα φτάσουν φορτωμένοι από πολλά προηγούμενα ματς, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα.

Πάμε παρακάτω. Το να αντιμετωπίσεις οκτώ διαφορετικές ομάδες είναι κάτι ολότελα διαφορετικό από τον αγωνιστείς με τρεις ομάδες δύο φορές. Τον καιρό των ομίλων η προσέγγιση ήταν πολύ απλή: μια ελληνική ομάδα είχε δύο παιχνίδια τουλάχιστον (στο Europa League συχνά και 4 αν ήταν στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας) με ομάδες του χεριού της, και δύο ματς με έναν δυνατό αντίπαλο, όπου το μοναδικό που πραγματικά ενδιέφερε ήταν να γλυτώσει κάποιο είδους συντριβή εκτός έδρας και να σταθεί καλά στην έδρα της. Τα παιχνίδια που είχε στον όμιλο ήταν έξι, αλλά αυτά στα οποία όφειλε μια ελληνική ομάδα να κερδίσει για να έχει ελπίδες να προκριθεί σπανίως ήταν περισσότερα από δύο -  συνήθως αυτά τα παιχνίδια που κουβαλούσαν τα μεγάλα πρέπει ήταν και τα δύο που είχε στην έδρα της χωρίς τον επικεφαλής του γκρουπ. Το ματς με τον επικεφαλής του γκρουπ ήταν μια κλασική γιορτή του ποδοσφαίρου όπου το αποτέλεσμα συχνά είχε να κάνει με την αδιαφορία του φιλοξενούμενου. Η δε πιθανότητα της ελληνικής ομάδας να βρεθεί στην τρίτη θέση του ομίλου και να συνεχίσει σε μια άλλη ευρωπαϊκή διοργάνωση ήταν μεγάλη. Τώρα τίποτε από αυτά δεν ισχύει.

Οι δυνατές ομάδες που ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός θα βρουν (ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Πόρτο κτλ) δεν πρόκειται να κάνουν οκτώ νίκες - το βρίσκω απίθανο. Τα ματς μαζί τους δεν είναι αδιάφορα «γιατί θα τα χάσουν και οι άλλοι». Ωστόσο η βασικότερη διαφορά είναι ότι το format επιβάλει απόλυτη προσοχή μέχρι το τέλος. Ακόμα κι αν μια ελληνική ομάδα έχει τρεις νίκες στα πρώτα πέντε ματς (πράγμα αντικειμενικά εξαιρετικά δύσκολο) μπορεί τρεις ήττες στα τρία τελευταία να σταθούνε αιτία  αποκλεισμού της.

Αυτό που επιδιώκει η UEFA με την αλλαγή του format είναι ένα σύστημα διεξαγωγής αγώνων που να θυμίζει αρκετά τις αμερικανικές λίγκες. Oι ευρωπαίοι πάντοτε tiw κοιτάζουν για τον απλούστατο λόγο ότι αυτές παράγουν χρήματα. Το νέο format βάζει τις ομάδες που παίρνουν μέρος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στη λογική των ομάδων του ΝΒΑ: πρέπει να παίζεις κάθε φορά για να κερδίσεις γνωρίζοντας βέβαια ότι όλα θα κριθούν στα νοκ άουτ παιχνίδια που ξεκινάνε μετά τον Ιανουάριο. Σε σχέση ωστόσο με το αμερικάνικο μπάσκετ, εδώ υπάρχει μια δεδομένη διαφορά: δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τους αντίπαλοι σου χαλαρά, γιατί τα ματς που θα δώσεις μ;eχρι το τέλος της σεζόν δεν είναι 50- 60 για την ίδια λίγκα όπως στις ΗΠΑ.  Μπορεί μία ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομάδα να παίξει αντίστοιχα παιχνίδια ή και περισσότερα, αλλά σε καμία περίπτωση αυτά δεν θα είναι όλα για μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Μπορεί να φτάσει να δώσει τόσα γιατί θα παίξει εκτός από τα ματς του εθνικού πρωταθλήματος και πολλά παιχνίδια στο κύπελλο πχ. αλλά σε ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις το δεδομένο είναι ένα: παίζεις για να κερδίζεις κάθε φορά ή γιατί κυνηγάς μια θέση ψηλά ή γιατί κυνηγάς να είσαι στα νοκ άουτ. Και το κόστος της προσπάθειας σε γεμίζει με έξτρα κούραση.

Δεν χρειάζεται να αρχίσει η διοργάνωση για να καταλάβεις ότι για να ανταπεξέλθεις στο σκληρό τετράμηνο που ξεκινάει από το τέλος Σεπτεμβρίου και ολοκληρώνεται στο τέλος Ιανουαρίου, πρέπει να έχεις προπονητή που ξέρει να κάνει ροτέισον, προπονητή που ξέρει να φτιάχνει ομάδες που (με τον τρόπο τους…) να παίζουν για να κερδίζουν, και προπονητή που να μπορεί να κουμαντάρει ρόστερ 27-28 βασικών τουλάχιστον ποδοσφαιριστών, που για να βγει η διαδικασία μοιάζουν σήμερα απαραίτητοι. Στο τέλος του εφετινού Ιανουαρίου θα ξέρουμε αν χρειάζονται και περισσότεροι. Το βέβαιο για μενα είναι πως ομάδες που δεν έχουν 25-26 εν δυνάμει βασικούς είναι απίθανο να αντέξουν να κυνηγούν και πρωτάθλημα και ευρωπαίκές προκρίσεις με τέσσερις σκληρούς μήνες και play off.

Το παζάρι του Ιανουαρίου

Θα σας πω και κάτι άλλο το οποίο θα αλλάξει εξαιτίας του νέο format: θα είναι πολύ διαφορετική η μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Τι συνέβαινε μέχρι πέρσι τον Γενάρη; Μετά την ολοκλήρωση της φάσης των ευρωπαϊκών ομίλων στις αρχές του Δεκεμβρίου οι πλούσιες και μεγάλες ομάδες είχαν ποδοσφαιριστές που τους περίσσευαν. Τα ματς που είχαν να δώσουν μετά το Δεκέμβριο ήταν πολύ λιγότερα από τα ματς που είχαν προηγηθεί ακόμα κι αν αυτές συνέχιζαν στην Ευρώπη - πόσο δε μάλλον όταν είχαν αποκλειστεί. Έτσι τον Ιανουάριο για ομάδες όπως οι ελληνικές υπήρχαν πραγματικά πολύ καλές ευκαιρίες για να δανειστούν ή να αγοράσουν ποδοσφαιριστές, που σε μεγάλες ομάδες περισσεύαν και ήθελαν να βρουν χώρο για να παίξουν. Κάπως έτσι ήρθαν στην Ελλάδα, όχι μόνο ο Κάρμο, ο Ορτά και ο Ναβάρο πέρσι στον Ολυμπιακό, αλλά και ο Σέρχιο Ολιβέιρα στον ΠΑΟΚ λίγο παλιότερα και ο Λιούμπισιτς πέρσι στην ΑΕΚ και ο Ακαϊντιν κι ο Ουγκό πέρσι στον ΠΑΟ και άλλοι πάρα πολλοί. Εγώ δε λέω ότι όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές ήταν καλοί - όπως πάντα συμβαίνει στις μεταγραφές κάποιοι νεοφερμένοι πρόσφεραν πολλά και κάποιοι όχι. Εγώ αυτό που λέω είναι ότι η πρακτική αυτή θα περιοριστεί πάρα πολύ διότι με έναν Ιανουάριο γεμάτο από παιχνίδια θα είναι δύσκολο οι ομάδες να αποφασίσουν ποιοι ποδοσφαιριστές περισσεύουν. Οπότε και η μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου όπως την ξέραμε θα αλλάξει πολύ.

Μερικά απλά πράγματα

Ανακεφαλαιώνω. Αδύνατο να κάνω εκτίμηση του πόσους βαθμούς μπορεί να συγκεντρώσουν και του πόσους βαθμούς χρειάζονται ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός για να προκριθούν στην επόμενη φάση του Europa League: θέλω να δω το πρόγραμμα τους. Ο Παναθηναϊκός λογικά δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να περάσει στα νοκ άουτ του Conference League αλλά αυτό το ξέραμε. Οι ελληνικές ομάδες θα έπρεπε να έχουν καταλάβει πως για να μην έχουν πρόβλημα από το σκληρό πρόγραμμα το οποίο θα βρουν μπροστά τους χρειάζεται να έχουν πολλούς παίκτες γιατί παίζουν σε ένα πρωτάθλημα που πρέπει να κερδίζουν συνέχεια. Και πως θα ναι δύσκολο τον Ιανουάριο να διορθώσουν ορατές αδυναμίες γιατί πλέον με την  πρώτη φάση του Europa League και του Τσάμπιονς λιγκ να διαρκούν μέχρι το τέλος του συγκεκριμένου μήνα παίκτες δύσκολα περισσεύουν σε όσους έχουν.

Κατά τ’άλλα θα δούμε και περισσότερα παιχνίδια και σίγουρα πιο όμορφα. Και ειδικά στην περίπτωση του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού που έχουν να παίξουν με ομάδες με ιστορία (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Πόρτο, Ρέιτζερς, Λιόν κτλ) δεν θα λείψουν τα χτυποκάρδια.