Η ΑΕΚ προσπέρασε τον ΠΑΟ κερδίζοντας τον Αρη στο Βικελίδης, την ώρα που οι Πράσινοι έχαναν στο Καραϊσκάκη. Τα μαθηματικά λένε πως τίποτα δεν τελείωσε, αλλά η πραγματικότητα λέει κάτι άλλο: μετά από μια μεγάλη μάχη με τον ΠΑΟ η ΑΕΚ είναι η νέα πρωταθλήτρια. Μπορεί από τώρα να προετοιμάσει την φιέστα της.

Ας πούμε δυο λόγια για όσα έγιναν την ένατη αγωνιστική των play off, σε αυτή που ξεκαθάρισαν όλα.

Με τους βασικούς αλλά…

Μετά από μια εικοσιτετράωρη αναβολή της αγωνιστικής κι άλλες περιπέτειες, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατέβασε στο Καραϊσκάκη τον Παναθηναϊκό με την βασική του ενδεκάδα. Ο κόουτς του Παναθηναϊκού ήταν υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσει τον Μάγκνουσον στο σχήμα (απόντος του Σένκεφελντ) αλλά και τον Σάντσες στη θέση του Κότσιρα, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο ΠΑΟ ήθελε να κερδίσει για να πάρει το πρωτάθλημα κι άρα χρειαζόταν πιο πολύ το τσαγανό του Αργεντινού. Κατά τα άλλα δεν υπήρχε τίποτα που να χωρά συζήτηση. Ο Παλάσιος επέστρεψε γιατί συνήθως δίνει και την ψυχή του στις αμυντικές καλύψεις, αλλά χθες αυτό δεν έγινε. Ο Μπερνάρ προτιμήθηκε του Μαντσίνι και σωστά γιατί ήταν ο μόνος επιθετικά επικίνδυνος παίκτης του ΠΑΟ. Ο Σπόραρ ξεκίνησε αντί του Ιωαννίδη, ενώ η επιστροφή του Κουρμπέλη επέτρεψε στον προπονητή των Πρασίνων να έχει στο γήπεδο τους τρεις μέσους που τρέχουν για όλους. Ο ΠΑΟ στο κρισιμότερο ματς που είχε μπροστά του τα τελευταία δώδεκα χρόνια παρατάχθηκε με τους βασικούς του. Αλλά δεν κέρδισε. Δεν του έλειψε η μεθοδικότητα ή η πίστη: όπως και με τον ΠΑΟΚ του έλειψε ένας παίκτης να τον πάρει από το χέρι. Και δεν είχε, όπως και στα δυο προηγούμενα ματς, εικόνα ομάδας που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Ο Γιοβάνοβιτς είπε ότι αυτό χθες οφειλόταν στις δυσκολίες που προέκυψαν τις τελευταίες μέρες: πιθανόν. Αλλά ο ΠΑΟ είχε την ίδια εικόνα μιας αγχωμένης ομάδας και στα ματς με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ που προηγήθηκαν. Ειδικά η ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ στην οικονομία του πρωταθλήματος στοίχισε πολύ. Αν ο Παναθηναϊκός την περασμένη Τετάρτη είχε κερδίσει το παιγνίδι του στο άδειο Καραϊσκάκη θα ήταν πιο εύκολο.    

Δεύτερη φορά με λογική

Ηταν σαφώς πιο δύσκολο να εκτιμήσει κανείς τις προθέσεις του Ζοζέ Ανιγκό πριν αρχίσει το ματς. Είχε τρεις παίκτες με ενοχλήσεις (τον Παπασταθόπουλο, τον Εμβιλά και τον Χουάνκ): αποφάσισε να τους χρησιμοποιήσει και τους τρεις. Με τον Βαλμπουενά να δηλώνει ότι πονάει, τα διλλήματα του Γάλλου υπηρεσιακού προπονητή απλοποιήθηκαν: ο Ολυμπιακός τελικά εμφανίστηκε με μια ενδεκάδα που έμοιαζε πολύ με αυτή με την οποία αγωνίστηκε στην ΟPAP Arena - μόνη διαφορά η παρουσία του Ντόι δίπλα στον Παπασταθόπουλο – κόντρα την ΑΕΚ είχε ξεκινήσει ο Μπα, που χθες έμεινε εκτός αποστολής. Ο Ολυμπιακός παίζοντας για δεύτερη φορά με ένα σχεδόν λογικό 4-3-3, (μόνη διαφορά σε σχέση με το ματς με την ΑΕΚ η θέση του Χουάνκ που έπαιξε μπροστά από τους Εμβιλά – Σαμασέκου)  δεν ήταν εκρηκτικός ήταν όμως καλύτερος από τον ΠΑΟ. Ακόμα κι όταν έχασε τον Μπακαμπού στο ημίχρονο λόγω ενοχλήσεων έμοιαζε, να θέλει να βρει πρώτος το γκολ. Μετά από ένα δοκάρι του Εμβιλά, το βρήκε με το Ρέαπτσουκ από άσιστ του Ροντινέι: ο συνδυασμός των δυο ακραίων δεν ήταν τυχαίος καθώς και οι δυο είχαν μεγάλη ελευθερία κινήσεων.   

Ο ΠΑΟ ανέβηκε και πίεσε στο τέλος, είχε ένα δοκάρι με τον Μπερνάρ κι ένα καλό σουτ άουτ του Κλαϊνχαϊσλερ στις καθυστερήσεις, αλλά ο Ολυμπιακός αμύνθηκε με νύχια και με δόντια και τρόμαξε και την άμυνα των Πρασίνων σε μια δυο φάσεις. Ο Ανιγκό για να υπερασπιστεί το αποτέλεσμα έβγαλε από το ματς τους κουρασμένους Φορτούνη και Χουάνκ για να παίξουν άμυνα ο Κασάμι κι ο Ραμόν, που μάλιστα αποβλήθηκε, κι αυτή και μόνη η κίνησή του δείχνει πόσο ο Ολυμπιακός έπαιξε για το αποτέλεσμα. Αλλά τι θα μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός; Να δώσει το ματς στον ΠΑΟ όπως πολλοί πρόβλεπαν; Και πως ακριβώς θα γινόταν αυτό; Δεν νομίζω ότι θα το ήθελε ούτε ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, που σε τελική ανάλυση έφτασε μια νίκη από το πρωτάθλημα κάνοντας φέτος μια αληθινή υπέρβαση. Δεν τα κατάφερε, αλλά κανείς δεν του χάρισε τίποτα. Η περί δώρων θεωρίες δεν έχουν εφαρμογή στα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Το χθεσινό τελικό αποτέλεσμα είναι πικρό για τον ΠΑΟ, αλλά δίκαιο.           

Η διαφορά ήταν το κίνητρο

Δώρο, που έλεγε κι ο Ματίας Αλμέιδα, τελικά έκανε ο Ολυμπιακός στην ΑΕΚ: ένα πρωτάθλημα. Αυτή τη φορα βέβαια δεν θα ακουστεί το σύνθημα «Γαύροι αδέρφια. μαζί θα το σήκώσουμε στη Νέα Φιλαδέλφεια» ούτε θα ευχηθεί ο Στέλιος Μανωλάς «το επόμενο πρωτάθλημα, αν δεν το πάρει η ΑΕΚ να το πάρει ο Ολυμπιακός» γιατί δεν είμαστε στο 1993, αλλά τριάνταχρόνια αργότερα και μάλλον ευτυχώς. Χθες η ΑΕΚ εκμεταλλεύτηκε την ήττα του ΠΑΟ: δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ολοι πρόβλεπαν πως θα είχε μια μάλλον εύκολη δουλειά στο Βικελίδης απέναντι σε ένα Αρη, που η γενική εκτίμηση ήταν πως βρίσκεται ήδη σε διακοπές: δεν ήταν έτσι ακριβώς καθώς με πέναλτι που κέρδισε ο Ματέο Γκαρσία από τον άτσαλο αμυντικά Πινέδα, ο Γκρέι άνοιξε το σκορ νωρίς και κατάφερε να τρομάξει κάπως την ΑΕΚ, αλλά να της κόψει βαθμούς έμοιαζε απίθανο.

Η ΑΕΚ γύρισε το ματς πριν το ημίχρονο και πήρε την νίκη με 2-1 με ψυχραιμία και κάνοντας διαχείριση του σκορ. Ο Ματίας Αλμέιδα, που έχει πλέον καταλάβει το πρωτάθλημα μας, έχασε την τελευταία στιγμή τον Λιβάι Γκαρσία, αλλά αυτή τη φορά δεν έκανε αλχημείες κι έδωσε τη θέση του φορ στον Φαν Φερτ – ας μην ξεχνάμε πως δεν είχε και τον Αραούχο: ο Ολλανδός πέτυχε το γρήγορο γκολ της ισοφάρισης, το πιο χρήσιμο. Η ΑΕΚ  παρατάχθηκε με ένα μόνο κόφτη, τον Σιμάνσκι, δίπλα στον οποίο ο Αλμέιδα έβαλε αυτή τη φορά τον Πινέδα. Η ΑΕΚ ολοκληρώνει τη σεζόν περπατώντας και χωρίς γκάζι, αλλά έχει μονάδες στην επίθεση που από τον ΠΑΟ απουσίαζαν φέτος: ο Τζούμπερ σε ένα ακόμα ματς με ένα προσωπικό γκολ ολοκλήρωσε την ανατροπή στο 43΄.  

Στην ενδεκάδα των γηπεδούχων δεν υπήρχαν «νέα παιδιά που θα έπαιρναν ευκαιρίες για να δείξουν τι μπορούν», αλλά οι απώλειες του Τερζή δεν ήταν και λίγες: ο Μπράμπετς λείπει καιρό, ο Πάλμα ήταν βέβαιο πως δεν θα αγωνιστεί, ο Νταμπό έμεινε εκτός για πειθαρχικό παράπτωμα, αλλά έλειψε και ο Φαμπιάνο κι ο Αρης παρατάχθηκε με μια άμυνα πειραματική. Δεν κατέρρευσε στην επανάληψη, τρόμαξε όμως όταν στο 68΄ο Φεν Φερτ είχε ένα δοκάρι κι αυτό στην ΑΕΚ ήταν αρκετό. Οι πιο πολλοί από τους παίκτες του Αρη μοιάζουν να σκέφτονται που θα βρίσκονται του χρόνου: η ΑΕΚ έπαιζε τα ρέστα της για να κερδίσει ένα πρωτάθλημα. Η διαφορά κινήτρου ήταν τεράστια.

Το σφύριγμα της λήξης στο Καραϊσκάκη πυροδότησε πανηγύρια τεράστια που θα συνεχιστούν και την Κυριακή. Η ΑΕΚ φτάνει στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος χωρίς να έχει την καλύτερη άμυνα, χωρίς να έχει (για την ώρα) την καλύτερη επίθεση, αλλά παίζοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο, που δεν είναι «άμυνα και επίθεση», αλλά κάτι πιο σύνθετο. Κυρίως τα κατάφερε γιατί δεν έζησε με αμφιβολίες σε καμία στιγμή της σεζόν δείχνοντας την απαραίτητη πίστη στο ποδόσφαιρο του Αλμέιδα που είναι κι ο θριαμβευτής της χρονιάς. Αλλά αυτά θα τα πούμε πιο αναλυτικά προσεχώς.      

Εύκολα κι ο ΠΑΟΚ

Τα κατάφερε να κερδίσει πολύ εύκολα και ο ΠΑΟΚ στο Βόλο με τον οποίο έδωσε φέτος μια σειρά από παράξενα ματς. Στο ματς του πρωταθλήματος είχε κάνει στο Πανθεσσαλικό ένα τρομερό πρώτο ημίχρονο αλλά πέτυχε μόνο ένα γκολ και στην επανάληψη κινδύνευσε. Στο ματς των play off στην Τούμπα έκανε επίσης ένα εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο και γκολ πέτυχε τέσσερα – ο Βόλος μείωσε σε 4-2 στο φινάλε. Χθες η νίκη του ήταν διαδικαστική: απέναντι σε ένα πειραματικό Βόλο με έξι ελληνόπουλα, ο Ζίφκοβιτς έκανε το 0-1 στο 28’ , ο Μπράντον Τόμας που έχασε ουκ ολίγες ευκαιρίες το 0-2 στο 57’.  Για τον Λουτσέκου και τους παίκτες του η τρίτη θέση είναι στόχος: θα την πάρουν αν κερδίσουν τον Ολυμπιακό την Κυριακή και θα κλειδώσουν την συμμετοχή τους στα προκριματικά του Europa League - διαφορετικά θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στον τελικό του κυπέλλου. Με την ΑΕΚ πρωταθλήτρια η αποστολή τους σε ένα τελικό που κανείς δεν ξέρει που θα γίνει θα είναι πιο εύκολη. Αρκεί να γυρίσουν ο Ινγκασον, ο Ντούγκλας Αουγκούστο, ο Νάρεϊ κτλ…