Μετά την Λίβερπουλ, που μόλις κατάκτησε και μαθηματικά το πρωτάθλημα δέχτηκε τέσσερα γκολ από την Μάντσεστερ Σίτυ, τέσσερα γκολ δέχτηκε την Τρίτη το βράδυ και μια άλλη «παλιά καινούργια» πρωταθλήτρια: η Γιουβέντους. Η μεγάλη Κυρία δέχτηκε τέσσερα γκολ σε ένα ημίχρονο από τη Μίλαν στο άδειο Σαν Σίρο χάνοντας με 4-2 ένα παιγνίδι στο οποίο είχε προηγηθεί με 0-2. Η Γιουβέντους έχει επτά βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Λάτσιο και γνώριζε πως ακόμα κι αν έχανε από τη Μίλαν, οι Ρωμαίοι δεν θα μπορούσαν να την πλησιάσουν αφού το δικό τους παιγνίδι με τη Λέτσε είχε ολοκληρωθεί με ήττα τους νωρίτερα το απόγευμα. Η Κυρία σαν πρωταθλήτρια έπαιξε κι αυτή. Κι έχασε.  

Τι συμβαίνει με τις πρωταθλήτριες; Κερδίζουν τον τίτλο και γίνονται ξαφνικά κακές ομάδες; Κάνω τις ερωτήσεις γιατί και στην Ελλάδα ειπώθηκαν πολλά μετά την ισοπαλία του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ την περασμένη Κυριακή: η κακή εμφάνιση των Ερυθρόλευκων θεωρήθηκε καμπανάκι συναγερμού για τη συνέχεια και τέτοιο είναι. Το ίδιο θα λεγα και για την χθεσινή εμφάνιση του Ολυμπιακού με τον Αρη παρότι κέρδισε. Αλλά πρόκειται για καμπανάκια που όσο δυνατά και να χτυπήσουν δεν ξέρω αν μπορεί να ξυπνήσουν κανένα: για οποιαδήποτε ομάδα κερδίζει ένα πρωτάθλημα, τα ματς που απομένουν για να ολοκληρωθεί η σεζόν θα είναι υπερβολικά δύσκολα διότι είναι ματς αδιάφορα. Το μυαλό όλων είναι πλέον αλλού και χωρίς μυαλό είναι δύσκολο να παίξεις ποδόσφαιρο.

Αγωνιστική ένταση που φέρνει νίκες

Το μυαλό επιβάλει την αγωνιστική συμπεριφορά: όλα τα άλλα (πνευμόνια, καρδιά, τεχνική κτλ) ακολουθούν. Ολες οι πρωταθλήτριες του καιρού μας βασίζουν τις επιτυχίες τους κυρίως σε αυτό που στο ποδόσφαιρο αποκαλούμε «αγωνιστική ένταση». Δεν κερδίζουν γιατί οι καλές τους μονάδες κάνουν την διαφορά περπατώντας, χάρη στην υψηλή τεχνική τους π.χ όπως κάποτε, αλλά κερδίζουν γιατί ως ομάδες τρέχουν, πιέζουν και ξοδεύουν περισσότερη ενέργεια από τους αντιπάλους τους και μάλιστα στοχευμένα: οι παίκτες ακολουθούν οδηγίες πιστά. Η ένταση του παιγνιδιού τους φέρνει νίκες κι όχι τα κόλπα των παικτών. Όμως η ένταση αυτή βασίζεται σχεδόν πάντα στο κίνητρο για τη νίκη, στην πιστή και εμμονική εφαρμογή του παιγνιδιού του προπονητή, στα μεγάλο θέλω του συλλόγου που απαιτεί και επιβάλει ένα καθεστώς σοβαρότητας – η επιτυχία, δηλαδή η κατάκτηση του πρωταθλήματος, όλα αυτά τα αμβλύνει. Όταν η δουλειά έχει γίνει, το πόδι αφήνει το γκάζι. Ενοχλεί κάποιους, αλλά είναι ανθρώπινο και προβλέψιμο. Είναι το γλυκό κόστος της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος: τυχερή η ομάδα που το πληρώνει.

Πολλά και μεγάλα μαθήματα

Εγω θα τα θυμάμαι για πάντα αυτά τα ελληνικά play off του κορωνοϊού ως ένα μεγάλο μάθημα ποδοσφαίρου. Η δυσκολία τους (η οποία ήταν ξεχωριστή και σπάνια) ελπίζω ότι βοήθησε κάποιο κόσμο (όποιον θέλει να καταλαβαίνει) τι είναι σημαντικό και τι είναι ασήμαντο στο ποδόσφαιρο του καιρού μας. Σημαντικό αποδείχτηκε οτιδήποτε έχει να κάνει με αγωνιστικές αξίες, δουλειά, σοβαρότητα και προτεραιότητες. Τα play off είναι ο θρίαμβος του ποδοσφαίρου απέναντι στην επικοινωνία, η δικαίωση όποιου το σπορ το τιμά, απέναντι σε όποιον νομίζει πως κατασκευάζοντας εικονικές πραγματικότητες μπορεί να βοηθήσει μια ομάδα να φτάσει σε στόχους: δεν είναι έτσι. Δεν είναι μόνο η θεαματική επικράτηση του Ολυμπιακού, που καθάρισε το πρωτάθλημα στο άψε σβήσε: είναι κι ένα σωρό άλλα μικρότερα που θα πρέπει να κάνουν κατανοητό πως το ποδόσφαιρο και η επικοινωνία ανήκουν σε στρατόπεδα ολότελα διαφορετικά κι αλίμονο σε όποιον τα μπλέκει. Απόδειξη ότι δεν μπορείς να κερδίζεις χωρίς να ιδρώνεις είναι και η ευκολία με την οποία η ΑΕΚ παίρνει τη δεύτερη θέση πχ: η ομάδα του Καρέρα στη δυσκολότερη στιγμή της επένδυσε στη σοβαρότητα και τα κατάφερε. Αλλά ωραίο παράδειγμα είναι κι ο Παναθηναϊκός του απολυμένου Γιώργου Δώνη, που έχει μόνο μια ήττα στα play off και ας έχει χάσει 5-6 παίκτες που τόσο πολύ τον βοήθησαν μέσα στη σεζόν.     

Χθες για παράδειγμα ο Δώνης έδωσε ένα ακόμα μάθημα ποδοσφαίρου στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Η διαφορά του μομέντουμ των δυο ομάδων φάνηκε ακόμα και στις αρχικές επιλογές των προπονητών. Ο Αμπέλ Φερέιρα έπαιξε από το ξεκίνημα του ματς με τρία στόπερ (τον Ιγκανσον, τον Βαρέλα και τον Μιχαϊλήδη) ποντάροντας σε κάτι απλοϊκό: πως αν ο ΠΑΟΚ δεν δεχτεί γκολ, ένα θα το βρει και θα κερδίσει, χωρίς μάλιστα να παίξει! Από την άλλη ο Γιώργος Δώνης ήταν τόσο σίγουρος για την σοβαρότητα της ομάδας του, που χρησιμοποίησε ως βασικό αυτή τη φορά και τον Ζαγαρίτη, ένα ακόμα ταλαντούχο πιτσιρικά που αγωνίστηκε ως δεξί μπακ. Η εικόνα των δυο ομάδων έδειχνε πως ο Παναθηναϊκός ήθελε τη νίκη γιατί κάτι κυνηγούσε κι ο ΠΑΟΚ έκανε αγγαρεία για να ολοκληρωθεί η σεζόν. Και είναι εντυπωσιακό γιατί πριν από μόλις τρεις βδομάδες στο ΟΑΚΑ ο ΠΑΟΚ είχε κάνει στο ματς με τον ΠΑΟ το μοναδικό του ίσως αληθινά καλό παιγνίδι στα play off. Μετά χάθηκε εντελώς.  

Μπαντιέρες για επικοινωνιακές μάχες

Το σημαντικό στο ποδόσφαιρο είναι ό,τι συμβαίνει να εξηγείται αγωνιστικά: ακόμα και η χαλάρωση των πρωταθλητών είναι ποδόσφαιρο. Πολλοί λένε ότι οι παίκτες δεν έχουν δικαίωμα να χαλαρώνουν, πληρώνονται πολλά ακριβώς για να μην έχουν άλλοθι, έχουν την υποχρέωση να είναι 100% επαγγελματίες κτλ. Τα ακούω και τα σέβομαι όλα αυτά, αλλά γνωρίζω πως το επάγγελμα τους δεν έχει και μεγάλη σχέση με τα υπόλοιπα. Θυμάμαι επίσης την μεγάλη εκείνη φράση του Μάικλ Τζόρνταν που έλεγε ότι «είναι τρομερά δύσκολο να είσαι ο Μάικλ Τζόρνταν όχι για μια ζωή ολόκληρη, αλλά για ένα μόλις 24ωρο». Καταλαβαίνω αυτούς που θα θέλανε ο Ολυμπιακός να κερδίσει τα πάντα αήττητος, να βάζει τρία γκολ κάθε φορά σε όλους τους ανταγωνιστές του, να τους διαλύει κτλ. Κάνουν όμως κι αυτοί ένα λάθος: μπλέκουν το ποδόσφαιρο με την επικοινωνία δια της τεθλασμένης – νομίζουν πχ πως διάφορες νίκες μπορεί να γίνονται μπαντιέρες για επικοινωνιακές μάχες, να κλείνουν στόματα κτλ.

Μπορώ να τους διαβεβαιώσω όλους ότι όλα αυτά δεν τα καταλαβαίνουν οι ποδοσφαιριστές, είτε παίζουν στον Ολυμπιακό, είτε στη Γιουβέντους, είτε στη Λίβερπουλ. Και τους λέω πως αν τους αγαπούν, ας τους αφήσουν ήσυχους να χαρούν τον εφετινό τους θρίαμβο: έχουν το δικαίωμα να χαλαρώσουν γιατί έτρεχαν ένα χρόνο για να κάνουν τη δουλειά με σοβαρότητα σε μια χώρα που αυτό δεν είναι αυτονόητο, ούτε εύκολο. Δείτε πχ τι έπαθε ο ΠΑΟΚ, που στόχος του σε λίγο θα είναι το αήττητο του Ολυμπιακού, οι σωστές ανταποκρίσεις από το Cas, η δικαίωση της γυναίκας του Γκαρσία κτλ κτλ…