Η ποδοσφαιρική Ευρώπη συζητάει πλέον μόνο ένα πράγμα: αν έφτασε η ώρα να ξαναδούμε την Λίβερπουλ πρωταθλήτρια Αγγλίας. Αυτή είναι η συζήτηση που γίνεται παντού και είναι λογικό: δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε σύλλογο στον κόσμο. Οι δυο ήττες της Μάντσεστερ Σίτυ (με την Τσέλσι και με την Κρίσταλ Πάλλας) έδωσαν στην ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ, όχι απλά την πρωτιά στην βαθμολογία, αλλά κι ένα μικρό προβάδισμα από την πρωταθλήτρια. Αλλά το αγγλικό πρωτάθλημα δεν έχει σχέση ούτε με το δικό μας, ούτε με το ιταλικό, ούτε με το γερμανικό, ούτε με το ισπανικό: τα μεγάλα σερί δεν είναι απλή υπόθεση και η Λίβερπουλ τρέχει ήδη ένα τέτοιο.
Ο Γερμανός ξέρει
Η Λίβερπουλ έχει μερικά πολύ μεγάλα αβαντάζ στο δρόμο προς τη δόξα. Το πρώτο είναι ότι τα δυο τελευταία χρόνια μεγάλωσε τον αριθμό των ποδοσφαιριστών της, που μπορεί να βρεθούν στην αρχική της ενδεκάδα χωρίς να πέσει η ποιότητα της. Φέτος έχει έξι αμυντικούς που μπορεί να παίξουν βασικοί – πέρυσι η τετράδα δεν είχε καλά καλά αναπληρωματικούς. Εχει επίσης επτά τουλάχιστον καλά χαφ (που ξέρουν να κάνουν όλοι τους τις απαραίτητες δουλειές στο 4-3-3) και χάρη στον τρόπο που ο Κλοπ χρησιμοποιεί τον Σακίρι υπάρχει κι ένας τουλάχιστον παίκτης στον πάγκο που μπορεί να βοηθήσει τους τρεις μπροστά – ο Σαλάχ, ο Μανέ κι ο Φιρμίνο αγωνίζονται έτσι κι αλλιώς ασταμάτητα. Η Λίβερπουλ έχει πλέον ένα σπουδαίο τερματοφύλακα: ο Αλισον εμπνέει εμπιστοσύνη ακόμα και τις βραδιές που κάνει λάθη. Εξίσου σπουδαίο είναι ότι ο προπονητής της γνωρίζει φέτος τι θα πει παίρνω μέρος σε ένα πρωτάθλημα το οποίο δεν διακόπτεται.
Εχω την βεβαιότητα ότι για τον Κλοπ και τους συνεργάτες του δεν ήταν καθόλου απλή η προσαρμογή στην Αγγλία, διότι το να δουλεύεις στη Γερμανία, όπου η χειμερινή διακοπή κρατά ένα μήνα, σε συνηθίζει σε εντελώς διαφορετικά πράγματα σε ό,τι έχει να κάνει με την προετοιμασία της ομάδας, τον προγραμματισμό της φόρμας της κτλ. Πέρυσι ο Κλοπ είχε εκφράσει την απορία του για τη συνήθεια των Αγγλων να παίζουν ασταμάτητα μέσα στις γιορτές, ενώ την πρώτη χρονιά του εκεί για να προετοιμάσει την ομάδα πνευματικά, για κάτι που στα μάτια του έμοιαζε δρόμος με πολύ ψηλά εμπόδια, την είχε πάει βόλτα στη Βαρκελώνη! Τώρα ο Γερμανός ξέρει – κι ο «πέμπτος Μπιτλ» Γιούργκεν στο Λίβερπουλ είναι τα πάντα.
Τα υπέρ της Λίβερπουλ
Εχει επίσης στα υπέρ της τρία ακόμα πράγματα η Λίβερπουλ. Το πρώτο ότι ο Σαλάχ ξεπέρασε τον περσινό του τραυματισμό. Η βιαστική αποθεραπεία που έκανε για να πάρει μέρος στο μουντιάλ του στοίχισε. Η περιπέτεια εκείνη είχε ως αποτέλεσμα το μέτριο εφετινό του ξεκίνημα, αλλά όλα αυτά πλέον ανήκουν στο παρελθόν καθώς τα γκολ του είναι ξανά συνεχόμενα. Το δεύτερο που έχει στα υπέρ της είναι ότι όλοι αντιμετωπίζουν την Σίτυ σκληρότερα ως πρωταθλήτρια που θέλουν να σταματήσουν: η επιβλητική περσινή επικράτηση της ομάδας του Γκουαρντιόλα την έβαλε στο στόχο όλων – ομάδες όπως η Κρίσταλ Πάλας θεωρούν επιτυχημένη τη χρονιά τους αν κόψουν βαθμό ή βαθμούς από τους πρωταθλητές. Αυτή η νοοτροπία είναι διάχυτη στο νησί και για αυτό η δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση τίτλου είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση για κάθε ομάδα. Για την Λίβερπουλ το πράγμα είναι απλό: αν η Σίτυ δεν τα καταφέρει, αυτή είναι η μόνη διεκδικήτρια του τίτλου και κατά συνέπεια όλοι φέτος παίζουν και λίγο για χάρη της. Το είδαμε και με τη Λέστερ. Ο Κλοπ έχει πια μια γεμάτη ομάδα, που προκαλεί μια γενική συμπάθεια με την μεγάλη της προσπάθεια να κερδίσει τον τίτλο. Παίζει κι ωραίο ποδόσφαιρο – όχι τυχαία πέρυσι έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ. Αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι στα υπέρ της Σίτυ και δεν είναι λίγα.
Η γεμάτη και έμπειρη Σίτυ
Η Σίτυ δημιουργεί πιο πολύ, σκοράρει μάλλον ευκολότερα, αλλά πάνω από όλα έχει πρωταθλητές, δηλαδή ποδοσφαιριστές που ξέρουν τη δυσκολία του εγχειρήματος κομμάτι καλύτερα από αυτούς της Λίβερπουλ. Ο Γκουαρντιόλα αντιμετώπισε κάποιες απουσίες στο ξεκίνημα, στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ η Σίτυ δεν έκανε φέτος περίπατο και το αποτέλεσμα είναι να μην τρέχει τώρα όσο έτρεχε πέρυσι την ίδια περίοδο. Σίγουρα τον έχει προβληματίσει και το «άδειασμα» της ομάδας από ενέργεια μετά τον Μάρτιο και δεν αποκλείω φέτος στο τελευταίο διάστημα της χρονιάς η ομάδα του να έχει δυνάμεις και να μην περπατάει όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Αλλά η Σίτυ παραμένει πιο γεμάτη από τη Λίβερπουλ και ξέρει να διαχειρίζεται καλά και την πίεση και το άγχος. Ενώ η Λίβερπουλ έχει μπροστά της ένα μεγάλο και δύσκολο αντίπαλο: την προσμονή. Που παίζει πάντα περίεργα παιγνίδια.
Η ωραία εξήγηση του Χόρνμπι
Όταν μιλάω για ομάδες που έχουν χρόνια να κερδίσουν το πρωτάθλημα θυμάμαι πάντα το υπέροχο βιβλίο του Νικ Χόρνμπι, «ο Πυρετός της Μπάλας», που θα πρεπε να ξανακυκλοφορήσει στην Ελλάδα γιατί η πρώτη του έκδοση ήταν κακομεταφρασμένη. Ο Χόρνμπι, μεταξύ άλλων, διηγείται και πως ως οπαδός της Αρσεναλ, έζησε το 1989 το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας του από το 1971. Η Αρσεναλ για να το κερδίσει έπρεπε να κερδίσει τη Λίβερπουλ στο Ανφιλντ με δυο γκολ διαφορά και το δεύτερο το πέτυχε στο τέλος του ματς ο Μάικλ Τόμας. «Η ανικανότητα μας να βρούμε τις σωστές λέξεις συχνά μας οδηγεί στο να συγκρίνουμε μια φάση στην οποία εντός γηπέδου συμβαίνει κάτι υπέροχο (ένα γκολ πχ), με την ανάμνηση μιας σεξουαλικής πράξης. Όμως υπάρχει διάφορα ανάμεσα στην ανάμνηση και την πράξη. Ο οπαδός μπορεί συχνά να ζει με αναμνήσεις, που ενίοτε αποκτούν διαστάσεις μυθικές, αλλά αυτό που αποζητά είναι η πράξη. Ένα οργασμό δεν τον περιγράφεις, τον ζεις. Πως όμως να περιμένεις κάτι που έχεις ξεχάσει;» αναρωτιέται ο Χόρνμπι και προσθέτει: «Όταν είδα τον Τόμας έτοιμο να σκοράρει στις καθυστερήσεις του ματς με τη Λίβερπουλ είχα πρώτα από όλα την ανάμνηση του ξεχασμένου οργασμού. Μετά το γκολ υπήρξε κανονικός οργασμός. Ηταν σαν να με είχαν βάλει φυλακή δεκαοκτώ χρόνια και την πρώτη μέρα που βγήκα να είχα τον μεγαλύτερο οργασμό της ζωής μου με την πρώτη γυναίκα που πήγα»!
Αυτό είναι για μένα το μόνο πρόβλημα που έχει μπροστά της η Λίβερπουλ: είναι για την ίδια τόσο μεγάλο αυτό που προσπαθεί, που κινδυνεύει να την λυγίσει. Την προηγούμενη φορά λύγισε ένα υπερπαίκτη όπως ήταν ο Στίβεν Τζέραρντ μην το ξεχνάτε.
Ο οργασμός έχει κόστος. Αλλά αν έρθει, θα ναι αξέχαστος….
