Το Καραϊσκάκη χάρισε ένα ζεστό χειροκρότημα στους παίκτες του Ολυμπιακού που κέρδισαν την Μπόντο Γκλιμτ με το μη αρκετό για πρόκριση 2-1. Η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι η πρόκριση του Ολυμπιακού χάθηκε στο πρώτο ματς στο συνθετικό χορτάρι του γηπέδου Ασπμίρα. Προφανώς έπαιξε κι αυτό το ρόλο του. Αλλά πιο πολύ μέτρησε η κακή προετοιμασία του πρώτου ματς, οι απουσίες του ΕλΚαμπί και του Ντάνι Γκαρθία, και κάποιες επιλογές του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ που σηκώνουν συζήτηση.

Ας τα πάρουμε με την σειρά κι ας θυμηθούμε πρώτα από όλα τι έγινε χθες.   

Η ανάλυση του πρώτου ματς

Εχω πολύ νωρίς επισημάνει πως όταν ο Ολυμπιακός εμφανίζεται με μια σύνθεση με παραξενιές συνήθως είναι καλός γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο σημάδι πως ο  Μεντιλίμπαρ έχει δουλέψει καλά το παιγνίδι που υπάρχει μπροστά του κι έχει μελετήσει τον αντίπαλο. Χθες ο κόουτς εμφάνισε τον Ολυμπιακό με μια άμυνα διαφορετική από το πρώτο ματς (χωρίς τον Κάρμο, με τους Ρέτσο – Πιρόλα στόπερ, που μου μοιάζει εικόνα από τα προσεχώς, με τον Κοστίνια δεξιά και τον Ντάνι Γκαρθία κόφτη), αλλά είχε και μια παράξενη ιδέα στο ξεκίνημα: αποφάσισε να παρατάξει μια ομάδα χωρίς σέντερ φορ, κρατώντας τον Γιαρεμτσούκ στον πάγκο.

Το σχήμα με τους τέσσερις περιφερειακούς που παρουσίασε (ο Ζέλσον παρίστανε τον σέντερ φορ αλλά έβγαινε πολύ και έπρεπε να γίνεται φορ ο Τσικίνιο με τους Ροντινέι και Ορτα να μένουν σταθερά στην επίθεση) βοήθησε τον Ολυμπιακό στο να κάνει μεγάλη κατοχή μπάλας, ωστόσο όταν μια ομάδα πρέπει να ανατρέψει μια ήττα με 0-3 στο πρώτο παιχνίδι αυτό δεν αρκεί. Επρεπε  κάποιος να σκοράρει και στο πρώτο ημίχρονο δεν υπήρχε κανείς τέτοιος.

Ο Γιάρεμτσουκ κι ο Μουζακίτης

Ο Ολυμπιακός είχε τρεις πολύ καλές ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο (με τους Ρέτσο, Τσικίνιο και Ροντινέι) πίεσε παίζοντας πολύ και με τους Ορτέγκα, Κοστίνια, αλλά βρέθηκε πίσω στο σκορ γιατί οι Νορβηγοί στην πρώτη τους κατεβασιά στο 35΄προηγήθηκαν: ο Χάουγκε, χτυπώντας τον Ολυμπιακό στα δεξιά όπως και στο πρώτο ματς (όχι γιατί ο Ολυμπιακός από εκεί είναι κακός αλλά γιατί ο ίδιος είναι ο καλύτερος της Μπόντο) βρήκε τον Κάρπερ Χεγκ μόνο απέναντι στον Τζολάκη, καθώς ο Ορτέγκα δεν έκλεισε ως όφειλε, κι αυτός έκανε το 0-1. Η Μπόντο ήταν κυνική: έκανε δυο σουτ και στο ένα σκόραρε. Και γιατί έπαιζε με κανονικό φορ.

Τρεις καλές ευκαιρίες σε ένα ημίχρονο δεν είναι λίγες: δεν είναι όμως και πολλές όταν επιδιώκεις μια ανατροπή ενός 0-3. Αυτό φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο.  Ο Μεντιλίμπαρ διόρθωσε την ενδεκάδα περνώντας στο δεύτερο ημίχρονο τον Γιάρεμτσουκ, αντί του εμφανώς επηρεασμένου από τον τραυματισμό του Ορτα και τον Μουζακίτη αντί του κουρασμένου Εσε.

Ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ εκρηκτικά, έκανε τρεις ευκαιρίες στο πρώτο εξάλεπτο και ο Γιάρεμτσουκ στο 51’ ισοφάρισε. Αλλά η βραδιά δεν ήταν τυχερή: στο 60΄κι ενώ το Καραϊσκάκη ήταν στο πόδι ο Ροντινέι αστοχώντας σε πέναλτι (τα χαμένα πέναλτι είναι για τον Ολυμπιακό τεράστια πληγή…) έχασε την ευκαιρία να δώσει στον Ολυμπιακό τη δυνατότητα να κυνηγήσει μια μυθιστορηματική ανατροπή εξασφαλίζοντας του περισσότερο χρόνο. Το πέναλτι κέρδισε ο Τσικίνιο χάρη στο VAR, αλλά ο Ρώσος τερματοφύλακας Κάικιν νίκησε τον Ροντινέι ενστικτωδώς. Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός δεν παραιτήθηκε από την προσπάθεια: όταν ο Γιάρεμτσουκ έκανε στο 65΄το 2-1 από κάθετη του Μουζακίτη, που πρόσθεσε στην μεσαία γραμμή ποιότητα, το ματς άναψε. Ο Ολυμπιακός κυνήγησε το τρίτο γκολ, συνέχισε να πιέζει με τις νέες αλλαγές του Μεντιλίμπαρ (τον Μπιανκόν που έπαιξε φορ (!) αντί του Τσικίνιο, και τον Πάλμα αντί του Ζέλσον), έχασε ευκαιρίες ακόμα κι όταν έμεινε με παίκτη λιγότερο μετά την αποβολή του Τζολάκη κι ενώ ο καλύτερος όλων, ο ηρωϊκός Ρέτσος, τελείωσε το ματς ως τερματοφύλακας. Αλλά γκολ δεν βρήκε και τουλάχιστον κρατά την νίκη, που ίσως αν κατακτήσει το πρωτάθλημα αποδειχτεί πολύτιμη. Η νίκη, αν τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις ολοκληρωθούν χωρίς θεαματικές εκπλήξεις, θα του δώσει εισιτήριο για την League Phase του επόμενου Τσάμπιονς λιγκ, αλλά άφησε και την πικρή αίσθηση πως ο αποκλεισμός θα μπορούσε να αποφευχθεί.

Τι σκέφτηκε ο Μεντιλίμπαρ

Ας δούμε τώρα γιατί έγιναν όλα αυτά. Αυτό που έκανε ο Μεντιλίμπαρ χθες ήταν στην πραγματικότητα ανάλυση του πρώτου ματς. Αλλαξε την άμυνα που στην Νορβηγία δεν είχε πάει καλά χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικούς παίκτες: τον Κοστίνια, τον Ρέτσο και τον Πιρόλα, που και οι τρεις ήταν από τους καλύτερους του ματς. Εβαλε τον Ντάνι Γκαρθία που αποδεικνύεται αναντικατάστατος γιατί άλλος με τα χαρακτηριστικά του παιγνιδιού του δεν υπάρχει. Και τιμώρησε τον Γιάρεμτσουκ για τις χαμένες ευκαιρίες κρατώντας τον στον πάγκο. Ο ίδιος είπε ότι ο Ουκρανός αποδίδει καλύτερα όταν μπαίνει στο ματς ως αλλαγή και ότι ήταν κακός με τον ΟΦΗ: έχει δίκιο και στα δυο, όμως η επιλογή είναι παράδοξη κι αυτό φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο, όχι γιατί ο Ουκρανός σκόραρε, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός ήταν περισσότερο λειτουργικός. Ο Μεντιλίμπαρ μοιάζει να μην μέτρησε κάτι απλό: ότι το χθεσινό ματς ήταν στο Καραϊσκάκη, όπου σημειωτέων και ο Μουζακίτης είναι συνήθως καλύτερος σε σχέση με τα ματς που δίνει εκτός έδρας. Αυτό συνέβη για ένα πολύ απλό λόγο: ο Μεντιλίμπαρ έχει ένα πολύ δεδομένο παιγνίδι που δεν έχει να κάνει με το που ο Ολυμπιακός αγωνίζεται, αλλά με το πώς θέλει η ομάδα του να αγωνίζεται. Ενδεχομένως να μην πιστεύει καν στην δύναμη της έδρας, άλλωστε δούλευε πάντα σε ομάδες που δεν ήταν ομάδες έδρας. Αν και η μεταμόρφωση του Ολυμπιακού με τον Γιάρεμτσουκ ήταν εντυπωσιακή, η επιλογή να ξεκινήσει χωρίς αυτόν κάπου μου είναι κατανοητή: είναι αρκετά συμβατή με τον τρόπο που ο Βάσκος βλέπει το ποδόσφαιρο. Δεν λέω ότι είναι σωστή: μια ομάδα που θέλει να ανατρέψει αποτέλεσμα οφείλει να έχει ένα φορ – λέω ότι για το πώς σκέφτεται ο Μεντιλίμπαρ δεν είναι μια επιλογή παράλογη. Η δική μου εντύπωση είναι ότι ο Ολυμπιακός πλήρωσε κυρίως την μη προετοιμασία του πρώτου ματς και το πολύ κακό του ξεκίνημα εκεί – φυσικά και την απουσία του ΕλΚαμπί που και χθες ήταν αισθητή.

Το καλοκαίρι χρειάζεται παίκτες  

Ο αποκλεισμός στους 16 κάνει κατά κάποιο τρόπο ακόμα πιο σημαντική την περσινή κατάκτηση του UEFA Conference League: δεν αρκεί η θέληση για ευρωπαϊκή διάκριση. Κατά την γνώμη μου το εφετινό μάθημα πρέπει να είναι ότι χρειάζονται πιο πολλοί παίκτες ικανοί να παίζουν βασικοί. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να βγάλει χρονιά με 25 παίκτες: αν το κάνει θα φτάσει να πάει σε ένα ματς χωρίς φορ και σε ένα άλλο χωρίς κόφτη και χωρίς αλλαγές στα χαφ. Αυτό πλήρωσε στην Νορβηγία ο Ολυμπιακός: ότι μετά από τρια ντέρμπι στην σειρά έπαιξε εκεί με μια ενδεκάδα προβλέψιμη. Και η Μπόντο που χθες έπαιξε κυνικά για να προκριθεί και δεν πήρε κανένα ρίσκο ούτε κι όταν ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν με τον Ρέτσο τερματοφύλακα αυτό το εκμεταλλεύτηκε.