Εγιναν μόλις τρία ματς για το πρωτάθλημα το σαββατοκύριακο, αλλά μεταξύ αυτών υπήρξε το Αρης - ΠΑΟ και η νίκη του πρωτοπόρου με 1-2. Σήμερα υπάρχουν στο πρόγραμμα τα παιγνίδια της ΑΕΚ με τον Λεβαδειακό, του ΠΑΟΚ με τον Αστέρα στην Τρίπολη και του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό. Καμία από τις πιθανές νίκες των ομάδων αυτών, που η βαθμολογία λέει πως ακόμα διεκδικούν τον τίτλο, δεν γίνεται να συγκριθεί σε σπουδαιότητα με αυτή των Πρασίνων. Ο ΠΑΟ έστειλε μήνυμα: επιμένει.

Το χειρότερο δυνατό ξεκίνημα  

Η εμφάνιση του ΠΑΟ την πρώτη μισή ώρα στο ματς στο Βικελίδης υποθέτω πως για πολλούς που το παρακολουθούσαν έμοιαζε με σημάδι πως η σεζόν των Πρασίνων τελείωσε. Όχι γιατί ο ΠΑΟ έχανε από ένα γκολ του Οντουμάτζιο με 1-0 από το 10’ (και σε μια πιθανή ήττα του ο ΠΑΟ θα έμενε πίσω από την ΑΕΚ, έχοντας μάλιστα ματς παραπάνω), αλλά γιατί σε ένα ακόμα εκτός έδρας ματς έδειχνε ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του: μέχρι το 30΄ ο ΠΑΟ είχε την εικόνα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από αυτόν στο δεύτερο γύρο – ήταν φλύαρος στην επίθεση παρά την διάθεση του να πιέσει και έκανε λάθη στην άμυνα χωρίς ο αντίπαλος να φορτσάρει. Τριάντα λεπτά είναι λίγα για να βγουν συμπεράσματα για ένα ματς: το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση για τον ΠΑΟ είναι ότι τα τριάντα αυτά λεπτά ήταν σαν συνέχεια των προηγούμενων. Κι ότι ο Αρης είχε σκοράρει κιόλας, πράγμα που σήμαινε ότι ο ΠΑΟ έπρεπε για να κερδίσει να βάλει δυο γκολ τουλάχιστον σε μια έδρα που στα προηγούμενα τρία χρόνια σκόραρε με δυσκολία.

Η ψυχραιμία ήταν το μυστικό

Ο Γιοβάνοβιτς στην ανάλυσή του χρησιμοποίησε τη λέξη που φωτογραφίζει την αρετή που οδήγησε στην ανατροπή: μίλησε για «ψυχραιμία». Χάρη σε αυτή ο ΠΑΟ πέρασε από το Βικελίδης. Στο κακό αρχικό του μισάωρο, και παρά την κατοχή της μπάλας που έκανε ο ΠΑΟ, ο Αρης είχε δυο ευκαιρίες με τον Αμπουμπακάρ Καμαρά – δώρα της άμυνας του Παναθηναϊκού που ειδικά από τα αριστερά έμπαζε. Όμως ο ΠΑΟ δεν πανικοβλήθηκε και δεν «χάθηκε» στο γήπεδο, όπως είχαμε δει να συμβαίνει στα ματς με τον ΠΑΟΚ πχ. Μια μεγάλη ευκαιρία του Κουρμπέλη στο 31΄(κεφαλιά άουτ από εκτέλεση κόρνερ του Μπερνάρ χωρίς αντίπαλο να τον μαρκάρει) αποκάλυψε πως ο Αρης δεν έχει καμία απολύτως σταθερότητα στα μετόπισθεν: χρειαζόταν απλά να πιεστεί. Ανέλαβε τη δουλειά στο 36΄ο Ιωαννίδης που έτρεξε τον Φαμπιάνο και ανάγκασε τον ΕνΚουλού να πέσει πάνω του για να τον σταματήσει: ήρθε ο Μαντσίνι (ίσως ο καλύτερος του ΠΑΟ στο μέτριο ξεκίνημά του) κι έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα για το 1-1. Κι εκεί που ο χρόνος έμοιαζε εχθρός του ΠΑΟ έγινε σύμμαχός του.

Ο πάγκος και οι λεπτομέρειες   

Χωρίς το αβαντάζ του 1-0 το παιγνίδι έγινε για τον Αρη πιο δύσκολο από όσο ήταν για τον Παναθηναϊκό. Ο Αρης είναι σε μια πολύ περίεργη φάση ως ομάδα. Η εντύπωση που εγώ είχα βλέποντας το ματς είναι ότι αρκετοί από τους παίκτες του προσπαθούσαν να δείξουν ότι ο Πάρντιου τους αδίκησε, όμως κανείς από τους παίκτες αυτούς δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ο Καμαρά είναι αργός, δεν πρεσάρει, δεν θυμίζει τον παίκτη που βλέπαμε πέρυσι. Ο Πάλμα ίσως δεν έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του: δεν σπρίνταρε ποτέ. Ο Ματέο Γκαρσία αποφάσισε να γίνει ένας μέτριος χαφ ενώ ήταν ένας αξιόλογος εξτρέμ. Υπήρξαν κάποιες ελάχιστες στιγμές που ο Αρης θύμισε την περσινή ομάδα. Στο 60΄ο Πάλμα βρέθηκε διαγώνια απέναντι στον Μπρινιόλι κι ο Ιταλός τον σταμάτησε. Στο 85΄ο Γκρέι κέρδισε μια κόντρα από τον Σάρλια και θα μπορούσε να γίνει επικίνδυνος αν ο Κροάτης δεν τον σταματούσε με νύχια και με χέρια. Αλλά καταλάβαινες ότι αν γκολ μπει, θα το βρει ο ΠΑΟ. Και γιατί για δεύτερο σερί ματς ο πάγκος του Γιοβάνοβιτς ήταν μεγάλος: από αυτόν ήρθαν ο Παλάσιος, ο Σπόραρ και ο Βέρμπιτς – αναντικατάστατοι σχεδόν στην αρχή της σεζόν. Ο Γιοβάνοβιτς φαινόταν να έχει υπολογίσει την πτώσης της απόδοσης του Αρη μετά το 65΄: του συμβαίνει στα τελευταία ματς όταν ο Νταριντα κουράζεται να μην δημιουργεί. Δεν έκαναν θεαματικά πράγματα οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς, αλλά είναι παίκτες μπαρουτοκαπνισμένοι και ειδικά οι ο Σπόραρ και ο Παλάσιος έχουν δώσει στον ΠΑΟ ένα πλήθος από βαθμούς. Σε ένα ακόμα ματς το γκολ της νίκης βρέθηκε στο τέλος – το πέτυχε ο Παλάσιος με ένα περίεργο σουτ μετά από μια κεφαλιά πάσα του Σάρλια σε μια εκτέλεση κόρνερ, ενώ δυο λεπτά πριν είχε αστοχήσει με τη μπάλα ωραία στρωμένη μπροστά του μετά από ένα γρήγορο άνοιγμα του Κουρμπέλη.

Ο ΠΑΟ κέρδισε στις λεπτομέρειες, η εμφάνισή του δεν ήταν αντάξια της περίστασης, αλλά η νίκη του είναι εξαιρετικά σημαντική: είναι η δεύτερη στη σειρά κι αν δει κανείς το πρόγραμμα μπορεί να καταλάβει πως του επιτρέπει να χτίσει ένα σερί, αυτό δηλαδή που έχει πιο πολύ ανάγκη. Αν δεν ηττηθεί σε δυο αγωνιστικές από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, δεν αποκλείεται να βρεθεί πρώτος στη βαθμολογία στη λήξη της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Παίζει την άλλη Κυριακή με το Βόλο κι έχει εντός και τον Παναιτωλικό, πριν ολοκληρώσει παίζοντας με τον χωρίς στόχους πλέον Ατρόμητο στο Περιστέρι. Επιπλέον με τη χθεσινή του νίκη κρατά σταθερά μακριά τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό που παίζουν σήμερα και να δούμε αν θα κερδίσουν.

Ο ΠΑΟ βρίσκει κίνητρα από την ίδια την βαθμολογία του: την κοιτάζει και παίρνει δύναμη ή την κοιτάζει κι αγχώνεται. Είναι τέτοια η φύση της ομάδας του Γιοβάνοβιτς: μετά το Βικελίδης μπορεί τη βαθμολογία να την κοιτάζει με ανακούφιση. Σήμερα γράφει ότι ο ΠΑΟ βρίσκεται 4 βαθμούς μπροστά από την ΑΕΚ, που βέβαια σήμερα, μεταξύ γηπέδου και αθλητικού δικαστή, περιμένει έξι βαθμούς για να τον προσπεράσει. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι αν ο ΠΑΟ παίζοντας έτσι μπορεί να αντέξει μέχρι τέλους, αλλά αυτό είναι ένα ερωτηματικό που συνόδευε την ομάδα του Γιοβάνοβιτς και στον πρώτο γύρο. Επιστροφή στα δεδομένα του πρώτου γύρου θα ήταν ό,τι καλύτερο. Το πρωτάθλημα πάντως τον έχει ανάγκη: η υποτιθέμενη εφετινή του ανταγωνιστικότητα οφείλεται σε αυτόν: αν αυτός δεν υπήρχε η ΑΕΚ με νίκη σήμερα με τον Λεβαδειακό (κι ακριβώς πριν πάει στην Τούμπα) θα έχτιζε τεράστια για μήνα Φεβρουάριο διαφορά απο τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Η επιμονή του ΠΑΟ, σε συνδιασμό με την ασταθειά του, τους κρατά όλους κοντά.              

Ο Βόλος καθάρισε

Στα άλλα δύο παιχνίδια που έγιναν το Σαββατοκύριακο για αυτή την αγωνιστική είχαμε την νίκη του Βόλου στο ματς με τον Ατρόμητο και την ισοπαλία στα Γιάννενα ανάμεσα στον ΠΑΣ και τον Ιωνικό. Η νίκη του Βόλου ήταν καθοριστική διότι χάρη σ αυτή έχει εξασφαλίσει την παρουσία του στα play off. Ήρθε με ένα καταπληκτικό γκολ του Γκάγκι στις καθυστερήσεις του αγώνα και αφού προηγουμένως ο Ατρόμητος είχε χάσει ευκαιρίες για να πετύχει το 1-2 της ανατροπής. Η ισοπαλία στα Γιάννενα αδικεί, κατά κάποιο τρόπο, και τις δύο ομάδες, Ο ΠΑΣ ήταν καλύτερος και έπαιξε για πολύ με παίκτη παραπάνω έχοντας δοκάρια κι ευκαιρίες, όμως και ο Ιωνικός είχε διάθεση να κυνηγήσει το γκολ της νίκης τουλάχιστον μέχρι την αποβολή του Ρομαό - ήταν φανερό ότι όποιος σκοράρει θα κέρδιζε. Ο Γρηγορίου έφτασε τα τρία παιχνίδια χωρίς ήττα, ο Ιωνικός έχει επτά βαθμούς σ’ αυτά και όταν ο Ελληνας προπονητής τον βρήκε είχε συνολικά 8 βαθμούς σε 19 ματς στο πρωτάθλημα. Και άντε τώρα να πείσεις τον κόσμο ότι στο ποδόσφαιρο του καιρό μας οι αλλαγές προπονητών δεν  βοηθάνε σε τίποτα…