Ο Παναθηναϊκός κέρδισε το κύπελλο και μπράβο του. Η κατάκτησή του είναι κάτι σαν επιβράβευση για την πρόοδό του στη διάρκεια της σεζόν. Ο ΠΑΟ την ξεκίνησε μοχθώντας, δείχνοντας μεγάλες δυσκολίες μακριά από την έδρα του στο να κρατήσει το μηδέν ακόμα και σε ματς που ήταν καλός και την ολοκλήρωσε κερδίζοντας ένα ματς χωρίς καλά καλά να επιτεθεί ποτέ: παίζοντας απλά σωστή άμυνα μετά το «πέναλτι γκολ» του Αϊτόρ. Απέναντι σε ένα ΠΑΟΚ που ήθελε πολλά αλλά μπορούσε λίγα, ο Παναθηναϊκός έτρεξε, κάλυψε καλά το γήπεδο, άφησε ίσως παραπάνω από όσο θα έπρεπε την μπάλα στον αντίπαλο, αλλά κινδύνεψε ελάχιστα. Μια επέμβαση του Μπρινιόλι σε μια κεφαλιά του Ακπομ, μια σωτήρια παρέμβαση του Κώτσιρα πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή και κάποιες προσπάθειες του Μπίσεσβαρ και του Ζίφκοβιτς που έγιναν για την τιμή των όπλων δεν συνιστούν εντυπωσιακή αντίδραση του ΠΑΟΚ. Αλλά όλα αυτά που διαβάσατε είναι υπερβολικά παρότι συνέβησαν: διότι αυτό που είδαμε χθες βράδυ στο ΟΑΚΑ δεν συνιστά σε καμία περίπτωση κανονικό παιγνίδι ποδόσφαιρου. Δεν ξέρω τι είναι. Ποδόσφαιρο πάντως δεν είναι.

Προβλέψιμα όλα

Το ότι θα γινόταν ο κακός χαμός στο ΟΑΚΑ ήταν δεδομένο και σήμερα προκαλούν μόνο γέλια όλα αυτά που ακούστηκαν και γράφτηκαν περί καλών σχέσεων των ομάδων που «θα μας δείξουν πως είναι να διοργανώνεις στην Ελλάδα μια γιορτή». Η ΕΠΟ που δεν ήθελε να υπογράψει ασφαλιστικό συμβόλαιο με το ΟΑΚΑ και το έκανε μόνο την τελευταία στιγμή κάτι ήξερε: οι άνθρωποι είναι κορόιδα – ξέρουν ότι τις ζημιές μπορεί να τις πληρώσει το ΟΑΚΑ, δηλαδή ο Ελληνας φορολογούμενος. Αφού τραγούδησε η Ζόζεφιν (και όχι η χοντρή που λέει ο Στιβ Γιατζόγλου) και πήραν μέρος στις εξέδρες εξοχότητες όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης που είναι Παναθηναϊκός και ο Αλέξης ο Τσίπρας που είναι και με τους δυο  ξεκίνησε το σόου το πραγματικό.

Φωτιές, φωτοβολίδες, συγκρούσεις όλων με την αστυνομία – όλα αυτά κάτω από ένα τεράστιο πανό που έλεγε «Είμαστε υπέρ των μετακινήσεων των οπαδών και εναντίον των αποφάσεων των υποκριτών» - δεν πρέπει να έχει υπάρξει πιο άκυρη υπενθύμιση στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Δίπλα σε αυτό θα τοποθετούσα και το hashtag του αγώνα «inFootballWeLove» - εύκολο είναι, αλλά το Football  δεν το ρώτησε κανένας.

Μετά από μια διακοπή που έγινε πριν την έναρξη για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα από τα δακρυγόνα (που είναι για την ελληνική αστυνομία κάτι σαν τα βαρελότα της Ανάστασης), οι ομάδες βγήκαν και προσπάθησαν να παίξουν, ενώ ένοιωθες πως μπορεί πανεύκολα το ΟΑΚΑ, άνευ λόγου και αιτίας από λεπτό σε λεπτό να γίνει κρανίου τόπος. Προηγουμένως είχε χρειαστεί να πάει να μιλήσει στα «παιδιά» ο Ρασβάν Λουτσέσκου που το μόνο που δεν έκανε είναι να πέσει γονατιστός και να τους παρακαλέσει να κάνουν λίγη υπομονή και να δώσουν το δεύτερο μέρος του σόου αργότερα κι αφού προηγουμένως για τα μάτια του κόσμου παιχτεί λίγη μπάλα.

Μετά το γκολ του Αϊτόρ θυμηθήκαμε τα προχριστιανικά χρόνια, όπου για κάθε αμαρτία υπήρχε ένας προβλεπόμενος λιθοβολισμός. Ο Ολλανδός έκανε το λάθος να πανηγυρίσει μπροστά στην εξέδρα του λαού του ΠΑΟΚ και εισέπραξε ό,τι υπήρξε διαθέσιμο: δυστυχώς δεν είχαν φροντίσει να υπάρχουν λουλουδούδες στις εξέδρες – ίσως του πετούσαν πανέρια. Ο διαιτητής Λαόθ (στην εξουσία) πήρε ένα μάρμαρο και το επιδείκνυε σαν να ήταν από τα Ελγίνεια και διέκοψε για δεύτερη φορά το ματς ενώ πάλι έβρεχε φωτοβολίδες. Μέσα στη σύγχυση εμφανίστηκε σε ρόλο νταραβεριτζή να βολτάρει στο ΟΑΚΑ και ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ – οι παράγοντες της ΕΠΟ μάλλον είχαν πάει στο μπαρ του Σταδίου για να δουλέψει κι ο μπουφές: έτσι κι αλλιώς το ποδόσφαιρο διασυρόταν, τι τους ένοιαζε. Θα θελα για να είναι πλήρης η ιστορία να υπενθυμίσω και τις δηλώσεις του Προέδρου της Επιτροπής κυπέλλου κ. Κωνσταντίου (χρόνια πολλά) Νίκα μια μέρα πριν το ματς στο ράδιο: «ετοιμαζόμαστε για τη διοργάνωση μιας γιορτής από τον Ιανουάριο» είπε και πρόσθεσε πως «από την στιγμή που η ΕΠΟ παίρνει δύο εκατομμύρια ευρώ από την Cosmote, πρέπει να προσφέρει θέαμα». Ομολογώ ότι χάρη στην σωστή διάθεση των εισιτηρίων το θέαμα υπήρξε καταπληκτικό: ελπίζω του χρόνου να δώσουν σε οργανωμένους περισσότερα! Πιο άλλωστε άλλο πρόγραμμα της Cosmote κρατάει 5,5 ώρες και δεν ξέρεις καν αν θα τελειώσει;

Συνεχίστηκαν όλα καταπληκτικά  

Αλλά για να μην χαθούμε: στο τέλος του ημιχρόνου οι εορταστικές εκδηλώσεις συνεχίστηκαν εντυπωσιακά. Τα ΜΑΤ θυμίζοντας κυρίως λεγεώνες του Αστερίξ κάπως προσπάθησαν να κινηθούν, αφού μάλλον κουράστηκαν να βλέπουν ρίψεις φωτοβολίδων και μαρμάρων, φωτιές και άλλες καταστροφές (το βαριέσαι, μην νομίζεις…) αλλά ένας συντονισμένος βομβαρδισμός τα ανάγκασε να υποχωρήσουν. Ενώ ο Λαόθ (στην εξουσία) σφύριζε τη λήξη του ημιχρόνου, ο λαός μπήκε μέσα, αλλά όχι με σκοπό να παραμείνει: μάλλον για να ξεμουδιάσει. Στο σημείο αυτό καταγράφεται το μόνο μεγάλο μυστήριο της υπέροχης αυτής γιορτής: ενώ όλοι περίμεναν το τελικό ντου ώστε να μην μείνει τίποτα όρθιο τα «παιδιά» (που έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα) γύρισαν στις θέσεις τους. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν είχαμε διακοπές ίσως γιατί ο Λαόθ (στην εξουσία) δεν απέβαλε τον Ντούγκλας Αουγκόστο ως όφειλε και μάλλον αυτό θεωρήθηκε νίκη  - ή κάτι τέτοιο. Μπορεί πάλι να τους ψέκασαν και να ηρέμισαν. Ποτέ δεν ξέρεις…

Τελικά όλα κρίθηκαν χάρη στο πέναλτι που έδωσε ο Ισπανός αφού το συζήτησε κανα πεντάλεπτο με το VAR – που καταθέτω την υποψία ότι του έλεγε τι κάνει η Ρεάλ Μαδρίτης με την Εφές. Ηταν πέναλτι αυτό που έδωσε; Γιατί ήταν τελικός αυτό που είδαμε;

Τι άλλο πρέπει να γίνει

Η δική μου απορία είναι άλλη. Αφού οι ομάδες είναι αδύνατο να μην δώσουν (ακόμα και ηλεκτρονικά…) τα εισιτήρια σε κάφρους, αφού η αστυνομία είναι αδύνατο να τους ελέγξει, αφού η διοργανωτική αρχή είναι μάλλον ανίκανη να διοργανώσει τσιμπούσι σε χασαποταβέρνα, τότε για ποιο λόγο πρέπει να γίνεται αυτή η διοργάνωση; Πόσοι άθλιοι τελικοί πρέπει ακόμα να διοργανωθούν για να υπάρξει ένας κάποιος προβληματισμός για την κατάργησή τους; Παλιά λέγαμε «πάλι καλά που δεν είχε νεκρούς»: φέτος το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε και νεκρό. Και δεν άλλαξε τίποτα απολύτως.

Αντε με το καλό και του χρόνου χειρότερα…