Επιθυμώ, συμμετέχοντας κι εγώ στον κύκλο των σημαντικών αθλητικογράφων που έχουν μεγάλες αποκλειστικές ειδήσεις, να σας κάνω μια αποκάλυψη: ο Κώστας Τσιμίκας αγωνίζεται στη Λίβερπουλ. Δεν θα σας κρατήσω κανένα μυστικό: ο Τσιμίκας πληρώνεται, έχει επαγγελματικό συμβόλαιο, συμμετέχει στις προπονήσεις, ξεκινά βασικός ή μπαίνει στο γήπεδο ως αλλαγή και μάλιστα χτύπησε και πέναλτι στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας κι έβαλε και γκολ. Χτύπησε το έβδομο πέναλτι στη διαδικασία και η ευστοχία του σε αυτό ήταν που έδωσε το ιστορικό αυτό τρόπαιο στην ομάδα του: όταν είδε τον Μάουντ να αστοχεί (ενθυμούμενος τις παραδόσεις των καλών Άγγλων διεθνών ποδοσφαιριστών) ο Τσιμίκας εμφανίστηκε απέναντι από τον Μεντί, κι έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα. Το ξέρω ότι όλα αυτά τα ακούτε και τα διαβάζετε από το Σάββατο το βράδυ συνέχεια, αλλά σας τα αποκαλύπτω κι εγώ. Γιατί να μείνω δηλαδή έξω από το χορό; Αφού οι πιο πολλοί ανακάλυψαν το Σάββατο ότι ο Τσιμίκας αγωνίζεται στη Λίβερπουλ, προστίθεμαι σε όσους έχουν την αποκλειστικότητα της είδησης κι εγώ.
Παίκτης της Λίβερπουλ
Ας σοβαρευτούμε κομμάτι. Υπερβάλω, αλλά όχι και πολύ. Από το Σαββατόβραδο που ο Τσιμίκας ευστόχησε στο κρίσιμο έβδομο πέναλτι του τελικού του κυπέλλου Αγγλίας, χαρίζοντας στον Γιούργκεν Κλοπ το πρώτο του κύπελλο Αγγλίας από τότε που βρίσκεται στη Λίβερπουλ, έχει όντως γίνει και στην Ελλάδα το πρόσωπο των ημερών. Ο ντόρος είναι δικαιολογημένος γιατί δεν είναι συχνό φαινόμενο ένας Ελληνας παίκτης να υπογράφει με μια εκτέλεση πέναλτι μια κατάκτηση τίτλου, αλλά είναι και κομμάτι άδικος για το παλληκάρι, διότι η πράξη του αντιμετωπίζεται σαν κάτι σχεδόν εκτός λογικής ενώ μόλο τέτοια δεν είναι. Το κατανοείς από τον τρόπο που μιλάνε, αν όχι οι πρώην συμπαίκτες του στον Ολυμπιακό που ξέρουν τι είδους παίκτης είναι, αλλά από το πώς μιλάνε απλοί ποδοσφαιρόφιλοι, που γράφουν παντού μπράβο, αλλά και αθλητικογράφοι που του κάνουν αφιερώματα σαν να πρόκειται για κάτι αξιοπερίεργο.
Τίποτα αξιοπερίεργο δεν υπάρχει στην περίπτωση του Τσιμίκα: αξιοπερίεργος είναι μόνο ο αγιάτρευτο επαρχιωτισμό μας που μας κάνει να πιστεύουμε πως είναι εξαιρετικά παράξενο, που ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής ανέλαβε την ευθύνη να ευστοχήσει σε ένα πέναλτι. Ενώ μιλάμε για ένα παίκτη της Λίβερπουλ. Ελληνα. Αλλά παίκτη της Λίβερπουλ. Που φέτος έχει αγωνιστεί σε 25 ματς, μολονότι έχει μπροστά του τον Ρόμπερτσον, έναν από τους καλύτερους αριστερούς μπακ του κόσμου.
Δεν είναι εκεί τυχαία
Ας καταλάβουμε κάτι: ο Τσιμίκας δεν βρίσκεται στην Λίβερπουλ τυχαία, ούτε γιατί ο Κλοπ έχει κάποιο καπρίτσιο ή γιατί υποσχέθηκε στην γυναίκα του, με την οποία συζητά τα πάντα, να αποκτήσει ένα Ελληνόπουλο. Η Λίβερπουλ δεν τον βρήκε κάπου στις Σέρρες να παίζει ποδόσφαιρο σε μια πλατεία: πλήρωσε ωραία χρήματα για να τον αποκτήσει από τον Ολυμπιακό, δέχτηκε στο συμβόλαιο της πώλησής του να μπουν ρήτρες για τις συμμετοχές του και τους τίτλους που κατακτά, τον εμπιστεύθηκε ως μέλος μιας ομάδας που προσθήκες στο ρόστερ της κάνει λίγες κι όλα αυτά τα έκανε γιατί τον είδε να κάνει μια καταπληκτική σεζόν στον Ολυμπιακό το 2019-20 και στο πρωτάθλημα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τη σεζόν εκείνη ο Τσιμίκας είχε 27 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, 12 μεταξύ προκριματικών και φάσης ομίλου στο Τσάμπιονς λιγκ και τέσσερις στο Γιουροπα λιγκ μοιράζοντας ασίστ, παίζοντας άμυνα απέναντι σε καλούς παίκτες και δείχνοντας μια βελτίωση αλματώδη. Τον απέκτησαν γιατί έβλεπαν πως μπορεί να φορέσει την φανέλα της Λίβερπουλ, κι από τη στιγμή που αυτό έχει συμβεί τίποτα δεν είναι αξιοπερίεργο: ο παίκτης της Λίβερπουλ θα χτυπήσει και πέναλτι στον τελικό του κυπέλλου. Κι αν έχει ψυχραιμία και καλά πόδια θα ευστοχήσει: ο Τσιμίκας έχει.
Ξέρουν να τους αποθεώνουν
Διαβάζω επίσης δεξιά κι αριστερά ότι ο Τσιμίκας ζει το όνειρό του, αγωνίζεται με τεράστια χαρά, δηλώνει και οπαδός πλέον της Λίβερπουλ κτλ κτλ. Παράξενο θα ήταν να μην συνέβαιναν αυτά και να ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα για να ξημεροβραδιάζεται στις καφετέριες της Γλυφάδας. Ο Τσιμίκας, πριν πάει στην Λίβερπουλ, στο εξωτερικό είχε πάει δυο φορές ως δανεικός από τον Ολυμπιακό: πρώτα στην Εσμπιεργκ στη Δανία και μετά στη Βίλεμ στην Ολλανδία. Δεν ήταν πρωτάρης σε μια τέτοια διαδικασία όταν πήγε στο νησί πρόπερσι. Είναι αλήθεια πως πέρυσι δεν αγωνίστηκε πολύ αλλά αυτό είναι κάτι συνηθισμένο στη Λίβερπουλ: πρώτα εγκλιματίζεσαι και μετά παίρνεις χρόνο συμμετοχής – εκτός αν είσαι ο Φαν Ντάικ. Κι όταν σε υπολογίζουν ως παίκτη της ομάδας φυσικά και χαίρεσαι: γιατί την εκτίμηση την νιώθεις από όλους. Σήμερα ο Κλοπ τον εκθειάζει, οι συμπαίκτες του τον εμπιστεύονται, οι οπαδοί τραγουδάνε «Τσίμι Τσίμι» στις εξέδρες. Αλλά όλα αυτά δεν συμβαίνουν μόνο για τον Τσιμίκα: συμβαίνουν με όλους τους καλούς παίκτες της Λίβερπουλ. Οι οπαδοί δεν βιάζονται να τους κρίνουν, καταλαβαίνουν ότι για να τους αγόρασε η ομάδα κάτι καλό είδε σε αυτούς, ξέρουν να τους περιμένουν. Και να τους αποθεώνουν.
Χαρά, δουλειά και υποχρέωση
Ας μην αντιμετωπίζουμε τον Ελληνα άσσο ως κάτι αξιοπερίεργο: είναι ένας διεθνής ποδοσφαιριστής στον οποίο ο Ολυμπιακός έδωσε την δυνατότητα να εξελιχτεί και να φτάσει σε μια ομάδα κορυφαίου επιπέδου. Για την καριέρα του το δύσκολο ήταν να ξεχωρίσει παίζοντας στο ελληνικό πρωτάθλημα και μοχθώντας με μια ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. Από τη στιγμή που έφτασε στη Λίβερπουλ θα κάνει ό,τι μπορεί για να της είναι χρήσιμος. Το να μπει στην ιστορία της, είναι δουλειά, χαρά και υποχρέωση: αυτό συμβαίνει με όλους τους παίκτες της Λίβερπουλ. Κι ο Οριγκι πχ αναπληρωματικός είναι. Αλλά λατρεύεται.
Αν, στην Ελλάδα ειδικά, πολλοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα πόσο καλός παίκτης είναι ο Τσιμίκας, δεν είναι πρόβλημα του Τσιμίκα: είναι πρόβλημα δικό τους. Αν ο Τσιμίκας ήταν στην Εθνική αναπληρωματικός του καλού Γιαννούλη δεν είναι πρόβλημα του Τσιμίκα: ήταν όποιου έπαιρνε τέτοιες αποφάσεις. Αν κάποιοι έλεγαν «σιγά μην παίξει ο Τσιμίκας στη Λίβερπουλ» και σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, αυτοί έχουν πρόβλημα. Οσο για αυτούς που έλεγαν κάποτε ότι κακώς τον έδωσε ο Ολυμπιακός κι ότι έπρεπε να τον κρατήσει εδώ να παίζει με τη Λαμία αντί να πάει στο νησί να σηκώνει κούπες και να φτάνει στον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ, αυτοί κι αν έχουν πρόβλημα…
