Ο Ολυμπιακός έκανε ένα ακόμα κακό ματς κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, την ομάδα που είχε ξεκινήσει χειρότερα από όλες το πρωτάθλημα. Από χθες το βράδυ ακούω ότι θα φύγει ο Μπέσνικ Χάσι – το λένε πλέον όλοι και είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα συμβεί: με τέτοια αποτελέσματα κανείς δεν μένει. Είναι πρόβλημα ο Χάσι; Ετσι μοιάζει. Αλλά η σωστή ερώτηση δεν είναι αυτή. Είναι αν ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίσει το πρωτάθλημα. Και μην βιαστείτε να απαντήσετε κοιτάζοντας απλά το ρόστερ του.

Πληρώνει ακριβά τα προκριματικά

Δεν θέλω να υπεραμυνθώ των επιλογών του Χάσι - άλλωστε μερικές, όπως π.χ η μη χρησιμοποίηση του Πάρτνο στο αρχικό σχήμα μετά τα δυο γκολ που πέτυχε την Τρίτη, είναι ακατανόητες. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι έχει συμβεί: ο Ολυμπιακός πληρώνει την ανάγκη του να προκριθεί από τα προκριματικά και το γεγονός ότι ο προπονητής του το πέτυχε χωρίς να μοντάρει μια ομάδα. Ο Χάσι, δουλεύοντας με ένα εντελώς ιδιαίτερο τρόπο, επέβαλε καλοκαιριάτικα συνθήκες εγρήγορσης, που θύμιζαν στρατιωτική άσκηση: όλοι ήταν για δυο μήνες σε συναγερμό. Ακόμα και οι μεταγραφές του, γίνεται τώρα φανερό, έγιναν για να μην υπάρχει κανένας εφησυχασμός: μπήκαν οι πάντες στην πρίζα, γιατί έβλεπαν ότι κάποιος έρχεται να τους πάρει τη θέση! Κάποιοι παλιοί ξύπνησαν και αντέδρασαν, κάποιοι τα έδωσαν όλα για να μείνουν στην ομάδα, κάποιοι έπαιξαν για τον προπονητή γιατί τους έκανε βασικούς μόλις κατέβηκαν από το αεροπλάνο. Και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έκανε τέσσερα υποφερτά ματς και προκρίθηκε, χωρίς ομοιογένεια και χωρίς δέσιμο – με μόνο όπλο την ποιότητα των παικτών του. Όταν η φάση αυτή τελείωσε και ήρθε η ρουτίνα του πρωταθλήματος, υπήρξε υποχρεωτικά παύση συναγερμού: μια ομάδα απέναντι στη Λαμία, στην Ξάνθη, τον Αστέρα πρέπει απλά να κάνει τη δουλειά της, αλλά την δουλειά της δεν την ξέρει. Αυτό είναι ευθύνη του προπονητή της, αλλά υπάρχουν κι άλλα που δεν πάνε καλά.

Ολοι ήταν ευχαριστημένοι

Πριν το ματς με την Σπόρτινγκ ένας μεγάλος διαδικτυακός ιστότοπος, το Sport24, έκανε μια δημοσκόπηση ζητώντας από τον κόσμο του Ολυμπιακού να ψηφίσει τους ποδοσφαιριστές που θα ήθελε να παίξουν κόντρα στην Σπόρτινγκ: προέκυψε η λάθος ενδεκάδα που χρησιμοποίησε ο προπονητής. Γιατί; Γιατί υπάρχει μια συλλογική ύπνωση – το είδος της ύπνωσης που δημιουργεί η καλοκαιρινή ευφορία. Φέτος το καλοκαίρι η διοίκηση του Ολυμπιακού ήθελε την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ – κι όχι μόνο για τα χρήματα: ένας δεύτερος αποκλεισμός θα ήταν μαύρη σελίδα για το σύλλογο και θα δημιουργούσε τεράστια γκρίνια. Ο κόσμος από την άλλη, πιο πολύ και από την πρόκριση, ήθελε μεταγραφές: κυρίως ήθελε την διάλυση μιας ομάδας που πέρυσι πήρε το πρωτάθλημα, χωρίς να έχει παίκτες που του άρεσαν! Ο Ολυμπιακός το τέλος του καλοκαιριού, είτε αγοράζοντας, είτε φέροντας πίσω κάποιους που του ανήκαν και ήταν κάπου δανεικοί, είχε, πάντα σε σχέση με πέρυσι, δυο νέους τερματοφύλακες (Προτό, Γιαννιώτη), ένα νέο δεξί μπακ (Ομάρ), δυο νέα αριστερά μπακ (Κούτρη, Μίλιτς), τέσσερα καινούργια στόπερ (Σισέ, Ρισβάνη, Εγκελς, Βούκοβιτς) δυο νέους κόφτες (Σιώπη, Ζιλέ), δυο νέα «οκτάρια» (Οφόε, Ταχτσίδη), δυο νέα εξτρέμ (Πάρντο, Καρσελα), και τρία καινούργια φορ (Μπεν, Εμενίκε, Τζούρτζεβιτς): δεν αγόρασε μόνο βασικούς, αλλά και αναπληρωματικούς και στο τέλος είχε τόσους πολλούς παίκτες, που κάποιοι έφυγαν πριν να παίξουν – κάποιοι αδικήθηκαν κιόλας. Ο κόσμος ενθουσιάστηκε κι αγόρασε 22 χιλιάδες διαρκείας. Στο τέλος του καλοκαιριού ήταν όλοι ευτυχισμένοι: ο κόσμος γιατί πήρε παίκτες και η διοίκηση γιατί η ομάδα προκρίθηκε. Κακό σημάδι. Η ευτυχία στο ποδόσφαιρο πρέπει να έρχεται στο τέλος της σεζόν: όχι στην αρχή της. Ασε που οι άλλοι ξόδευαν λεφτά για Ενώσεις και ψήφους κι εξαγόραζαν ρεμάλια, κάνοντας μια σοβαρή επένδυση η οποία ήδη αποδίδει: στα τέσσερα πρώτα ματς του Ολυμπιακού δεν υπάρχει ούτε ένα χωρίς σοβαρό διαιτητικό λάθος. Κι όλα γίνονται χωρίς αιδώ μάλιστα: ο Σαραϊδάρης, παρατηρητής των διαιτητών του Λαμία – Ολυμπιακός, σήμερα δουλεύει στον ΠΑΟΚ.   

Μπορεί κι ακόμα χειρότερα

Ο Ολυμπιακός έχει το πρόβλημα που είχαν πέρυσι τέτοια εποχή οι μόνιμοι αντίπαλοί του, που είχαν κερδίσει το πρωτάθλημα πριν αυτό αρχίσει: ελπίζω να το θυμόσαστε. Ελπίζω να θυμόσαστε επίσης πως πέρυσι, μολονότι η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ άλλαξαν προπονητές, τα πήγαν ακόμα χειρότερα: ο Μοράις δεν μπορούσε να κερδίσει ματς εκτός έδρας, ο Ουζουνίδης έκανε στο τέλος, κατά μέσο όρο λιγότερους βαθμούς από τον Στραματσόνι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι καμία αλλαγή προπονητή δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα, αν δεν σηκώσουν τα μανίκια όλοι και δεν δουλέψουν σοβαρά. Ο Ολυμπιακός αν χάσει την επόμενη Κυριακή από την ΑΕΚ θα μείνει πέντε βαθμούς πίσω της και θα χει μπροστά του τα ματς με την Μπαρτσελόνα και την Γιουβέντους, που μπορεί να είναι αιτία για νέες απώλειες στο πρωτάθλημα γιατί μπορεί να δημιουργήσουν φθορά, αποπροσανατολισμό και γκρίνια. Το πιο δύσκολο για μένα θα είναι να καταλάβουν όλοι (οι οπαδοί του πρώτα από όλα…) ότι πέρυσι μπορεί ο Ολυμπιακός να πήρε το πρωτάθλημα, πλην, όμως, έχασε όλες τις άλλες μάχες. Οσοι πέρυσι σκηνοθέτησαν την κωμωδία του πρωταθλήματος στο οποίο ο Ολυμπιακός απαγορευόταν να χτυπήσει πέναλτι είναι όλοι παρόντες. Οσοι στήσανε το φιάσκο του Πλατανιά σήμερα λύνουν και δένουν. Οσοι θεωρούν απροκάλυπτα ότι εξυγίανση σημαίνει να μην πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, διοικούν την ΕΠΟ και τα αρμόδια Υπουργεία. Ο Ολυμπιακός δεν οργανώθηκε σωστά για να αντιμετωπίσει αυτή τη λαίλαπα: προτίμησε να ευχαριστήσει τον κόσμο του κάνοντας μεταγραφές κι αντιμετωπίζοντας τη σεζόν με αγωνιστικές προτεραιότητες. Θεμιτό, αλλά δεν μοιάζει ομάδα στελεχωμένη για να πάει για πόλεμο.

Δεύτερη χρονιά δεν γίνεται

Ο Χάσι θα φύγει, αλλά πολύ φοβάμαι πως το μεγάλο λάθος δεν είναι η πρόσληψή του: είναι η ίδια η προσέγγιση της σεζόν. Αν θέλεις το πρωτάθλημα βάζεις το μαχαίρι στα δόντια και δίνεις μάχες: όχι κάθε Κυριακή – κάθε μέρα. Καλές και χρήσιμες οι αγωνιστικές προσεγγίσεις, αλλά αν σταματήσεις να βλέπεις το πρωτάθλημα ως ένα πόλεμο, το χεις χάσει πριν αρχίσει. Δεν είναι κανένα δράμα – νομοτελειακά θα συνέβαινε: δεύτερη σερί χρονιά να τους κερδίσεις όλους μου έμοιαζε εξ αρχής αδύνατο, άλλα οφείλεις τουλάχιστον να το παλέψεις.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού δίνει πάντα τον τόνο. Πέρυσι ο Ολυμπιακός, σταυρωμένος καλοκαιριάτικα από ένα κόσμο που δεν ήταν ευχαριστημένος με ό,τι έβλεπε, είχε μια αντίδραση από τις δικές του: φέτος εφησυχασμένος από τα μπράβο, τα ρεκόρ στα διαρκείας, την πρόκριση στους ομίλους κτλ, μοιάζει να έχει ξεχάσει σε ποιο πρωτάθλημα παίρνει μέρος. Η χειρότερή του εμφάνιση για μένα ήταν στην Ξάνθη, τότε που δεν κατάλαβε ότι του είχαν στήσει κανονικό μπλόκο κι όλοι έμοιαζαν ευχαριστημένοι, μετά το ματς, γιατί χάθηκαν κάτι ευκαιρίες και γίνανε λέει καλές αντεπιθέσεις – αν είναι ποτέ δυνατόν! Η δική μου εντύπωση είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου θα ήθελε κι άλλες μεταγραφές και τώρα ακόμα: ένα στόπερ ακόμα, ένα αριστερό μπακ, δυο τερματοφύλακες, τρία «δεκάρια», επτά εξτρέμ κτλ. Δεν λείπουν οι παίκτες πιστέψτε με: λείπει η συνειδητοποίηση της δυσκολίας της αποστολής, το πάθος να τα βάλεις με όλους και όλα, το μαχαίρι στο στόμα. Και χωρίς αυτό, δεν γίνεται τίποτα.