Απόψε με το ματς κόντρα στην Φινλανδία αρχίζει για την Εθνική μας η εποχή του Αγγελου Αναστασιάδη. Δεν ξέρω τι θα πετύχει και τι θα κάνει στην Εθνική ο Έλληνας τεχνικός, θα ήθελα όμως να έχει την δυνατότητα να δουλέψει στην ομάδα όπως ακριβώς επιθυμεί. Αφού του έδωσαν τα κλειδιά οφείλουν και να τον αφήσουν να κάνει, όπως ξέρει, τη δουλειά του. Αλίμονο αν προσπαθήσουν να τον μεταμορφώσουν σε κάτι άλλο: ο Αναστασιάδης για να έχει μια τύχη να πετύχει (και μαζί του να πιάσει τους στόχους της και η Εθνική) πρέπει να έχει την άνεση να κάνει ό,τι θέλει. Αλλιώς κακώς τον φώναξαν να αναλάβει.  

Μια μεγάλη ιδέα στο μυαλό

Ο Αναστασιάδης είναι καλός προπονητής – όχι τόσο καλός όσο τον παρουσιάζουν οι φίλοι του, αλλά ικανός. Εχει επίσης πολλά στοιχεία που μπορεί να αποδειχτούν χρήσιμα στην Εθνική σήμερα. Θυμηθείτε την τελευταία φορά που έκανε πρωταθλητισμό με τον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ είχε κάνει πρωταθλητισμό με ένα μέτριο ρόστερ –  και είχε αντέξει στην πρώτη θέση, όσο είχε αντέξει, κυρίως γιατί είχε βασικά στο μυαλό του την πιθανότητα να κάνει μια τεράστια έκπληξη στο πρωτάθλημα. Θυμάμαι για μήνες δεν τον ένοιαζε άλλο: είχε αποκλειστεί στο κύπελλο με ήττα από την Καλαμαριά και στο Γιουρόπα λιγκ είχε φύγει από τον πρώτο γύρο χάνοντας εντός κι εκτός έδρας από την Γκινγκάμπ και την αδύναμη Ζίμπρου. Αυτά τα άσχημα αποτελέσματά του ήταν αποτέλεσμα κυρίως έλλειψης συγκέντρωσης: ο ΠΑΟΚ χάρη στον προπονητή του είχε επικεντρώσει την προσοχή του στο πρωτάθλημα και μόνο. Οι παίκτες της Εθνικής μοιάζουν να έχουν ανάγκη από κάποιον που θα τους βάλει στο μυαλό μια μεγάλη ιδέα: κάποιον που θα τους πιέσει για να κάνουν μια υπέρβαση. Γιατί εδώ που έφτασε η Εθνική για να προκριθεί στα τελικά του Euro, χρειάζεται οι παίκτες να δώσουν πολλά παραπάνω από όσα μοιάζουν να μπορούν, όποιοι κι αν είναι οι αντίπαλοί τους.     

Ο Αναστασιάδης, μπορεί να σκανδαλίζει πιστούς και άθεους μιλώντας για την Παναγιά, το κάνει ωστόσο προσπαθώντας να πείσει κάθε φορά, πρώτα από όλα την ίδια την ομάδα του, ότι είναι ικανή για το μεγάλο θαύμα αρκεί να το πιστεύει: οι αναφορές στη Μεγαλόχαρη αυτό κυρίως το στόχο έχουν. Το καλό με τον Αναστασιάδη είναι ότι στις πιο πολλές από τις ομάδες που έχει δουλέψει έχει βάλει τη σφραγίδα του: όλες πάντα δίνουν μια σειρά από ψυχωμένα ματς, όλες πάνε καλά όσο τον αντέχουν. Στην Τούμπα, κάθε φορά που βρέθηκε στον ΠΑΟΚ, αυτές οι καταθέσεις ψυχής είναι ο λόγος που η ομάδα του πρόσφερε και θέαμα. Όταν ήταν στον ΠΑΟΚ τελευταία φορά είχε καταφέρει με μια εργατική ομάδα, πολλά περισσότερα από τον  πανάκριβο ΠΑΟΚ του Στέφενς π.χ. Ολοι το βλέπανε και όλοι το λέγανε.

Συχνά η ομάδα λύγιζε

Αρκεί η πίστη για να πετύχει μια ομάδα; Στην περίπτωση των ομάδων του Αναστασιάδη η πίστη είναι πάντα  το μυστικό της επιτυχίας. Όταν υπάρχει, οι ομάδες του μοιάζουν υπέροχες, όταν λείπει καταρρέουν. Πάντα για τον Αναστασιάδη τα ντέρμπι π.χ ήταν το μικρότερο πρόβλημα. Για τον ΠΑΟΚ ήταν πάντα ματς δύσκολα, συχνά η ομάδα λύγιζε από τις απαιτήσεις – σε μερικές περιπτώσεις τα φοβόταν και υπερβολικά. Ο ΠΑΟΚ του Σάντος π.χ, ο τελευταίος που διεκδίκησε πρωτάθλημα και το έχασε από τον Παναθηναϊκό, σκόρπισε ό,τι με κόπο είχε κάνει χάνοντας δυο ντέρμπι στη σειρά: ένα από τον Αρη, όπου φώναζε για τη διαιτησία κι ένα από την ΑΕΚ, στο οποίο παραδόθηκε με κάτω τα χέρια. Ο ΠΑΟΚ του Στέφενς είχε ξενερώσει τον κόσμο του επίσης μετά από δυο ντέρμπι. Κέρδισε ένα κόντρα στον ΠΑΟ με 2-1, αλλά τόσο δύσκολα που στην Τούμπα μιλούσαν για τον Αναστασίου κι όχι για τον Στέφενς, κι έχασε ένα με κατεβασμένα χέρια στο Καραϊσκάκη με 4-0 δείχνοντας σημάδια ανημποριάς.  Ο ΠΑΟΚ του Αγγελου ένα χρόνο αργότερα πήγε στο Καραϊσκάκη και κέρδισε με βασικούς τον Τζανδάρη, τον Γκολάσα, τον Κάτσε και σκόρερ τον Περέιρα. Γιατί η ομάδα είχε το είδος της φλόγας που λείπει από την σημερινή Εθνική. 

Μαθαίνεις να ζεις μαζί του

Αν θες τον Αγγελος Αναστασιάδη τον δέχεσαι με όλες τις ιδιοτροπίες του. Του φτιάχνεις το τημ που θέλει, του δίνεις λευκή επιταγή, τον στηρίζεις όσο μπορείς. Εξηγείς στους παίκτες ότι αυτός και μόνο θα είναι το αφεντικό, κλείνεις τα αυτιά σου στις όποιες κριτικές, ζεις και πεθαίνεις μαζί του. Είναι δεδομένο ότι θα εμφανίσει ιδιοτροπίες. Όταν ήταν στον Ηρακλή του Μυτιληναίου φώναζε τους παίκτες και τους ζητούσε να σφίξουν τα δόντια και να μάθουν να ζουν με τα προβλήματα. Ο Μυτιληναίος τον φώναξε και τον ρώτησε ποια είναι τα προβλήματα αυτά. Ο Αναστασιάδης του απάντησε ότι δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει – η σχέση χάλασε, αλλά χαμένος βγήκε ο Ηρακλής.

Τι θέλω να πω; Πως αν ο Αναστασιάδης θέλει να πορώνεται πιστεύοντας ότι όλοι τον κυνηγάνε, ας τον να το πιστεύει. Αν θέλει να φωνάζει στους παίκτες πως «ή τον ακούν ή θάνατος», ας τον να το κάνει. Αν οι παίκτες γκρινιάζουν γιατί τους κάνει τρεις ώρες θεωρεία μιλώντας για τη Μπαρτσελόνα, βάλε τις φωνές στους παίκτες και μην τους δείξεις κατανόηση. Αν θέλει όλοι να νηστεύουν την Παρασκευή δεν πειράζει: κανείς δεν θα πάθει τίποτα. Όλα αυτά πρέπει να τα κάνεις γιατί διάλεξες τον Αναστασιάδη. Και πρέπει να είσαι δίπλα του κάθε στιγμή. Φανατικότερος για τον ίδιο κι από τον ίδιο.      

Σε πολλούς η πρόσληψη του Αναστασιάδη μοιάζει πισωγύρισμα. Αν την αναλύσεις με όρους μοντέρνου ποδοσφαίρου ίσως και είναι: οι πιο πολλές από τις ιστορίες που κυκλοφορούν για αυτόν είναι αλήθεια. Εχει διχάσει αποδυτήρια μιλώντας για ξένους και Ελληνες, έχει κατεβάσει παίκτες από το πούλμαν γιατί δεν νήστευαν τη μεγάλη εβδομάδα, έχει ένα πνευματικό που τον συμβουλεύεται για όλα, έχει τσακωθεί και με τα ρούχα του. Λέγεται ότι όταν κάποτε στον ΠΑΟΚ, ο τότε αναπληρωματικός τερματοφύλακας Χρήστος Λαμπάκης,  τον ρώτησε γιατί δεν τον βάζει να παίξει ποτέ αυτός του απάντησε «στα μάτια σου βλέπω τον διάβολο»: δεν είναι απίθανο. Αλλά στο ποδόσφαιρό μας πολύ συχνά αυτό που μοιάζει κομμάτι παράλογο ή ξεπερασμένο ή ντεμοντέ μπορεί να είναι λύση: στην Ελλάδα οι ιδιότροποι λατρεύονται – ρωτήστε και τον Οττο Ρεχάγκελ. Σε τελική ανάλυση αν μιλάμε για πισωγύρισμα, ας έχουμε στο μυαλό μας ότι μερικές φορές χρειάζεται να κάνεις μερικά βήματα πίσω για να πάρεις φόρα. Αυτό χρειάζεται η Εθνική μας.

Αν τον θεωρούν καλό…

Θα τα καταφέρει ο Αναστασιάδης; Μόνο αν τον προσέλαβαν στην ΕΠΟ γιατί τον θεωρούν καλό προπονητή και είναι αποφασισμένοι να δεχτούν κάθε απαίτηση και κάθε εμμονή του. Αν τον φώναξαν γιατί είναι παιδί της οικογένειας του ΠΑΟΚ, τον γουστάρουν οι σύμβουλοι και γελάνε με τις ιστορίες και τις ατάκες του, μπλέξαμε. Κι εμείς, κι αυτοί και οι παίκτες κι ο Αγγελος...