Τις τελευταίες είκοσι μέρες στις επιχειρηματικές ασχολίες του προέδρου του Ολυμπιακού κ. Βαγγέλη Μαρινάκη προστέθηκαν πολλά. Αρχικά, έπειτα από  χρονοβόρες διαπραγματεύσεις αγόρασε την ιστορική Νότιγχαμ Φόρεστ , μόνος και χωρίς κάποιον συμπαίκτη και στη συνέχεια απέκτησε τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, μέσω δημοπρασίας: μένει να δούμε κι αν αυτή η επιχειρηματική κίνηση θα του επιτρέψει και τον έλεγχο του Mega, του οποίου πλέον κατέχει ένα ποσοστό – υπενθυμίζω ότι είχε αποκτήσει πριν καιρό και αρκετές από τις πάλαι ποτέ εγκαταστάσεις του μεγάλου καναλιού. Παρόλα αυτά αμφιβάλω αν μπορεί να πιεί κάπου ένα καφέ χωρίς κάποιος να τον ρωτήσει ποιον θα πάρει προπονητή στον Ολυμπιακό. Δεν είναι φυσικά παράξενο: όσες δουλειές κι αν έχει ο Μαρινάκης, στα μάτια του κόσμου είναι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και άλλη δουλειά δεν πρέπει να κάνει από το να ασχολείται με το σύλλογο.

Λίγη υπομονή ακόμα

Τις τελευταίες ώρες μοιάζει πολύ πιθανό ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού να είναι ο Κοσοβάρος Μπέσνικ Χάσι. Είδε τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ μαζί με το νέο διοικητικό παράγοντα του Ολυμπιακού, τον Αργεντίνο Αρμάντο Μάριο Ουσίγιος κι αυτό θεωρήθηκε και σωστά σημάδι ότι είναι ο εκλεκτός. Ερχεται στην Αθήνα για να συζητήσει και ίσως σήμερα ανακοινωθεί. Δεν ήταν η πρώτη επιλογή, αλλά κανείς δεν γνωρίζει και ποια ήταν αυτή. Τις τελευταίες μέρες γράφτηκαν ένα σωρό ονόματα, αλλά αν κάτι αποδείχτηκε, είναι ότι κανείς δεν είχε τις καλύτερες δυνατές πληροφορίες κι όλοι αναπαρήγαγαν, ως συνήθως, προτάσεις διαφόρων αντζέντηδων: αν οι ρεπόρτερ πληροφορίες είχαν, θα γνώριζαν κάτι για την πρόσληψη του Ουσίγιος, που είναι στην Αθήνα εδώ και είκοσι μέρες, ενημερώνεται για τον Ολυμπιακό, αλλά κανείς δεν γνώριζε για την άφιξή του τίποτα – πράγμα για τα δεδομένα της ΠΑΕ αληθινά παράξενο. Επειδή ο Ολυμπιακός φέτος δεν διακινεί ειδήσεις και ονόματα, ας περιμένουμε και τα τυπικά για τον Χάσι. Το όνομα δεν προκάλεσε κάποιο ενθουσιασμό και επειδή στον Ολυμπιακό ασχολούνται με τις αντιδράσεις του κόσμου (έως και υπερβολικά…), αν δεν ανανεωθεί, δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για τα γιατί της επιλογής. Για την ώρα ομολογώ ότι μου κάνει εντύπωση ότι αρκετοί τον απορρίπτουν, μολονότι την τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός τον είχε αντίπαλο έχασε από δαύτον δυο φορές – τη δεύτερη στο Καραϊσκάκη μάλιστα, μολονότι είχε την πιο αβανταδόρικη διαιτησία στην ευρωπαϊκή ιστορία του. Αλλά έτσι είναι ο κόσμος: μπορεί να αναπολεί τον Μάρκο Σίλβα και να μην του αρέσει αυτός που τον απέκλεισε. Όλα αυτά δεν μου κάνουν εντύπωση: εντύπωση μου κάνει η πολλή μικρή εμπιστοσύνη που υπάρχει για τις επιλογές των ανθρώπων του τωρινού Ολυμπιακού, που προπονητές τουλάχιστον έχουν φέρει μόνο καλούς. Μπορεί και τους καλύτερους της ιστορίας – πράγμα πάντως όχι και ιδιαιτέρως δύσκολο, αφού στον Ολυμπιακό στους προπονητές δεν πίστευαν και πολύ ποτέ.

Ολοι αποδείχτηκαν καλοί

Δεν ξέρω αν θα ρθει ο Χάσι: κάνω απλά μια μικρή ανασκόπηση. Επι Μαρινάκη επέστρεψε ο Βαλβέρδε, ήρθε ο Μίτσελ, αποκτήθηκε ο Ζαρντίμ και κατέφθασε, σχεδόν άγνωστος, αλλά με μεγάλες φιλοδοξίες ο Μάρκο Σίλβα. Ολοι αυτοί έχουν σήμερα πολύ καλό όνομα στο χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου – δεν χρειάζεται να θυμίσω το γιατί. Ηρθαν κι άλλοι που κατάφεραν λιγότερα, αλλά που δεν νομίζω ότι αμφιβάλει κανείς για την επαγγελματική τους επάρκεια. Ο Περέιρα κέρδισε ένα νταμπλ κι από τότε που έφυγε από τον Ολυμπιακό δουλειά έχει – χωρίς πάντως και τα καλύτερα αποτελέσματα. Ο Βίκτορ, που σε πολλούς δεν άρεσε, βρήκε αμέσως ομάδα στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, όταν από εδώ έφυγε νύχτα: δεν ξέρω πολλούς που το κατάφεραν. Ακόμα κι ο Μπέντο, που προκάλεσε την απόλυσή του με δηλώσεις αχαρακτήριστες, είχε στην Ελλάδα κάνει φίλους (γιατί έδινε ευκαιρίες στα νέα παιδιά) που δεν αποκλείω και να τον νοσταλγούν. Να προσθέσω σε όλα αυτά ότι ο Λεμονής ζημιά δεν έκανε, όταν επιστρατεύτηκε και ότι σπουδαία καριέρα κάνουν και προπονητές που δεν ήρθαν, αν κι έφτασαν ένα βήμα από το να συμφωνήσουν: ο Εμερι, που ήρθε κάποτε και στην Αθήνα, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Για μένα πολλή καλή λύση ήταν και ο Ουζουνίδης, που δυο χρονιές έφτασε πολύ κοντά στον Ολυμπιακό: με ένα καλό μάνατζερ δίπλα του, ικανότερο από τον ίδιο στις μεταγραφικές επιλογές, ο Μαρίνος θα έκανε σπουδαία πράγματα – αλλά έφταιγε ότι δεν είναι Ολυμπιακός, ενώ ο Μπάγεβιτς π.χ ήταν τέτοιος από τα γεννοφάσκια του. Κάνοντας τη σούμα διακρίνω ότι από τους έξι ξένους, που ήρθαν, όλα αυτά τα χρόνια όλοι έχουν μικρό ή μεγάλο μερίδιο σε κατακτήσεις πρωταθλημάτων. Αρα ως επιλογές κακοί δεν ήταν και όσοι τους διάλεξαν κάτι θα ξέρουν. Αλλωστε κι αυτός μοιάζει με τους προηγούμενους: είναι νέος, έχει περάσει απο μια μεγάλη ομάδα, είναι λίγο μάνατζερ και δηλώνει ότι του αρέσει η επίθεση. Αν οι εναλλακτικές ήταν ο Λουτσέσκου και ο Μαρτίνς δεν βλέπω αυτοί να έχουν κάτι περισσότερο.

Αλλοι είχαν βιογραφικά

Κάποιοι ενοχλούνται με το βιογραφικό του Χάσι: δεν είναι καταπληκτικό, αλλά δεν είναι χειρότερο από του Μάρκο Σίλβα, του Ζαρντίμ, όταν αυτός ήρθε, κι ακόμα και από αυτό του Μίτσελ και του Βίκτορ, που τίτλους δεν είχαν. Δεν λέω ότι ο άνθρωπος έχει κάποιο βιογραφικό που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, αλλά δεν πιστεύω και στα βιογραφικά των προπονητών: εντυπωσιακά βιογραφικά είχαν πριν έρθουν στην Ελλάδα ο Στέφενς, ο Στραματσόνι, ο Φερέρ, ο Φερέιρα, ο Μαλεζάνι, ο Μπιγκόν – τους νοσταλγεί κανένας; Θα δεχόμουν ευκολότερα μια άλλου τύπου ένσταση: κάποιος μπορεί να πει ότι η επιλογή του προπονητή δείχνει κατά κάποιο τρόπο μια γενικότερη πρόθεση – οριοθετεί τον πήχη. Άλλες μεταγραφές κάνεις αν φέρνεις ένα ακριβό προπονητή κι άλλες αν φέρνεις ένα που μοιάζει ευχαριστημένος γιατί τον επέλεξες: αυτό όντως είναι μια σωστή παρατήρηση. Όμως προσοχή: στην περίπτωση του Ολυμπιακού ο πήχης οριοθετείτε πλέον από τις ίδιες τις ανάγκες της ομάδας – άλλες επιλογές γίνονται αν η ομάδα παίζει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ κι άλλες αν δεν αγωνίζεται σε αυτούς. Δεν είναι μόνο ζήτημα εσόδων, αλλά και ζήτημα αγωνιστικό – η δυσκολία του Τσάμπιονς λιγκ επιβάλει μια ακριβότερη ομάδα, αλλά μια ακριβή ομάδα χωρίς Τσάμπιονς λιγκ οδηγεί απλά σε οικονομική διάλυση: παραδείγματα δεν αναφέρω καν. Θυμίζω επίσης ότι δεν είναι, σήμερα που μιλάμε, δεδομένο ούτε ότι η ομάδα θα αγωνιστεί στους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ και το μόνο σίγουρο για την ώρα είναι ότι ξεκινά τη σεζόν με πέντε αγωνιστικές κλειστό το Καραϊσκάκη και μια δικαστική εκκρεμότητα που μπορεί να έχει ως συνέπεια ευρωπαϊκό αποκλεισμό: το βούλευμα για την υπόθεση της τάχα μου εγκληματικής οργάνωσης αναμένεται μέσα στο καλοκαίρι.

Ψυχραιμία παιδιά

Ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει με τον Χάσι. Για την ώρα εγώ τουλάχιστον επισημαίνω δυο πράγματα: το πρώτο ότι η ιστορία λέει ότι ο τωρινός Ολυμπιακός δεν κάνει κακές επιλογές προπονητών. Το δεύτερο ότι φτιάχνει προπονητές όταν με μεταγραφές τους στηρίζει. Πέρυσι π.χ τον Βίκτορ δεν του έκανε καμία μεταγραφή. Κι έχασε την ευκαιρία να φτιάξει ένα καλό προπονητή και να γλυτώσει από ένα ικανό, αλλά εντελώς τρελό, που τον διαδέχτηκε. Όπως και να χει συνιστώ ψυχραιμία.