Το ματς της Ρεάλ Μαδρίτης με την Ντόρτμουντ χθες βράδυ για την τρίτη αγωνιστική της league phase του Τσάμπιονς λιγκ ήταν ένα είδος remake του περσινού τελικού της διοργάνωσης που είχε γίνει στο Γουέμπλεϊ. Τα remake σπανίως έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την πρωτότυπη ταινία: δεν υπάρχει πρώτα από όλα το στοιχείο της σεναριακής έκπληξης – αν έχεις δει την πρώτη ταινία ξέρεις τι θα γίνει. Για να υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον πρέπει να είναι πιο θεαματικά και να έχουν και ένα πιο σαφές μήνυμα, αν αυτό είναι ο λόγος της δημιουργίας τους. Το Ρεάλ Μαδρίτης – Μπορούσια (5-2) ήταν σαφέστατα πιο θεαματικό από τον περσινό τελικό. Και το μήνυμά του ήταν πως όσο χρόνια κι αν περάσουν αυτά τα ματς μπορείς να τα δεις μόνο από την Ρεάλ στο Μπερναμπέου: παλιό, καινούργιο ή ανακαινισμένο το γήπεδο αυτό είναι σκηνικό μεγάλο παραστάσεων.

Ολα του κόσμου δύσκολα 

Μπορεί κανείς να σταθεί μόνο στα γεγονότα, αλλά μάλλον θα αδικήσει το ίδιο το ματς: ωστόσο ας τα ξαναθυμηθούμε.

Το remake του τελευταίου τελικού του Του Τσάμπιονς λιγκ ξεκινά με μια παράξενη απόφαση του κόουτς Κάρλο Αντσελότι που βάζει στην ίδια ενδεκάδα τους Ροντρίγκο, Βινίσιους, Μπέλιγχαμ, ΕμΠαπέ και τον καπετάν Μόντριτς: στην μεσαία γραμμή νομίζεις πως υπάρχει μόνο ο Βαλβέρδε, υπέροχος αλλά όχι Σούπερμαν. Οι φιλοξενούμενοι μπαίνουν με το πόδι στο γκάζι και κυριαρχούν. Κερδίζουν συνεχώς την μπάλα στην μεσαία γραμμή, στοχεύουν τον Λούκας Βάσκεθ που στα 33 του είναι κομμάτι δύσκολο να ξαναθυμηθεί πως είναι να παίζεις δεξί μπακ και κυριαρχούν. Η Μπορούσια είναι και δεν είναι η περσινή ομάδα: είναι γιατί είναι πάντα η ανέμελη, αυθάδης, επιθετική ομάδα και δεν είναι γιατί έχει άλλο προπονητή, τον νεαρότατο Τούρκο Νούρι Σαχιν, και κυρίως άλλους πρωταγωνιστές. Ενας από αυτούς, το παιδί της Μπουντεσλίγκα από την Γουινέα, ο Ζιρασι ταΐζει τον Μάλεν που κάνει το 1-0 στο 30ο λεπτό. Οι παίκτες του Αντσελότι προσπαθούν να καταλάβουν τι έγινε και πριν καν αντιδράσουν οι Γερμανοί μεγαλώνουν το προβάδισμά τους: αυτή τη φορά ο Μάλεν ανέλαβε τον ρόλο του δημιουργού  δίνοντας στον Γκίτενς την δυνατότητα να σκοράρει, κι ενώ ο Λούκας Βάσκεθ τον παρακολουθούσε υπέροχα.

Βίνι για Χρυσή Μπάλα

Η απάντηση της Βασίλισσας είναι μια φάση ανθολογίας με δυο οριζόντια δοκάρια σε τρία δευτερόλεπτα: απειλεί αρχικά ο Ροντρίγκο στέλνοντας την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι και κάνει το ίδιο ο μέχρι τότε αόρατος Μπέλιγχαμ που παίρνει το ριμπάουντ για ένα tap-in που δεν ολοκληρώθηκε αφού η μπάλα δεν πέρασε την γραμμή. Ολοι περιμένουν την αντίδραση της Ρεάλ αλλά στο 60΄το ματς είναι ακόμα στο 0-2. Ωστόσο όποιος θυμάται ανατροπές της Βασίλισσας από τα χρόνια του Σαντιλιάνα, του Μπουντραγκένιο και του Μίτσελ ξέρει πως όλα μπορεί να αλλάξουν σε δυο λεπτά: κι έτσι συμβαίνει. Μεταξύ 60' και 62' ό,τι έχει χτίσει η Μπορούσια σχεδόν καταστρέφεται: πρώτα σκοράρει με κεφαλιά ο Ρούντιγκερ τελειώνοντας σωστά μια φάση που γεννήθηκε από την επίμονη κίνηση και μια γλυκιά σέντρα του ΕμΠαπέ και μετά ισοφαρίζει ο Βινίσιους που θα βρει την μπάλα στρωμένη μπροστά του πάλι μετά από ένα σόλο του Γάλλου. Την ανατροπή υπογράφει ο Λούκας Βάσκεθ που σκοράρει σαν αέρινος εξτρέμ, ζητώντας με τον τρόπο του μια συγνώμη για το αχαρακτήριστο αμυντικό παιγνίδι του στο πρώτο ημίχρονο. Στο φινάλε, ο Βινίσιους στέλνει email στους ψηφοφόρους που θα δώσουν και φέτος τη Χρυσή Μπάλα, θυμίζοντας τους ότι έχει καταθέσει υποψηφιότητα ήδη υποψηφιότητα. Κάνει το 4-2 μετά από μια κούρσα 60 μέτρων με την μπάλα στα πόδια: την ξεκινά ως συνήθως από τα αριστερά και την ολοκληρώνει με ένα υπέροχο σουτ με το δεξί από το ύψος της περιοχής κι ενώ τον κυνηγάει η μισή γερμανική άμυνα. Στη συνέχεια, γκαζωμένος σημειώνει χατ-τρικ για το τελικό 5-2 προκαλώντας ντελίριο.

Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε καταφέρει να ανατρέψει ένα σε βάρος της 0-2 στο Τσάμπιονς λιγκ από τον Σεπτέμβριο του 2004. Εκείνη τη φορά, ήταν η Ρόμα που κατέληξε στο καναβάτσο αφού πίστεψε αρχικά πως βρήκε τον τρόπο να κερδίσει. Αλλά αν η Βασίλισσα είχε αργήσει να δώσει μια τέτοια παράσταση δεν φταίει αυτή: ήταν γιατί για πολλά χρόνια κανένας δεν είχε τολμήσει να την τρομάξει τόσο όσο η Μπορούσια Ντόρτμουντ. Το έκανε εν μέρει η Στουτγάρδη στην πρεμιέρα της εφετινής διοργάνωσης. Χάνοντας κι αυτή με ψηλά το κεφάλι.

Ο φόβος που προκαλεί

Αν ωστόσο μείνει κανείς απλά στα γεγονότα του ματς το αδικεί. Στο ποδόσφαιρο του καιρού μας οι ανατροπές είναι στην ημερήσια διάταξη αρκεί να υπάρχει πίστη: η μπάλα τρέχει πιο πολύ, τα νεκρά διαστήματα είναι λίγα, όποιος χαλαρώνει το πληρώνει. Αλλά οι ανατροπές που κάνει η Ρεάλ είναι δικές της και μόνο. Πρώτα από όλα γιατί τις κάνει χωρίς να είναι καλή!

Η Βασίλισσα γύρισε χθες βράδυ ένα ματς ενώ για μια ολόκληρη ώρα υποφέρει και ψάχνεται. Στα πρώτα αυτά σχεδόν μαρτυρικά λεπτά ο καλύτερός της ήταν ο γίγαντας γκολκίπερ Κουρτουά με τέσσερις τουλάχιστον σούπερ επεμβάσεις στο ενεργητικό του. Σταματά την Ντόρτμουντ, επεμβαίνοντας καθοριστικά σε σουτ του Μπεγιέρ και μετά το 2-2, δεν είναι δηλαδή σπουδαίος μόνο στο διάστημα που η Βασίλισσα παρέπαιε – η μισή νίκη είναι δική του. Εξίσου καθοριστικός είναι ο τρόμος που η Ρεάλ με την ιστορία της και τους θριάμβους της δημιουργεί στους πάντες. Ο Σαχιν, που έχει υπάρξει ποδοσφαιριστής της, δεν έκανε προπόνηση στο Μπερναμπέου και είπε στους Γερμανούς δημοσιογράφους πως είναι βέβαιος πως η Ρεάλ παρακολουθεί τις προπονήσεις των ομάδων που φιλοξενεί και βγάζει χρήσιμα συμπεράσματα. Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο Σαχιν βγάζει τον και σκόρερ Γκίτενς για να βάλει τον Αντον, ένα τρίτο κεντρικό αμυντικό κι ας προηγείται η ομάδα του με 0-2: προεξοφλεί την θύελλα του τέλους. Η Ρεάλ δεν συγχωρεί ειδικά αυτού του είδους τις φοβίες. Και με περίπου ανύπαρκτο τον Μπέλιγχαμ, τον ΕμΠαπέ να εμφανίζεται κάπου κάπου, τον Ροντρίγκο γκαντέμη και τον Μόντριτς να περπατάει πλέον με την μπάλα βάζει πέντε γκολ σε μισή ώρα σε ένα μετριότατο κατά τα άλλα βράδυ της. Αρκεί που ο Βινίσιους θέλει να πάρει την Χρυσή Μπάλα και που ο Αντσελότι με τον Καμαβιγκά κάπως περιορίζει το ρίσκο στα μετόπισθεν.         

Λείπει ο Κρος και λείπει πολύ. Αλλα όπως και να χει βλέπεις αυτά τα ματς και λες «αυτά τα κάνει μόνο η Ρεάλ». Ανατροπές γίνονται παντού. Τέτοιες μόνο στο Μπερναμπέου…