Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έμαθαν τους αντιπάλους τους στα προημιτελικά του UEFA Conference League στον απόηχο των δεδομένων πανηγυριών που πήραν για τις πρόκρισης στις ρεβάνς των αναμετρήσεων τους με την Μακάμπι τελ Αβίβ και την Ντιναμο Ζάγκρεπ. Ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει την Φενερμπαχτσέ με πρώτο ματς στο Καραϊσκάκη και ο ΠΑΟΚ την Κλαμπ Μπριζ έχοντας την ρεβάνς στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ στην κλήρωση ήταν λίγο πιο τυχερός από τον Ολυμπιακό γιατί αν προκριθεί θα βρει στον ημιτελικό τον νικητή του ζευγαριού Φιορεντίνα - Πλιζεν ενώ ο Ολυμπιακός αν αποκλείσει τους πολύ δυνατούς Τούρκους, θα παίξει ή με την Αστον Βίλα ή με την Λιλ, με κάποιο δηλαδή από τα φαβορί της διοργάνωσης. Δεν ήθελα οι δυο ελληνικές ομάδες να συναντηθούν μεταξύ τους πριν τον τελικό. Θα ήταν άδικο για όποιον αποκλειόταν γιατί ο αποκλεισμός του θα προκαλούσε τεράστια πίκρα και η πίκρα θα έσβηνε όσα καλά έκανε στην Ευρώπη μέσα στην χρονιά. Ας έχει ο καθένας τους το δικαίωμα να ζήσει την περιπέτεια του στον δικό του μοναχικό δρόμο.  

 Τα εύκολα, δύσκολα

Την προηγούμενη φορά η κληρωτίδα ήταν πολύ καλή και με τον Ολυμπιακό και με τον ΠΑΟΚ. Ο Κώστας Κατσουράνης, που είχε τραβήξει τα μπαλάκια έφερε τις δύο ελληνικές ομάδες αντιμέτωπες με δύο βατούς αντιπάλους. Είδαμε τι έγινε. Η εκτίμηση ότι οι αντίπαλοι ήταν του χεριού τους είχε ως αποτέλεσμα δύο καταστροφικά πρώτα παιχνίδια. Το πόσο μεγάλα λάθη έκαναν ο μεν Ολυμπιακός με την Μακάμπι Τελ Αβίβ στο Καραϊσκάκη, ο δε ΠΑΟΚ με την Ντιναμο στο Ζάγκρεπ φάνηκε στις ρεβάνς. Οι δυο ομάδες την Πέμπτη πήραν δύο εντυπωσιακές νίκες (ο ΠΑΟΚ κέρδισε την Ντιναμο με 5-1 ο Ολυμπιακός από την ομάδα του Ισραήλ  με 1-6) και είναι χαρακτηριστικό τους πως ήταν οι πιο μεγάλες σε έκαταση στο UEFA Conference League. To κατάφεραν κυρίως γιατί εμφανίστηκαν στο γήπεδο αποφασισμένοι, σοβαροί και προσηλωμένοι στο σκοπό. Η Φενέρμπαχτσε  και η Μπριζ είναι δύο αρκετά έμπειρες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ομάδες, αλλά αν ο Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ εμφανιστούν απέναντί τους με την πρέπουσα συγκέντρωση θα δούμε τουλάχιστον πολύ ισορροπημένα παιχνίδια. Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι με τις δύο ελληνικές ομάδες ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις το πως θα εμφανιστούν.

Πολλά χρήματα

Αντίθετα είναι εύκολο να μιλήσεις για τους αντιπάλους τους. Η Φενέρμπαχτσε είναι η κλασική περίπτωση της πλούσιας τουρκικής ομάδας, που δίνει μεγάλα συμβόλαια σε «ποδοσφαιριστές ονόματα», ακολουθώντας μια στρατηγική που στην Ελλάδα αρέσει πολύ – παρεμπιπτόντως δυο τρεις φορές έχει κινδυνέψει να χρεοκοπήσει, αλλά το κοινό της έχει δει κάμποσους σταρ. Κάποιοι πάνε στην Κωνσταντινούπολη για το εφάπαξ – είναι αλήθεια - αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι και εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές: ίσα-ίσα. Στην Ελλάδα αν μια ελληνική ομάδα αποκτούσε παίκτες όπως Τάντιτς, ο Φρεντ, ο Μπατσουαγί, ο Τζέκο, ο Μπονούτσι, ο Λιβάκοβιτς, ο Κρούνιτς είναι πιθανό ότι στον ερχομό τους θα βούλιαζε το αεροδρόμιο. Οι Τούρκοι δεν έχουν πολύ διαφορετικές αντιλήψεις από μας σε ό,τι έχει να κάνει με το πώς φτιάχνονται καλές ομάδες: φίρμες θέλουν. Εχουν απλά περισσότερα χρήματα για ξόδεμα για αυτό πχ έδωσαν 20 εκατ πέρυσι το καλοκαίρι στην Ντιναμο Μόσχας για τον Πλωνό Σεμπάστιαν Σιμάνσκι, ένα εξαιρετικό παίκτη που παίζει σε όλες τις θέσεις της επίθεσης και που κατά την γνώμη μου είναι ο καλύτερος παίκτης τους κι ας είναι ο λιγότερο γνωστός από τα αστέρια της. Σε «ποδοσφαιριστές κράχτες» δίνουν συνήθως μεγάλα συμβόλαια όταν μένουν ελεύθεροι και σπανίως τους αγοράζουν: κάποιοι, παρά την ηλικία τους, κάνουν τη διαφορά.

Στην Φενέρ η συλλογή μεγάλων ονομάτων δεν έχει κάνει κακό φέτος: το περασμένο καλοκαίρι έδιωξε πολλούς παίκτες κι έκανε ένα ολικό ρεκτιφιέ με φίρμες (αποκτώντας και Τούρκους σταρ, όπως ο Ουντέρ). Πούλησε τον καλύτερό της παίκτη στην Ρεάλ Μαδρίτης, τον 18χρονο Αρντα Γκιουλέρ, αλλά ενισχύθηκε πολύ και διεκδικεί πάλι το πρωτάθλημα Τουρκίας -  βρίσκεται μάλιστα ένα μόνο πόντο πίσω από την πρωτοπόρο και επίσης πανάκριβη Γαλατασαράι που είδαμε στο Τσάμπιονς λιγκ.

Και φυσικά τα έχει πάει σχετικά καλά (αν όχι κι άριστα) και στην Ευρώπη αφού το UEFA Conference League είναι εύκολο για τα κυβικά της. Εκανε τρεις πολύ εύκολες προκρίσεις καλοκαιριάτικα (απέκλεισε με άνεση την Ζίμπρου, την Μάριμπορ και την Τβέντε – κερδίζοντας την με 5-1 στην Πόλη), στον όμιλο τερμάτισε πρώτη (και ήταν εύκολο με αντιπάλους την Λοντογκόρετς, την Νόρτσελαντ και την Σπάρτακ Τρναβα) αλλά τα παιγνίδια της εκτός έδρας δεν ήταν τα καλύτερα: από την Νόρτσελαντ έχασε με 6-1!  

Το βασικό όπλο της, πέρα από το γεγονός ότι έχει αρκετούς παίκτες με προσωπικότητα και παραστάσεις είναι ο κυνισμός της. Την περασμένη Πέμπτη απέναντι στην πρωτοπόρο του πρωταθλήματος Βέλγιου Ουνιον Σελουάζ έπαιξε για να κρατήσει το 3-0 με το οποίο είχε κερδίσει στο Βέλγιο: έχασε 1-0 και προκρίθηκε – να σημειωθεί ότι στο Βέλγιο απέναντι στην Ουνιόν έκανε το καλύτερο της ματς εκτός έδρας. Ως ομάδα μονάδων είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Ο προπονητής της, ο Ισμαήλ Καρταλ, ο αποκαλούμενος «Μαύρος Ισμάηλ», είναι κάτι σαν εκλέκτορας Εθνικής ομάδας: ψάχνει κάθε φορά τους καλύτερους.  

Για τον Ολυμπιακό είναι καλό ότι η Φενέρ διεκδικεί το πρωτάθλημα: αυτό είναι μεγάλος στόχος της. Για να την αποκλείσει θα πρέπει να κάνει τα παιχνίδια που έκανε προ τριετίας όταν την βρήκε στον όμιλο του Europa League και την κέρδισε δύο φορές με προπονητή τον Πέδρο Μάρτινς. Το ματς που είχε κάνει τότε στην Πόλη, όταν και έχει κερδίσει με 0-3, παραμένει ένα από τα καλύτερα της ιστορίας του. Αλλά είναι κι ο λόγος που οι Τούρκοι θα είναι υποψιασμένοι.

Αντίθετο

Η Κλαμπ Μπριζ είναι μάλλον το ακριβώς αντίθετο της Φενέρ. Αστέρι της δεν είναι μια φίρμα με μεγάλο όνομα, μεγάλο συμβόλαιο και μεγάλο βιογραφικό, αλλά ένας Δανός εξτρέμ 24 χρονών που λέγεται Αντρέας Σκόβ Ολσεν και του χρόνου θα παίζει σε καλύτερη ομάδα. Εκεί έχει βρει καταφύγιο κι ο γνωστός μας Ζίνγκερνάγκελ που όμως τελευταία είναι τραυματίας. Υπάρχει κι ο γερόλυκος τερματοφύλακας Μινιολέ και από εκεί και πέρα βλέπεις κυρίως παιδιά που τρέχουν: πολύ αθλητικότητα, λίγη τριβή.

Η Μπριζ έκανε σπουδαία πράγματα στον όμιλο όπου πέρασε ως πρώτη και αήττητη (5 νίκες και μια ισοπαλία) απέναντι σε ομάδες που παίζουν συχνά στην Ευρώπη: η Μπόντο, η Μπεσίκτας και η Λουγκάνο δεν είναι μεγαθήρια, δεν είναι και πρωτάρες. Το κατόρθωμα της ωστόσο το έκανε στα προκριματικά του καλοκαιριού αποκλείοντας την Οσασούνα.  Η Μπρίζ είναι πιο αθλητική ομάδα από την Γκενκ που απέκλεισε ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι αλλά και κομμάτι πιο άναρχη από την Αντβέρπ που απέκλεισε την ΑΕΚ τον περασμένο Αύγουστο. Είναι τρίτη στο Βέλγιο αλλά πολύ μακριά από την κορυφή. Μπορεί να σκοράρει και στα δύο ματς με τον ΠΑΟΚ, αλλά δεν είναι ομάδα που θα κλειστεί στην άμυνα και θα τον περιμένει για να σπεκουλάρει χτυπώντας στις αντεπιθέσεις. Ο Νορβηγός προπονητής της Ρόνι Ντέιλα θέλει η ομάδα του να παίζει ποδόσφαιρο: τα δυο ματς με την Μόλντε ήταν γεμάτα φάσεις, αλλά η Μπριζ πήρε τελικά το εισιτήριο εύκολα. Παίζει σχεδόν πάντα 4-3-3. Και θέλει όλοι να τρέχουν. 

Ο ΠΑΟΚ πρέπει να βάλει την Μπριζ να ασχοληθεί μαζί του, δηλαδή να μην την αφήσει να κάνει το παιχνίδι της. Όταν οι Βέλγοι φοβούνται παίζουν πιο συντηρητικά και γίνονται προβλέψιμοι. Αν είσαι προσεκτικός στις λεπτομέρειες μπορείς να τους κάνεις μεγάλες ζημιές. Αν όμως δεν σε φοβηθούν και βρουν χώρους να τρέξουν θα σου δημιουργήσουν προβλήματα: φέτος στο UEFA Conference League έχουν μόνο μια ήττα κι αυτό είναι κακό. Το καλό είναι ότι την έχουν από την Μόλντε. Που δεν είναι καλύτερη από τον ΠΑΟΚ. Που προ διετίας που είχε κάνει ανάλογη πορεία στο UEFA Conference League είχε βρει πάλι μια βελγική ομάδα, την Γκένγκ. Και την είχε αποκλείσει με δυο νίκες…