Στο πρώτο τριήμερο του Τσάμπιονς λιγκ φάνηκαν αμέσως πολλά που περίμενα πως θα προκύψουν μετά τις αλλαγές του format. Δεν ξέρω ποια θα είναι η έκβαση της διοργάνωσης, δηλαδή ποιοι θα φτάσουν στον τελικό και ποιος θα κερδίσει το τρόπαιο. Αλλά πολλά από αυτά που είδαμε στο τριήμερο δεν υπήρχαν στις πρεμιέρες τα προηγούμενα χρόνια.

Πολύ νωρίς για κάποιους  

Το μεγαλύτερο ματς αυτής της πρώτης αγωνιστικής, αυτό ανάμεσα στην Μάντσεστερ Σίτυ και στην Ιντερ τελείωσε με 0-0. Είναι η πρώτη φορά που η ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα δεν σκοράρει σε ματς στην έδρα της στο ξεκίνημα ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Γιατί; Γιατί ήταν την Τετάρτη η πρώτη φορά που είχε τόσο δυνατό αντίπαλο. Αν υπήρχε η φάση των ομίλων η πρωταθλήτρια Αγγλίας και η πρωταθλήτρια Ιταλίας δεν θα βρίσκονταν μαζί – θα ήταν η κάθε μια επικεφαλής σε κάποιο όμιλο. Κι ένα ραντεβού τους θα προέκυπτε πολύ αργότερα. Κάτι ανάλογο ισχύει και με το Αταλάντα – Αρσεναλ, ένα άλλο 0-0. Η Αρσεναλ σώθηκε χάρη στην διπλή επέμβαση του τερματοφύλακα Ράγια στην εκτέλεση πέναλτι του Ρετέγκι. Εχω την υποψία ότι κι αυτή, όπως και η Μπαρτσελόνα, δίνουν λίγο μεγαλύτερο βάρος φέτος στο πρωτάθλημα που παίρνουν μέρος. Αλλά η ήττα της Μπαρτσελόνα από την Μονακό ήταν και λίγο συγκυριακή – προέκυψε εξαιτίας του λάθους του Τερστέγκεν και της αποβολής του Ερικ Γκαρσία. Από την άλλη όλο το σκηνικό θύμισε την περσινή αποβολή του Αραούχο στο ματς Παρί – Μπάρτσα που οι Καταλανοί μένοντας με δέκα έχασαν 4-1. Οσο κι αν ο Γιαμάλ σκοράρει, η παρουσία πολλών μικρών σε μια ενδεκάδα έχει κόστος.    

Πρωτάρες κι αδύναμες, αλλά…

Η Σίτυ είχε όντως ένα εντυπωσιακό σερί θεαματικών αποτελεσμάτων στην έδρα της, αλλά δεν κατάφερε να διαχειριστεί την πρωτοφανή δυσκολία. Το ματς θα είναι χρήσιμο στον Πεπ: νομίζω πως δεν είχε καταλάβει την ειδική δυσκολία της εφετινής διοργάνωσης και το πόσο νωρίς θα προκύψουν δύσκολα ματς. Φυσικά στην πρεμιέρα υπήρξαν και παιγνίδια που λίγο θύμιζαν Τσάμπιονς λιγκ. Είδαμε ματς μεταξύ ομάδων που δύσκολα θα βρίσκονταν μαζί σε ομίλους, όχι γιατί συγκαταλέγονται στις δυνατές ομάδες, αλλά γιατί μάλλον θα ήταν ως πρωτάρες ή ως έχοντας χαμηλή βαθμολογία στις αδύναμες. Οι πιο υποψιασμένες τα κατάφεραν καλά: η Σέλτικ διέλυσε την Μπραντισλάβα, η Σπάρτα την Σάλτσμπουργκ, η Μπρεστ λύγισε την Στουρμ Γκρατς.

Οσα format πάντως κι αν αλλάξουν η γνώση της διοργάνωσης πάντα θα μετράει. Η Ντόρτμουντ υπέφερε κάποιες στιγμές στο Μπριζ αλλά τελικά κέρδισε με 3-0. Η Σαχτάρ πήρε την ισοπαλία που έψαχνε από την ενθουσιώδη, αλλά χωρίς πολλούς από τους σπουδαίους περσινούς της παίκτες, Μπολόνια. Η Μπενφίκα με νέο προπονητή τον πολύ έμπειρο Μπρούνο Λάζι πέρασε από το Βελιγράδι υπνωτίζοντας τον Αστέρα. Και όποια κι αν είναι η διοργανωτική φόρμουλα, η διαφορά ποιότητας φαίνεται: η Αστον Βίλα είναι πρωτάρα στο Τσάμπιονς λιγκ (αν και παλιά κάτοχος του Κυπέλλου Πρωταθλητριών) αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να βάλει τρια γκολ στο φάντασμα της Γιουνγκ Μπόις.

Πρωταγωνιστές οι τερματοφύλακες   

Κάτι που ξεχάσαμε όταν μιλούσαμε για αλλαγές είναι ότι φέτος οι ομάδες είναι περισσότερες: μετά την πρώτη κιόλας αγωνιστική φάνηκε πως μερικές δεν έχουν θέση στην διοργάνωση, αλλά ας μην βιαστούμε για συμπεράσματα – ίσως η Μπρατισλάβα, η Δυναμό Ζάγκρεπ, η Γκρατς, η Μπολόνια να πλήρωσαν το άγχος της πρεμιέρας. Από την άλλη, η ξαφνική δυσκολία που βρήκαν απέναντί τους διάφορες παραδοσιακά δυνατές ομάδες, που δεν ήταν συνηθισμένες στους ομίλους να έχουν τόσο νωρίς τόσο σκληρούς αντιπάλους στην διοργάνωση, έβγαλε αμέσως στην επιφάνεια τα προβλήματα τους. Η Ρεάλ Μαδρίτης βρήκε την ανέμελη και επιθετικά ενδιαφέρουσα Στουτγάρδη και το αποτέλεσμα ήταν να φανεί τόσο η έλλειψη του Κρος που την ταλαιπωρεί από το ξεκίνημα, όσο και το πόσους κενούς χώρους μπορεί να έχει στην διάθεσή του ο αντίπαλός της αν αυτή αγωνίζεται με τους Βινίσιους, Ροντρίγκο, ΕμΠαπέ και Μπέλιγχαμ ταυτόχρονα: ο Αντσελότι για να κερδίσει χρειάστηκε στην αρχή τον Κουρτουά και στο τέλος τον Μόντιτς. Αν η Μίλαν δεν είχε βρει τόσο νωρίς την Λίβερπουλ δεν θα ήταν τόσο έντονα φανερές οι δυσκολίες της στην άμυνα. Δεν ήταν πάντως μόνο η Μίλαν που υπέφερε: δεν θυμάμαι άλλη χρονιά που στην πρώτη αγωνιστική του Τσάμπιονς λιγκ να είδαμε τόσες πολλές δυσκολίες υποψήφιων διεκδικητών – δυσκολίες όχι μόνο στην άμυνα αλλά και στην επιθεση. Τις μεγαλύτερες μεταξύ όσων κέρδισαν της είχε η ανανεωμένη και νεανική Παρί Σεν Ζερμέν που στην Γαλλία σκοράρει πολύ, αλλά που για να λυγίσει την Ζιρόνα χρειάστηκε ένα λάθος του τερματοφύλακα των Ισπανών στο 90΄: ο Καζανίγκα ήταν ο μοιραίος αυτής της πρώτης αγωνιστικής. Κι ανάλογα προβλήματα ως προς την αποτελεσματικότητα της επίθεσης είχε και η Ατλέτικο Μαδρίτης, που πέτυχε νίκη με ανατροπή και με γκολ του Χιμένεθ στο 90’ απέναντι στην Λειψία, αλλά ιδροκοπώντας.

Το μήνυμα της πρεμιέρας ήταν ότι δεν θα υπάρξει στη συνέχεια τίποτα εύκολο: όχι τυχαία πιο πολύ και από τους σκόρερς (που δεν έλειψαν αφού υπογραφές έβαλαν και ο ΕμΠαπέ, και ο ΧαριΚέιν και ο Βιρτζ και ο Γκριεζμάν και ο Γιαμάλ), οι αληθινοί πρωταγωνιστές ήταν οι τερματοφύλακες. Είτε με τα λάθη τους (Καζανίγκα, Τερ Στέγκεν, Φελενρόιτερ) είτε με τις υπέροχες εμφανίσεις τους (Κουρτουά, Ράγια, Σκορούπσκι).    

Εσπασε τα κοντέρ

Δεν υπήρξε χώρα που να εκπροσωπείται με τρεις και περισσότερες ομάδες κι αυτές να κέρδισαν όλες. Οι Γερμανοί μοιάζουν να κατάλαβαν καλύτερα από όλους το πόσο μπορεί να μετρήσουν τα γκολ στο φινάλε της League Phase όταν και θα σχηματιστεί η τελική βαθμολογία. Η πρωταθλήτρια Γερμανίας Μπάγερ Λεβερκούζεν, με την κεκτημένη ταχύτητα της από πέρυσι έβαλε στο Ρότερνταμ τέσσερα γκολ στην Φέγενορντ στο πρώτο ημίχρονο. Η περσινή φιναλίστ του Τσάμπιονς λιγκ Μπορούσια Ντόρτμουντ κυνήγησε όχι μόνο την νίκη αλλά και το μεγάλο σκορ απέναντι στην Μπριζ – στο τελικό 0-3 έφτασε με πέναλτι – γκολ στις καθυστερήσεις. Φυσικά έσπασε τα κοντέρ η Μπάγερν Μονάχου με τα εννέα γκολ που πέτυχε στην Ντινάμο Ζάγκρεπ, αλλά στην περίπτωσή της δεν έχουμε να κάνουμε με ομάδα που καταλαβαίνει την αξία των πολλών γκολ φέτος, αλλά με μια ομάδα που παραδοσιακά όταν είναι καλή αρνείται να σταματήσει. Υπό αυτό το πρίσμα στην περίπτωση της Μπάγερν Μονάχου έχουμε μια επιστροφή – η περσινή δύσκολα θα έκανε το ίδιο.   

Επιστροφές, δηλαδή επανεμφανίσεις ομάδων που πέρσι μας έλειψαν γιατί πέρασαν μικρές, τελικά, αγωνιστικές κρίσεις είχαμε κι άλλες. Η Γιουβέντους  του Μότα εμφανίστηκε σε εξαιρετική κατάσταση απέναντι στην PSV: δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που την είδα να είναι τόσο αποτελεσματική σε ματς του Τσάμπιονς λιγκ. Και η Λίβερπουλ, παρόλο που βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ στο Σαν Σίρο, γύρισε το ματς με την Μίλαν χάρης στα ωραία χτυπήματα κόρνερ του Αλεξάντερ Αρλοντ και του Κώστα Τσιμίκα. Βάζω σε αυτές που είδα να επιστρέφουν και την Μονακό, που μπορεί να μπει στην οκτάδα κι όχι γιατί κέρδισε την Μπάρτσα: είναι ομάδα μοντέρνα με γρήγορα εξτρέμ και θα κάνει ζημιές κι εκτός έδρας.

Χορτάσαμε ποδόσφαιρο το τριήμερο. Και για πρεμιέρα δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο.