Προσπαθούσα να μπω στο μυαλό του Πέδρο Μαρτίνς να δω το ματς του Ολυμπιακού με τη Μίλαν στο Σαν Σίρο από τη μεριά του – όσα έχουν γίνει και πριν αυτό αρχίσει, αλλά και κατά τη διάρκειά του μόνο απλά δεν είναι. Ας τα δούμε με την πρέπουσα ψυχραιμία.

Μια αληθινά σπάνια επιλογή  

Ο Μαρτίνς αποφασίζει να κάνει πριν από το ματς ένα τεράστιο rotation στέλνοντας στο γήπεδο έντεκα παίκτες που δεν έχουν ξεκινήσει στο ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟΚ. Η κίνηση είναι αξιομνημόνευτη και γίνεται πρώτα από όλα για να δει ο προπονητής τους θεωρητικά αναπληρωματικούς του σε ένα πραγματικά δύσκολο ματς – προφανώς πιστεύει πως και να χαθεί αυτό το παιγνίδι δεν σημαίνει και τίποτα. Ο κόουτς, για να το δούμε από τη μεριά του, πιθανότατα θεωρεί ότι οι παίκτες που διαλέγει, αν και αναπληρωματικοί, δεν έχουν οι πιο πολλοί πολλά να ζηλέψουν από τους περίφημους βασικούς – τους δείχνει εμπράκτως την εμπιστοσύνη του. Η επιλογή είναι παράξενη – πλην όμως η ενδεκάδα που προκύπτει έχει ενδιαφέρον. Το γρήγορο γκολ του Γκερέρο από τη σέντρα του Κούρτη επιτρέπει να φανούν κυρίως αρετές. Ο Σα φάνηκε αμέσως ότι είναι τερματοφύλακας με εμπειρία στο Τσάμπιονς λιγκ. Ο Τοροσίδης έχει παίξει πολλές φορές στο Σαν Σίρο για να ψαρώσει κι ο Κούτρης το βάπτισμα του πυρός στην Ευρώπη το έχει πάρει από πέρυσι σε δύσκολα ματς του Τσάμπιονς λιγκ. Ο Σισέ, στο πρώτο ημίχρονο, όταν είναι συγκεντρωμένος μοιάζει να είναι ο καλύτερος στόπερ του Ολυμπιακού. Η τριάδα Νάτχο, Τουρέ, Γκιγιέρμε έχει ποιότητα και ο Γκερέρο, ο Ναουέλ και ο Φετφατζίδης που έπαιξαν στην επίθεση μοιάζουν παίκτες συμπληρωματικοί. Μετά από το πρώτο ημίχρονο κανείς δεν σκέφτεται ότι ο Πορτογάλος χρησιμοποιώντας τους όλους μαζί έχει κάνει κάποια τρέλα: ίσα ίσα.

Ακατανόητη η διαχείριση

Αυτή την επιλογή είναι εύκολο να την καταλάβεις: λιγότερο κατανοητή είναι η γενικότερη διαχείριση. Το ξεκίνημα του Ολυμπιακού στο β ημίχρονο είναι καλύτερο και από την συνολική του απόδοση στο πρώτο. Ο Τουρέ ελευθερώνει τη μπάλα, ο Νάτχο κερδίζει μέτρα, ο Γκιγιέρμε κρατά τη μπάλα όσο χρειάζεται για να βρίσκουν χώρους οι επιθετικοί. Ο Γκατούζο στην απόγνωσή του ρίχνει στο ματς τον Τσαχλάνογλου και τον νεαρό Κουτρόνε που πάει και παίζει δίπλα στον χαμένο Ιγκουαίν. Η μεσαία γραμμή της Μίλαν αδειάζει, αλλά οι Ιταλοί βρίσκουν δυο φρέσκους παίκτες στην επίθεση ικανούς να βοηθήσουν τον Σούσο που ταλαιπωρεί τον Κούτρη. Οι αλλαγές γίνονται στο 55΄και περιμένουμε όλοι την απάντηση του Μαρτίνς. Ο Πορτογάλος μπορεί να κάνει δυο πράγματα: ή να ρίξει στο ματς για ένα εικοσάλεπτο τον Καμαρά σκληραίνοντας κι άλλο την μεσαία του γραμμή ή να παίξει με ένα τρίτο στόπερ αφού δίπλα στον Ιγκουαίν υπάρχει ο Κουτρόνε. Δεν κάνει τίποτα από τα δυο πιθανότατα ευχαριστημένος από τον έλεγχο της μπάλας που κάνει ο Ολυμπιακός και δυστυχώς δεν καταλαβαίνει ότι μια ομάδα με παίκτες που παίζουν για πρώτη φορά μαζί είναι πιθανό να κουραστεί γρήγορα. Μετά το 70΄το φίλτρο στη μεσαία γραμμή είναι ανύπαρκτο, ο Τορόσίδης και ο Κούτρης, που έχουν να παίξουν καιρό, υποφέρουν, η επίθεση σταματά να είναι απειλητική κι ο Σισέ, μόνος κι έρημος καθώς ο Μιράντα είναι χαμένος, γίνεται ο αδύναμος κρίκος: εμπλέκεται σε όλα τα γκολ. Η πρώτη αλλαγή του Πορτογάλου είναι ο Ποντένσε αντί του Ναουέλ στο 72΄μετά το 1-1, η δεύτερη η έξοδος του τραυματία Τοροσίδη μετά το 2-1. Η αναπάντητη απορία είναι γιατί δεν σκλήρυνε τη μεσαία γραμμή με την προσθήκη του Καμαρά – γιατί δηλαδή δεν έκανε το προφανές. Πολύ φοβάμαι πως η διαχείριση του ματς είναι ασορτί με την προετοιμασία του: το μυαλό του προπονητή είναι στο ματς με την ΑΕΚ, δηλαδή σε αυτό τον καταραμένο πρωταθλητισμό που στερεί από τον Ολυμπιακό κάθε πιθανότητα να υπερασπιστεί ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε να είναι ιστορικό. Αδυνατώντας να παίξει σωστή άμυνα ο Ολυμπιακός παρουσιάζει τα ίδια σημάδια του περασμένου καλοκαιριού: δέχεται τρία γκολ σε εννέα λεπτά γιατί οι παίκτες του μετά την ισοφάριση του Κουτρόνε σχεδόν παρατάνε το ματς. Είναι εύκολο να καταλάβεις την συνέχεια: αν ο Ολυμπιακός κάνει αποτέλεσμα με την ΑΕΚ, ο κόουτς θα κρατήσει τα 70 καλά λεπτά με τη Μίλαν και όλα τα συμπεράσματα που σε αυτά έβγαλε. Αν ο Ολυμπιακός χάσει η παράξενη διαχείριση του αγώνα στο Σαν Σίρο θα γίνει αιτία για να μεγαλώσει η γκρίνια. Μια γκρίνια που ο Μαρτίνς θα απέφευγε αν έκανε το προφανές: αν υπερασπιζόταν καλύτερα το 0-1 απέναντι σε μια Μίλαν που είχε δηλητηριάσει τον κόσμο της αδυνατώντας να δημιουργήσει, ακριβώς πριν τον απογειώσει μέσα σε εννέα λεπτά που ο Ολυμπιακός εξαφανίστηκε από το γήπεδο. Πέρα πάντως από τη συζήτηση για τις αλλαγές που έγιναν ή που δεν έγιναν, απορώ πραγματικά με κάτι απλό: πως γίνεται ο Ολυμπιακός να παίζει υποδειγματική άμυνα για ένα τέταρτο με παίκτη λιγότερο κόντρα στη Μπέτις στο Καραϊσκάκη, και να μην το τολμά καν με αντίπαλο τη Μίλαν στο Σαν Σίρο; Αν ήταν απλά συμπαγής στα τελευταία λεπτά, στο Σαν Σίρο δεν θα έχανε ποτέ, με όποιους παίκτες κι αν τελείωνε το ματς.          

Και μια απλή απάντηση

Στο μεταξύ, μιλώντας για απορίες, την Κυριακή το βράδυ θυμίζω ότι πολλοί αναρωτιόντουσαν τι θα γίνει αν ο ΠΑΟΚ παίξει και καλά: το είδαμε στο ματς με την Μπάτε Μπορίσοφ.  Στην ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου χρειάστηκαν πέντε λεπτά για να ανοίξει το σκορ με τον Πρίγιοβιτς και δεκαεπτά λεπτά για να φτάσει στο 0-3 και να τελειώσει το ματς. Διαβάζοντας τις αδυναμίες των έμπειρων Λευκορώσσων στη δεξιά πλευρά της άμυνάς τους ο Λέο Ζάμπα τους διέλυσε. Προφανώς στην Μπάτε νόμιζαν ότι μένοντας με έντεκα παίκτες πίσω από τη μπάλα μπορεί ν αντέξουν – δεν είναι τόσο απλό. Ο ΠΑΟΚ έπαιξε με όρεξη γνωρίζοντας πολύ καλά πλέον ότι το τι κάνεις στα ευρωπαϊκά ματς σε βοηθά να χτίσεις εντυπώσεις που σε διευκολύνουν και στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος: οι αντίπαλοί σου θα είναι ακόμα πιο φοβισμένοι όταν σε βλέπουν να κάνεις νίκες στην Ευρώπη – το ποιον κερδίζεις δεν έχει σημασία, αφού τίποτα δεν είναι εύκολο αν δεν παίξεις καλά. Σε μια διοργάνωση που η πανίσχυρη Τσέλσι χρειάζεται ένα γκολ του Μοράτα στο 80΄για να νικήσει τη Βίντι και η Σεβίλλη χάνει από την Κρασνοντάρ κάθε νίκη είναι πολύτιμη, πόσο μάλλον αν είναι και με 1-4 εκτός έδρας.   

Ο Λουτσέσκου κάνει τα τόσο δυσεύρετα απλά πράγματα. Κράτησε τους εννιά από τους έντεκα, που κέρδισαν τον Ολυμπιακό, στη βασική ενδεκάδα κι άλλαξε τους δυο πιο μεγάλους σε ηλικία, τον Βιερίνια και τον Μπίσεσβαρ. Ο Τόσκα κράτησε τη θέση χωρίς πρόβλημα, ο Ζάμπα έκρινε το ματς. Η νίκη αυτή δίνει στον ΠΑΟΚ ένα τεράστιο αβαντάζ πρόκρισης ήδη από τη δεύτερη αγωνιστική. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης είναι πολύ ανώτερη από την Βίντι και θα την καθαρίσει απλά και διαδικαστικά, έστω κι αν οι Ούγγροι με το κατενάτσιό τους δυσκόλεψαν χθες την Τσέλσι: το θεωρητικά δύσκολο ματς ήταν το χθεσινό κι ο ΠΑΟΚ το κέρδισε καλά καλά χωρίς να ιδρώσει. Το μόνο κακό είναι ότι σε αυτό τον αρκετά άνισο όμιλο ο ΠΑΟΚ δύσκολα μπορεί να διεκδικήσει από την Τσέλσι την πρώτη θέση. Αλλά φέτος επειδή αρκετά πράγματα του πάνε καλά, ποτέ δεν ξέρεις…