Άκουγα χθες τον πρωθυπουργό να αγορεύει αμήχανα από το βήμα της Βουλής και σκεφτόμουν ότι θα είχε πλάκα να έβαζα σήμερα σε αντιπαραβολή τις δηλώσεις του τις χθεσινές με τα όσα έλεγε ο τότε Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Βασιλειάδης το Μάρτιο του 2018, όταν και πάλι ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε κίνδυνο σοβαρής τιμωρίας μετά την είσοδο του κ. Ιβάν Σαββίδη με όπλο και μπράβους στον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια του ματς ΠΑΟΚ – ΑΕΚ. Οι δηλώσεις είναι σχεδόν ίδιες: και οι δυο απειλούσαν τις ελληνικές ομάδες με Grexit – o Βασιλειάδης το χει κάνει επτά φορές σε ένα μήνα (!), ο Μητσοτάκης ξεκίνησε τώρα, αλλά είναι σε καλό δρόμο και μπορεί να τον περάσει. Η διαφορά σε επίπεδο δηλώσεων είναι ότι ο Βασιλειάδης δεν ανέφερε τη λέξη «μνημόνιο» - μάλλον γιατί δεν διαβάζει την Καθημερινή που τον τίτλο «ένα μνημόνιο για το ποδόσφαιρο» τον είχε στην πρώτη της σελίδα χθες το πρωί– δηλαδή πριν μιλήσει ο Μητσοτάκης.
Οι ιστορίες είναι ίδιες
Αν οι δηλώσεις είναι ίδιες, είναι γιατί στη βάση τους και οι ιστορίες είναι ίδιες. Το 2018 ο τρόμος του Βασιλειάδη ήταν μην κάνει τη δουλειά της η αθλητική δικαιοσύνη και υπάρξει παραπομπή του Σαββίδη και του ΠΑΟΚ για δυσφήμηση του αθλήματος – γεγονός που τιμωρείται με υποβιβασμό. Τώρα ο τρόμος του Μητσοτάκη ήταν μη φτάσει η υπόθεση στον αθλητικό δικαστή και ο ΠΑΟΚ υποβιβαστεί. Τότε ο ΠΑΟΚ έλεγε ότι φταίει ο Κόμινης, λες και ο Κομίνης είπε στον Σαββίδη να μπουκάρει στο γήπεδο. Τώρα τους φταίει η ΕΕΑ, λες και τα μέλη της είπαν στον Καλπατζίδη να πάει να αγοράσει την Ξάνθη. Και τότε ο Βασιλειάδης θα ήθελε το γκολ του ΠΑΟΚ να μετρήσει κανονικά (αλλά δεν μπορούσε να πάει πίσω το χρόνο) και τώρα ο Μητσοτάκης θα θελε να βγει μια άλλη απόφαση (αλλά κι αυτό δεν γίνεται – μέχρι και η Μαρούπα, το μόνο μέλος της ΕΕΑ που μειοψήφησε, μας είπε χθες ότι ο Σαββίδης αγόρασε την Ξάνθη, αλλά για εθνικούς λόγους). Και τότε και τώρα για να ξεχαστεί το θέμα οι κυβερνώντες δημιούργησαν ένα άλλο: ο Βασιλειάδης διέκοψε αναίτια το πρωτάθλημα κι ο Μητσοτάκης τώρα θέλει να υπογράψει μνημόνιο με τη FIFA και την UEFA για να διοικήσουν αυτές το ποδόσφαιρο. Η μόνη διαφορά των δυο είναι ότι ο Βασιλειάδης, δηλαδή ο Τσίπρας, ήξερε τι έκανε: έκανε δημόσιες σχέσεις με τον Σαββίδη. Ενώ ο Μητσοτάκης δυνητικά θα θελε να φτιάξει το ποδόσφαιρο και ως πρωθυπουργός να εισπράξει την πρόοδό του. Για αυτό θέλει να φέρει τον Τζιάνι Ινφαντίνο στην Αθήνα – ενώ ο Βασιλειάδης με τον Τσίπρα ήταν ευχαριστημένοι και με τον Ζουράρι.
Ομολογώ ότι έχω μια τεράστια διάθεση να τους αρχίσω στην πλάκα, αλλά η στιγμή δεν προσφέρεται: με τους Τούρκους να θέλουν να αρχίσουν ν αλωνίζουν στο Αιγαίο, ο πρωθυπουργός της χώρας έχει σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί από το να ψάχνει πως δεν θα τιμωρούνται οι παράγοντες των ομάδων που σκορπάνε λεφτά – διότι αυτό είναι το ζήτημα κι όχι οι ομάδες. Το πρόβλημα του Μητσοτάκη στο ποδόσφαιρο δεν είναι ότι δεν θέλει, είναι ότι δεν ξέρει το πως. Κι ακριβώς επειδή δεν ξέρει, αναμασάει κι αυτός τις ίδιες κουταμάρες που έλεγαν και οι προηγούμενοι. Χθες π,χ μας είπε ότι θα σταματήσουν οι ομάδες να παίζουν στην Ευρώπη και θα χάσουν οι παράγοντες τα ωραία τους έσοδα: οι βουλευτές του χειροκροτούσαν και δεν βρέθηκε ένας να του πει ότι φέτος σοβαρά έσοδα από την Ευρώπη είχε μόνο μια ομάδα και από τους χρόνου έτσι κι αλλιώς τα «σοβαρά έσοδα» οι ελληνικές ομάδες θα τα βλέπουν με τα κιάλια γιατί η Ελλάδα έφτασε στην 17η θέση της βαθμολογίας της UEFA. Αν του Μητσοτάκη του αρέσουν αυτές οι κοινοτυπίες περί Grexit κτλ δεν έχει παρά να πάρει τον Βασιλειάδη και τον γίγαντα τον Κοντονή, που έλυσε όλα τα προβλήματα κι απέκτησε τροπικό μαύρισμα και να τους κάνει Υφυπουργούς Αθλητισμού – ο Τσίπρας θα πει «ναι» γιατί ξέρει ότι δεν θα πειράζουν τους φίλους του και το πολύ πολύ να ρίξουν άλλη μια κατηγορία τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ. Ακριβώς επειδή ανακυκλώνουν τις ίδιες κουταμάρες, θα τα περάσουν υπέροχα.
Η UEFA ξέρει τι έχει γίνει
Θα πάει λέει τώρα ένα κλιμάκιο της Κυβέρνησης στην UEFA και θα ζητήσει τη βοήθειά της. Πρώτα πρώτα θα χει πλάκα να δούμε τι θα πουν στην UEFA για την νομοθετική παρέμβασή τους: το αρμόδιο πειθαρχικό τμήμα της UEFA έχει ενημερωθεί και για το πόρισμα της ΕΕΑ και για την κρατική παρέμβαση αλλαγής του νόμου, ενώ η επιτροπή Αδειοδότησης της EΠO (το μοναδικό όργανο στην Ελλάδα που είναι απολύτως συνδεδεμένο με την ευρωπαϊκή ομοσπονδία) έχει ήδη αφαιρέσει την άδεια της Ξάνθης. Η FIFA δεν μπορεί να κάνει παρέμβαση και να διώξει την Ελλάδα από τις τάξεις της γιατί αυτό που τροποποίησε η κυβέρνηση είναι ένας νόμος του Κράτους κι όχι ένας ποδοσφαιρικός κανονισμός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι βλέπει όσα εδώ συμβαίνουν με συμπάθεια: μας έχουν βαρεθεί πολύ για να ρθούν να μας διοικήσουν. Ας πούμε όμως ότι με κάποιο μαγικό τρόπο αυτό γίνεται και με το μνημόνιο του Κυριάκου κάποιοι Τόμσεν και Κοστέλο του ποδοσφαίρου έρχονται εδώ, όπως ήρθαν και ο Φούσεκ κι ο Χούμπελς και οι άλλοι που πάχυναν από την ψαροφαγία (πράγμα δύσκολο). Τι θα τους πούμε τους ανθρώπους; Ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που οι ιστορικές ομάδες δεν τιμωρούνται; Και ότι παράγοντες ομάδων μπορούν να βγαίνουν στις τηλεοράσεις και να απειλούν με εμφύλιους πολέμους χωρίς να τους καλεί ο αθλητικός δικαστής, ενώ κατά τα άλλα αλλάζουν οι νόμοι στο όνομα της κοινωνικής συνοχής; Υπάρχει πιστεύετε άνθρωπος στον κόσμο που να ακούει αυτά (κι αφήνω όλα τα άλλα…) και να μας πάρει στα σοβαρά; Μόνο αν είναι λαμόγιο και έχει καταλάβει ότι μπορεί να ρθει εδώ για μεροκάματα: ονόματα δεν λέμε – τα βλέπουμε.
Αν σκορπάνε λεφτά
Μακάρι το μνημόνιο του Μητσοτάκη να υπογραφεί και κάτι ν αλλάξει: χειρότερα τα πράγματα είναι δύσκολο να γίνουν θα πει κάποιος (χωρίς φαντασία). Στο μεταξύ έγινε χάρη στις χθεσινές αναφορές του πρωθυπουργού κάτι χρήσιμο: είδαμε ότι αν κότες υπάρχουν, τέτοιες δεν έχει μόνο η Βουλή, έχει και το ίδιο το ποδόσφαιρο. Βγήκε θες ο πρωθυπουργός και ανήγγειλε μια πλήρη παρέμβαση (έστω κι αν δεν ξέρει με ποιους να την κάνει και δεν ξέρει και τι ακριβώς θέλει) στο ποδόσφαιρο και η ΕΠΟ δεν έχει βγάλει άχνα! Τόσες μέρες που ο ΠΑΟΚ φωνάζει κατά των Επιτροπών και κατά των αλλαγών των νόμων που κηλιδώνουν την ιστορία του κτλ δεν έχω ακούσει κανένα να ζητάει από το Γραμμένο να πάει στην FIFA και να καταγγείλει την κρατική παρέμβαση, ώστε αυτή να σταματήσει. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί στην ΕΠΟ τροποποίησαν τον ΚΑΠ για να μην υπάρχουν σε αυτόν ποινές για την πολυϊδιοκτησία και δεν ξέρουν τι να πουν; Μήπως γιατί ξέρουν ότι αν η ιστορία αποκτούσε διεθνή διάσταση θα ξανάπαιζαν οι ομάδες αυτές Ευρώπη το 2040 κι αν; Μήπως γιατί δεν υπάρχει ούτε ένας που να γνωρίζει αυτή τη ριμάδα την υπόθεση και να διακρίνει κάποιο σημάδι αθωότητας και για αυτό όλοι σκούζουν και τσιρίζουν ενώ η υπόθεση δεν έχει ακόμα εκδικαστεί από ένα αθλητικό δικαστή; Μήπως γιατί ξέρουν ότι αν γινόταν έλεγχος στις μετοχικές συνθέσεις των ΠΑΕ θα είχαμε κανά δυο Ξάνθες ακόμα; Δεν ξέρω τις απαντήσεις – απλά ρωτάω.
Και την ίδια στιγμή αναρωτιέμαι αν αυτή η ιδέα του πρωθυπουργού είναι μια καλή ιδέα. Για το ποδόσφαιρό μας μπορεί και να είναι: χειρότερο δεν θα γίνει αν το διοικήσουν οι ξένοι. Αλλά για τον ίδιο δεν παίρνω όρκο ότι αυτό θα είναι καλό. Γιατί η λογική «οι ιστορικές ομάδες δεν υποβιβάζονται όταν οι παράγοντές τους σκορπάνε λεφτά» υπάρχει μόνο εδώ. Και δυστυχώς και τώρα.
