Η League Phase του Τσάμπιονς λιγκ, δηλαδή η καινοτομία της εφετινής διοργάνωσης που έγινε με ένα ενιαίο όμιλο 36 ομάδων που έδωσαν η κάθε μια οκτώ ματς, ολοκληρώνεται απόψε και η αγωνία δεν λείπει. Η UEFA αποφάσισε (και σωστά…) όλα τα ματς να γίνουν την ίδια ώρα. Πολλές από τις ομάδες που ξεκίνησαν την διοργάνωση με μεγάλα όνειρα θα ζήσουν απόψε καρδιοχτύπια, ενώ άλλες θα παλέψουν για να βρεθούν την τελευταία στιγμή στην πρώτη οκτάδα, πράγμα που σου δίνει ένα εισιτήριο για τους 16 αλλά και την δυνατότητα να γλυτώσεις δυο δύσκολα ματς τον Φεβρουάριο – σε μια στιγμή δηλαδή που το πρόγραμμα όλων των ομάδων είναι αρκετά βαρύ. Ακόμα κι αν με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρουν όλες να φτάσουν στον στόχο τους (πράγμα που δεν θα γίνει) η αγωνία των πλούσιων και των δυνατών αποτελεί μέχρι τώρα το αλατοπίπερο στην διοργάνωση.
Εκτός οκτάδας αυτή την στιγμή είναι ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπάγερν Μονάχου, η Γιουβέντους, η περσινή φιναλίστ Μπορούσια Ντόρτμουντ: προφανώς δεν θα τα καταφέρουν να βρεθούν όλες στις πρώτες οκτώ θέσεις. Κινδυνεύουν να μην συνεχίσουν στην διοργάνωση η Παρί και η Στουτγάρδη: θα προκριθεί ο νικητής του μεταξύ τους αποψινού παιγνιδιού στην Γερμανία που μοιάζει ένα είδος μπαράζ. Δεν έχουν εξασφαλίσει μαθηματικά την πρόκριση η Μπενφίκα, η PSV και η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Κυρίως όμως απόψε κινδυνεύει να μείνει εκτός συνέχειας την διοργάνωσης η Μάντσεστερ Σίτυ του Πεπ Γκουαρντιόλα. Που έχει μόλις 8 βαθμούς σε 7 ματς κι αγωνίζεται απόψε στο Εντιχαντ με αντίπαλο την Κλαμπ Μπριζ του Χρήστου Τζόλη που βαθμούς έχει 11 και προκρίνεται αν πάρει ισοπαλία.
Η λογική λέει ναι
Θα τα καταφέρει η Σίτυ; Η λογική λέει ναι, αν υπάρχει ακόμα λογική στο ποδόσφαιρο. Το σημαντικότερο για την ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα είναι ότι κρατά την τύχη στα χέρια της: με νίκη προκρίνεται χωρίς να την ενδιαφέρει κανένα άλλο αποτέλεσμα. Μετά την βαριά ήττα της ομάδα του στο Παρκ Ντε Πρενς από την Παρί ο Πεπ είπε πως η ομάδα του δεν αξίζει την πρόκριση – το έκανε μάλλον για να ταρακουνήσει τους παίκτες του. Ο Χάλαντ, ο Ντε Μπρόιν, ο Φόντεν, ο Γκουιτογκάν, ο Ντίαζ, ο Ακάνζι, ο Ακε, ο Μπρερνάντο Σίλβα το τρόπαιο το έχουν κερδίσει προ διετίας. Στο μυαλό τους, όχι μόνο αξίζουν την πρόκριση, αλλά σίγουρα πιστεύουν και πως μπορούν να το κατακτήσουν πάλι το τρόπαιο ακόμα και φέτος. Παρά τις αντιξοότητες, που δεν είναι και λίγες.
Γράφτηκαν πάρα πολλά για την απροσδόκητη αγωνιστική κρίση της πρωταθλήτριας Αγγλίας. Επειδή έχω κι εγώ προβληματιστεί αρκετά πιστεύω πως η Σίτυ πλήρωσε και πληρώνει σοβαρούς τραυματισμούς (όπως του αναντικατάστατου κατόχου της Χρυσής μπάλας Ρόντρι), αλλά σίγουρα και κακές εκτιμήσεις – ο ίδιος ο Γκουαρντιόλα είπε πρόσφατα πως το περασμένο καλοκαίρι η ομάδα του δεν έκανε τις μεταγραφές που έπρεπε και στο τωρινό μεταγραφικό παζάρι έχει κάνει ήδη τρεις προσθήκες, που όμως δεν έχουν δικαίωμα να αγωνιστούν απόψε. Γιατί συνέβη αυτό; Όχι βέβαια γιατί η Σίτυ δεν έχει χρήματα.
Ο καλοκαιρινός εφησυχασμός
Νομίζω πως το περασμένο καλοκαίρι στην ομάδα του Πεπ υπήρξε εφησυχασμός. Όχι χωρίς εξήγηση. Θυμηθείτε λίγο το τι συνέβαινε στην Αγγλία. Ο Γιούργκεν Κλοπ, προπονητής της Λίβερπουλ που για χρόνια ήταν η μοναδική ομάδα που στο νησί ανταγωνιζόταν την Σίτυ, αποχωρούσε από την ομάδα με τιμές και δάκρια: τον διαδεχόταν ένας καλός κύριος που λέγεται Σλοτ και που κανείς δεν τον περιέγραφε ως ένα είδος προπονητικής ιδιοφυίας μολονότι στην Φέγενορντ είχε κάνει καλή δουλειά. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φαινόταν πως δύσκολα θα στήριζε τον κόουτς Τεν Χααχ, που όντως απολύθηκε. Η Τσέλσι είχε μια τρομερά κακή προηγούμενη σεζόν. Κανείς δεν φανταζόταν πως η Τότεναμ ή η Νιουκάσλ θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν την ομάδα του Πεπ και η Αρσεναλ που στο περσινό πρωτάθλημα έδειξε μετά από χρόνια σοβαρή, δεν είχε ενισχυθεί ιδιαίτερα. Ο Γκουαρντιόλα λογικά πίστευε πως θα κερδίσει το πρωτάθλημα άνετα κι ο μόνος του προβληματισμός είχε να κάνει με τις δικαστικές περιπέτειες της Σίτυ που συνεχίζονται.
Με ένα δικαστήριο για παραβάσεις του Financial Fair Play (κατ’ εξακολούθηση…) η Σίτυ λογικά δεν ήθελε να προκαλέσει. Κι έτσι ο Πεπ έμεινε με τους ίδιους πρωταγωνιστές φορτωμένους όμως ένα χρόνο παραπάνω κι ένα Euro παραπάνω: όλοι σχεδόν οι παίκτες του ήταν πρωταγωνιστές το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γερμανίας και κάποιοι γύρισαν από εκεί κουβαλώντας κόπωση αλλά και απογοήτευση – παίκτες όπως ο Φόντεν, ο Γουόκερ, ο Στόουνς, ο Γκρίλις, ο Ντε Μπρόιν, ο Γκουντογκάν, ο Σίλβα έζησαν τελικά μια απογοήτευση που ποτέ δεν βοηθά στην συνέχεια. Ο συνδυασμός κόπωσης των παικτών, δικαστικών περιπετειών της εταιρίας, τραυματισμών σπουδαίων μονάδων, και λάθος εκτιμήσεων έφεραν αυτό το αποτέλεσμα που εν τέλη δεν είναι παράξενο. Η Σίτυ, τώρα που βλέπει κανείς το πράγμα αποστασιωποιημένα, μοιάζει να έχει χτυπηθεί φέτος από ένα είδος τέλειας καταιγίδας απέναντι στην οποία βρέθηκε απροετοίμαστη φυσικά κυρίως με δική της ευθύνη. Σαφώς και ευθύνονται όλοι γιατί δεν μέτρησαν την δυσκολία σωστά, σαφώς κι έχουν το άλλοθι των σοβαρών τραυματισμών – σίγουρα έχουν γίνει κι ένα πλήθος από λάθη εντός των αγώνων. Αλλά όλα αυτά συνέπεσαν ταυτόχρονα. Κι όσο καλή κι αν είναι μια ομάδα είναι κομμάτι δύσκολο να τα αντέξει: όσο το σκέφτομαι το ότι μετά από όλα αυτά φτάνει απόψε να κρατά την τύχη στα χέρια της δεν το βρίσκω και λίγο. Η τέλεια καταιγίδα μια άλλη ομάδα θα την είχε οδηγήσει ήδη σε κατάρρευση. Αυτή, μετά από λάθη, τραυματισμούς, πανικούς, δίκες που εξελίσσονται και συνεχείς απογοητεύσεις είναι απλά μια νίκη μακριά από την πρόκριση. Κι όταν τα νοκ άουτ αρχίσουν δεν θα είναι απλό για κανένα να την πετάξει έξω όσο προβληματική κι αν δείχνει σήμερα.
Αν η Σίτυ αποκλειστεί βέβαια απόψε θα μιλάμε για την μεγαλύτερη έκπληξη της πρόσφατης ποδοσφαιρικής ιστορίας – άλλο η δυσκολία (που είναι εξηγήσιμη) άλλο η απόλυτη αποτυχία (που είναι αδικαιολόγητη). Για να δούμε το βράδυ τι σχέδια έχει ο Χρήστος Τζόλης και η παρέα του...
