Ο Ζόρντι Μπερτομέου είπε ότι η απόφαση η δική του και των ομάδων να σταματήσουν την Ευρωλίγκα ήταν «η πιο δύσκολη που πήραν ποτέ»: εγώ θα έλεγα ότι είναι μια πραγματική ντροπή. Και το ότι την ευλόγησαν και οι παίκτες, που μια μέρα πριν είχαν πει ότι προτιμούν να μην παίξουν, την καθιστά ακόμα χειρότερη: διότι η ντροπή δεν δικαιολογείται, απλά μεγαλώνει. Ανήκει σε όλους.

Ο Μουρίνιο και οι παίκτες του

Πριν λίγες μέρες οι προπονητές των αγγλικών ποδοσφαιρικών ομάδων είχαν κάνει μια τηλεδιάσκεψη για το τι θα γίνει στη συνέχεια. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Mirror», στην τηλεδιάσκεψη αυτή ο Μουρίνιο, βλέποντας διστακτικούς κάποιους συναδέρφους του για την επανέναρξη του πρωταθλήματος, πήρε το λόγο και τους είπε το εξής καταπληκτικό: «Εάν δεν θέλετε να παίξετε, μείνετε σπίτι και δείτε Μπουντεσλίγκα». Η εφημερίδα γράφει ότι μεταξύ των διστακτικών ήταν ο Πεπ Γκουαρδιόλα, ο Φρανκ Λάμπαρντ, ο Νάιτζελ Πίρσον και ο Γκρέιαμ Πότερ. Είναι αλήθεια; Δεν έχει και μεγάλη σημασία. Οι συγκεκριμένοι έχουν φάτσα διστακτικών και στον Μουρίνιο αποδίδεται μια φράση που μόνο αυτός θα μπορούσε να την έχει πει. Διότι ό,τι και να πιστεύει κανείς για αυτόν, ο τύπος ανήκει στην κατηγορία όσων γουστάρουν την ένταση του παλκοσένικου: για να το πω απλά δεν φοβάται.   

Η Τότεναμ έκανε γνωστό ότι η τοποθέτηση του προπονητή, ήταν κομμάτι διαφορετική και ότι ο Μουρίνιο πήρε το λόγο μόνο όταν κάποιοι είπαν πως ο ίδιος έχει ζητήσει να καθυστερήσουν κι άλλο να επιστρέψουν οι παίκτες στις προπονήσεις. «Δεν νομίζω πως η θέση μου έχει καταγραφεί σωστά από τα Media. Δεν έχω ζητήσει καμία καθυστέρηση. Θέλω να κάνω προπόνηση και ζητώ απελπισμένα την επιστροφή και στις προπονήσεις και στα ματς. Ζητώ να γίνουν όλα όσο το δυνατόν συντομότερα και το λέω ειδικά τώρα που βλέπουμε άλλες λίγκες να  προετοιμάζονται να επιστρέψουν στη δράση. Είμαι απίστευτα υπερήφανος για τον τρόπο που οι παίκτες μου διατήρησαν τη φυσική τους κατάσταση. Έδειξαν τεράστιο επαγγελματισμό, πάθος και αφοσίωση.(...). Ο κάθε παίκτης ακολούθησε πιστά το πρόγραμμα και τώρα περιμένουμε να ανάψει το πράσινο φως για να αρχίσουμε να δουλεύουμε ξανά σε μικρά γκρουπ, κάτι που θέλω να γίνει γρήγορα» φέρεται ότι είπε ο Μουρίνιο στην τοποθέτησή του.

Αλλά ποιος θα τα θυμάται αυτά; Η ατάκα «εάν δεν θέλετε να παίξετε, μείνετε σπίτι και δείτε Μπουντεσλίγκα» είναι που θα μείνει αξέχαστη. Αλλά αν ο Μουρίνιο θέλησε στην αναλυτική του τοποθέτηση να μιλήσει για τους παίκτες του είναι για να κάνει κατανοητό σε όλους ότι κανείς τους δεν φοβάται. Γιατί αν φοβάσαι την καταπόνηση, τον τραυματισμό, τον πόνο, δεν γίνεσαι αθλητής: παίζεις με το σκύλο σου και πίνεις καφέ στη Γλυφάδα.

Δυο μέτρα παλικάρια

Τα θυμήθηκα αυτά όταν άκουσα τους παίκτες της Ευρωλίγκας να δηλώνουν ότι είναι καλύτερο να μην παίξουν γιατί φοβούνται μην αρρωστήσουν ή μην τραυματιστούν.  Δυο μέτρα παλικάρια πήραν μια απόφαση που είναι να γελάει κανείς, που έλεγε και μια ψυχή. Πρώτα από όλα κανείς αθλητής δεν έχει πάθει κάτι από τον ιό, αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που ασθένησαν: ο λόγος που αυτό συνέβη είναι ότι κανείς δεν ανήκει σε ευπαθείς ομάδες – αλίμονο αν φοβούνται οι αθλητές που έχουν δίπλα τους καθημερινά γυμναστές και διατροφολόγους, γιατρούς. Επειτα μολονότι καταλαβαίνω το φόβο του τραυματισμού, δεν βρίσκω πως η πιθανότητα του τραυματισμού θα εκλείψει όταν γυρίσουν σε κανονικές προπονήσεις ή όταν ξαναπαίξουν κανονικά ματς τον Οκτώβριο.

Είναι πρόβλημα το παιγνίδι και όχι η προπόνηση; Δεν το πιστεύω. Και είναι πρόβλημα το να παίξεις μετά από τρεις μήνες, ενώ δεν είναι το να παίξεις μετά από έξι; Τίποτα δεν έχει λογική. Η μόνη λογική της απόφασης είναι ότι έχουν όλοι κοίταξαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους και είπαν πως δεν τους νοιάζει καθόλου να τελειώσουν τη σεζόν. Στα μάτια μου είναι ένα τσούρμο φυγόπονοι καλοπερασάκηδες που αρνούνται μια έξτρα καταπόνηση σαράντα ημερών για να κάνουν τις διακοπές τους. Σκεφτείτε να είχαν τα μυαλά τους οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι άνθρωποι που δούλεψαν στα σουπερμάρκετ, οι ντελιβεράδες, οι κούριερ. Αλλά αυτοί δεν περιμένουν συμβόλαια εκατομμυρίων: αυτή είναι η διαφορά.  

Θα το πληρώσει μελλοντικά

Τραγική υπήρξε και η ανακοίνωση της Ευρωλίγκας – ίσως ακόμα χειρότερη κι από την απόφαση όλων να μην παίξουν. Ο Μπερτομέου λέει ότι οι διοργανώσεις θα ξαναρχίσουν τον Οκτώβριο και διακόπτονται γιατί προέχει η ασφάλεια των παικτών: το λέει λες και γνωρίζει ότι μέχρι τότε θα χει βρεθεί τρόπος αντιμετώπισης του ιού – φάρμακο ή εμβόλιο. Λέει ότι μολονότι υπήρχαν πόλεις που ήταν διατεθειμένες να φιλοξενήσουν την διοργάνωση, τα πρωτόκολλα δεν είναι ίδια από χώρα σε χώρα – λες και δεν είναι ο ίδιος που μέχρι το Σάββατο παζάρευε την συνέχεια της Ευρωλίγκας με την Αθήνα, το Βελιγράδι, το Κάουνας κτλ. Μέσα στη σύγχυση θυμήθηκε μέχρι και το καλαντάρι των Εθνικών ομάδων – ο Μπερτομέου που δεν έχει αναβάλει αγωνιστική της Ευρωλίγκας για να παίξουν οι Εθνικές προκριματικά!  

Η πρόβλεψή μου είναι ότι θα πληρώσει αυτή του τη στάση μελλοντικά. Εχω μεγάλη περιέργεια για το τι χρήματα θα βρει από τα ελάχιστα τηλεοπτικά κανάλια που ενδιαφέρονται για την Ευρωλίγκα του χρόνου. Ποιος άραγε θα του δώσει τα χρήματα που θα ζητήσει όταν φέτος βλέπει αυτού του τύπου τις αποφάσεις; Ποιος θα πληρώσει για μια διοργάνωση που μπροστά την πρώτη δυσκολία κατέβασε ρολά; Ποιος θα πάρει στα σοβαρά μελλοντικές δεσμεύσεις; Νομίζω κανείς. Η τηλεοπτική αγορά έχει σοβαρούς παίκτες: η Ευρωλίγκα διοικείται στην λογική του άρπα κόλλα. Σήμερα πιστεύουμε αυτό, αύριο πιστεύουμε το άλλο - για το ίδιο μάλιστα θέμα. Εν τέλει ως τηλεοπτικό προϊόν είναι περισσότερο ασήμαντο και από το γερμανικό πρωτάθλημα, στο οποίο σήμερα υπάρχει η ματσάρα Ντόρτμουντ – Μπάγερν.

Ακόμα και τα Φερόε παίζουν

Υπάρχουν πολλοί που νομίζουν πως τα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα ξεκινούν ξανά γιατί κάποιο πανίσχυρο λόμπι υποχρεώνει τις ομάδες, τους παίκτες κτλ να ξαναπαίξουν. Κολοκύθια τούμπανα. Μια εβδομάδα ακριβώς πριν ξαναγίνουν ματς στη Μπουντεσλίγκα επέστρεψαν στα γήπεδα οι παίκτες των ομάδων των Νήσων Φερόε. Τα Νησιά Φερόε με πληθυσμό 49 χιλιάδων κατοίκων και έκταση 1.399 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι μια από τις μικρότερες χώρες της Ευρώπης. Οι ομάδες τους έχουν παράξενα ονόματα όπως ΧΜ Τόρσχαβν, Βίκινγκουρ Γκότα κτλ. Χρησιμοποιούν όλες το ίδιο γήπεδο: το Στάδιο Γκούντλασορ, χωρητικότητας 5000 θεατών, στο οποίο πριν μερικά χρόνια η Εθνική Ελλάδος γνώρισε μια από τις πιο ντροπιαστικές ήττες της ιστορίας της. Κανείς τηλεοπτικός κολοσσός δεν πληρώνει εκατομμύρια για την μετάδοση των αγώνων του πρωταθλήματος των Νήσων και καμία βιομηχανία του μάρκετινγκ δεν υπάρχει για να φουσκώνει τα έσοδα των ομάδων που είναι ημιεπαγγελματικές – εννοώ ότι οι αθλητές που ανήκουν σε αυτές κάνουν κι άλλες δουλειές. Αλλά αγαπάνε το ποδόσφαιρο και παίζουν γιατί είναι αθλητές. Προικισμένοι και τυχεροί άνθρωποι, δηλαδή, που λατρεύουν αυτό που κάνουν. Κι όχι τυχοδιώκτες που κοιτάνε την πάρτη τους…