Διαβάζω παντού από χθες ότι η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ κέρδισαν τις εκλογές της EΠΟ: τα θερμά μου συγχαρητήρια. Αλλά πρόεδρο βλέπω το Θοδωρή Ζαγοράκη που ούτε από την ΑΕΚ προτάθηκε, ούτε από τον ΠΑΟΚ. Ειχα διαβάσει πριν ο Ζαγοράκης ανακοινώσει την υποψηφιότητα του πως πρόεδροι θα γίνουν ο Χάρης Γρηγορίου, ο Μηνάς Λυσσάνδρου, ο Βαγγέλης Γραμμένος (που ήταν «κοινής αποδοχής» με ανεβασμένες μετοχές), ο Παναγιώτης Δημητρίου και ο Σταύρος Ψαρόπουλος, που είχε δώσει και συνέντευξη παρουσιάζοντας τι θα κάνει τώρα που κέρδισε – δεν κάνω πλάκα. Εχω διαβάσει επίσης ότι ο πρωθυπουργός είπε στο Ζαγοράκη ότι «δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να τον βοηθήσει» κι ότι αυτό είναι λόγος για να πάρει πίσω την υποψηφιότητα του. Ακουσα τον Νίκα να λέει ότι κατεβαίνει «με τις Ενώσεις που έχουν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ» και κανείς δεν τον διέψευσε την ώρα που ψάχνανε «κολλήματα» για να μην κατεβεί ο Ζαγόρ. Κι έχω διαβάσει και σε τουλάχιστον τρία ρεπορτάζ και άρθρα, γραμμένα από ανθρώπους που ξέρουν (και μια καλή σχέση με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ την έχουν), ότι ο Ζαγοράκης δεν θα κατεβεί: όχι παλιά,πριν δεκαπέντε μέρες. Δεν αναφέραμε στο τι λέγανε οπαδοί (που δεν τον ήθελαν γιατί «είναι του Μαρινάκη») - με αυτά γελάω. Αναφέρομαι σε δημοσιογράφους και παράγοντες. Για την ώρα τον Ζαγοράκη τον έχω δει με το Μητσοτάκη και τον Αυγενάκη: με κανένα άλλο. Με το χρίσμα της κυβέρνησης κατέβηκε και κέρδισε.

Αυτό που ξέρω είναι ότι πολλοί ψήφισαν ένα πρόεδρο που δεν ήθελαν και το έκαναν γιατί καμία ΕΠΟ δεν μπορεί να διοικηθεί με κόντρα την κυβέρνηση. Ολοι αυτοί που πανηγυρίζουν έχουν μεγαλύτερη ανάγκη το Ζαγοράκη από όσο αυτούς ο Ζαγοράκης. Όπως το βλέπω εγώ μόνο η δική του παρουσία εξασφαλίζει και σε όσους εκλέχτηκαν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν τη θητεία τους χωρίς να τρέχουν σε ανακριτικά γραφεία, επιτροπές δεοντολογίας, εισαγγελείς κτλ. Θα είναι «γλάστρα»; Θα τον κάνουν ό,τι θέλουν; Επιτρέψτε μου να γελάω και με αυτά: διότι εγώ έλεγα ότι θα βγει ο Ζαγοράκης όταν οι άλλοι παίρνανε συνεντεύξεις από τους Ψαρόπουλους και εξηγούσαν γιατί προχωρά η «λύση Δημητρίου». Οπότε κάτι μπορεί να ξέρω για τις προθέσεις του.

Πολλά κι εύκολα

Μπορεί να τα καταφέρει ο Ζαγοράκης; Αν έχει κάποιο πλάνο κι έχει όρεξη για δουλειά θα πετύχει πολλά κι εύκολα. Τι είναι σήμερα η ΕΠΟ; Μια ομοσπονδία χωρίς κύρος, που όμως κολυμπά στα εκατομμύρια. Ακόμα και σε εποχές διάλυσης του ποδοσφαίρου στα ταμεία της ομοσπονδίας μπαινοβγαίνουν λεφτά. Το 2018, μολονότι η Εθνική μας αποκλείστηκε από το μουντιάλ, τα έσοδα της ΕΠΟ ανήλθαν σε 25.806.162 ευρώ – αυτό λέει ο τελευταίος δημοσιευμένος ισολογισμός της. Πέρυσι, στα πλαίσια των προγραμμάτων Hat Trick και Forward, η ΕΠΟ χρηματοδοτήθηκε με επιπλέον 6,5 εκατ ευρώ – η UEFA πριμοδότησε της ομοσπονδίες για να βοηθήσουν με τη σειρά τους, ανά χώρα, τις ομάδες να καλύψουν τις ζημιές από την πανδημία, αλλά εδώ οι ομάδες έμειναν στο «περίμενε». To συμβόλαιο που έχει με τον ΟΤΕ για το κύπελλο είναι 2 εκατ ευρώ το χρόνο: για το χρήμα που ρέει, έχουν κολλήσει εκεί οι ίδιοι άνθρωποι πάνω από είκοσι χρόνια. Αλλά ένας πρόεδρος με χρήματα μπορεί να κάνει πάρα πολλά.  

Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μια ομοσπονδία που εισπράττει από παντού. Τηλεοπτικά συμβόλαια, ποσοστά από μεταγραφές ΠΑΕ, χορηγίες, προγράμματα διεθνών συνομοσπονδιών κτλ γεμίζουν συνεχώς το ταμείο της χρήματα, τα οποία η ομοσπονδία ξοδεύει όπως γουστάρει και χωρίς έλεγχο. Αυτό το γεγονός δημιουργεί ένα κλειστό πυρήνα – ένα σύστημα στο οποίο συνυπάρχουν παράγοντες και Ενώσεις, νταραβερητζήδες και υπάλληλοι. Η ΕΠΟ είχε το 2010 περίπου 80 υπαλλήλους: ήταν ήδη αρκετοί. Σήμερα έχει πάνω από 150, μερικοί από τους οποίους αμείβονται με μισθούς μεγαλύτερους από αυτόν της Προέδρου της Δημοκρατίας – η παρατήρηση ανήκει στον κ. Σταύρο Κοντονή. Ολοι αυτοί θα κάτσουν σούζα στον πρόεδρο γιατί έχουν μόνο να χάσουν. Και το ξέρουν.

Για να μην ξοδεύουν  

Ποια είναι η παρεμβατικότητα της ΕΠΟ στο πρωτάθλημα; Πλέον είναι ελάχιστη. Δείτε για παράδειγμα το αποτέλεσμα της περίφημης επιρροής της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είναι η μόνη ομάδα που δεν ήθελε ξένους διαιτητές στο πρωτάθλημα: οι ξένοι παίζουν κανονικά και μάλιστα παίζουν ολοένα και περισσότερα ματς. Πέρυσι η ΕΠΟ, για χατίρι της ΑΕΚ όπως γραφόταν, ήθελε να γίνει ο τελικός κυπέλλου στη Ριζούπολη. Δεν έγινε. Και η ΑΕΚ τον έχασε. Κανένας έλεγχος δεν εξασφαλίζει πλέον τίποτα. Ασε που και ο ίδιος ο έλεγχος είναι συζητήσιμο για το γιατί επιδιώκεται. Ο «καπετάνιος» τον ήθελε για να μην ξοδεύει. Ο Σωκράτης για να ξοδεύει και να πιάνουν τόπο τα λεφτά του. Οι τωρινοί μοιάζουν να είναι απόφοιτοι της σχολής «καπετάνιου». Και είναι πανεύκολο να τους πανικοβάλεις κριτικάροντας: ρωτήστε το Γραμμένο που το σκασε τρέχοντας.    

Με την διαιτησία να διοικείται από τον Κλάτενμπεργκ, τις επιτροπές να στελεχώνονται από δικαστές, δηλαδή κρατικούς λειτουργούς, και την Κυβέρνηση να είναι έτοιμη να κάνει παρεμβάσεις για να σώσει όποια μεγάλη ομάδα μπορεί να κινδυνέψει, η δύναμη της ομοσπονδίας δεν έχει καμία σχέση με παλιότερα. Οι δυο κατακτήσεις πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό εξευτέλισαν όλους όσους ξοδεύουν χρήματα για να συντηρούν «περίεργους» που πουλάνε υπηρεσίες. Οι ίδιοι οι «περίεργοι» λέγονται πλέον εξυγιαντές: όπως ο Μανωλιός, βάλανε τα ρούχα τους αλλιώς. Τι θέλουν όλοι τους; Ένα Ζαγοράκη να τους εξασφαλίσει την ησυχία τους για να χαίρονται αξιώματα, ταξίδια, μισθούς, πριμάκια κτλ. Και θα ήταν όλα ωραία και θα ζούσαμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα αν το ποδόσφαιρο μας δεν βούλιαζε καθημερινά ολοένα και περισσότερο στην ανυποληψία.

Ποια είναι η εικόνα  

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια η Εθνική ομάδα χάθηκε από το χάρτη των σημαντικών ομάδων κι έγινε ένα περιπλανώμενο τσίρκο χωρίς έδρα, οι σύλλογοι που επενδύουν στο παρασκήνιο βούλιαξαν στη βαθμολογία της UEFA και μαζί τους και η χώρα, οι Εθνικές Νέων και Ελπίδων κατάντησαν ανέκδοτο, οι διαιτητές είναι ευχαριστημένοι αν δεν τρώνε ξύλο και οι παίκτες πρέπει να ζητάνε συγνώμη από χουλιγκάνους. Το πρωτάθλημα της Σουπερλίγκ 2, που γίνεται με Έλληνες διαιτητές, ξέρουμε ποιοι θα το κερδίσουν πριν αρχίσει και στο στήσιμο των ματς είναι άκομψο. Την ώρα που σε όλη την Ευρώπη το ποδόσφαιρο ανήκει με το σπαθί του (και τα έσοδα του) στη βιομηχανία του θεάματος, εδώ το όνειρο έγινε η διοργάνωση του τελικού του κυπέλλου στη Ριζούπολη: γελάει ο κόσμος.

Ο Ζαγοράκης είναι πανεύκολο να διορθώσει πολλά από τα κακώς κείμενα – για αυτό άλλωστε και από την πρώτη στιγμή ήμουν υπέρ της υποψηφιότητας του. Θα γίνει πρόεδρος μιας απαξιωμένης ομοσπονδίας, που στο μυαλό όλων διοικείται από καφετζήδες, άεργους, ισόβιους καρεκλοκένταυρους και ανθρώπους που σε κάνουν να πιστεύεις πως κάνουν κληρώσεις κυπέλλου με κρύα και ζεστά μπαλάκια. Να την κάνει χειρότερη αποκλείεται. Ο Ζαγόρ, ακόμα και μόνος του, με ένα καλό επιτελείο συμβούλων θα μπορούσε να αλλάξει πολλά: το επιτελείο το βρήκε στον ΠΑΟΚ κάποτε (και ήταν εξαιρετικό), το βρήκε και στην Ευρωβουλή (και ήταν μια χαρά). Αν το βρει και στην ομοσπονδία όλα θα γίνουν απλά. Θα περάσει την Ολιστική Μελέτη της FIFA χωρίς αστερίσκους κι αυτή από μόνη της μειώνει κι άλλο την όποια δύναμη των βλαχοπροέδρων. Θα δώσει στην Ομοσπονδία πρόσωπο και θα γίνει σοβαρός συνομιλητής των διεθνών συνομοσπονδιών. Την κυβέρνηση την έχει έτσι κι αλλιώς μαζί του. Οσο για τις ομάδες, πάντα αν κρίνουν ότι αδικούνται θα φωνάζουν – φωνάζουν και τώρα αλλά δεν μου προκύπτει ότι ιδρώνει το αυτί του Κλάτενμπεργκ ή ότι φοβάται η Επιτροπή Δεοντολογίας. Μεταξύ μας προτιμώ να φωνάζουν, παρά να πληρώνουν για λαμόγια.    

Και τα δυο χρήσιμα είναι

Τι μπορεί να φέρει ο Ζαγοράκης; Το τέλος των εντάσεων. Κρατώντας τους ξένους διαιτητές, ορίζοντας το που θα γίνει ο τελικός του κυπέλλου πριν η διοργάνωση αρχίσει, αποφασίζοντας ποια θα είναι η έδρα της Εθνικής, στελεχώνοντας την ομοσπονδία λίγο καλύτερα, η εικόνα που θα προκύψει θα είναι άπειρα καλύτερη από την τωρινή, γιατί δεν μπορεί να γίνει χειρότερη. Αν του δημιουργήσουν προβλήματα θα φύγει. Και θα ανοίξει το δρόμο για αυτό που όσοι υποχρεώθηκαν να τον ψηφίσουν φοβούνται. Δηλαδή για την τοποθέτηση μιας διοικούσας επιτροπής που θα στείλει κόσμο στον εισαγγελέα.   

Για αυτό είμαι με το Ζαγοράκη. Γιατί ή θα καταφέρει να κάνει δυο – τρία απλά πράγματα που θα δημιουργήσουν αμέσως μια αίσθηση προόδου ή θα φύγει καταγγέλλοντας με το κύρος του το τσούρμο που είναι δίπλα του προκαλώντας εξελίξεις. Και τα δυο χρήσιμα είναι…