Κάθε ντέρμπι είναι δύσκολο, ειδικά αν νοιώθεις ότι έχεις βρει το μαγικό τρόπο να το κερδίζεις: ακόμα τέτοιος δεν έχει βρεθεί – ρωτήστε και το Μίτσελ, που κάποτε κατέβηκε να κάνει πλάκα στον ΠΑΟ και δέχτηκε τρία γκολ ή τον ίδιο τον Στραματσόνι που πέρυσι ντέρμπι δεν κέρδισε στο πρωτάθλημα κανένα. Και το αποψινό είναι σταυρόλεξο και δεν ξέρω πόσο δυνατοί λύτες είναι ο Ιταλός και ο Μπέντο. Εγραψα ήδη τι πιστεύω στο novasport.gr. Δεν έχω να προσθέσω κάτι – παρόλο που ο αποκλεισμός του Τσόρι πχ μια απορία μου τη δημιούργησε.  

Το σκέφτονται μέρες  

«Θα παίξουν κάποιο ρόλο στο κυριακάτικο ντέρμπι τα ματς που έκαναν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ την Πέμπτη στο Γιουρόπα λιγκ; Μόνο ως προς το ελάχιστο. Είναι πχ αρκετά πιθανό κάποιοι παίκτες του Ολυμπιακού να είναι κουρασμένοι από το ταξίδι στο Καζακστάν και σίγουρα ο Αντρέα Στραματσόνι σκέφτεται ότι ο Λέτο δύσκολα θα βγάλει δυο συνεχόμενα ματς και ίσως τον κρατήσει αρχικά στον πάγκο για να μην τον χάσει κι αυτόν από θλάση. Αλλά και ο Ιταλός και ο Μπέντο είχαν το μυαλό στο ντέρμπι πιο πολύ από όσο στη Σταντάρ Λιέγης και στην Αστάνα. Ο ΠΑΟ θα έχει πίσω ξεκούραστους τους Λεντέσμα, Γουακάσο, Βιγιαφάνιες, Χούλτ και Ζέκα – και θα τους χρησιμοποιήσει όλους. Ο Μπέντο άφησε στην Αθήνα τους Φορτούνη, Μιλιβόγεβιτς, Ντελα Μπέγια και Ντα Κόστα και δεν χρησιμοποίησε λεπτό τους Φιγκέιρας, Καπίνο, Ιντέγιε: κι αυτοί θα παίξουν όλοι. Οι ενδεκάδες θα είναι λογικές και προβλέψιμες γιατί δεν μιλάμε για ένα ματς στο οποίο χωράνε πειραματισμοί.

Το προετοιμάζει από το καλοκαίρι

Το ενδιαφέρον στο ματς είναι ότι και οι δυο ομάδες κουβαλάνε στο κατασκευαστικό τους DNA την συνταγή για να κερδίσουν. Εχω την υποψία πως ο Στραματσόνι, όταν το καλοκαίρι ετοίμαζε τον Παναθηναϊκό των τριών στόπερ, είχε στο μυαλό του πολύ τις περσινές αδυναμίες που είχε δείξει ο ΠΑΟ στα ντέρμπι και κυρίως στο ματς με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, που πέρυσι το έχασε με 3-1 πληρώνοντας αμυντικές αδυναμίες στο τέλος. Ο Στραματσόνι είχε στο μυαλό του ένα Παναθηναϊκό που να πατάει καλά στην άμυνα κι όσο αυτό συνέβαινε η ομάδα πήγαινε καλά και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη. Η γκρίνια για τις επιλογές του Ιταλού ξεκίνησε, όχι επειδή ο ΠΑΟ χάνει πολλές ευκαιρίες στην επίθεση (είτε παίζει στο Βίγκο είτε στη Βέροια), αλλά όταν χάθηκε η αμυντική σταθερότητα – κυρίως μετά τον τραυματισμό του Ζέκα και τις απουσίες στα στόπερ.          

Ο ΠΑΟ θα πάει στο Καραϊσκάκη να ακολουθήσει τη δεδομένη συνταγή της αναμονής, που έχει επιτρέψει ακόμα και στο Γιάννη Βονόρτα κάποτε να κάνει αποτέλεσμα στο Φάληρο με τον ΠΑΟ. Το πόσο ξέρει να κάνει ο ΠΑΟ παιγνίδια αναμονής το είδαμε φέτος και με την Σταντάρ Λιέγης στο Βέλγιο και με την Θέλτα στο Βίγκο: στα ματς αυτά είδαμε τον ΠΑΟ, όχι μόνο να αμύνεται αλλά και να κρατά σωστά τη μπάλα, να βγάζει οργανωμένες αντεπιθέσεις, να παίζει αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε καλό ιταλικό ποδόσφαιρο. Θέλω να πω ότι όποιος νομίζει πως η απουσία του Μπεργκ θα έχει ως αποτέλεσμα ένα ακίνδυνο επιθετικά ΠΑΟ κάνει λάθος: ο Στραματσόνι θα χτυπήσει τον Ολυμπιακό στ αριστερά του, θα προσπαθήσει να βραχυκυκλώσει τον Μιλιβόγεβιτς με το Ζέκα, να μπλοκάρει το Φορτούνη με το Γουακάσο και να περιορίσει τους χώρους στον Ιντέγιε αναγκάζοντας τον να βγαίνει από την περιοχή, όπως συνέβη στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Όλα αυτά τα ξέρει να τα κάνει ο ΠΑΟ, άλλο αν δεν του χρειάζονται στα περισσότερα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος που απαιτούν άλλου τύπου τακτική προσέγγιση: στο Φάληρο, αν κάνει αποτέλεσμα θα το πετύχει γιατί θα τα κάνει σωστά. Αυτό που δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς είναι πόσο καλά μπορεί να αντιδράσει, αν ο Ολυμπιακός τον πιέσει ψηλά, όπως ο πρωταθλητής έκανε με την ΑΕΚ πχ, στο πρώτο ημίχρονο ειδικά, σχεδόν άριστα.

Με αντίθετα ακριβώς χαρακτηριστικά

Ως ομάδα ο Ολυμπιακός έχει ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά από τον ΠΑΟ. Ο Μπέντο ανεβάζει την άμυνα πολύ ψηλά ελπίζοντας ότι οι μέσοι και οι ακραίοι του θα παίζουν σε όλο το ματς στο χώρο μεταξύ μεσαίας γραμμής και περιοχής του αντιπάλου: όσο πιο πολύ η μπάλα βρίσκεται σε αυτά τα τετραγωνικά τόσο πιο επικίνδυνος είναι ο Ολυμπιακός. Οι τρεις μέσοι του (ο Μιλιβόγεβιτς, ο Φορτούνης και ο Μάρτινς) δουλεύουν πολύ και για τον Ιντέγιε αλλά και για τους ακραίους: όχι τυχαία ο Σεμπά φέτος έχει 4γκολ μόνο στο Γιουρόπα λιγκ. Ο Ολυμπιακός δημιουργεί λιγότερο από τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ, όμως υπάρχει μια διαφορά στο πως παίζει επίθεση και από τους δυο: παίζει πολύ πιο σωστά για το φορ του από όσο ο ΠΑΟΚ και χτίζει καλύτερες επιθέσεις από τον ΠΑΟ, όπου συνήθως όλοι ψάχνουν πολύ προβλέψιμα τον Μπεργκ. Το κάθετο παιγνίδι του Μάρτινς, οι επιταχύνσεις του Φορτούνη και οι συχνές αλλαγές παιγνιδιού προς τους ακραίους που κάνει ο Μιλιβόγεβιτς, κάνουν την αντίπαλη άμυνα να νοιώθει συνεχώς υπό πίεση, ειδικά αν στο πλάι υπάρχουν οverlup: ο Ολυμπιακός τιμωρεί την νωχελικότητα και την έλλειψη συγκέντρωσης, πιο πολύ από κάθε άλλη ομάδα γιατί έχει πολλούς παίκτες που φτάνουν σε τελική προσπάθεια. Και ο Ολυμπιακός έχει αμυντικές αδυναμίες – πιο πολλές από όσες ο ΠΑΟ πιθανότατα. Αλλά δείχνει να μαθαίνει να ζει με αυτές: του αρκεί πχ να σταματήσει ο αντίπαλος να τον πιέζει για να βρει ένα γκολ, απλά γεμίζοντας την αντίπαλη περιοχή παίκτες. Το κανε με τον ΠΑΟΚ, το κάνε με τον Ατρόμητο, το κανε και κόντρα στην Αστάνα».

Δεν αντέχει την ήττα κανείς

Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός έχει το προβάδισμα που δίνει η έδρα, αλλά ο ΠΑΟ αυτό της απλής τακτικής. Ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια είχε προβληματάκια με τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη – και πέρυσι χρειάστηκε να ανατρέψει το σε βάρος του 0-1. Αυτό συμβαίνει συνήθως για δυο λόγους. Ο πρώτος γιατί ο Παναθηναϊκός παίζει με μια δεδομένη τακτική, πιο απλή και πιο εύκολα εφαρμόσιμη. Ο δεύτερος γιατί πολλές φορές, η βαθμολογική διαφορά των ομάδων στο πρωτάθλημα ήταν τέτοια ώστε ο κόσμος του Ολυμπιακού ονειρευόταν και απαιτούσε άνετες νίκες, συντριβές κτλ, που στα ντέρμπι δεν έρχονται ποτέ κατά παραγγελία. Το ματς αυτό δεν έχει ποτέ σχέση με τη βαθμολογία και δεν είναι ποτέ εύκολο. Κι απόψε θα ναι ακόμα πιο δύσκολο και για τους δυο γιατί όλοι καταλαβαίνουν ότι η ήττα θα δημιουργήσει συζητήσεις με τις οποίες οι δυο αυτές ομάδες δεν μπορούν να ζουν. Η νίκη κατά τη γνώμη μου δεν κρίνει τίποτα. Η ήττα όμως μπορεί να σε ρίξει στην παγίδα της εσωστρέφειας και να σε οδηγήσει σε κρίση αγωνιστική: η διαχείρισή της δεν είναι ποτέ απλή υπόθεση στην υστερική, ποδοσφαιρικά και όχι μόνο, χώρα μας...