Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πότε είναι η τελευταία χρονιά που ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στο κύπελλο έχοντας τη ρεβάνς στο Καραϊσκάκη – πρέπει να πάμε πολύ πολύ πίσω για να βρούμε ένα αποκλεισμό από τον ΠΑΣ Γιάννενα, που τότε αγωνιζόταν στη Β΄ Εθνική μάλιστα. Αυτό από μόνο του νομίζω δείχνει το μέγεθος της χθεσινής αποτυχίας: η διάστασή της είναι ιστορική – στην ιστορία δεν υπάρχουν μόνο ευχάριστες στιγμές, αλλά και βραδιές μαύρες, όπως η χθεσινή. Η οποία έχει τρεις τουλάχιστον αναγνώσεις.

Για το κύπελλο μιλάμε

Η μία ανάγνωση είναι η απλούστερη: ο Ολυμπιακός υποτίμησε σε δυο ματς την αντίπαλό του και αυτό το πλήρωσε. Δεν το έκανε μόνο χθες, το έκανε και στο πρώτο μεταξύ τους παιγνίδι όταν εμφανίστηκε στη Λαμία πάλι με μια σύνθεση πειραματική, πέτυχε τρία γκολ και κατάφερε να μην κερδίσει – διότι περί κατορθώματος πρόκειται. Πειραματική ήταν και η χθεσινή του σύνθεση. Ο Μαρτίνς ήθελε να δει κάποιους που δεν παίζουν πολύ (τον Σολδάνο και τον Λοντίγκιν, που έκανε ντεμπούτο) και να ξεκουράσει κάποιους που παίζουν διαρκώς: ο μοιραίος χθες Φορτούνης και ο Ποντένσε έμειναν στον πάγκο και μπήκαν στο τελευταίο μισάωρο, ενώ ο Τοροσίδης και ο Μεριά ήταν εκτός αποστολής, μαζί με τους πολλούς για την εποχή τραυματίες. Το πειραματικό σχήμα του Ολυμπιακού, που έπαιξε με μια άμυνα και μια επίθεση από παίκτες που δεν έχουν ξαναγωνιστεί μαζί, στάθηκε αιτία να πετάξουν οι ερυθρόλευκοι το πρώτο ημίχρονο: οι ευκαιρίες δεν έλειψαν, αλλά έλειπε το γκάζι – ή ένταση στο παιγνίδι. Ο Μασούρας, ο Γκερέρο και ο Σολδάνο (που ήταν μέσα σε πολλές φάσεις, αλλά ακόμα ψάχνεται) ζέσταναν τον Σαράνοφ που στο δεύτερο ημίχρονο, όταν βομβαρδίστηκε, έδειξε τρομερή ψυχραιμία. Ο Ολυμπιακός έχασε μεγάλες ευκαιρίες στο τέλος και για μια ακόμα φορά αντέδρασε σωστά, αλλά η Λαμία άντεξε και προκρίθηκε.

Θα ήταν διαφορετικό το πράγμα αν είχαν ξεκινήσει κάποιοι βασικοί; Πιθανότατα. Αλλά για το κύπελλο Ελλάδος μιλάμε, κι αν δεν κάνεις σε αυτό πειραματισμούς δεν θα τους κάνεις πουθενά. Κάποιος θα πει ότι ήταν ο μόνος στόχος που είχε απομείνει – το κατανοώ, αλλά ως στόχος είναι μικρός. Και δεν μπορεί να υπάρξει ξαφνικά μια διαφορετική προσέγγιση γιατί έχει χαθεί το πρωτάθλημα ή γιατί η ομάδα αποκλείστηκε από τη Ντιναμό Κιέβου. Δεν του ταιριάζει του Ολυμπιακού να κάνει ντέρμπι το ματς με τη Λαμία – τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Αν ήθελε να λύσει το πρόβλημα

Η δεύτερη ανάγνωση έχει να κάνει με την ίδια την ομάδα και τον τρόπο που προσεγγίζει τα ματς. Ο Ολυμπιακός φέτος κερδίζει όταν παίζει καλά – και μόνο τότε. Προσοχή όμως: παίζω καλά δεν σημαίνει μόνο δημιουργώ – σημαίνει και σκοράρω. Αν δεν σκοράρω, δεν παίζω καλά, παίζω φλύαρα και βιαστικά. Αυτό το πρόβλημα ο Ολυμπιακός το έχει από την αρχή της περιόδου για λόγους πολύ συγκεκριμένους. Ο πρώτος είναι ότι όλο το επιθετικό του παιγνίδι  βασίζεται στον Φορτούνη, που είναι ο πιο προικισμένος παίκτης του, αλλά δεν είναι σκόρερ – το ότι φτάνει στο γκολ δεν σημαίνει ότι το έχει και στην τσέπη. Ο Ολυμπιακός πλήρωσε στο ματς με τη Λαμία μια φανερή αδυναμία που καταγράφει και η στατιστική – είναι από τις λίγες φορές που αυτή δεν λέει ψέματα: όταν έχεις 18 σουτ στην εστία και δεν βάζεις γκολ, όση και να είναι η ατυχία σου, κάτι έχεις κάνει λάθος. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα που εγώ τουλάχιστον το έχω εντοπίσει από το περασμένο καλοκαίρι, όταν έγραφα ότι η σεζόν θα κριθεί από την επίθεση του Ολυμπιακού και την αποτελεσματικότητα της: δεν είμαι προφήτης - ήταν φανερό ότι υπήρχε δυσκολία ακόμα και σε παιγνίδια στα οποία ο Ολυμπιακός τελικά κέρδισε. Αν ο Ολυμπιακός ήθελε να το λύσει το πρόβλημα χρειαζόταν στην επίθεση ένα παίκτη πιο έτοιμο από το Σολδάνο, που πιθανότατα να βοηθήσει πολύ όταν προσαρμοστεί, πλην όμως ήταν δεδομένο ότι δεν θα άλλαζε θεαματικά κάτι στην επίθεσή του Ολυμπιακού αμέσως. Αν έχουμε να κάνουμε με μια επιλογή που έχει χαρακτήρα επένδυσης, μπορώ και να την καταλάβω: όμως αυτές οι επιλογές έχουν κόστος και σε αυτό πρέπει να συμπεριλάβουμε και το χθεσινό ματς και ενδεχομένως και τα ματς με την Ντιναμό Κιέβου. Ωραία είναι τα στοιχήματα, αλλά δεν βγαίνουν πάντα.

Τι σημαίνει καταστροφή

Η τρίτη ανάγνωση για μένα είναι η σημαντικότερη: ο Ολυμπιακός βιάστηκε να βάλει στόχους και αυτό το βρήκε μπροστά του. Από τη στιγμή που το βασικό μέλημα στη σεζόν ήταν το χτίσιμο της ομάδας έπρεπε συζητήσεις για πρωταθλήματα και τίτλους να απαγορεύονται και η ομάδα να πορεύεται κοιτώντας απλά το κάθε παιγνίδι. Μια τέτοια προσέγγιση θα βοηθούσε, ώστε να μην πάει στη Λαμία π.χ με έντεκα μη βασικούς – ο χθεσινός αποκλεισμός ξεκινά από εκεί. Αν τότε, αντί να βλέπουν την Τούμπα, έβλεπαν το πρόγραμμα, θα καταλάβαιναν ότι με την πρόκριση στο κύπελλο έπρεπε να ξεμπλέξουν σε εκείνο το ματς κι όχι να αφήσουν να κριθεί το πράγμα μετά από ένα τρομερό κύκλο πολύ δύσκολων και συνεχόμενων παιγνιδιών που θα άφηναν και τραυματίες και απογοητεύσεις. Δεν λέω ότι έπρεπε να πάει στη Λαμία με βασικούς: εννοώ ότι έπρεπε να δείξει σοβαρότητα εκεί κι όχι να σκέφτεται αν μειώνοντας τη διαφορά θα κερδίσει το πρωτάθλημα. Το λέω γνωρίζοντας ότι στον Ολυμπιακό αυτά δεν γίνονται κι αυτό είναι συνήθως το πρόβλημα: η λογική του εδώ και τώρα έχει καταστρέψει ουκ ολίγες σεζόν – δεν είναι απίθανο να καταστρέψει και τούτη.

Καταστροφή δεν είναι η απώλεια του κυπέλλου – είναι να χαθεί και η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα (τώρα που το άγχος μοιραία θα μεγαλώσει) και να φτάσει ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι να κάνει πάλι μια καινούργια αρχή. Και με ευρωπαϊκά προκριματικά στα οποία ένας αποκλεισμός μπορεί να οδηγήσει σε μια οπισθοδρόμηση που δεν μπορεί να φανταστεί άνθρωπος.

Ένα μπράβο στη Λαμία

Να πούμε ένα μπράβο στη Λαμία, που έχει ένα άξιο άνθρωπο στο τιμόνι της, ένα από τους καλύτερους Ελληνες προπονητές: το Μάκη το Χάβο. Έπαιξε όσο καλύτερα μπορούσε και στα δυο ματς, είχε και τύχη, αλλά δεν έκλεψε τίποτα – ό,τι πέτυχε το αξίζει. Χθες υπήρξε με τον τρόπο της πρωταγωνίστρια σε ένα κανονικό ματς κυπέλλου που έγινε στο Καραϊσκάκη και στο οποίο δεν είδαμε παίκτες να παίρνουν κάρτες γιατί λοξοκοίταξαν ένα διαιτητή, άλλους να σκοράρουν βάζοντας στα δίκτια τερματοφύλακες ενώ επόπτες γελούσαν από ανακούφιση κτλ κτλ.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει κανένα συμβόλαιο με την επιτυχία: κερδίζει μόνο αν παίξει καλά και πρέπει να μάθει να παίζει καλύτερα. Το καταλαβαίνω ότι στην Ελλάδα είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις το ποδόσφαιρο με όρους κανονικού ποδοσφαίρου, όταν δίπλα σου γίνονται όργια, αλλά αυτό είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή. Φυσικά μπορείς να διώξεις και τον προπονητή, να τα βάλεις με τους παίκτες, να πάρεις άλλους είκοσι κτλ κτλ. Αλλά δεν νομίζω ότι έτσι έχεις καμία τύχη να γίνεις καλύτερος…