O Κώστας Φορτούνης κάνει μια καταπληκτική σεζόν κι αν το πρωτάθλημα τελείωνε τώρα μπορεί να ήταν κι ο MVP του κι ας μην το κέρδιζε ο Ολυμπιακός: κανείς άλλος δεν έχει φέτος σε ομάδα την δική του προσφορά. Παρόλα αυτά οι συζητήσεις που γίνονται για αυτόν είναι πάλι λάθος. Διότι γίνεται focus σε τελείως δευτερεύοντα πράγματα, όπως στη σχέση του με την Εθνική πχ ή στο αν αδικήθηκε από στον Ολυμπιακό κτλ. Ενώ στην περίπτωση του το μήνυμα της ιστορίας είναι κατά την γνώμη μου άλλο.

Πάντα και κάποιος άλλος

Ας τα πάρουμε με την σειρά. Μέχρι τη σεζόν 2018-19 ο Φορτούνης είχε την σπάνια τύχη να αντιμετωπίζεται στον Ολυμπιακό ως χαρισματικό παιδί: όλοι συμφωνούσαν ότι έχει προσόντα και όλοι ήθελαν στην ομάδα να υπάρχει και κάποιος ακόμα με τα δικά του χαρακτηριστικά. Ο Φορτούνης μοιραζόταν παιγνίδια και ευθύνες με πιο έμπειρους παίκτες, όπως ο Τσόρι πχ, και μολονότι συνεργάστηκε και με προπονητές που του έδειξαν εμπιστοσύνη (Σίλβα, Μίτσελ) κανείς δεν έχτισε ποτέ ένα Ολυμπιακό πάνω του. Το ίδιο μάλιστα συνέβη και την Εθνική: το 2014 ο Σαντος δεν τον είχε στην αποστολή του μουντιάλ, μολονότι αυτός είχε αγωνιστεί σε 21 ματς με την Καιζερσλάουτερν. Δεν είχε προσωπικά μαζί του: το 2012 τον είχε χρησιμοποιήσει στα ματς με την Πολωνία και την Τσεχία στα τελικά του Euro, μολονότι αυτός ήταν τότε μόλις 20 χρονών. Απλά στα επόμενα δυο χρόνια δεν τον είχε δει να κάνει την πρόοδο που έπρεπε. Δεν έγιν βασικός στην Εθνική ούτε μετά την επιστροφή του στον Ολυμπιακό μολονότι κατέκτησε το πρωτάθλημα (2014-15) και η παρόλο που η Εθνική άλλαξε δυο προπονητές. 

Οι δυο καλύτερες σεζόν του  

Ο πρώτος προπονητής που στήριξε πραγματικά μια ομάδα πάνω στον Φορτούνη ήταν ο Πέδρο Μαρτίνς που για να τον αξιοποιήσει έφτιαξε γύρω του κι ένα επιθετικό μηχανισμό. Την σεζόν 2018-19 Φορτούνης, όταν η ομάδα αμυνόταν έπαιζε ψευτοφορ κι έτρεχε για χάρη του επιστρέφοντας μέχρι την άμυνα ο Γκερέρο.  Στην ομάδα έπαιζαν εξτρέμ με τους οποίους μπορούσε να συνεργαστεί (Χριστοδουλόπουλος, Ποντένσε) και υπήρχαν χαφ (Καμαρά, Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκης) για την χαμαλοδουλειά. Ο Φορτούνης έκανε μια καταπληκτική σεζόν καθώς αγωνίστηκε σε συνολικά 43 ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη, πέτυχε 17 γκολ κι έδωσε 16 ασίστ: όλα αυτά δεν τα είχε ξανακάνει ποτέ του. Αλλά ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε το πρωτάθλημα και ο Φορτούνης τραυματίστηκε κιόλας.

Θέλω να είμαι δίκαιος με την ιστορία του. Μετά από εκείνο τον καταπληκτικό πρώτο του χρόνο με τον Μαρτίνς η σχέση με τον προπονητή άλλαξε κι όχι μόνο γιατί ο παίκτης δεν ήταν για μήνες διαθέσιμος. Ο Μαρτίνς το καλοκαίρι του 2019 κατέληξε στο συμπέρασμα πως για να πάρει το πρωτάθλημα μια ομάδα στην Ελλάδα χρειάζεται ή μια πολύ καλή άμυνα ή ένα φορ που να κεφαλαιοποιεί το παιγνίδι χωρίς πολλές αλχημείες, αλλά απλά γιατί οι συμπαίκτες του θα έπαιρναν πρωτοβουλίες παίζοντας και για αυτόν. Αν μια ομάδα τα έχει και τα δυο κάνει και στην Ευρώπη σπουδαία πράγματα – κι έτσι έγινε. Ο Πορτογάλος κόουτς έφερε τον Σεμέδο για την άμυνα και τον Ελ Αραμπί για την επίθεση και πόνταρε και στον Βαλμπουενά, στον Μασούρα και στον Ποντένσε που έχουν λιγότερη ανάγκη από μηχανισμούς. Όταν ο Φορτούνης γύρισε ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα στρωμένη και πρωταθλήτρια. Και δεν τον είχε τότε μεγάλη ανάγκη. Παρόλο αυτά δεν τον άφησε στην άκρη κανείς. Μόλις επέστρεψε αγωνίστηκε κανονικά στα play off (έπαιξε σε 9 ματς) και την επόμενη σεζόν (2020-21) οι συνολικές εμφανίσεις του ήταν πάλι 46, τα γκολ του 9 και οι ασίστ του 15 – κι αυτή η χρονιά είναι η δεύτερη καλύτερη της καριέρας του – τότε υπέγραψε και το μεγάλο του συμβόλαιο, που τόσες συζητήσεις έχει προκαλέσει. Αλλά είναι και η χρονιά της πιο μεγάλης δυσκολίας ανάμεσα σε αυτόν και στον προπονητή του.

Ο λόγος της δυσκολίας  

Γιατί υπήρχε η δυσκολία; Για ένα λόγο απλό. Γιατί ο Μαρτίνς έχοντας πια μια στρωμένη ομάδα και με διακριτικούς ρόλους για όλους στην επίθεση, του ζητούσε να βάλει λίγο νερό στο κρασί του και να παίξει στο πλάι. Ο Φορτούνης, πιθανότατα για λόγους εγωιστικούς ή γιατί είδε το όλο ζήτημα ως ένα  είδος μπρα ντε φερ με τον προπονητή του, αρνήθηκε να το κάνει. Η άρνησή του αυτή θα γινόταν πιθανότατα λόγος για να πωληθεί το καλοκαίρι του 2021, αλλά στο μεταξύ ήρθε ο δεύτερος μεγάλος τραυματισμός του στην προετοιμασία. Όταν από αυτόν επέστρεψε ο Μαρτίνς, ουσιαστικά, δεν υπήρχε πια. Λένε ότι τότε τον αδίκησε γιατί δεν τον πήρε στην προετοιμασία. Ο λόγος που αυτό συνέβη είναι γιατί ο παίκτης δεν μπορούσε να βοηθήσει: ο Μαρτίνς απολύθηκε τον Ιούλιο του 2022, αλλά ο Φορτούνης παρέμεινε μεταξύ πάγκου και φυσικοθεραπευτηρίου μέχρι την διακοπή του πρωταθλήματος για το μουντιάλ, δηλαδή μέχρι τον Νοέμβρη του 2022. Δεν του έδωσαν χρόνο συμμετοχής ούτε ο Κορμπεράν, ούτε αρχικά ο Μίτσελ. Κι αυτό δεν είχε να κάνει με την αναπροσαρμογή του συμβολαίου του, ούτε με το ότι ήρθαν ο Μπιέλ και ο Χάμες Ροντρίγκεζ: αν ήταν καλά θα αγωνιζόταν. Αν είναι καλά, κάνει τη διαφορά κι αυτό δεν υπάρχει προπονητής που να μην το χρειάζεται.  

Αν το έκανε πιο νέος  

Αυτή είναι η ιστορία αλλά δεν έχει σχέση με όσα συμβαίνουν φέτος: φέτος η σεζόν του Φορτούνη οφείλεται κατά πολύ στο ότι ο Ολυμπιακός αρχικά και ο τωρινός προπονητής του στη συνέχεια του έδωσαν τον πρώτο ρόλο που πάντοτε ήθελε. Από τον Ολυμπιακό το περασμένο καλοκαίρι έφυγαν παίκτες όπως ο Χάμες Ροντρίγκες και ο Βαλμπουενά που του στερούσαν λεπτά συμμετοχής – ίσως και πρωτοβουλίες. Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ το καλοκαίρι χρησιμοποίησε πολύ τον Καρβάλιο – κι αυτό ήταν ένας ωραίος τρόπος για να τσιγκλήσει τον εγωισμό του. Ο Φορτούνης κατάλαβε πως πρέπει πρώτα από όλα να εξασφαλίσει την σταθερή παρουσία του στην ενδεκάδα κι έκανε αυτό που θα πρεπε κατά την γνώμη να έχει κάνει χρόνια πριν: αποδέχτηκε το ρόλο που ο προπονητής του του έδωσε. Τι κάνει φέτος; Ο,τι δεν ήθελε να κάνει κάποτε: ξεκινά από το πλάι, δημιουργεί συγκλίνοντας και μάλιστα σκοράρει κιόλας ευκολότερα – δεν αποκλείεται φέτος να κάνει ρεκόρ καριέρας. Η προσφορά του αποδεικνύει πως αν είχε δείξει την ίδια καλή διάθεση πιο μικρός, αν δηλαδή δεχόταν  να παίξει εκκινώντας από το πλάι (είτε από αριστερά, είτε από δεξιά όπως ο Μαρτίνς του ζητούσε) θα είχε αποφύγει καυγάδες και γκρίνιες, θα ήταν βασικότατος πάντα και θα ήταν βασικότατος και στην Εθνική, που ακραίους με τέτοια χαρακτηριστικά δεν έχει.

Το σπουδαίο στην εφετινή σεζόν του Φορτούνη δεν είναι τα γκολ του, οι ασίστ του και η καθοριστικότητα του: είναι η τακτική του προσαρμογή σε όσα ο Μαρτίνεθ του ζητά. Αν την είχε δείξει νωρίτερα θα έκανε ακόμα καλύτερη καριέρα. Αλλά ο έρωτας για την φανέλα με το δέκα, όπως κάθε έρωτας, πρώτα από όλα ταλαιπωρεί το ρημάδι το μυαλό…