To περασμένο Σάββατο το βράδυ είδα το Αστέρας Τρίπολης – ΑΕΚ 0-1 κι έφυγα σφαίρα για να πάω σινεμά να δω τις «Επικίνδυνες αποστολές». Το καλοκαίρι μου λειψε το σινεμά, ωστόσο, αν πήγα τρέχοντας στη μεταμεσονύχτια προβολή, ήταν διότι γνώριζα πως μετά το ματς αυτό και το πέναλτι του Πέτρου Μάνταλου, θα ακολουθούσε την επόμενη το «θέατρο του παραλόγου» και ήθελα ανάμεσα στα δυο ένα ευχάριστο διάλειμμα. Περιττό να πω πως ό,τι ακολούθησε την Κυριακή δικαίωσε τις προσδοκίες μου: η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ «σκοτώθηκαν» δια της τεθλασμένης. Για να μείνω στο πνεύμα των επικίνδυνων αποστολών που πολύ μου άρεσαν, την επίθεση από πλευράς ΠΑΟΚ ανέλαβαν οι κυβερνητικοί του πράκτορες (άνθρωποι σκληροί και εκπαιδευμένοι σε ζητήματα εγκληματικών οργανώσεων), ενώ η ΑΕΚ απάντησε στα ίσια με ανακοινώσεις κτλ. Παιδιά ψυχραιμία. Κι όταν κατηγορείτε ο ένας τον άλλο να σκέφτεστε λίγο και την πιθανότητα να έχετε όλοι δίκιο σε όσα ισχυρίζεστε.

Αυτό το τίποτα να εκφράσεις

Μου αρέσουν οι καυγάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου συνήθως γιατί γίνονται για το τίποτα – κι εδώ ακριβώς κολλάει εκείνος ο παλιός στίχος του Πορτοκάλογλου που έλεγε πως αυτό το τίποτα έχεις κι αυτό πρέπει να εκφράσεις και για αυτό να εκφραστείς. Ηταν πέναλτι αυτό που έδωσε ο διαιτητής Παπαδόπουλος στο Μάνταλο; Δεν έχει καμία σημασία: κάθε ματς που στην Ελλάδα κρίνεται από ένα πέναλτι και τελειώνει με 1-0 είναι εκ προοιμίου ύποπτο, ειδικά αν όποιος το κερδίζει εμπλέκεται στη διαχείριση και τη διοίκηση της λατρεμένης μας ομοσπονδίας. Στο συγκεκριμένο καυγά, αν κάτι έχει ενδιαφέρον, είναι οι δυο απαιτήσεις όπως εκφράστηκαν από τους συμμετέχοντες σε αυτόν: οι απόστολοι του ΠΑΟΚ ισχυρίστηκαν ότι ο συγκεκριμένος διαιτητής, ο Παπαδόπουλος, δεν έπρεπε το πέναλτι να το δώσει γιατί είναι «μάτια μου από τη Σαλονίκη» και αφού το έδωσε κάτι παράξενο συνέβη, ενώ διαμαρτυρήθηκαν και γιατί δεν έγινε φασαρία από τους τρίτους για το πέναλτι ανάλογη με αυτή που έγινε για το πέναλτι του Πρίγιοβιτς στην εορταστική πρεμιέρα – κυρίως τα είχαν με τον Αστέρα. Η δε ΑΕΚ απάντησε με το δικό της τρόπο ότι δεν πρέπει να γράφεται τίποτα για το πέναλτι κι όποιος τα γράφει είναι όργανο των εχθρών – κρίμα που δεν μπορεί ο Θωμάς να καθαρίσει εντελώς με δαύτους, όπως καθάρισε το Σάββατο, εννοώ ο Τομ Κρουζ. Νομίζω ότι αν όλες αυτές οι απαιτήσεις έχουν πλάκα, είναι γιατί πρόκειται για απαιτήσεις εντελώς παράλογες.       

Επειγόντως ένα σεμινάριο

Τι καταλαβαίνω εγώ; Πρώτα πρώτα ότι παρά τη σοβαρή φέτος διοικητική του συμμόρφωση στον ΠΑΟΚ εξακολουθεί να βασιλεύει η άγνοια για τη διαιτησία – δεν μιλάω για τους κανονισμούς, αλλά για τους ανθρώπους. Το αν ο Παπαδόπουλος είναι από τη Θεσσαλονίκη δεν έχει καμία σημασία. Σημασία, όταν μιλάμε για ένα διαιτητή, έχει το ποιοι είναι οι άνθρωποι που τον ανέδειξαν, σε ποιους μπορεί να νοιώθει υπόχρεος, με ποιους μιλάει, με ποιους κάνει παρέα κτλ. Δεν μιλάω για τον Παπαδόπουλο: μιλάω γενικά. Θυμάμαι ότι όταν πριν από δυο χρόνια είχε γίνει διεθνής ένας καλός συνάδερφος από τη Θεσσαλονίκη είχε γράψει ότι το γεγονός αποτελεί δικαίωση για την πόλη και ότι επιτέλους ένας καλός διαιτητής έφτασε να πάρει το σήμα της FIFA με την αξία του: είχα κατουρηθεί από τα γέλια. Επειδή είναι κρίμα να γράφονται γενικότητες, προτείνω τώρα στη διακοπή ο Μάλαμας με το Σαραϊδάρη να κάνουν ένα σεμινάριο διαιτησίας στα παιδιά: αν θέλουν να κάνουν πόλεμο με διαιτητικές υπερδυνάμεις θα το χρειαστούν. Όπως θα χρειαστούν και κάμποση ψυχραιμία: διότι αν επιβάλουν κάποιου τύπου ένταση με διαπιστώσεις του τύπου το πρωτάθλημα δεν θα τελειώσει κτλ, ο πρώτος που θα την πληρώσει πάλι θα ναι ο ΠΑΟΚ. Ήδη στη Νέα Σμύρνη πέσανε φωτοβολίδες σε παιγνίδι του. Όσο για την ΑΕΚ το να προτρέπεις στον καιρό του διαδικτύου οπαδούς να μην διαβάζουν όσους μέχρι χθες καμάρωνες γιατί σε άκουγαν και τα έγραφαν ωραία, είναι λίγο ανόητο. Κανείς δεν πληρώνει τίποτα και όλοι ψάχνουν τι γράφει ο ένας και τι ο άλλος για να έχουν επιχειρήματα να τσακώνονται: σόρυ παιδιά, αλλά έτσι τους οπαδούς τους μάθατε.

Η ουσία των καυγάδων

Θα σας πω τώρα και την ουσία των καυγάδων γιατί ό,τι ακούστηκε κι ό,τι γράφτηκε ήταν απλά η σαλάτα: το κυρίως πιάτο ακολουθεί. Στον ΠΑΟΚ τρελάθηκαν με το πέναλτι που έδωσε ο Παπαδόπουλος γιατί κατάλαβαν ότι και φέτος μπορεί κάτι να παίρνουν, αλλά δύσκολα μπορεί να απαγορεύσουν σε διαιτητές και κάτι να δίνουν. Εχετε προσέξει ότι εκείνη η εξαγγελία για ξένους διαιτητές κάπου ξεχάστηκε; Η συμμετοχή στα προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ και τα τέσσερα πέναλτι σε έξι ματς κάπου μας τρόμαξαν: καλοί είναι οι ξένοι, αλλά μόνο για τα ντέρμπι – τώρα μιλάμε για το VAR, που αν υπήρχε μπορεί να το στελεχώνανε τίποτα παλιόφιλοι.

Το χειρότερο για τον ΠΑΟΚ είναι ότι αγωνιστική με αγωνιστική οι παράγοντες που τον διοικούν κατανοούν ότι είχαν δίκιο εκείνοι που τους έλεγαν χρόνια τώρα ότι αν ανοίξεις την κερκόπορτα και επιστρέψουν τα τέρατα θα φάνε πρώτο εσένα. Με λεφτά του Ιβάν, εδώ και δυο χρόνια, έχουν επιστρέψει στο ποδόσφαιρο μας μερικοί από τους χειρότερους που αυτό ιστορικά γνώρισε: ο ΠΑΟΚ το ξέρει και ξέρει και πως δεν δουλεύουν για αυτόν. Αυτός ό,τι παίρνει το παίρνει γιατί πλήρωσε κάτι εκατομμύρια για να τον σέβονται. Όταν βλέπει ότι παίρνουν και οι άλλοι βγάζει φλύκταινες: αλλά το λάθος ήταν δικό του. Οσο για την ΑΕΚ κι αυτή χάνει την ψυχραιμία της και βγάζει ανακοινώσεις όταν βλέπει ότι δεν πιάνει η παλιά εκείνη ωραία μέθοδος που δημιουργούσε συνθήκες σιωπής. Τώρα, τα καινούργια παιδιά, είναι παλιόπαιδα. Αμα τους πάρεις ένα τηλέφωνο μπορεί και να σε γράψουν ή να σε απειλούν ότι τους απειλείς. Ενώ εσύ μωρέ δεν κάνεις τέτοια πράγματα: οι κακοί είναι οι άλλοι.

Η απλή απάντηση

Θα τελειώσει το εφετινό πρωτάθλημα, όταν από την δεύτερη κιόλας αγωνιστική υπάρχει τέτοια ένταση; Θα τελειώσει – μην ανησυχείτε. Κατά πάσα πιθανότατα θα κάνει αρκετό κόσμο να αηδιάσει με το ποδόσφαιρό μας - κυρίως ο κόσμος θα αηδιάσει με όσους από το ποδόσφαιρο  προτιμούν την ενασχόληση με την επικοινωνία, την διαιτησία, τις απειλείς, τους δημοσιογράφους κτλ.

Η απάντηση βέβαια σε όλα αυτά είναι απλή: είναι η υπέροχη χθεσινή βραδιά στο Καραϊσκάκη όπου ο κόσμος του Ολυμπιακού αποθέωσε τον Γιάγια Τουρέ και μετά απόλαυσε ένα πραγματικό ποδοσφαιρικό πάρτι με πέντε γκολ, πολλές φάσες, υπέροχα ωραία πράγματα. Τέτοια θέλει ο κόσμος: μεγάλους παίκτες, ωραία μπάλα, ευκαιρίες να πάει στο γήπεδο – ας χτυπήσουν οι άλλοι τριάντα πέναλτι για να πάρουν το πρωτάθλημα κι ας τσακώνονται με ανακοινώσεις για να δούμε ποιος κάνει καλύτερη εξυγίανση. Εγω πάντως νομίζω την καλύτερη την κάνει πάντα ο Θωμάς. Μια μέρα θα αποδειχτεί ότι φτιάχνει ειδικές μάσκες και φροντίζει όλα τα ματς να τα παίζει ο ίδιος διαιτητής: ναρκώνει αυτούς που η ΚΕΔ τοποθετεί κι όταν ξυπνάνε δεν θυμούνται τίποτα – αν ο Παπαδόπουλος π.χ δηλώνει σήμερα ΠΑΟΚάρα μην τον παρεξηγείτε στη Σαλονίκη, θα φταίει η νάρκωση. Ο Θωμάς είναι τρομερός και έχει ένα επιτελείο απίστευτο, που αναλαμβάνει όλες τις επικίνδυνες αποστολές: για τον Τομ Κρουζ πάντα μιλάω.