Σε ένα μουντιάλ που καμία ομάδα δεν έκανε τρεις νίκες μετράνε για την ώρα οι εντυπώσεις που οι ομάδες δημιούργησαν στην πρεμιέρα τους: οι Αγγλοι και οι Γάλλοι άρεσαν πολύ φέτος την πρώτη φορά που τους είδαμε και για αυτό στα σημερινά ματς με την Σενεγάλη και την Πολωνία αντίστοιχα είναι μεγάλα φαβορί. Οι δυο έχουν ένα ραντεβού το επόμενο Σάββατο στον τέταρτο προημιτελικό: να δούμε αν θα είναι συνεπείς.

Ανέλπιστα εξαιρετικοί  

Να τονίσω και κάτι ακόμα. Αγγλοι και Γάλλοι άρεσαν στις πρεμιέρες τους κάπως ανέλπιστα. Οι Αγγλοιι έφτασαν στο Κατάρ έχοντας προηγουμένως δώσει πολύ άσχημα ματς στο UEFA Nations league όπου τους ταλαιπώρησε ακόμα και η Ουγγαρία. Υπήρχε μια γενική εντύπωση πως η ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκέιτ χάνοντας τον τελικό του Euro2020 στο Γουέμπλεϊ από τους Ιταλούς ολοκλήρωσε τον κύκλο της και πως η παραμονή του προπονητή ήταν πλέον επιζήμια. Νομίζω κανείς δεν περίμενε ότι η Αγγλία θα έβαζε έξι γκολ στους μαχητικούς Ιρανούς και το καλύτερο, όπως αποδείχτηκε είναι ότι αυτό δεν ήταν τυχαίο: μια εβδομάδα μετά την πρεμιέρα της η Αγγλία έκανε ένα σπουδαίο ματς και με την Ουαλία φορτώνοντας την με τρία γκολ. Αν δεν υπήρχε στο ενδιάμεσο το άχρωμο ματς με τους Αμερικάνους θα έλεγα ότι οι Αγγλοι έχουν παίξει μέχρι τώρα την πιο κεφάτη μπάλα στη διοργάνωση. Κι όπως έχω καιρό τώρα εξηγήσει αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο μηχανισμός στην επίθεση, με τον Χάρι Κέιν να μοιράζει ασίστ (μόνο ο Μπέκαμ έχει τρεις σε μουντιάλ σε φάση ομίλων με την φανέλα της Αγγλίας, το 2002) είναι αποδοτικός γιατί υπάρχουν παίκτες με γκολ στα πόδια τους (Κάκα, Στέρλινγκ, Ράσφορντ, Φόντεν δημιουργούν στον Σαουθγκέιτ πονοκεφάλους). Ο  Μπέλιγχαμ μοιάζει να ωριμάζει σε χρόνο ρεκόρ. Η άμυνα στην οποία ο Μαγκουαίερ είναι μέχρι τώρα υπόδειγμα σοβαρότητας είναι αρκετά καλή – στην Αγγλία έχουν πάει όλα εξαιρετικά.

Περίπατος παρά τις απουσίες

Καλύτερο των προσδοκιών ήταν και το ξεκίνημα των Γάλλων. Οι πιο πολύ περίμεναν πως οι μεγάλες απουσίες θα φαινόντουσαν. Ο Ντεσάμπς δεν έχει τους Πογκμπά και Καντέ – άλλους θα τραβούσε τα μαλλιά του. Εχασε πριν αρχίσει το μουντιάλ τον Μπενζεμά – δηλαδή τον κάτοχο της Χρυσής Μπάλας, και είδε και τον Φερνάντεζ να τραυματίζεται. Κάποιος άλλος προπονητής θα πίστευε πως υπάρχει όντως μια κατάρα που κυνηγάει τον κάτοχο του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή: ο Ντεσάμπς όχι. Η Γαλλία του έκανε ένα καταπληκτικό ματς με την Αυστραλία κερδίζοντας με ανατροπή. Και δεν σήκωσε το πόδι από το γκάζι ούτε όταν οι Δανοί στο δεύτερο παιγνίδι της στον όμιλο ισοφάρισαν: άλλη ομάδα θα κρατούσε την ισοπαλία – ακολουθούσε ένα ματς με τους σχεδόν αποκλεισμένους Τυνήσιους. Οι Γάλλοι όμως έπαιξαν για να κερδίσουν και το κατάφεραν: θυμίζω πως το 2018, όταν τα επιθετικά τους όπλα ήταν πιο πολλά, με τη Δανία περιορίστηκαν σε μια διπλωματική ισοπαλία (με 0-0 μάλιστα) πάλι στη φάση των ομίλων. Βέβαια αυτή τη φορά υπάρχει ένας ΕμΠαπέ τέσσερα χρόνια (και κάτι δεκάδες γκολ μεγαλύτερος) και αυτός έχει και τα δικά του κίνητρα: στο ματς με τους Δανούς τη νίκη την ήθελε πιο πολύ αυτός. Και την πήρε.     

Δεν είναι όπως φαίνεται

Με βάση τα όσα έδειξαν οι Γάλλοι και οι Αγγλοι στα δυο από τα τρία πρώτα τους ματς, οι μεν με την Πολωνία και οι δε με τη Σενεγάλη δεν μπορεί να έχουν προβλήματα. Αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Οι Γάλλοι με την Πολωνία δεν έχουν τα καλύτερα προηγούμενα: σε μουντιάλ αγωνίστηκαν μόλις μια φορά (στον μικρό τελικό της διοργάνωσης το μακρινό 1982) και έχασαν. Φυσικά αυτό είναι μάλλον μια λεπτομέρεια που αγαπούν οι λάτρεις της στατιστικής καθώς από τότε πέρασαν σαράντα χρόνια. Ο,τι ακολούθησε μαρτυρά μια γαλλική υπεροχή αλλά παραδόξως μικρή: οι Πολωνοί δεν υποφέρουν μαζί τους. Βέβαια η Πολωνία που βλέπουμε σε αυτό το μουντιάλ ελάχιστη σχέση έχει με την ομάδα που εδώ και χρόνια δεν κάνει λάθη στους προκριματικούς: πιστεύω πως δεν υπάρχει ομάδα που να έφτασε στους 16 έχοντας παίξει χειρότερο ποδόσφαιρο – μόνο ο Σέζνι, που έχει πιάσει ήδη δυο πέναλτι, μπορεί να υποστηρίζει πως έκανε κάτι σπουδαίο. Αλλά η Πολωνία στο ματς με τους Αργεντινούς ειδικά έπαιξε τόσο άθλια που αποκλείεται να παίξει χειρότερα. Και οι Γάλλοι έχουν ένα παραδοσιακό κουσούρι: υποτιμάν αντιπάλους. Στο Euro2020, όπου είχαν την καλύτερη ομάδα και το έδειξαν περνώντας πρώτοι από ένα όμιλο στον οποίο ήταν η Πορτογαλία και η Γερμανία, αποκλείστηκαν από τους Ελβετούς στα πέναλτι! Πρέπει να προσέξουν, διότι οι Πολωνοί στα πέναλτι έχουν τον Σέζνι.

Μια σπουδαία Σενεγάλη

Πρέπει φυσικά να προσέξουν και οι Αγγλοι – κυρίως γιατί αυτοί έχουν απέναντί τους την πρωταθλήτρια Αφρικής. Η Σενεγάλη κατάφερε να αντικαταστήσει τον Μανέ με τον Σααρ, έχει μια άμυνα που χάρη στον Κουλιμπαλί είναι αρκετά αξιόπιστη και σε σχέση με το Ιράν και την Ουαλία είναι ομάδα που τρέχει: και τρέχει πολύ. Ξέρει επίσης την τεχνογνωσία των νοκ άουτ ματς: για να κερδίσει ένα ακριβώς χρόνο πριν το Κύπελλο Εθνών Αφρικής τέτοια έδινε και τα κέρδιζε. Kι όχι στο γκολ: μέχρι τον τελικό έβαζε τουλάχιστον δυο γκολ στο παιγνίδι – άνετα και ωραία. Οι Αγγλοι έχουν βέβαια να υπερασπιστούν μια σπουδαία παράδοση: δεν έχουν ποτέ ηττηθεί σε μουντιάλ από αφρικανική ομάδα. Αλλά η Σενεγάλη είναι αφρικανική μόνο στην καταγωγή: όλοι οι παίκτες του μεγάλου Αλιού Σισέ αγωνίζονται στην Ευρώπη. Κι ο ίδιος ο Σισέ πιστεύει πως κάτι του χρωστά η μοίρα: το 2018 στη Ρωσία ήταν ο νεότερος προπονητής του τότε Παγκοσμίου κυπέλλου και η ομάδα του έχασε την πρόκριση από τον όμιλο γιατί είχε πάρει πιο πολλές κίτρινες κάρτες από τους Γιαπωνέζους.

Ανησυχώ για την Αγγλία και τη Γαλλία. Γιατί θέλω να τις δω το Σάββατο αντιμέτωπες. Και γιατί ξέρω πως παρά την μεγάλη τους ποιότητα ξέρουν και την τέχνη της αυτοκαταστροφής.

………..     

Το pod για τη φάση των 16

https://pod.gr/mundial-2022/ta-kompiouterakia-tis-ispanias-kai-i-wra-tis-argentinis/